บทที่ 9...3/3
จอมขวัญรับน้ำผลไม้มาดื่มเพราะตอนนี้เธอดื่มอะไรก็ตามที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ไม่ได้เด็ดขาด พอมองไปที่ปรานต์ เขาไปนั่งที่โต๊ะของคนงานแล้ว นิรชาเลยต้องไปนั่งกับพนักงานของฟาร์มแทน
จอมขวัญเห็นปรานต์ยกเครื่องดื่มที่เหมือนจะเป็นน้ำผลไม้ที่ไม่ใช่พั้นซ์ขึ้นมาดื่มเหมือนกับเธอเลยอดยิ้มไม่ได้ มาดโหดๆ แต่ไม่ดื่มเหล้าก็ดูดีไปอีกแบบ
“ยิ้มอะไรหรือคะคุณจอม” จารวีถามพลางมองตามสายตาของจอมขวัญจึงยิ้มไปด้วย “อ๋อ ปรานต์ไม่ดื่มเหล้าค่ะ ทุกอย่างที่มีแอลกอฮอล์แทบจะไม่ดื่มเลย ยกเว้นจำเป็นจริงๆ”
จอมขวัญเลิกคิ้วรู้สึกแปลกใจจนอดถามไม่ได้
“ทำไมหรือคะ”
“เรื่องฝังใจน่ะค่ะ เอาไว้ปรานต์คงเล่าให้คุณจอมฟัง” จารวียิ้มบางคิดว่าเดี๋ยวปรานต์คงบอกจอมขวัญเอง
“คุณจะปรานต์จะมาเล่าให้จอมฟังทำไมล่ะคะ เราสองคนไม่ได้สนิทกันสักหน่อย” จารวีคงเริ่มเมาเพราะน้ำพั้นซ์ที่ดื่มไปสองแก้วแล้วกระมัง จอมขวัญจึงไม่เก็บมาใส่ใจ “เดี๋ยวจอมขอรับโทรศัพท์ก่อนนะคะ”
พอจารวีพยักหน้า จอมขวัญก็ลุกขึ้นแล้วออกไปจากงานที่มีเสียงร้องเพลงและเสียงพูดคุย เธออยากคุยกับแม่แบบไม่ต้องตะโกนเพื่อให้ได้ยินกัน พอให้หลังไปไม่ถึงห้านาที ปรานต์ก็เดินออกมาจากงานเพราะต้องรับโทรศัพท์สายสำคัญจากคฑาเหมือนกัน เพียงแต่ตอนที่เขาไปยืนคุยโทรศัพท์นั้นไม่ทันเห็นว่าห่างออกไปนิดเดียวจอมขวัญก็ยืนอยู่เหมือนกัน
“ผมคิดว่าจอมขวัญแก้ปัญหาด้วยตัวเองแล้วครับพ่อ คุณน้าลลิตาเองก็ไม่ได้กดดันว่าต้องมีการแต่งงาน พ่อทำใจได้แล้วนะครับ คงไม่มีลูกสะใภ้เร็วๆ นี้แน่นอน” ปรานต์หัวเราะใส่คนแก่ที่อยากจับคู่ ช่างไม่รู้เสียเลยว่าทั้งเขาและจอมขวัญต่างหาทางออกให้ตัวเอง แม้ดูเหมือนว่าจอมขวัญจะไม่รู้เรื่องการจับคู่เลยก็ตาม เธอหาทางช่วยแม่ได้ด้วยตัวเอง
“หนูจอมทำอะไร ทำไมปรานต์ถึงมั่นใจแบบนั้นล่ะ พ่อน่ะรอจัดงานแต่งงานทุกวัน” คฑามีหรือจะยอมลูกชายง่ายๆ
“น้อยๆ หน่อยพ่อ อย่างกับว่าถ้าผมอยากแต่ง จอมขวัญจะอยากแต่งด้วยเสียเมื่อไหร่” แต่พอจอมขวัญไม่ได้มีท่าทีอะไรก็ทำให้ปรานต์อยากรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่เหมือนกัน แต่เรื่องอะไรจะบอกพ่อ “จอมขวัญไปหาหมอ คนของผมสืบมาได้ว่าเพื่อตรวจร่างกายว่าพร้อมสำหรับการบริจาคตับให้คุณลลิตาหรือเปล่า ส่วนคุณลลิตากับจอมขวัญปรึกษากันเรื่องนี้ดีแล้วหรือยัง ผมไม่รู้ แต่ที่รู้ จอมขวัญหาทางช่วยคุณลลิตาได้แล้ว”
คฑาฟังแล้วยิ่งมั่นใจว่าตัวเองคิดไม่ผิด “เด็กคนนี้กตัญญูจริงๆ แต่ลิตาจะยอมหรือเปล่า หมอที่พ่อหามาให้ลิตาได้แนะนำวิธีนี้แล้ว แต่ให้อย่างไรลิตาก็ไม่ยอม กลัวหนูจอมจะเกิดผลกระทับจากการผ่าตัด กลัวเกิดเรื่องไม่คาดคิดจนลูกเป็นอันตราย กลัวตัวเองไม่ฟื้น”
“เรื่องของแม่ลูก พ่อทำได้แค่คอยช่วยถ้ามีการร้องขอเท่านั้นแหละครับ”
คฑาฟังแล้วก็จริงอย่างที่ลูกชายบอกนั่นแหละ แต่ถ้าช่วยอะไรสองแม่ลูกได้ เขาก็อยากช่วย
“อยู่ที่โน่นก็อย่าไปรังแกหนูจอมล่ะ”
“เกินไป ผมไม่ใช่ยักษ์ใช่มารที่ไหนนะพ่อ” ปรานต์แกล้งโวยวายพร้อมกับหัวเราะ หน่วยก้านของจอมขวัญคงสู้คนอยู่บ้าง แล้วที่สำคัญเขาจะไปรังแกจอมขวัญทำไม “ผมวางสายแล้วนะ”
จอมขวัญเดาออกว่าคฑาคงเห็นด้วย ปรานต์ถึงได้วางสายแล้วเดินเรื่อยๆ กลับเข้าไปในงาน อีกทั้งยังผิวปากอย่างสบายใจเสียด้วย หญิงสาวไม่ได้อยากแอบฟัง แต่ปรานต์เดินมาตรงนี้ที่หลัง ทำให้เธอยอมวางสายจากแม่เพื่อมาตั้งใจฟังเขา เหตุผลมีเพียงข้อเดียวนั่นคือมีชื่อของเธอกับแม่ในบทสนทนาระหว่างปรานต์กับพ่อของเขาด้วย
“เพราะแบบนี้เองสินะ คุณถึงไม่ชอบหน้าฉัน”
เหตุผลที่คุณคฑาอยากให้ปรานต์กับเธอแต่งงานกันเป็นเพราะแม่ของเธอป่วยใช่ไหม ปรานต์รู้ว่าเธอกำลังจะทำอะไร เขารู้ได้อย่างไร ถ้าเธอรู้เรื่องการแต่งงานมาก่อน เธอคงบอกเขาไปนานแล้วว่าไม่คิดจะแต่ง เธอแก้ปัญหาเองได้ ไม่ใช่ปล่อยให้เขาเข้าใจว่าเธออยากแต่งงานกับเขา จนเขามาทำท่าทีแปลกๆ ใส่ คืนนี้เธอคงต้องคุยกับเขาในเรื่องนี้ จบการทำงานเมื่อไหร่ก็อย่าได้มาติดต่อกันอีก
1 ตอนนี้ ซ้อนกลรักเจ้าสาวมาเฟีย วางจำหน่ายใน MEB แล้วหมวด นิยายโรมานซ์ (มันจะโรมานต์ในบทที่ 10 ค่ะ เลยต้องมาอยู่หมวดนี้ ไม่แน่ใจว่าลงฉากนั้นเต็มๆ ในแต่ละเว็บจะถูกแบนไหม)
2. โบว์ทำโปรโมชั่นราคาหนังสือเต็มๆ 329 เหลือ 149 เป็นเวลา 21 วันค่ะ ลดสุดๆ รบกวนช่วยมาพาปรานต์กับยัยจอมไปบนชั้นหนังสือหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ เพื่อเป็นกำลังใจกับผู้เขียน
3. โบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 15 นะคะ แล้วจะหยุดอัพนิยาย
ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ
อัมราน_บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- 👁️ ยอดวิว 131
แสดงความคิดเห็น