6 Tea Break พักฟื้นหลังภารกิจ

ผมเกาะเสาไม้เพื่อช่วยพยุงให้ลอยตัวอยู่ คุณเจฟเกาะอยู่ข้างๆ หน้าตาดูเป็นกังวล

“อย่างน้อยเราก็รอด” ผมพูดกับเขาเบาๆ “ขอบคุณนะครับ คุณช่วยผมอีกแล้ว”

“ถ้าขึ้นไปได้ นายต้องมาช่วยฉันบ้างแล้วละ” เขาพูดและยกข้อมือขึ้นมาเหนือน้ำ ข้อมือขวาของเขาบวมเล็กน้อย “มันกระแทกกับสะพานตอนกระโดดลงมา” เขาเม้มปากตอนที่ผมลองจับ

“ต้องเอาน้ำแข็งประคบทันทีนะ ไม่งั้นจะแย่กว่านี้” ผมพูด

“ตอนนี้ก็คงทำได้แค่แช่น้ำทะเลไปพลางๆ” เขากดมือตัวเองลงในน้ำทะเลอีกครั้ง

เรายังลอยคออยู่ใต้สะพาน ผมมองลอดขึ้นไปยังร่างทั้งสามที่เดินอยู่ไกลๆ แต่คุณเจฟไม่สนใจเจ้าพวกนั้น เขามองหน้าผมแทบจะตลอดเวลา ผมรู้แต่แกล้งทำเป็นไม่สนใจ

“คลื่นแรงนะ” คุณเจฟชวนคุย

“ครับ คลื่นแรงมาก ซัดตัวผมกระแทกกับเสาตลอดเลย” ผมตอบเขากลับไป

“แล้วทำไมไม่บอกล่ะ” เขาพูดพร้อมกับใช้มือข้างที่เจ็บวางลงตรงเนินก้นของผมและดึงเข้าไปแนบกับเอวของเขา

“คุณไม่เจ็บข้อมือแล้วเหรอ?” ผมสงสัย

“อืม...ก็เจ็บนิดหน่อย แต่ฉันยอม” เขามองผมด้วยตาดุคู่นั้น “ดีกว่าให้ตัวนายถลอกเป็นแผล”

เขาไม่พูดอะไรอีกเลยหลังจากนั้น เขายังจ้องผมอยู่แบบเดิม มือเขาเลื่อนไปมา ผมไม่รู้ว่าเกิดจากแรงคลื่นหรือเป็นความตั้งใจของเขากันแน่

“ผมว่ามือคุณหายเจ็บแล้วละ คุณเจฟ” ผมพูดขึ้นมาลอยๆ “ผมคงไม่ต้องช่วยป้อนข้าวคุณแล้วละมั้ง”

“นายอยากป้อนข้าวให้ฉันเหรอ?" เขาถามผม "มันยังเจ็บอยู่จริงๆ นะ” และโอดครวญ แต่ตาที่ดุดันของเขามันไม่บอกผมอย่างนั้น

ผมยิ้มให้เขา ก่อนจะมองขึ้นไปบนสะพาน ร่างทั้งสามรวมถึงอัลเบิร์ตเดินห่างออกไปมากแล้ว

“คุณคิดว่าเราขึ้นไปได้หรือยัง?”

“อืม...” คุณเจฟมองขึ้นไปบนฝั่ง เขาเหลียวซ้าย-ขวาสองสามครั้งและดึงมือผมให้ว่ายตามไป เขาพาผมขึ้นฝั่งใกล้ๆ ผมวิ่งย้อนกลับไปหยิบเป้สีเหลืองและพากันวิ่งตัดขึ้นไปบนถนน

ผมสังเกตหุ่นของคุณเจฟ เสื้อยืดที่เปียกแนบลำตัว ทำให้เห็นรูปร่างที่หนาใหญ่ของเขาชัดขึ้น หัวนมตั้งเด่นขึ้นมาชัดเจน กางเกงวอร์มเปียกที่แนบกับตัวก็ทำให้เห็นรอยกางเกงในและเป้าของเขาที่ตุงกว่าปกติเล็กน้อย ข้างในกางเกงคงจะอยู่ในช่วงที่กำลังอ่อนตัว

เหมือนเขาจะรู้ตัวว่าผมมองอยู่ เขาจึงพูดสั้นๆ และกระชับ

“อยู่ใกล้นาย มันห้ามใจลำบากนะ” แล้วเขาก็หัวเราะ ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดง

เราเดินเข้าไปใกล้โรงแรมมากขึ้น คุณเจฟหันมาอธิบายตอนที่เขาย่อตัวลงต่ำ

“เท่าที่ฉันเข้าใจ เจ้าพวกนี้จะมองเห็นสิ่งที่เคลื่อนไหวในระดับสายตาเท่านั้น ถ้าเราก้มตัวต่ำๆ มันก็จะมองไม่เห็น แต่ถ้ามันก้มหน้าอยู่ก็อีกเรื่อง”

เหมือนทฎษฎีของเขาจะใช้ได้ อัลเบิร์ตไม่สังเกตเห็นพวกเรา

พวกเราปีนกลับขึ้นมาชั้นสองไม่ยากเย็นเท่าไร พอขึ้นมาถึงระเบียงผมก็เข้าไปเปิดฝักบัวในห้องน้ำและออกมาลากคุณเจฟเข้าไป

“อาบน้ำไปก่อนนะ ผมจะเตรียมน้ำแข็งไว้ให้” ผมบอกเขาก่อนจะตรงดิ่งออกมาทันทีก่อนที่เขาจะพูดอะไร ผมไปที่ตู้เย็นเพื่อหาน้ำแข็ง แล้วเอาออกมาเตรียมไว้

หลังจากเขาอาบน้ำเสร็จ ผมยื่นกางเกงบ๊อกเซอร์ของผมที่ติดมากับเป้ให้เขา แล้วก็ลากเขามาที่โซฟาเดย์เบดสีเข้มตัวยาวที่ตั้งอยู่ใกล้ระเบียง

“ประคบน้ำแข็งไปเรื่อยๆ นะครับ ผมขอตัวอาบน้ำแป๊บเดียว” ผมเดินไปเปิดม่านให้ห้องสว่าง ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ หลังจากเสร็จก็เดินมาหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวไว้

“ข้อมือเป็นไงบ้างครับ?” ผมถามคุณเจฟที่นอนแผ่อยู่บนโซฟา ดูท่าทางเขาจะง่วง แค่ยันตัวขึ้นนิดหน่อยเท่านั้น

“ทำเองมันไม่ค่อยถนัด ถ้าได้คนช่วยจะดีมากเลย” เขาส่งสายตาที่หรี่ปรือมาทางผม ผมจึงปีนขึ้นบนโซฟา คืบคลานมานั่งคล่อมต้นขาทั้งสองข้างของเขาแล้วคว้าห่อน้ำแข็งมาประคบมือข้างที่เจ็บ

ถึงแม้ว่าการปีนขึ้นมานั่งบนขาของเขาแบบนี้มันค่อนข้างอันตราย แต่ว่าเขาที่กำลังสะลึมสะลือดูไม่น่ากลัวเท่าไร มันค่อนข้างปลอดภัยพอสมควรเลยล่ะ

แสงแดดยามบ่ายส่องสว่างไปทั่วเกาะ แม้แต่ในห้องนี้แสงแดดก็ส่องเข้ามาถึงปลายโซฟาที่ผมนั่งคล่อมขาคุณเจฟอยู่ ห้องสว่างมากพอจะทำให้คนข้างนอกสามารถมองเห็นภายในห้องได้อย่างชัดเจน ถ้าหากจะมีใครเฝ้ามองอยู่

คุณเจฟเริ่มเคลื่อนไหวมือข้างที่ว่างอยู่ เขาใช้นิ้วแหวกผ้าขนหนูที่พันตัวผมอยู่จนต้นขาของผมโผล่ออกมา เขาผิวปากอย่างพอใจ เขาใช้ปลายนิ้วลูบไล้อย่างแผ่วเบา เมื่อเขาเห็นว่าผมไม่ว่าอะไรเขาจึงกระตุกผ้าและเปิดออกเพื่อดูรูปร่างและส่วนที่เคยอยู่ในกางเกงว่ายน้ำ เขาจับมือผมกางออกทั้งสองข้างและผิวปากอีกครั้ง

เป้ากางเกงของเขาตุงเด่นขึ้นอย่างน่ากลัว อวัยวะของเขายกตัวขึ้นจนรอยแหวกของเป้ากางเกงแยกออกจากกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดมันก็โผล่ออกมา ผมมองมันอย่างพึงพอใจ ความแข็งขันของเขา ทำให้ผมแข็งขึ้นมาแล้ว

“คุณเจฟ คุณบาดเจ็บอยู่นะ” ผมแกล้งบ่น ผมรู้ดีว่าผมคงห้ามคุณเจฟไม่ได้แล้ว

“ก็แค่ข้อมือ ส่วนอื่นของฉันยังปกตินะ” เขาเถียงเบาๆ “นายก็เห็นอยู่” เสียงทุ้มต่ำและสายตาที่จ้องมามันเร่าร้อนมาก ร้อนพอๆ กับแสงแดดที่กำลังแผดเผาเกาะ

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” ใครบางคนเคาะประตูหน้าห้อง ทั้งๆ ที่ไม่จำเป็น เพราะมันเปิดอยู่ก่อนแล้ว เสียงเคาะกลายเป็นเสียงระฆังหมดเวลาสำหรับผมและคุณเจฟ เราจึงหันไปทางประตูและเห็นชายผิวคล้ำยืนอยู่ หน้าตาบ่งบอกความไม่พอใจอย่างชัดเจน

“ผมมีอะไรให้คุณดูครับ คุณเจฟ” เขาพูดเสียงต่ำ “ถ้าคุณพอจะมีเวลาน่ะนะ” เขาทิ้งท้ายประโยคและหันหลังพิงวงกบประตู

“รอแป๊บนะ ริช” คุณเจฟบอกเขากลับไปและพยุงตัวลุกขึ้น ผมจึงก้าวลงจากโซฟาและหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวไว้อีกครั้ง

คุณริชาร์ดสัน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่คุณเจฟเล่าให้ฟังยืนรออย่างอดทน เขาแต่งตัวเหมือนเพิ่งขึ้นมาจากการว่ายชมปะการัง ร่างกายส่วนบนหนาใหญ่ ผิวคล้ำแดดมีเม็ดทรายขาวติดอยู่เป็นหย่อมๆ ช่วงเอวที่เล็กกว่าช่วงอกถูกปิดด้วยกางเกงว่ายน้ำสีอ่อนตัวเล็ก เปิดเผยกลุ่มขนที่หน้าท้องอย่างโจ่งแจ้ง ผมเดาว่าเขาคงมายืนอยู่สักพักแล้วก่อนที่จะตัดสินใจเคาะระฆังหมดเวลา ความยิ่งใหญ่ที่อยู่ข้างในกางเกงว่ายน้ำสีอ่อนมันฟ้องว่าอย่างนั้น

+-------------------------------------------+

เพิ่มคำติชมด้านล่างได้เลย ขอบคุณล่วงหน้าครับ