บทที่ 76: หอคณิกา (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 8 พ.ย. 67)

“ไอ้ตูดหมึก เจ้าไปทำอะไรบนนั้น รีบลงมาแล้วกลับไปกับข้าเดี๋ยวนี้นะ!” มู่ไป๋ไป่เงยหน้าขึ้นแล้วตะโกนใส่เจ้าส้ม “เร็วเข้า! นี่ก็ดึกมากแล้ว เสียเวลาพักผ่อนของข้าจริง ๆ”

“ไม่” แมวอ้วนขยับตัวซุกเข้าไปในรังนกโดยหันก้นให้กับเธอแทน “ข้าผู้นี้ถูกบังคับให้ต้องแยกจากแม่นางขาวมณีที่รักของข้า อยู่ที่นี่อย่างน้อยข้าก็ได้อยู่ใกล้แม่นางขาวมณีของข้ามากยิ่งขึ้น เจ้ายังอยากจะให้ข้าลงไปจากที่นี่อีกหรือ มู่ไป๋ไป่ เจ้ามันไม่มีหัวใจ”

“...” ความรักทำให้แมวเสียสติจริง ๆ