อาชีพเสริมดีอย่างไร...ในวัยเรียน?

อาชีพเสริมดีอย่างไร...ในวัยเรียน?

หากเราได้ตระเวณไปตามร้านอาหาร ร้านค้า ตามห้างสรรพสินค้า หรือตามสถานที่ต่างๆ ที่พอมีอาชีพเล็กๆ น้อยๆ ให้ทำ เราก็คงพอจะสังเกตได้ว่า มีเด็กวัยรุ่นจำนวนหนึ่งพยายามตั้งหน้าตั้งตาทำงานหาเงินอย่างขยันขันแข็ง ซึ่งหลายครั้ง เมื่อเรามองกลับไปดูวัยรุ่นอีกกลุ่มหนึ่งก็ทำให้รู้สึกสะทกสะท้อนใจยิ่งนัก ที่พวกเขาเหล่านั้น ไม่ได้มีพฤฏิกรรมใด ที่พอจะบ่งบอกได้ถึงความดีเลย ทั้งสร้างความทะเลาะวิวาทบาดหมางกัน มีเพศสัมพันธ์อย่างไม่รู้จักป้องกัน ทำให้ท้องก่อนวัยเรียน ไม่มีความภาคเพียรในสิ่งดีเพียงพอ ทำให้พ่อแม่ต้องลำบากใจ

หลายครั้งที่ผมและกลุ่มเพื่อนฝูงได้มีโอกาสไปสังสรรค์กันตามร้านอาหารกันตามสมควร ซึ่งในจำนวนร้านเหล่านั้น ก็มักจะเห็นเพื่อนวัยรุ่นมหาลัยเดียวกันมาทำงานอยู่เป็นประจำ ทั้งที่รู้จักบ้านและไม่รู้จักบ้าง ซึ่งก็ทำให้พวกเราอดชื่นชมในตัวของพวกเขาไม่ได้ หลายครั้งที่ผมได้ทำความรู้จักพวกเขาและพูดคุยกันไปถึงความจำเป็นว่า เหตุใด พวกเขาถึงได้มาทำงานและเรียนไปด้วยเช่นนี้

ซึ่งหลายเหตุผลก็เป็นเหตุผลที่พวกเราเข้าใจกันดีว่า เป็นเพราะความจำเป็นทางด้านค่าใช้จ่าย เนื่องจากทางครอบครัวมีปัญหาทางด้านการเงิน หรือไม่เงินที่ทางบ้านส่งมาให้ ก็ไม่เพียงพอต่อค่าใช้จ่ายในเมืองใหญ่เช่นนี้ หากจะขอเพิ่มเติมก็ไม่กล้า ด้วยทางบ้านก็มีเงินน้อยอยู่แล้ว หากขอไปอีก ผู้เป็นพ่อเป็นแม่จะอยู่จะกินอย่างไร แค่พวกท่านส่งเงินมาให้ส่วนหนึ่งก็ดีมากแล้ว ดังนั้นทางออกที่เหลือ ก็เลยต้องมาทำงานเพื่อให้มีรายรับที่มากขึ้น เพียงพอต่อการเรียนและการใช้ชีวิต

หลายคนยังดีบ้างที่ทางครอบครัวยังช่วยสนับสนุน...ทว่าหลายคนกลับไม่เป็นเช่นนั้น ด้วยทางครอบครัวมีรายรับแค่เพียงใช้ชีวิตประจำวันได้เท่านั้น ถ้าจะเรียนต่อ ก็มีเพียงต้องหาเงินเรียนเอง ลังพังแค่เงิน กยศ. ที่กู้ยืมมาต่อเดือน ไม่เพียงพออยู่แล้ว ดังนั้น กลุ่มคนเหล่านี้ จึงต้องทำงานหนักกว่าบุคคลที่มีความพร้อมทางครอบครัวพร้อมสับอย่างช่วยไม่ได้

มีคนบางส่วนเช่นกัน ที่ทำงานเพื่อหาประสบการณ์และหาเงินด้วยไม่อยากหวังพึ่งครอบครัว ทั้งที่ทางนั้นก็พร้อมที่จะส่งเสริม หากด้วยอยากลองยืนด้วยลำแข้งของตัวเองลองดูบ้าง จึงไม่ขอเงินจากทางบ้านเลย

ไม่ว่าจะทำด้วยเหตุผลไหน ต่างกันเท่าไหร่ แต่พวกเขาเหล่านั้นในสายตาผม ก็ยังเป็นบุคคลที่น่านับถือ ลองนึงดูสิครับว่า ยังมีคนอีกตั้งเท่าไหร่ ที่ทางครอบครัวตั้งใจส่งให้เรียน แต่กลับนำเงินเหล่านั้น มากินดื่ม เที่ยวเตร่ หรือเช่าหออยู่กันเป็นคู่โดยใช้เงินส่วนนั้น ส่วนที่เทียบเท่ากับใครหลายคน ที่ต้องหามันมาด้วยตนเอง

สิ่งนี้มันมีความแตกต่าง...มันมีความแตกต่างทั้งด้านความรับผิดชอบและความคิดที่เป็นผู้ใหญ่กว่า ผมว่าคนที่ทำงาน กับคนที่เรียนเฉยๆ คนที่ทำงาน จะมีวุฒิภาวะทางอารมณ์ที่สูงกว่าแน่นอน ลองคิดง่ายๆ คนที่ไปทำงานร้านหมูกระทะจะต้องยืนดู ยืนเสิร์ฟลูกค้าในร้านเป็นชั่วโมงๆ ยิ่งคนไปขายของตามห้างร้าน บางครั้งทั้งถูกลูกค้า ทั้งถูกหัวหน้างานด่า แต่ก็ต้องทน เพราะถ้าทนก็จะมีงาน มีงานก็จะมีเงิน

ดังนั้นประสบการณ์ “ชีวิต” จึงต่างกัน ถึงยังขึ้นชื่อว่าเป็น “นักเรียนนักศึกษา” อยู่ แต่ประสบการณ์ชีวิตของพวกเขานำพวกผมไปไกลแล้ว ดังนั้นหากมีปัญหาหรือมีอุปสรรคผ่านเข้ามาในชีวิต คนที่ทำงานเสริมจะมีแนวทางการแก้ปัญหาที่ดีกว่า

ผมว่าไม่ว่าคนอื่นๆ จะมองพวกเขาว่าน่าสงสานบ้าง หรืออะไรบ้าง แต่ผมว่าความจำเป็นที่บีบคั้นนี่แหละที่ทำให้พวกเขาแกร่งขึ้น...แกร่งขึ้นจนเป็นผู้ใหญ่ได้เต็มตัว เวลาฝึกงาน หรือออกไปทำงานหลังเรียนจบ พวกเขาจะทำงานได้ดีกว่า หรือหากบางคนเคยทำงานในลักษณะเดียวกันมาก่อน ทันทีที่เข้าทำงาน พวกเขาก็จะใช้เวลาตั้งตัวที่ไม่นาน เรียกได้ว่า การทำงานเสริมในวัยเรียน ได้ทั้งเงินและที่สำคัญคือ ได้ประสบการณ์ด้วย

เคยมีเพื่อน หรือคนรู้จักมาบ่นให้ผมฟังว่า การเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยมันเหนื่อย อย่างเช่นเล่นดนตรีตามร้านอาหาร นอกจากจะทำงานที่อาจารย์แต่ละวิชาสั่งแล้ว ก็ต้องหาเวลามาแกะเพลงที่จะเล่นเพิ่มเติมเข้าไปในแต่ละวันด้วย ทว่าในที่สุด พอผ่านไปสักระยะหนึ่ง เขาก็ปรับตัวได้ด้วยตัวของเขาเอง สิ่งที่เขาได้คือ เขามีรายได้ ฝีมือการเล่นดนตรีเพิ่มขึ้น ทำให้เขาสอบผ่านวิชาดนตรีที่เรียนอยู่ง่ายไปด้วย นอกจากนั้น เขายังได้รู้อีกว่า การเชียแขก การเอาใจแขกภายในร้าน การพูดเพื่อให้คนสนใจต้องทำอย่างไร

ทักษะเหล่านี้ ไม่ได้มีมาตั้งแต่เกิดแน่นอน แต่ต้องแสวงหาเอง ดังนั้นส่วนตัวผม จึงมีความเชื่ออยู่ว่า คนประเภทนี้แหละที่จะมีความเป็นผู้ใหญ่สูง มีความรับผิดชอบมากกว่าคนที่เอาแต่เรียนเพียงอย่างเดียว และก็คนเหล่านี้อีกนั่นแหละ ที่ทางผู้ประกอบการส่วนใหญ่มีความต้องการอยากจะจ้าง เพราะด้วยประสบการณ์ที่มีมาอยู่แล้วจึงไม่ต้องเตรียมความพร้อมมาก

ผมว่ามันคือรางวัลย์ของเขา รางวัลย์ที่เขาหามาได้ด้วยตนเอง หากไม่ได้ไปทำงาน เขาคงไม่ได้สิ่งนี้เป็นแน่ ดังนั้นผมจึงมองว่า การทำอาชีพเสริม ถึงอาจจะเหนื่อย อาจจะถูกมองนั่นนี่ หรืออาจจะมีข้อเสียอยู่บ้าง หากแต่สิ่งดีๆ มีมากกว่า ดังนั้นมองในแง่มุมที่เป็นประโยชน์ผมว่ามันคุ้ม

เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะทำได้ แต่มันคือสิ่งที่มีไว้สำหรับคนที่พร้อมจะยอมรับความเหนื่อย พร้อมที่จะยอมรับประสบการณ์ใหม่ๆ ทั้งล้มเหลวและสำเร็จ พร้อมที่จะฝึกฝน เรียนรู้ หลายๆ สิ่ง หลายๆ อย่างที่พุ่งผ่านเข้ามาในชีวิต...ทั้งนี้ก็เพื่อให้เราแกร่งและเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้า