บทที่ 466: ไม่เห็นจะสักเท่าไหร่

เฟิ่งมู่ชิงรู้ดีว่าพอลับตานางไปแล้วทั้ง 2 คนก็จะทะเลาะกัน เมื่อดูจากท่าทางของพวกเขาแล้ว คงไม่มีอะไรเกิดขึ้น… 

ช่างเถอะ

2 คนนั้นไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว พวกเขารู้ขอบเขตของตัวเองดี ดังนั้นนางจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้

พอหญิงสาวคิดเช่นนี้ นางก็รู้สึกสบายใจและเดินกลับไปที่เรือนของตัวเองเพื่อพักผ่อนโดยทิ้งให้ชาย 2 คนต่อสู้กันอยู่เบื้องหลัง

หากมีคนคิดจะต่อสู้กันในเมือง คนเหล่านี้คงไม่สามารถเล็ดลอดจากสายตาของจวินเฟยเทียนกับลั่วอิงไปได้