บทที่ 6...3/3

ภามนึกไว้อยู่แล้วว่า หากเขามีแฟนที่ไม่ได้มาจากความเห็นชอบของป้านลินคงเป็นเรื่องใหญ่

          “เรื่องพวกนี้ไม่สำคัญหรอกครับ ผมต้องการคนดีและนิสัยใจคอเข้ากับผมได้ เรื่องอื่นๆ ผมไม่ได้สนใจนัก”

          ฟังที่ภามตอบแล้วนลินแทบลมจับหยิบยาดมขึ้นมาสูดแทบไม่ทัน “ไม่สนใจได้ยังไง พรุ่งนี้ภามพาผู้หญิงคนนั้นมาเลย ถ้าคุณสมบัติไม่ผ่าน ป้าคงยอมไม่ได้หรอก”

          “ถ้าเรื่องแฟนของภาม เนตรเคยพบแล้วค่ะ เป็นคนดี มีน้ำใจ ทำงานเลี้ยงตัวเองได้ เนตรว่าภามมองคนไม่พลาดหรอกค่ะ”

          เนตราเห็นว่าเรื่องจะไปกันใหญ่แล้ว อีกทั้งพรุ่งนี้คงมีข่าวในหน้าสังคมว่าพี่นลินทะเลาะกับภามไม่เป็นผลดีต่อภาพลักษณ์ของบริษัทเปล่าๆ แล้วที่สำคัญเรื่องที่ภามจะเป็นแฟนกับใคร คนที่ควรสนใจมากกว่าใครน่าจะเป็นนางมากกว่า ความที่ไม่อยากขัดใจพี่สาวและภามก็ยังโสด นางจึงไม่เคยห้ามพี่สาวอย่างจริงจังในเรื่องนัดบอด แต่คืนนี้ภามแสดงออกชัดเจนแล้ว นางจะไปบังคับลูกเพื่ออะไร

          “ยัยเนตรก็อีกคน ฉันไม่ยอมนะถ้าจะมาเลือกผู้หญิงไร้คุณสมบัติมาเป็นเมียเจ้าภามน่ะ” นลินจงใจพูดเสียงดังเพื่อข่มน้องสาวอย่างที่ทำมาตลอด

          ภามฟังแล้วไม่ชอบใจที่แม่ถูกต่อว่าจึงย้อนป้านลินกลับ “ตอนเข้าหอ ผมน่าจะอยู่กับเจ้าสาวแค่สองคนนะครับ คนอื่น...”

          “ภาม ไม่เอาลูก” เนตราพูดขัดขึ้นมาเสียก่อนจะเป็นเรื่องใหญ่ เดี๋ยวต่อไปจะมองหน้ากันลำบากเสียเปล่าๆ

          นลินคอแข็งขึ้นมาทันทีเพราะเสียหน้าที่ภามพูดตัดรอนอย่างเมื่อครู่ ที่นางทำทุกอย่างให้หลานก็เพราะหวังดีทั้งนั้น หากได้คนไร้หัวนอนปลายเท้ามาร่วมตระกูลจะกลายเป็นขี้ปากชาวบ้านเอาได้

          ภามมองแม่แล้วก็ยอมตามใจไม่อยากให้เรื่องราวบานปลาย ทั้งที่ใจจริงเขาอยากพูดแรงกว่านี้ด้วยซ้ำ ด้วยความที่แม่เติบโตมากับพี่สาว พ่อแม่ทำงานตลอด ทำให้เรื่องไหนที่แม่ยอมพี่สาวได้ก็จะยอมให้ ภามเองก็ซึ้งใจป้านลินในหลายๆ เรื่อง

แต่สำหรับเรื่องคู่ครอง เขาไม่ชอบให้ใครมาบงการ หากเลือกผู้หญิงจากความเหมาะสมกันมันก็ใช่ว่าจะทำให้มีความสุข สุดท้ายก็จบเหมือนที่เขากับขวัญจิราถอนหมั้นกันอยู่ดี

          “ผมกลับดีกว่า ขอให้ป้าลินมีความสุขนะครับ” ภามยกมือไหว้ทั้งเพื่อลาและขอโทษในคราวเดียวกัน ก่อนจะลดมือลงแล้วจับมือของเนตรา “กลับกันดีกว่าครับแม่”

          เนตรายิ้มให้นลิน แต่อีกฝ่ายคงโกรธมากจริงๆ จึงหันไปมองที่วีดาแทน แต่วีดากลับลุกขึ้น นลินคว้ามือของหลานเพื่อนไว้ทันพอดี

          “หนูวีจะกลับแล้วหรือลูก”

          “วีอายค่ะป้าลิน ขอวีกลับก่อนนะคะ”

          วีดาจับมือของนลินออกก่อนจะยกมือไหว้ แล้วรีบเดินไปที่รถทันที เพียงให้หลังหัวข้อของการเมาท์ก็ไปไกลยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง นลินได้ยินแล้วยิ่งโมโหเพราะกลายเป็นว่าหลานชายไม่ชอบใจที่ถูกผู้เป็นป้าจับคลุมถุงชน วีดาก็พลอยโดนไปด้วย แต่ใช่ว่านลินจะล้มเลิกความตั้งใจ ขอแค่นางรู้ว่าแฟนของภามเป็นใคร การทำให้เลิกรากันย่อมไม่ใช่เรื่องยากอะไร

ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านค่ะ

บรรพตี