222 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ถูกกดดันให้เลือก

222 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ถูกกดดันให้เลือก

“...ได้โปรดนายไปที่อดีตเมื่อ 1,000 ปีได้ ช่วยฮีโร่อาเบล…และช่วยโลกได้มั้ย?” (อัลเธน่า)

อัลเธน่า-ซามะประกาศเบาๆ

เมื่อผมดูดีๆแล้ว สีหน้าของท่านปวดร้าวเล็กน้อย

ทุกคนในโบสถ์มองดูผมที่อยู่ข้างหลังสุด

ทุกคนรอคำตอบจากผม

ฮ่าาา…ผมไม่มีทางเลือกนอกจากไป

ผมเกาหัวขณะที่ผมมุ่งหน้าไปที่เวทีที่อัลเธน่า-ซามะอยู่

“ฮีโร่มาโกโตะ…”

บางคนจับแขนของผม

“โซเฟีย…” (มาโกโตะ)

“นายจะ…ไปเหรอ?” (โซเฟีย)

เธอมองผมด้วยหน้าที่ดั่งเกือบจะร้องไห้ ดังนั้น ผมตอบไม่ได้ทันที

“ขึ้นอยู่กับเงื่อนไข” (มาโกโตะ)

ผมตอบด้วยรอยยิ้มที่คลุมเครือ

ผมเดินผ่านโบสถ์อย่างช้าๆ

เมื่อเวลาที่ผมสังเกต ลูซี่ ซา-ซัง และฟูเรีย-ซังตามมา

ยังไงซะ นั่นโอเค

ผมยืนอยู่ข้างหน้าเวที ตรงหน้าอัลเธน่า-ซามะ

“อัลเธน่า-ซามะ มีหลายสิ่งที่ผมอยากถาม” (มาโกโตะ)

“ชั้นจะตอบ” (อัลเธน่า)

เธอน่าจะรู้คำถามของผมแล้ว แต่อัลเธน่า-ซามะพยักหน้าอย่างหนัก

“ถ้าผมไป 1,000 ปีในอดีต ผมจะกลับมาที่ปัจจุบันได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

นี่เป็นจุดที่สำคัญที่สุด

ถ้าผมเป็นคนเดียวที่เปลี่ยนอดีตได้ ไม่มีทางเลือกนอกจากไป

แต่ ผมอยากจะถูกเว้นจากการเดินทางไปอย่างเดียว

“ชั้น -ในฐานะเทพธิดาแห่งโชคชะตา- จะตอบคำถามนั้น…” (ไอรา)

ไอรา-ซามะประกาศเงียบๆ

“ยุคปัจจุบันคือยุคแห่งแสงที่พวกเราเหล่าเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ปกครองโลกอยู่ นั่นทำไมมันง่ายที่จะส่งนายไป 1,000 ปีในอดีต… แต่ยุคเมื่อ 1,000 ปีก่อนในอดีตเป็นยุคมืดที่มารปกครอง อิทธิพลของพวกเราเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์สู่ดินแดนมนุษย์นั้นอ่อนแอสุดขีด…เพื่อที่จะใช้ประโยชน์พลังนั้น ที่อยู่ระดับเดียวกับการเดินทาง มันจะต้องการ 100 ปีสำหรับแสงที่จะเพิ่มขึ้นหลังจากเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้ถูกปราบ…” (ไอรา)

“ม-ไม่มีทางน่า!” (อายะ)

ซา-ซังร้องในเสียงที่เบาลง

“พูดอีกอย่าง…” (ลูซี่)

เสียงของลูซี่สั่น

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ นายจะกลับมาที่ปัจจุบันไม่ได้…” (ไอรา)

คำพูดของไอรา-ซามะมีน้ำหนักมากกับผม

…เฮ้ย เฮ้ย พูดจริงอ่ะ?

“อัศวินของชั้น! ปฏิเสธ! ไม่มีความจำเป็นที่นายต้องทุกข์กับเรื่องนั้น!” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังตะโกน

นั่นจริง…ไม่ว่าจะพูดมันยังไง มันไร้เหตุผลเกินไป

พวกเขาโดยพื้นฐานแล้วบอกผมว่า ‘เสียสละตัวเองเพื่อช่วยโลก’

ผมมองตรงไปที่เทพธิดาแห่งแสง โดยไม่พูดอะไร

อัลเธน่า-ซามะต้องเข้าใจที่อยู่ในหัวของผมแล้ว

“ชั้นจะมอบความปรารถนาให้นาย ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (อัลเธน่า)

อัลเธน่า-ซามะพูด

“ความปรารถนาของผม…หือห์” (มาโกโตะ)

ผมไม่ต้องการทองหรือชื่อเสียง

อัลเธน่า-ซามะมีหน้าที่พูดว่าท่านรู้นั่นแล้ว ขณะที่ท่านพูดต่อ

“ชั้นจะนำ {ข้อจำกัด} เกี่ยวกับผู้ศรัทธาของเทพธิดาโนอาห์” (อัลเธน่า)

“?!” (มาโกโตะ)

จากตอนนี้ไป มันไม่สำคัญว่าโนอาห์จะมีผู้ศรัทธามากเท่าไหร่” (อัลเธน่า)

“...เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

มันเป็นสิ่งใหญ่ที่ควรได้รับ

ผมเป็นแค่ผู้ศรัทธาคนเดียวจนถึงตอนนี้

ผมเพิ่มจำนวนของผู้ศรัทธาไม่ได้

แม้อย่างนั้น…

“หมดแล้วเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผู้คนส่วนใหญ่ใน ทวีปทิศตะวันตกอุทิศตนให้กับโบสถ์เทพธิดา

มันยากที่จะเพิ่มจำนวนของผู้ศรัทธาด้วยตัวเอง เพราะโนอาห์-ซามะถูกปฏิบัติอย่างเทพมาร

นั่นทำไมตาของเธอตกลงมาที่ผม -คนต่างโลก

“แน่นอนว่า นั่นไม่ใช่ทั้งหมด เราจะยินดีต้อนรับโนอาห์ในฐานะ {เทพธิดาคนที่แปด} ของโบสถ์เทพธิดาในทวีปนี้ พูดอีกอย่าง เธอจะไม่เป็นเทพมาร แต่จะเป็นเป้าหมายของศาสนาอย่างเป็นทางการ” (อัลเธน่า)

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

นี่มันน่าประทับใจ

มันเหมือนเปลี่ยนจากเทพมารตลอดทางไปถึงศาสนาของรัฐกระทันหัน

““อะ?!””

คนที่ตอบสนองกับคำพูดของอัลเธน่า-ซามะมากกว่าผมอีก คือคนของโบสถ์

แน่นอน

ตัวตนที่พวกเขาสอนกันเป็นเทพมาร ตอนนี้เป็นเป้าหมายของการอธิษฐาน

เมื่อผมมองดูข้างผม มีลูซี่ และฟูเรีย-ซังหมดคำพูด

เจ้าหญิงโนเอลบนเวทีดูเหมือนจะตกใจกับเรื่องนี้ด้วย

(นี่เป็นระดับที่ต่างไปเลย…) (มาโกโตะ)

นี่โดยไม่ต้องสงสัยว่าเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

แต่ถ้าท่านจะมาไกลขนาดนี้

“ท่านก็ปล่อยโนอาห์-ซามะจากวิหารทะเลลึกเลยสิ…” (มาโกโตะ)

“นั่น…เราทำไม่ได้” (อัลเธน่า)

อัลเธน่า-ซามะตอบคำพึมพำของผม

“อะไร? งกมาก” (มาโกโตะ)

““อะ?!””

อัลเธน่า-ซามะไม่ได้ดูเหมือนจะกวนใจกับการพูดที่หยาบคายของผม

จริงๆแล้วมันเป็นคนรอบๆ ที่ชะงัก

อัลเธน่า-ซามะเข้าหาผมและกระซิบในหูผม

“ชั้นคิดถึงเรื่องนั้นและขอการอนุญาตจากพ่อ ราชาเทพเจ้า… แต่ไอ้พ่อเวรนั่นพูดว่า: ‘เงื่อนไขที่จะปล่อยเธอก็คือแต่งงานกับชั้น ดังนั้นไม่’! โนอาห์-ซามะเป็นเพื่อนวัยเด็กของชั้น นายรู้มั้ย! แม้ว่ามันก็เจ็บปวดแล้ว ที่เขาพยายามจะลงมือกับเพื่อนวัยเด็กของชั้น เค้าไม่สำนึกสักนิดบน เรื่องลูกนอกสมรส! ไอแก่โง่นั่น!!” (อัลเธน่า)

“อัลเธน่า-ซามะ…รูปแบบการพูดของท่านยุ่งเหยิงนะ” (มาโกโตะ)

“...ชั้นขอโทษ” (อัลเธน่า)

อัลเธน่า-ซามะสไลด์ไปอย่างช้าๆ

…เทพธิดาองค์นี้นั้นลำบาก

“ตอนนี้ นายจะทำอะไร ทากัตซูกิมาโกโตะ?” (ไอรา)

ไอรา-ซามะถาม

“มาโกโตะ…นายจะไปเหรอ?” (ลูซี่)

“ฮีโร่มาโกโตะ…” (โซเฟีย)

เสียงที่ไม่สบายใจของลูซี่มาถึงหูผม และในเวลาที่ผมสังเกต เจ้าหญิงโซเฟียจับแขนเสื้อของผม

ตอนนี้ ผมควรทำอะไรดี

นี่มันมีปัญหา

แต่ ‘คนที่สำคัญที่สุด’ ที่จะทำการตัดสินใจสุดท้ายไม่ได้อยู่ที่นี่

ผมตัดสินใจเรื่องนี้โดยไม่ปรึกศากับท่านไม่ได้

ผมมองหน้าเทพธิดาแห่งแสง

“ได้ เราควรจะเรียกเธอ” (อัลเธน่า)

อัลเธน่า-ซามะวางมือขวาไว้ข้างหน้าและวงกลัมเวทมนตร์สีรุ้งขนาดยักษ์ปรากฏขึ้น

“{ลงมา เทพธิดา โนอาห์}” (อัลเธน่า)

โบสถ์ได้เสียงดังกับคำพูดของอัลเธน่า-ซามะ

“...การลงมาของเทพมารเหรอ?!’

‘แต่นี่เป็นโบสถ์ที่ยิ่งใหญ่ของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนานะ’

‘หน้าตาที่น่ากลัวแบบไหนที่มันจะมี’

ผมได้ยินความคิดเห็นเหล่านั้น

แสงเอ่อล้นจากวงกลมเวทมนตร์สีรุ้ง

ผมได้ยินเสียงคลืนน้ำลาย

“ชั้นถูกเรียกและชั้นมา! ย้าน ย้าน ย้านนนน!” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะกระโดดออกมาด้วยพลังงานที่ดี คู่กับการตะโกนที่กระตือรือร้น

“““……”””

ความตึงเครียดที่เทพมารจะออกมาจากช่องว่าง ที่โนอาห์-ซามะกระโดดออกมาได้เปลี่ยนบรรยากาศในโบสถ์เทพธิดาให้แปลกประหลาด

เดี๋ยว โนอาห์-ซามะ?

อย่าทำนั่นในฉากสำคัญได้มั้ย?

ไอรา-ซามะจับหัวของท่าน แต่อัลเธน่า-ซามะไร้สีหน้า

“ท่านพลาดนั่น โนอาห์-ซามะ” (มาโกโตะ)

“โอ้ชั้น จริงเหรอ?” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะดูเหมือนจะไม่ถือมันและเหวี่ยงผมของท่านขณะที่ท่านยิ้ม

ท่านสวยเหมือนเคย

ลูซี่และซา-ซังข้างผมก็หมดคำพูดด้วย

ฮ่าาา…พวกเธอถูกทำลายภาพลวงตาถึงเทพธิดาที่ผมติดตามหรือ?

ผมมีรอยยิ้มที่เบี้ยว ขณะที่ผมหันไปหาสมาชิกปาร์ตี้ของผม

“เฮ้ ลูซี่ โนอาห์-ซามะเป็นแบบนี้ แต่ท่านปรกติแล้วจริงจัง—เอ๋?” (มาโกโตะ)

ลูซี่ทรุดตรงไปที่พื้น

“เอ๋?! ลูซี่?! เฮ้ย เป็นอะไรน่ะ!” (มาโกโตะ)

ผมรีบหยิบเธอขึ้นและยืนยันหน้าของเธอ และตาของเธอเหลือกขึ้น น้ำลายไหลจากปาก หมดสติ

เกิดอะไรขึ้น

“อ้าา…อ้าาาา…อ้าา…” (อายะ)

ซา-ซังแค่ยืนอยู่ที่นั่น ส่งเสียงครวญด้วยตาที่ว่างเปล่า

“ซา-ซัง?! เธอโอเคมั้ย?!” (มาโกโตะ)

ผมมองไปรอบๆไม่รู้ว่าจะทำอะไรระหว่างที่ยังจับลูซี่

“ฮืออออ…อุอ้าาา…”

“อ้าา…อ้าาาาาาาา!”

“...คิ้ฮิ้! คิ้ฮิ้ฮิ้ฮิ้…”

คนที่อยู่ในโบสถ์แปลกไป

น-นี่มันอะไรกัน?!

“โนอาห์!!!” (อัลเธน่า)

อัลเธน่า-ซามะตะโกนด้วยเสียงที่ทำให้แก้วหูแตกได้

“เธอทำอะไรที่ปรากฏในร่างจริงในดินแดนมนุษย์ล่ะ?! ซ่อนร่างจริงเดี๋ยวนี้นะ! ทุกคนที่นี่ {บ้า} ไปแล้ว!” (ไอรา)

ไอรา-ซามะส่งเสียงของท่าน

เอ๋…บ้า?

“อ้าา ตอนนี้เมื่อเธอมาพูดถึงมัน ชั้นได้ปรากฏในแบบเดียวกันเมื่อชั้นเจอกับมาโกโตะ” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะพึมพำเหมือนกับไม่สนุกกับเรื่องนี้ และรูปลักษณ์ ของท่านโปร่งใสครึ่งหนึ่ง

“เห็นยัง นี่โอเค ใช่มั้ย?” (โนอาห์)

“มันไม่ใช่ทั้งหมด! เราจะทำอะไรดีล่ะตอนนี้ คนที่นี่ได้นำคนในทวีปทิศตะวันตกนะ รู้มั้ย?!” (ไอรา)

โนอาห์-ซามะ…ทำให้สหายของผมกลับเป็นปรกติได้โปรด” (มาโกโตะ)

ผมบ่นกับเทพธิดาของผมด้วยเหมือนกัน

“ช่วยไม่ได้” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะดีดนิ้วของท่าน

“{สปิริตเวทมนตร์ ย้อนเวลา}” (โนอาห์)

รอบข้างได้ปกคลุมในแสงสีรุ้ง

ในทันใดนั้น ความรู้สึกของทิศทางจากทุกทางได้หายไป

อากาศเปลี่ยนเป็นแปลกและหนืด

ความรู้สึกแปลกหายไป แสงหายไป และกลับไปก่อนหน้านั้น

“อ-เอ๋?” (ลูซี่)

“หืม?” (อายะ)

ลูซี่และซา-ซังขยับหัวของพวกเธออย่างกระสับกระส่าย

“ลูซี่ ซา-ซัง!” (มาโกโตะ)

ช่างโล่งใจ

พวกเธอกลับมามีสติ

คนรอบๆดูเหมือนจะกลับไปเป็นปรกติด้วย

“โนอาห์ เธอ…” (ไอรา)

“อะไร มีปัญหาเรอะ?” (โนอาห์)

“เราต้องคุยกันภายหลัง โนอาห์” (อัลเธน่า)

ไอรา-ซามะและอัลเธน่า-ซามะบ่นกับโนอาห์-ซามะ

ผมอยู่ในความงงงวยระหว่างที่ฟังเรื่องนี้

ผมไม่เข้าใจว่ามันอะไร แต่ผมได้เข้าใจว่าอะไรเกิดขึ้น

ย้อนเวลากลับ —ปาฏิหาริย์ของเทพเจ้า

หนึ่งในเวทมนตร์ที่ {ชุบชีวิตคนตาย} ได้

ช่างเป็นเวทมนตร์ที่ใช้ทันทีที่ลงมาสถิต

แล้วก็ เธอผ่านมันเหมือนไม่มีอะไร แต่อะไรคือสปิรีิตแห่งเวลา

สมองของผมตามไม่ทัน

ระหว่างที่ผมยังสับสน โนอาห์-ซามะพูดกับผม

“เห็นยัง กลับไปเป็นปรกติอย่างถูกต้อง ใช่มั้ย?” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะโบกมือของท่านด้วยรอยยิ้ม แต่เธอทำเละ ไม่ใช่เหรอ?

เทพธิดาองค์นี้…

“เฮ้ เฮ้ มาโกโตะ เทพธิดาที่นายติดตาม…รู้มั้ย…” (ลูซี่)

ลูซี่กระซิบใส่หูของผม

ตอนนี้ที่เธอพูดถึงมันแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้เจอโนอาห์-ซามะ

“เห้อ อย่าพูดเกี่ยวกับท่านแบบนั้นสิ” (มาโกโตะ)

“แต่นายชื่นชมเทพธิดาตั้งมากมาย ดังนั้นชั้นจินตนาการถึงเทพธิดา-ซามะที่ดีนะ…” (อายะ)

“ชั้นเริ่มจะรู้สึกว่าอัศวินของชั้นถูกหลอกโดยเทพธิดาที่ไม่ดี…” (ฟูเรีย)

แม้แต่ซา-ซังและฟูเรีย-ซัง

ทำให้พวกเธอบ้าอย่างแรกที่พวกท่านเจอ มันทำความประทับใจแรกแย่…

คนได้ ‘เทพมารนั้น…’ และ ‘ช่างน่ากลัว…’

ตัวของโนอาห์ซามะเองทำเหมือนดั่งไม่มีอะไร

นี่มันแย่แล้ว โนอาห์-ซามะ~

ทุกคนกลัว

ท่านต้องได้ยินเสียงในใจของผม โนอาห์-ซามะเอียงหัวของท่านและวางนิ้วมือไว้ที่แก้มของท่านและได้ ‘หืมม’ ขณะที่เธอเดินหน้าไปเล็กน้อยที่เวที

“ทุกคน~ ชั้นโนอาห์☆ ยินดีที่ได้รู้จัก♥” (โนอาห์)

ท่านหลิ่วตา

ในทันทีต่อมา ลมที่สดชื่นพัดมา และกลิ่นของดอกไม้ครอบงำ

มันดั่งเราอยู่ในทุ่งดอกไม้…เดี๋ยว มีดอกไม้บานจริงๆ?!

ภ-ภาพลวงตา หือห์…

“อาา…โนอาห์-ซามะ…”

“ช่างงดงาม…”

“ผมจะเปลี่ยนศาสนาไปเป็นของท่าน…”

ตาของผู้คนในโบสถ์ได้เปลี่ยนเป็นหัวใจ

อุว้าา พวกเขาโดนเสน่ห์อย่างง่ายๆเลย

“นี่มันค่อนข้างน่าสงสัย…” (ลูซี่)

“บางอย่างกลิ่นตุๆ…” (อายะ)

“นั่นศัตรู…” (ฟูเรีย)

ลูซี่ ซา-ซังและฟูเรียไม่ได้โดนเสน่ห์นะ

“โอ้ ชั้น นั่นน่าเศร้า แม้ว่าชั้นได้ดูพวกเจ้ามาตลอดเวลานี้” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะกระโดดลงจากเวทีและมาใกล้เรา

“““?!”””

ลูซี่ ซา-ซัง และฟูเรีย-ซังสั่น

“เฮ้ ลูซี่-จัง อายะ-จัง มาสนิทกันนะ โอเคมั้ย? แล้วเปลี่ยนศาสนามาเป็นของชั้นมั้ย?” (โนอาห์)

“...อ-อืม…” (ลูซี่)

“น-นี่มันน่ากลัว…ทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)

ลูซี่และซาซังได้ถูกโจมตีโดยความเป็นพระเจ้าของโนอาห์-ซามะ

“โนอาห์-ซามะได้โปรดหยุดทำตัวยิ่งใหญ่กับเพื่อนของผม” (มาโกโตะ)

ผมดึงเทพธิดาไป

เทพธิดาองค์นี้ทำอะไร?

“เออ๋ ชั้นเพียงแค่รับสมัครพวกเธอ…” (โนอาห์)

“ผมจะเป็นคนที่ชวนลูซี่และซา-ซัง” (มาโกโตะ)

“มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ที่ชั้นมาอยู่ในดินแดนมนุษย์ ชั้นเลยตื่นเต้น~☆” (โนอาห์)

“ตื่นเต้นเกินไปแล้ว” (มาโกโตะ)

ผมดึงโนอาห์-ซามะไปที่เวที

แน่นอนว่าอัลเธน่า-ซามะก็อยู่ที่นั่นด้วย

“ตอนนี้ โนอาห์ สั่งสาวกของเธอ บอกเค้าให้ไปเมื่อ 1,000 ปีก่อนในอดีต” (อัลเธน่า)

อัลเธน่า-ซามะพูด

“หืม? ชั้นไม่อยากทำอ่ะ” (โนอาห์)

“เธอพูดอะไรนะ?” (อัลเธน่า)

โนอาห์-ซามะปฏิเสธอัลเธน่า-ซามะ

“โนอาห์-ซามะ?” (มาโกโตะ)

โดยการเป็นเทพธิดาองค์ที่ 8 ของโบสถ์เทพธิดา และได้โอกาศที่จะได้ผู้ศรัทธามากมาย

นั่นควรจะเป็นความต้องการที่ยาวนานของเทพเจ้าไททัน ที่ถูกปฏิบัติเป็นเทพมาร

ถ้าผู้ศรัทธาของโนอาห์-ซามะเพิ่มจำนวน เทพเจ้าไททันจะได้รับความแข็งแกร่ง

ผมคิดว่าผมจะถูกสั่งให้ทำดั่งมันเป็นธรรมชาตินะ…

“มาโกโตะ นายตัดสินใจด้วยตัวเอง” (โนอาห์)

“...” (มาโกโตะ)

“โนอาห์…เธอคิดอะไรอยู่ที่นี่น่ะ?” (อัลเธน่า)

เสียงของอัลเธน่า-ซามะเข้มงวดขึ้น

แต่โนอาห์-ซามะอยู่ในรอยยิ้มที่ชวนสั่นเหมือนครั้งแรกที่เราเจอกัน

มือขาวที่บริสุทธิ์จับแก้มของผม

“มาโกโตะ มันโอเคสำหรับนายที่จะตัดสินใจ ช่วยโลก หรือทำลายมัน…” (โนอาห์)

รอยยิ้มของท่านไม่มีเงาแม้แต่เงาเดียวของความสงสัย

โนอาห์-ซามะมอบตัวเลือกที่หนักให้ผม

 

เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 100/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: "wayuwayu แปล" Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord