216 ข้อเรียกร้องของเทพธิดา

216 ข้อเรียกร้องของเทพธิดา

“เฮ้ มาโกโตะ เธอจำสัญญาแรกที่เธอทำกับชั้นเมื่อเธอเป็นผู้ศรัทธาของชั้นได้มั้ย?” (โนอาห์)

รอยยิ้มที่พราวตาที่ไม่มีแม้แต่ตำหนิเดียวอยู่กับมัน

ท่านมีสองมืออยู่บนไหล่ผม และมันอยู่ในระยะที่ลมหายใจของท่านมาถึงผม

แต่ผมไม่มีเวลาว่างที่จะให้หัวใจเต้นจากมัน และผมพยายามจะขุดความทรงจำเมื่อ 1 ปีก่อน

เมื่อเธอบอกผมเมื่อว่าผมเป็นผู้ศรัทธาของท่าน

สัญญาแรก

—{“ชั้นจะไม่ยกโทษให้เธอถ้าเธอตาย โอเคมั้ย? เพราะทั้งหมดชั้นมีความคาดหวังสูงกับเธอ”}

(นี่มันแย่แล้ว) (มาโกโตะ)

ผมทำลายสัญญานั้น

“หืมม ดูเหมือนนายจะจำมันได้” (โนอาห์)

“ค-ครับ…” (มาโกโตะ)

มือขาวๆของโนอาห์-ซามะวางอยู่บนแก้มผม

หน้าที่สวยของท่านเข้าหาผม และท่านกระซิบใส่หูผม

“กล้าดียังไงทำลายสัญญานั่น เจ้าเด็กซน” (โนอาห์)

หลังผมสั่นจากเสียงที่หวานเกินไปนั้นของท่าน

“!...”

“การลงโทษนั้นจำเป็นกับเด็กซน ใช่มั้ย?” (โนอาห์)

เสียงของโนอาห์-ซามะ ตาที่ใช้มองดูผม มือที่ใช้จับแก้มของผม; ทั้งหมดนั้นอ่อนโยน

มันอ่อนโยนมาก…มันน่ากลัว

“ช่างเป็นเทพธิดาที่ล่วงละเมิดทางอำนาจ” (เออร์)

“งั้นนั่นเป็นที่เธอควบคุมผู้ศรัทธาของเธอ…” (ไอรา)

“ช่างเป็นวิธีที่โดดเด่นที่จะกดดันเหมือนเคยเลย” (อัลเธน่า)

ที่ข้างหลัง ผมได้ยินเสียงของเออร์-ซามะ ไอรา-ซามะ และอัลเธน่า-ซามะ

“เฮ้ คนนอก! เงียบเลย!” (โนอาห์)

“โนอาห์-ซามะตะโกนกับเทพธิดาทั้ง 3 องค์

“ไม่ มีบางอย่างที่ชั้นต้องพูด” (อัลเธน่า)

อัลเธน่า-ซามะเข้าหาผมและโนอาห์-ซามะ

“โนอาห์ เพราะครั้งนี้คนของโอลิมเปียเป็นคนผิด เรายกเว้นการชุบชีวิตตากัตซูกิ มาโกโตะเป็นพิเศษ แต่…ครั้งหน้าที่เค้าเปลี่ยนเป็นอาวุธสปิริต เราจะมองข้ามมันไม่ได้ โอเคมั้ย? เค้าจะกลายเป็นเป้าหมายที่ต้องกำจัดทิ้ง -โดยไม่มีคำถาม มันจะไม่จบแค่การเตือนธรรมดา ชั้นจะต้องให้เธอทำวิธีที่เธอดูแลผู้ศรัทธานั้นชั้ดเจน” (อัลเธน่า)

โออ้…มันเป็นสีหน้าที่เข้มงวดเดิมของอัลเธน่า-ซามะ ที่ผมเห็นในดินแดนมนุษย์

ดูเหมือนมันจะไม่จบแค่การเตือน…

“ชั้นรู้ อัลเธน่า” (โนอาห์)

โนอาห์ถอนหายใจ

“มาโกโตะ มองตาของชั้น” (โนอาห์)

“อ-โอเค” (มาโกโตะ)

โนอาห์-ซามะแซนวิชแก้มผมด้วยสองมือ

ผมดูตาที่เหมือนทะเลลึกของเทพธิดา

“{ในนามของเทพธิดาโนอาห์ ฉันสั่งสาวกของฉัน…}” (โนอาห์)

เธอพูดในท่าทางที่สง่างาม

ผมกลืนน้ำลาย

“เธอต้องไม่ใช้การแปลงเป็นสปิริตเต็มตัว! ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น☆” (โนอาห์)

จากนั้นพูดต่อด้วยคำพูดเบาๆ

“มันไม่ ไม่!” พูดคำนี้เสร็จ นิ้วของโนอาห์-ซามะดันหน้าผากของผม

ในทันทีต่อมา…

“กะห่ะห์!” (มาโกโตะ)

ผมถูกโจมตีโดยแรงกดดันที่รู้สึกเหมือนทั้งตัวของผมถูกมัดโดยเชือก

ไม่ ไม่ใช่แค่ตัวของผม แม้แต่ใจผมก็ถูกโจมตีโดยความเจ็บ ที่มันรู้สึกเหมือนหมุดตอกเข้าไปในมัน

เหงื่อไหลออกมาจากทั้งตัวของผม และความรู้สึกของสมดุลย์หายไป

ผมยืนบนขาต่อไปไม่ได้ และมือของผมตอนนี้อยู่ที่พื้น

ภาพที่ผมเห็นกระพิบ และความสับสนที่ทำให้ผมลืมแม้แต่จะหายใจครอบครอง

ตาของผมโฟกัสไม่ได้

ผมรู้สึกเหมือนจะอาเจียน และผมหายใจไม่ได้

ผมรู้สึกเหมือนทั้งตัวผมได้โดนแล่เนื้อออกจากกระดูก

…และความสงบของผมถูกนำไปอย่างมั่นคง

“น-โนอาห์-ซามะ…?” (มาโกโตะ)

ลมหายใจผมแรง ผมหาคำอธิบาย และมองโนอาห์-ซามะที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม

ผมอยากจะจับอะไรซักอย่าง และผมจบที่การจับขาของโนอาห์-ซามะด้วยปฏิกิริยาตอบสนอง

โนอาห์-ซามะยิ้มเบาๆ ระหว่างที่มองดูผม และมันเต็มไปด้วยความเสน่หาเหมือนเดิม

“นี่เป็นคำสั่งของพระเจ้า ตอนนี้เธอจะไม่สามารถเปลี่ยนเป็นราชาสปิริตได้แล้ว มาโกโตะ เพราะทั้งหมด ชั้นสั่งเรื่องนี้กับ {วิญญาน} ของเธอ” (โนอาห์)

หัวของผมเต็มไปด้วยความวุ่นวาย แต่ผมเข้าใจได้

นี่เป็นคำสั่งของพระเจ้าที่สาวกได้รับจากเทพธิดา

…ช่างทรงพลัง

มันทำให้ผมไม่อย่างใช้เวทมนตร์นั้นอีกครั้ง

นี่…ไม่มีทางที่ผมจะต่อต้านเรื่องนั้นได้

“นั่นโอเคกับเธอ ใช่มั้ย อัลเธน่า?” (โนอาห์)

“ใช่ ไม่มีปัญหา” (อัลเธน่า)

การคุยสั้นๆของเทพธิดา

ดูเหมือนอัลเธน่า-ซามะได้ยอมรับมันด้วย

“ตั้งแต่ทีแรก สกิลที่เธอทำมันพัง ทำไมนายฝึกโดยไม่มีขีดจำกัดล่ะ…? แม้ว่าพวกเราเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ทำให้ขีดจำกัดขวามเชี่ยวชาญอยู่ที่ 100” (ไอรา)

“ไม่ใช่ว่ามันโอเคเหรอ? เราควรจะอนุญาตพวกเค้าให้ได้รางวัลกับความพยายามของพวกเค้า” (โนอาห์)

“การใช้พลังเกินไปนำความตายไปสู่ผู้ใช้นะ รู้มั้ย…” (ไอรา)

“หัวแข็งมาก ไอรา แม้ว่าเธอยังเด็ก” (โนอาห์)

ไอรา-ซามะและโนอาห์-ซามะมีการปะทะกันของความคิดเห็น

มีคำพูดที่กวนใจผมนั่น

“สกิลนั้นถูกสร้างโดยเทพธิดาเป็นการส่วนตัวเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมไม่รู้

“นั่นใช่แล้ว สกิลที่แข็งแกร่งมากขึ้น จะใช้เวลามากขึ้นเพื่อสรา้ง ยกตัวอย่างเช่น; สกิลฮีโร่แห่งแสงจะใช้เวลา 1,000 ปี” (อัลเธน่า)

“1,000 ปี?!” (มาโกโตะ)

ผมจบที่การตะโกนกับคำพูดของอัลเธน่า-ซามะ

ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมไม่มีคนใช้มัน

มันเป็นเพียงแค่เพราะมันใช้เวลาเพื่อสร้างมัน

เจ้าหญิงโนเอลได้พูดเกี่ยวกับตรรกะของญาติทางสายเลือด แต่มันไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้น…

ผมบอกนั่นกับเธอภายหลังดีมั้ย?

ได้ยินเรื่องนี้ มีอย่างอื่นที่กวนใจของผม

“ตอนนี้เมื่อผมมาคิดถึงมันดูแล้ว ทำไมซากุไร-คุงเป็นฮีโร่แห่งแสงล่ะ?” (มาโกโตะ)

สกิลสำคัญที่ใช้เวลาสร้าง 1,000 ปี

ไม่มีความจำเป็นต้องสร้างปัญหาของการทำคนต่างโลก ต้องมีคนหลายคนบนโลกนี้ที่อยากได้มัน

“.....ใครจะรู้” (อัลเธน่า)

หืมม?

อัลเธน่า-ซามะ ที่จะตอบคำถามผมโดยไม่ลังเล เลี่ยงเรื่องนี้

ต้องเป็นเหตุการณ์ที่ซับซ้อนแน่ๆ?

“เห้อ ทำเท่ที่นี่ อัลเธน่า มันเพียงเพราะหน้าตาของเรียวซูเกะ-คุงนั้นอย่างที่เธอชอบ ใช่มั้ย?” (โนอาห์)

“เฮ้ย โนอาห์!”

“เอ๋? จริงเหรอ? อัลเธน่า-ซามะ?” (มาโกโตะ)

มันเป็นการเปิดเผยที่น่าตกใจ

“ผู้หญิงคนนี้ถูกดึงดูดโดยรูปลักษณ์ภายนอกของคนอื่นตั้งแต่เวลานานมาแล้ว ยังไงซะ แต่รักแรกของโนอาห์ตกหลุมรักกับชั้นนะ—โอ้ย! เธอทำอะไรน่ะ อัลเธน่า?!” (โนอาห์)

“หุบปากได้แล้ว โนอาห์! ชั้นควรจะยืดเวลากักขังของเธอมั้ย?!” (อัลเธน่า)

“ฮ่า! ลองมันเลย! ยังไงเพิ่มมันก็จะไม่เปลี่ยนอะไรไป!” (โนอาห์)

“อ้าา ปากที่น่ารำคาญนั้นของเธอ!” (อัลเธน่า)

อัลเธน่า-ซามะไล่ตามโนอาห์-ซามะ

นี่มันอะไร?

ไม่ใช่ผมถูกบอกว่าพวกทา่นไม่สนิทกันเหรอ?

“โนอาห์และอัลเธน่า-เน่ซามะเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันน่ะ” (เออร์)

“เอ๋?! จริงเหรอ เออร์-ซามะ” (มาโกโตะ)

“ลูกคนเล็กสุดของเทพเจ้าเก่าแก่ โนอาห์ และลูกคนโตสุดของเทพเจ้าใหม่ อัลเธน่า-เน่ซามะ ได้เกิดมาแทบจะในเวลาเดียวกัน” (เออร์)

“ข-เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

ผมสงสัยว่ามันไกลเข้าไปในอดีตแค่ไหน?

อายุของพวกท่าน…มันน่ากลัว ดังนั้นผมไม่ควรถาม

“อัลเธน่า-เน่ซามะบึ้งตืงเมื่อโนอาห์-ซามะไปเข้าฝั่งมารในสงครามเมื่อ 1,000 ปีก่อน มันดูเหมือนโนอาห์ไม่ได้พพูดกับเธอมา 1,000 ปีแล้ว แต่พวกเธอคืนดีกันวันนี้~” (เออร์)

“...เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

นั่นช่างเป็นเรื่องที่ยาว

งั้นพวกท่านได้สู้กันอยู่มา 1,000 ปี

หลังจากซักพัก โนอาห์-ซามะและอัลเธน่ากลับมาและหายใจไม่ทัน

ระหว่างมัน พวกท่านสองคนเร็วมากจนผมไม่เห็นพวกท่าน

ความเร็วเท่าไหนที่พวกท่านวิ่งไล่กัน…?

โนอาห์-ซามะได้กลับมาแล้วตอนนี้ และมันดูเหมือนท่านจำบางอย่างได้ ท่านพูด…

“อ้า ใช่ เออร์ คืนมีดให้มาโกโตะ” (โนอาห์)

“?!”

มีดของโนอาห์-ซามะ!

งั้นเออร์-ซามะมีมัน หือห์

“โอ้ ใช่ นี่ มาโกะ-คุง” (เออร์)

“โออ้…” (มาโกโตะ)

มีดที่ส่องแสงสีฟ้ากลับมาที่ผม

ช่างโล่งใจ…ผมกังวลว่ามันจะไม่กลับมาแล้ว

“พูดถึงแล้ว เออร์-ซามะ ท่านไปหยิบนี่มาที่ไหน?” (มาโกโตะ)

ผมจำไม่ได้ว่าอะไรเกิดขึ้นเมื่อผมสู้กับฮีโร่แห่งพระอาทิตย์

แต่ผมคิดว่ามันน่าจะตกอยู่ระหว่างสู้กับเขานะ

“หืมม…ย-ยังไงซะ…ไม่ใช่นั่นโอเคเหรอ?” (เออร์)

“?”

เออร์-ซามะหันไปกับคำถามของผมและรู้สึกอึดอัดเกี่ยวกับมัน

“อ้าา ทากัตซูกิ มาโกโตะ คนที่หยุดเธอหลังจากเอาชนะอเล็กซ์คือเออร์-โอเน่ซามะ” (ไอรา)

ไอรา-ซามะตอบแทนที่เธอ

เข้าใจแล้ว…เอาชนะอเล็กซ์…งั้นนั่นก็หมายถึงผมชนะเขา

หืม…?

แต่ผมได้ยินจากเจ้าหญิงโซเฟียว่าผมตายไปครั้งหนึ่ง

แม้ว่าผมเอาชนะอเล็กซ์ได้…ผมตายหรือ?

นั่นหมายความว่าอย่างไร?

ผมเอียงหัว และไอรา-ซามะพูดเหมือนไม่มีอะไร

“เออร์-โอเน่ซามะ {ฆ่าเธอ} เมื่อเธอเป็นอาวุธสปิริต” (ไอรา)

“.....เอ๋?” (มาโกโตะ)

ผมมองกลับไปที่เออร์-ซามะที่ใส่ชุดครู

เออร์-ซามะเกาแก้มของท่านด้วยหน้าที่เหมือนจะพูด ‘อะช้าาา ถูกเปิดเผยแล้ว หือห์’

“ขอโทษ มาโกะ-คุง ชั้นฆ่าเธอ☆” (เออร์)

เออร์-ซามะแลบลิ้นออกมาและ ‘ที่ฮี่☆’ อย่างน่ารัก…แต่มันน่ากลัวอย่างเหลือเชื่อ

น่ากลัวจริงๆ!

ผมจบที่การสร้างระยะ

“ด-เดี๋ยว! อย่างทำหน้าอย่างนั้น~! เพราะเธอรู้มั้ย เธออยู่ในทะเล เพราะเรื่องนั้น อำนาจอยู่ที่ชั้น เทพธิดาแห่งน้ำ…มันเป็นการตัดสินใจที่ข่มขื่นสำหรับชั้นจริง! ฆ่าคนที่โซเฟีย-จังรักด้วยมือของชั้นเอง!” (เออร์)

“...”

เออร์-ซามะปิดระยะ

“แล้วก็ เราชุบชีวิตเธอไม่นานหลังจากนั้น ดังนั้นเธอยกโทษให้ชั้นได้ ใช่มั้ย~☆? เราเพื่อนกัน ใช่มั้ย มาโกะ-คุง? อุรย่า อุรย่า~” (เออร์)

“อ-เออร์-ซามะ…” (มาโกโตะ)

ท่านกอดผมดั่งจะเบี่ยงความสนใจของผมจากมัน

ท่านดันนมที่เหมือนมาชเมลโล่บนผม และหัวของผมแทบบ้าไป

น-นุ่มมาก…

“นี่ มาโกะ-คุง เด็กดี เด็กดี~” (เออร์)

เออร์-ซามะลูบหัวของผมดั่งผมเป็นเด็ก

ผมมีหน้าเต็มไปด้วยนมจากเออร์-ซามะ

“ช่า~ย มานคือหม่าม๊า~” (เออร์)

ท่านไม่ใช่!

ผมแม้แต่พูดคำนั่นออกก็ไปไม่ได้

…ไม่ดีเลย ผมรู้สึกว่าบางอย่างตื่นขึ้นข้างในผม…

“อย่าโดนเสน่ห์สิ!” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะปล่อยลูกเตะบินไปใส่เออร์-ซามะ

…อา นั่นอันตราย

เวทมนตร์เส่ห์ไม่ได้ผลกับผม แต่การโจมดีโดยตรงมาใส่หนุ่มบริสุทธิ์เหมือนผมมันมีผลเยอะ

“มา~โก~โตะ~?” (โนอาห์)

เออร์-ซามะได้ถูกฉีกออกจากผม โดยที่ต้องขอบคุณโนอาห์-ซามะที่โกรธ

และเหมือนแบบนั้น ผมถูกกอด

“ช่างเป็นเด็กไม่ดี! ทำหน้าหลีกับเทพธิดาคนอื่น!” (โนอาห์)

“ไม่ ไม่ มันเป็นความเข้าใจผิด…” (มาโกโตะ)

ผมที่นุ่มของโนอาห์-ซามะที่ -ต่างจากเออร์-ซามะ- นั่นเพรียวเล็กน้อย และมีผิวหนังที่เปิดเผยอยู่เยอะนั้น…

“เธอ…เธอใจเย็นขนาดนั้นได้ยังไงกัน แม้ว่าเธอถูกกอดโดยเออร์-โอเน่ซามะและโนอาห์?” (ไอรา)

ไอรา-ซามะถามผมด้วยหน้าที่ตกใจ

“เอ๋? แต่ผมค่อนข้างลนที่นี่นะ” (มาโกโตะ)

“แม้อย่างนั้น เธอได้ทำการพูดอย่างถูกต้องที่นี่ ปรกติแล้ว คนนึงจะเสียความใจเย็นมากกว่านี้มาก…โอเค ในฐานะของขวัญคร้งนี้ ชั้นจะบอก {บางอย่างดีๆ} ให้นาย” (ไอรา)

“อ-ไอรา-ซามะ?!” (มาโกโตะ)

“เธอไม่มีประสบการณ์กับผู้หญิง ใช่มั้ย? ฟุฟุ ซาบซึ้งซะ ชั้นจะสอนเธอ” (ไอรา)

ท่านพูดบางอย่างที่หยาบคายขณะที่ท่านเข้าหาผม

“ไอรา?! เธอพูดอะไรน่ะ?!” (โนอาห์)

“ไอรา-จัง ชั้นไม่คิดว่ามันพร้อมแบบนั้นด้วยความรู้สึกแบบนั้นนะ” (เออร์)

“นายรู้มั้ยว่านายทำอะไรอยู่ตอนนี้…? นี่ ทากัตซูกิ มาโกโตะ มาตรงนี้” (ไอรา)

“ไม่! เค้าเป็นของชั้น!” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะกอดผมแน่น ไม่ยอมปล่อย

โนอาห์-ซามะ…ผมหายใจไม่ออก…

“อ้า ใช่แล้ว ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (อัลเธน่า)

อัลเธน่า-ซามะพูดกับผมระหว่างที่ผมถูกเล่นไปทั่วโดยเทพธิดา

“เกี่ยวกับฮีโร่แห่งพระอาทิตย์อเล็กซ์…นายต้องการลูกน้องมั้ย?” (อัลเธน่า)

“หือห์?” (มาโกโตะ)

ผมถูกถามบางอย่างที่อุกอาจ

 

เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 100/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord