ตอนที่ 14 หัวบันไดไม่แห้ง

“ป้าแจ่มค่ะ เอ่อ..คือว่า..พี่วินยังไม่ลงมาอีกเหรอค่ะ”

“อ๋อออ พ่อเลี้ยงน่ะเหรอค่ะ ลงมาตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างดีเลยละค่ะ แล้วก็รีบร้อนออกไป หน้างี้หงิกงอแต่เช้าเลยละค่ะคุณริน สงสัยจะมีปัญหาเรื่องงานละมั่งค่ะ ป้าว่านะ มาๆ ค่ะ คุณรินมาทานอะไรร้อนๆ ให้อุ่นท้องก่อนแล้วค่อยออกไปทำงานนะค่ะ”

ป้าแจ่มพูดเสียยืดยาว แม้จะนึกเอะใจอยู่บ้างกับอากัปกิริยาของพ่อเลี้ยงหนุ่ม ที่เมื่อวานตัวหล่อนเองก็เห็นอยู่กับตาว่าเจ้านายหนุ่มของตนนั้นฉุดกระชากลากถูคุณรินเธอเข้ามาในบ้าน และก็ไม่รู้ว่าทั้งสองคนนั้นมีปัญหาอะไรกัน

พ่อเลี้ยงหนุ่ม ถึงได้กระทำการรุนแรงกับคุณรินเธอแบบนั้นด้วยนึกๆ ไปก็ทำให้ป้าแจ่มรู้สึกสงสารสาวน้อยตรงหน้านี้ขึ้นมาอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้จะช่วยเหลือสาวน้อยน่ารักมารยาทงามคนนี้ได้อย่างไรดี

"นาริน" รับรู้ในสิ่งที่ป้าแจ่มแม่บ้านใหญ่เล่าให้ฟัง ที่ป้าแจ่มสาธยายมาทั้งหมดนั้น มันทำให้หัวใจดวงน้อยๆ นี้ของเธอบอบช้ำ พลางนึกในใจอย่างสลดหดหู่ ที่ชายหนุ่มรีบออกไปแบบนั้น คงเป็นเพราะไม่อยากที่จะเห็นหน้าเธอเป็นแน่ ทำไมพี่วินถึงใจร้ายกับเธอแบบนี้ละ

เมื่อมาถึงที่ทำงาน อันดับแรกเลยของ "นาริน" ก็คือการมองหาพ่อเลี้ยงหนุ่มในทันที พี่วินของเธอไปอยู่ที่ไหนกันนะ ในสำนักงานก็ไม่เห็นจะมีเลย หรือว่าพี่วินตั้งใจที่จะหลบหน้าเธอรึเปล่านะ มันไม่จริงใช่ไหม..

“สวัสดีครับ..น้องริน มองหาพ่อเลี้ยงอัศวินอยู่รึเปล่าครับ พ่อเลี้ยงไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกนะครับ”

"จาวิส" เอ่ยขึ้นมาเมื่อเห็น "นาริน" ยืนชะเง้อมอง สอดส่องสายตาไปมาเหมือนหาใครบางคนอยู่ เขาเลยเดาได้ไม่ยาก ตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในสำนักงานนั้นแล้ว

“เหรอค่ะ แล้วเอ่อ..พ่อเลี้ยงอัศวินไปไหนหรือค่ะ ตั้งแต่เช้ารินยังไม่ได้เจอพ่อเลี้ยงเลยค่ะ”

"นาริน" พูดเอ่ยชื่อชายหนุ่มออกไปอย่างเต็มยศ เพื่อให้เกียรติว่าเป็นเจ้านายเธอในที่ทำงานแห่งนี้ และไม่ให้คนอื่นคิดว่าเธอมีอภิสิทธิ์พิเศษเหนือกว่าใครๆ เขา เพราะเธอก็แค่ลูกจ้างฝึกงานรับเงินเดือนเหมือนกันกับพี่ๆ คนอื่นๆ

“พ่อเลี้ยงเข้าไปตรวจดูงานที่จะส่งออกและความเรียบร้อยภายในฟาร์มวัวโน้นแหละครับ ว่าแต่น้องรินอยากจะตามไปช่วยพ่อเลี้ยงที่นั่นมั๊ยล่ะครับ เดี๋ยวพี่จะพาไปเอง”

"จาวิส" ทำที่ขันอาสาทั้งๆ ที่ในใจของเขานั้นมันก็รู้สึกเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย ดูท่าแล้วเขาคงจะหมดหวังแล้วจริงๆ สาวน้อยน่ารักคนนี้คงไม่ใช่เนื้อคู่เขาเป็นแน่

“ไปสิค่ะ รินอยากไปดูฟาร์มวัวค่ะ ตั้งแต่รินมาอยู่ที่นี่ รินยังไม่มีโอกาสได้เข้าไปดูอย่างใกล้ชิดเลยค่ะ เห็นแค่ผ่านๆ ตอนพ่อเลี้ยงพามาแนะนำครั้งก่อน รินอยากเห็นด้านในฟาร์มมากๆ เลยละค่ะ รบกวนพี่วิสพาไปหน่อยได้รึเปล่าค่ะ”

"นาริน" กล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ลืมเรื่องร้ายๆไปชั่วขณะเริ่มดีขึ้นมาหน่อย เมื่อเธอจะได้ไปเห็นฟาร์มวัวชื่อดังของที่นี้ ไม่รู้ว่าตอนนี้มันจะขยายใหญ่โตออกไปมากมายขนาดไหนแล้ว วัวตัวใหญ่ๆ แต่ดูสะอาดตา คิดแล้วก็ทำให้รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยเลย

"ไม่เป็นไรครับ พี่ยินดีและเต็มใจเป็นที่สุด"

"จาวิส" พูดยิ้มๆ ถึงแม้ว่าจะรู้มันไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่มีหวังที่จะได้หัวใจของสาวน้อยคนนี้ก็ตาม เขาก็ขอแค่ได้พูดคุย ได้มอง ได้ใกล้ชิด และคอยดูแลเธอเช่นนี้ตลอดไปจนกว่าคู่แท้ของเขาจะมานั่นแหละ

โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ เป็นแบบนี้เรื่อยๆ ไปเขาก็สุขใจเกินพอแล้ว เขาไม่อาจเอื้อมไปแกร่งแย่งกับเจ้านายหรอก อย่าให้มากไปกว่านี้เลย "จาวิส" ได้แต่ปลอบใจตัวเองอย่างคนพ่ายแพ้

"อัศวิน" เมื่อหันไปมองเขาก็เห็นรถกระบะที่แล่นมาจอดอยู่ไม่ไกลกันนักด้วยสายตาที่โกรธเกรี้ยวขึ้นมาในทันที ยิ่งไม่พอใจหนักขึ้นไปอีก เมื่อเห็น "จาวิส" ลูกน้องคนสนิทลงมาเปิดประตูรถให้กับ "นาริน" สาวน้อยที่เขาพยายามหลบหน้าอยู่ในเวลานี้

พ่อเลี้ยงหนุ่ม ได้แต่ยืนกัดกรามกรอดๆ ข่มความโมโหโกรธาเอาไว้ภายในจิตใจที่รุ่มร้อน ไม่รู้ว่าทำไมต้องรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาด้วยนะ เพียงแค่เห็นสาวน้อยของเขาทำตัวสนิทสนมกับชายคนอื่นเช่นนี้ หรือว่าเขาจะหึงเธอเหรอไม่จริงมั้ง!!

"อัศวิน" ได้แต่คิดหลอกตัวเองภายในใจ ทั้งๆ ที่ก็รู้ดีแก่ใจตัวเองอยู่แล้ว แต่ไม่ยอมรับความจริงที่ก่อตัวขึ้นภายในจิตใจของเขานั้นเอง

ทางด้าน "นาริน" เมื่อลงรถมาหน้าเธอก็แดงขึ้นมาทันทีทันใด เมื่อได้สบสายตาเข้ากับพ่อเลี้ยงหนุ่มซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลกันมาก ยิ่งเห็นแววตาดุดันส่งมา ใบหน้าบึ้งตึงนั่นยิ่งแล้วใหญ่ มันทำให้เธอแทบเป็นลม ล้มทั้งยืนอยู่แล้วเนี่ยยย

อยากจะกลับไปนั่งในรถเสียให้มันรู้แล้วรู้รอดไปจริงๆ ทำไมเขาต้องแสดง ท่าที่ไม่พอใจกับเธอด้วยนะ หรือเป็นเพราะเธอมาที่นี้ หรือว่าที่ไม่ฟังคำสั่งของเขารึยังไงกัน ถึงตอนนี้เธอเองก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี เป็นอะไรของเขากันแน่นะ

ไม่เข้าใจเลยว่าเพราะเหตุใดกันแน่ พี่วินถึงได้สั่งห้ามเธอไปแบบนั้น ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ยิ่งคิด ก็ยิ่งงงหนักไปอีก "นาริน" สังเกตเห็นข้างหลังของ "อัศวิน" มีชายหนุ่มที่หน้าตาดีมากๆ รูปร่างสูงใหญ่บึกบึน ใบหน้าหล่อคมคายทีเดียว ผิวคล้ำเล็กน้อยออกไปทางผิวสีแทนนิดๆ

ชายหนุ่คนนั้นยืนส่งรอยยิ้มหวานหยดหย้อยและสายตาวิบวับส่งมาให้กับ "นาริน" ถึงแม้ "นาริน" จะยังไม่รู้ว่าชายคนนั้นเป็นใคร แต่มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและก็ไม่ชอบใจเอาสะเลย ที่เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาแบบนั้นอยู่เป็นนาน

ผู้ชายคนนี้คงจะเจ้าชู้ประตูดินอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว ดูจากที่ชายคนนั้นจ้องมองเธอสิ ช่างไม่เกรงอก เกรงใจกันบ้างเลยสักนิด ยิ่งเห็นสายตาเปิดเผยของชายคนนั้นแล้ว เธอก็ยิ่งนึกกลัวขึ้นมาจับจิต จับใจไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน

ก่อนที่ "นาริน" จะขยับเข้าไปยืนใกล้ๆ กับ "จาวิส" มากขึ้นเพราะรู้สึกกลัวขึ้นมา ทำเอาพ่อเลี้ยงหนุ่มถึงกับควันออกหูด้วยความหึงหวงอย่างรุนแรงหนักขึ้นเป็นทวีคูณ พลางนึกในใจว่าทำไมต้องยืนแนบชิดติดกันสะขนาดนั้นด้วย มันจะมากไปแล้วนะ "นาริน"

“เอ่อออ พ่อเลี้ยงครับพอดีน้องรินอยากมาดูฟาร์มวัวด้วย ผมก็เลยอาสาพามาน่ะครับ พ่อเลี้ยง แฮ่ๆๆ”

"จาวิส" รีบเอ่ยทำลายบรรยากาศที่แสนจะชวนอึดอัดนี้ บอกถึงจุดประสงค์ที่มาที่นี่ในทันที ที่ไหนได้ แป่ววว

“ใครถามแก่ไม่ทราบ”

พ่อเลี้ยงหนุ่ม สวนกลับทันควันด้วยน้ำเสียงห้วนจัด พร้อมทั้งดวงตาที่จ้องเขม็งมองมา ทำเอา "จาวิส" ถึงกับเสียวสันหลังวาบขึ้นมาเลย พลางเหลือบมองสาวน้อยข้างๆ กายที่ยืนแนบชิดตัวติดกับเขาอย่างไม่เข้าใจ นี่สาวน้อยคงไม่รู้ตัวหรือไรว่าตัวเธอเองนี่แหละเป็นสาเหตุทำให้เจ้านายของเขามีอาการเลือดขึ้นหน้าแบบนี้ เฮ่อออ

“พี่วินค่ะ อย่าว่าพี่วิสเลยนะค่ะ รินเป็นคนขอร้องให้พี่วิสพารินมาที่นี่เอง รินผิดเองค่ะ แต่รินก็มีสิทธิ์ที่จะมาไม่ใช่หรือค่ะ ในเมื่อรินมาฝึกงานอยู่ที่นี่ รินก็ควรที่จะได้มาดูงานในฟาร์มวัวนี่ด้วย จริงไหมค่ะ”

"นาริน" อธิบายต่อเจ้านายยิ่งเหมือนออกโรงปกป้อง ชายหนุ่มอีกคน ทำเอาพ่อเลี้ยงหนุ่มยิ่งโกรธหัวฟัด หัวเหวี่ยงเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

“มันก็น่าจะใช่นะ แต่ถ้าน้องรินอยากจะมา วันหลังให้พี่พามาก็ได้ นี่ ไม่เห็นจำเป็นต้องไปรบกวน "จาวิส" เขาเลยนะ "จาวิส" เองเขาก็มีงานยุ่งมากพออยู่แล้วไม่ใช่หรือ”

พ่อเลี้ยงหนุ่ม กล่าวก่อนจะปราย ตามองผู้ช่วยของตนด้วยสายตาที่เห็นแล้วต้องรีบหลบในทันที สายตาอาฆาตแบบนี้ ซวยแล้ว เขาต้องโดนเล่นงานเป็นแน่แท้

“ขอโทษนะครับพ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงจะไม่แนะนำคุณผู้หญิงท่านนี้ให้ผมรู้จักหน่อยหรือไงครับ”

ในระหว่างสงครามน้ำลายนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงของชายหนุ่มอีกคนเอ่ยแทรกคนทั้งสามขึ้นมา จนทุกคนถึงกับเงียบแล้วมองตามเสียงนั้นไปในทันที..

   โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ