ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

※พระเอกคือขยะ โปรดรับคำเตือน

※ตัวละครทุกตัวอายุขั้นต่ำคือ 18

ผมมีความสามารถพิเศษตั้งแต่ผมเกิด มันเป็นความสามารถที่จะมองทะลุสิ่งที่เข้ามาในสายตาได้ สั้นๆก็คือ, มองแบบเอ็กซ์เรย์

การใช้งานความสามารถนี้เมื่อผมโตพอที่จะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น, ผมคิดว่าทุกคนนั้นเปลือย ผมถึงได้พยายามจะใช้ชีวิตแบบเปลือกกายด้วย แต่มันสร้างปัญหาให้พ่อแม่ผม

ผมสำนึกผิด

ผมเลี่ยงการใช้การมองแบบเอ็กซ์เรย์หลังจากผูรู้ว่ามันพิเศษ
แต่ผมสังเกตการใช่งานของมันหลังจากเวลาผ่านไป
ใช่แล้ว, ผมเริ่มมีสติในเรื่องเซ็กส์
ผมอยากเห็นหน้าอกของคาโอริ-จัง, ที่น่ารักที่สุดในชั้นเรียนเรา
หลังจากที่ผมคิดว่าจะทำเรื่องแบบนั้น, ผมใช้ความสามารถนี้ไปในทางที่ผิด
ไม่ใช่แค่หน้าอก, ผมยังมองช่องคลอดด้วย ปรกติแล้ว
กี่ครั้งที่ผมช่วยตัวเองกับหน้าอกของคาโอริ-จังและหีของเธอ? ผมขอบคุณคาโอริ-จังเท่าไหร่ก็ไม่พอ

มองแบบเอ็กซ์เรย์ มันเป็นความสามารถที่แข็งแกร่งที่สุดที่ผมสามารถมองนมและหีได้

แต่มันยังเป็นความสามารถที่อันตรายเพราะคุณจะหดหู่เมื่อคุณพลาดแม้แต่นิดเดียวและไปมองเห็นผู้ชาย
ดังนั้นมันจึงจำเป็นที่จะละเว้นผู้ชายและตั้งสตีไปแค่ผู้หญิงอย่างเดียว
ผมถูกเลี่ยงโดยผู้หญิงเมื่อผมฝึกสิ่งนั้น
เหตุผลคือสาวๆเห็นผมมองพวกเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

ผมสำนึกผิด

ความเยาว์ที่มืดมิดผ่านไปและจากนั้นผมเข้าโรงเรียนที่ไม่มีใครรู้จักผม
ผมถูกเกลียดโดยสาวๆผมจึงจำเป็นต้องทำแบบนั้น
‘ตาเค้าน่ากลัวอ่ะ’ ‘ตาเค้าดูเหมือนจะโจมตีผู้หญิงคนไหนก็ได้เร็วๆนี้’ ข่าวลือพวกนั้นแพร่ออกไป

นั่นทำไมผมถึงเผชิญกับฤดูใบไม้ผลิใหม่และเป็นนักเรียนในฤดูใบไม้ผลิ

ผมต้องระวังจากการมองนมและหี ผมสาบานกับตัวเอง
แต่, มันมีปัญหาใหม่เข้ามา

「โอ้ะ…」

ผมคลื่นใส่เช้านี้และปิดปากด้วยมือขวาของผม
ผมมองทะลุนักเรียนสาวโดยไม่ตั้งใจ
ผมสามารถทำอะไรก็ได้ขณะที่ผมมองทะลุร่างเปลือยของนักเรียนสาว นั่นไม่ได้ทำให้ผมคลื่นใส้ มันมากกว่านั้น
ความสามารถได้พัฒนาจากการใช้มากเกินไปเรอะ? มองแบบเอ็กซ์เรย์ปัจจุบันผมไม่ได้หยุดแค่เสื้อผ้า
เนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อ, กระดูก, และเครื่องในนั้นเต็มสายตา
เห็นอย่างนั้น, มันเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้สึกเงี่ยนอีก แค่มองมันทำให้ผมคลื่นใส้
มันจะโอเคถ้าผมแค่ไม่ต้องใช้มัน แต่ผมใช้มันมากเกินไปและกลายเป็นนิสัยที่จะมองทะลุเมื่อมองผ่อนๆ
อีกอย่างผมได้ลิมิตความสามารถผมเพื่อมองผู้หญิงอย่างเดียว แต่มองเห็นเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อและเครื่องในมัน…
ผมไม่ควรจะใช้มันมากเกินไปถ้าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น แต่มันไม่มีประโยชน์ที่จะร้องไห้ให้สิ่งที่เสียไปแล้ว

เนื้อเยื่อกล้ามเนื้อและเครื่องในถูกเห็นทุกครั้งทีผมเหลียวมอง มันทำผมคลื่นใส้ทุกครั้ง
คิดว่านี่กลายเป็นความสามารถที่ไร้ประโยชน์, มันมีประโยชน์ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะใช้งานมันอย่างไร
ยกตัวอย่างเช่น, นักเรียนที่เรียบร้อยและน่ารักจริงๆแล้วคืออีร่าน
เธอแสร้งว่าสะอาดแต่เธอเป็นแค่อีร่าน
ผมไมผมถึงรู้สิ่งนั้นเหรอ? มองแบบเอ็กซ์เรย์ของผมมองทะลุมดลูกเธอ
คูริฮาระ โคซูเอะนั่น มดลูกเธอเต็มไปด้วยน้ำเงี่ยนทุกวัน
มันได้เต็มตอนมาที่โรงเรียนและเมื่อผมนึกว่ามันลด, มันเต็มอีกครั้งในทันที และเต็มเป็นถังหลังจากโรงเรียนเลิก
สั้นๆก็คือคูริฮาระ โคซูเอะมีเซ็กส์แตกในเช้ายันเย็น
อีตัวนั่นรอบข้างของเธอคิดว่าเธอเรียบร้อยและน่ารัก ผมรู้สึกสมเพชคนที่เธอหลอกได้…

เพราะเหตุนั้น, ผมถูกช่วยด้วยจุดนั้นเพราะผมจำเยื่อพรหมจรรย์ได้ ผมเป็นเพื่อนกับคนที่ผมมั่นใจว่าบริสุทธิ์ได้ถ้าผมใช้ความสามารถของผม
ปัญหาก็คือ ผมไม่มีคนที่จะเป็นเพื่อนผม

วันหนึ่ง ผมเห็นสิ่งที่ไม่คาดคิด

ผมเปลี่ยนการมองถึงเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อและเครื่องในเหมือนปรกติ ผมรู้สึกจะอ้วกเพราะสิ่งนั้น ผมรู้สึกไม่สบายเมื่อผมมองผมจึงดึงสายตากลับ
โครงสร้างกล้ามเนื้อสองชิ้นเดินผ่านทางเดิน ผมมองเห็นทะลุแค่ผู้หญิงเพราะฝึกมานานดังนั้นถ้าผมมองเห็นกล้ามเนื้อ, มันจะเป็นผู้หญิง พูดอีกอย่าง เนื้อเยื่อกล้ามเนื้อของสองคนที่เดินอยู่บนทางเดินคือนักเรียนสาว
โครงสร้างกล้ามเนื้อของหนึ่งในนั้นได้แปลกไป
ความไม่สบายใจที่แท้จริงของผมคือสิ่งแปลกที่อยู่ในทวารหนักของเธอ
ไม่ต้องสืบเลย มันมีอะไรที่แปลกแทนที่จะเป็นขี้้
ผมไม่แน่ใจสายตาตัวเองมันเป็นของที่สั่นรูปไข่ ไข่สั่นถูกใส่อยู่ในทวารของเธอ
ผมเช็คช่องคลอดของเธอด้วยความรีบและเห็นเยื่อพรหมจรรย์
บางคนที่นำไข่สั่นใส่ทวารระหว่างที่เป็นพรหมจรรย์คือเรียกว่าลามก
ผมหยุดความสามารถและเช็คนักเรียนสาวที่มีไข่สั่นในทวารและผมไม่เชื่อสายตาอีกครั้ง

อาซาฮินะ ยู

เธอเป็นสาวที่สวยที่สุดและดังที่สุดในชั้นเรียนเรา
อาซาฮินะกล้าหาญและดัง แต่นิสัยของเธอแย่ที่สุด เธอรู้ตัวว่าเธอน่ารักเธอจึงมองผู้ชายต่ำกว่า เธอเป็นผู้หญิงที่แย่ที่สุดผู้ที่ทำกับผู้ชายที่หน้าตาไม่ดีเหมือนสิ่งเล็กๆ แต่เธอเป็นก็เป็นผู้นำในหมู่สาวๆ ในชั้นเรียน
อาซาฮินะพูดซะใหญ่โตแต่จริงๆแล้วเป็นคนลามกที่นำไข่สั่นใส่ในทวาร
ผมใช้สิ่งนี้ได้ ผมคิด, และผมลองเรียกอาซาฮินะออกมาหลังโรงเรียนเลิกดู

หลังจากโรงเรียนเลิก, ทุกคนในชั้นเรียนกลับจากโรงเรียน และผมเข้าหาโต๊ะของอาซาฮินะด้วยหัวใจที่เต้นแรง
ท่าทีของอาซาฮินะนั้นน่ารำคาญดังนั้นผู้ชายไม่นิยมเธอแต่จริงๆแล้วเธอดังอยู่ด้านหลัง ไม่ว่านิสับเธอจะแย่แค่ไหน, ผู้ชายจะ ‘น่ารักคือความยุติธรรม’ และเธอได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากนักเรียนสาว
ด้วยเหตุนั้น, นักเรียนสาวหลายคนได้รวมกันที่โต๊ะของอาซาฮินะดันนั้น มันจำเป็นต้องกล้าหาญนิดนึงเพื่อเข้าใกล้

「อ้า? ซูซูฮาระ? มีอะไร?」

ก่อนที่ผมจะไปถึงอาซาฮินะ, มันมีกล้ามเนื้อที่บังทางผม, ไม่ นักเรียนสาวบังผม
เวรเอ๊ย, จำนวนได้เพิ่มขึ้นสองเท่าหลังจากพักเที่ยง
มากกว่านั้น, นักเรียนสาวคนนี้ท้องผูก แย่ที่สุด
มันเป็นเพราะเธอท้องผูก
ผมตั้งสติและตัดความสามารถผม

「เธอคิดว่าจะสารภาพกับอาซาฮินะ-ซังเหรอ? ทำไมไม่กลับมาหลังจากไปมองกระจกล่ะ?」

นักเรียนสาวมองผมต่ำระหว่างที่พูดหยาบคาย
เพราะได้ยินเสียงทำให้นักเรียนสาวคนอื่นรวมตัวกันรอบผม, พวกเธอหัวเราะระหว่างที่มองเหยียดผม
สาวพวกนี้ช่างหยาบคาย แม้ว่าทุกคนจะมีโครงสร้างกล้ามเนื้อเหมือนกันเมื่อลอกหนังออก แต่พวกเธอมีมากกว่าในเรื่องของจำนวน
ผมไม่สามารถติดต่อกับอาซาฮินะแบบนี้ได้ผมจังหันกลับและออกมาจากห้องเรียน

「เค้าคิดจะสารภาพกับอาซาฮินะ-ซังจริงๆเหรอ?」

หน้าของผมร้อนฉ่าหลังจากได้ยินการเย้ยมาจากข้างหลังแต่ผมวิ่งต่อไปโดยไม่ร้องไห้
เหี้ยเอ๊ย, ผมทำตัวเองขายหน้า อาซาฮินะไม่ได้พูดอะไรแต่ผมต้องแก้แค้นแน่ๆ

ผมวิ่งไปจนถึงบ้านและอพยพไปที่บ้าน, ผมทำงานกับการวางแผนระหว่างที่ปิดตัวอยู่ในห้องผม
เพราะมันมีคนรายล้อมอาซาฮินะมากเกินไป, มันยากที่จะเข้าใกล้เธอ แม้ว่าผมจะเข้าใกล้ได้แล้ว, มันอาจจะมีคนเห็นและรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ทำยังไงดีล่ะ?
ผมพยายามคิดสุดจนสุดหัวระหว่างที่นั่งอยู่ทีโต๊ะ
ผมต้องหาวิธิติดต่อกับอาซาฮินะโดยที่ไม่มีใครรู้
แต่อะไรที่ดีแบบนั้นไม่ー

「...จดหมาย」

ใช่แล้ว, ผมควรเรียกเธอด้วยจดหมาย พรุ่งนี้เช้า, ถ้าผมสามารถนำจดหมายไปใส่ที่เก็บรองเท้าของอาซาฮินะล่วงหน้าได้ และผมจะสามารถเรียกอาซาฮินะออกมาโดยไม่มีใครรู้ได้
งั้น, ผมจะเริ่มเขียนจดหมายในทันที

「ไม่, เดี๋ยวก่อน」

มันไม่มีทางจะมั่นใจว่าอาซาฮินะที่มีนิสัยแข็งกร้าวจะตอบโดยความเชื่อฟัง ดังนั้นเธออาจจะไม่มาคนเดียว ถ้าสมมุติว่าเธอเชื่อฟังที่เรียกและมันเขียนไว้อย่างชัดเจนในจดหมาย, มันมีโอกาศที่ผมจะถูกขู่กลับด้วย

「ชั้นควรจะเขียนอะไรที่ไม่ถูกสังเกต แล้ว, ชั้นต้องทำให้มันใจว่าอาซาฮินะจะมาคนเดียวในจุดนัด」

ผมเขียนข้อความลงบนคอมเพื่อความมั่นใจและปริ้นมันออกมา

「เอ่อ, เนื้อหาที่อยู่ในข้อความคือ…」

เปิดคอมของผม, ผมคิดถึงเนื้อหาของจดหมายที่จะเรียกอาซาฮินะ
มันจะเป็นปัญหาถ้าเธอไม่มาคนเดียวแต่มันไม่ควรจะเขียนว่าเธอควรไปคนเดียว เธอจะระแวดระวังอย่างแน่นอนถ้ามันเขียนไว้ และจดหมายอาจจะถูกโชว์ให้เพื่อนหรือครูดู ถ้านั่นเกิดขึ้น, มันจะกลายเป็นเรื่องความโกลาหล
ถ้าผมเขียนเจาะจงว่าให้เธอมาคนเดียว, เธอน่าจะทำมัน ถ้าผมใส่ว่ามีของเล่นผู้ใหญ่อยู่ในทวารเธอ แต่มันอันตรายที่จะขู่เธอตรงๆ มันจะเป็นความโกลาหลถ้าอาซาฮินะโชว์จดหมายให้เพื่อนหรือครูดู, ผมต้องทำให้เนื้อหานั้นมีแต่อาซาฮินะที่รู้

「ใช่แล้ว!」

ผมเพิ่งคิดอะไรดีๆออก
ผมลบชื่อของผมออกละเขียนจดหมายรักธรรมดา
แต่ผมจะใส่คำผิดไปอย่างตั้งใจ
เนื้อหาคือนี่

ーーผมชอบคุณมาตลอด ผมอยากทำความรู้จักกับคุณก่อน ผมไม่บังคับคุณ ผมไม่คิดเกี่ยวกับการจะสำพันธ์กับคุณ ผมแค่ดีใจที่ผมรักตูด

เพื่อทำความรู้จัก, สามารถเขียนผิดเป็น ‘รักตูด’ เพราะข้อความมันถูกเขียนในคอม, ดังนั้นมันจะไม่รู้สึกว่าแปลกเกินไป, แค่สื่อสารผิด
ถ้าอาซาฮินะสังเกตุข้อคววาม, เธอจะมาคนเดียวแน่ๆ ถ้าอาซาฮินะเมินโดยไม่สังเกตุ, ผมแค่ต้องส่งจดหมายด้วยประโยคอื่น ปัญหาคือเมื่อเธอตอบรับคำเรียก, เธออาจจะมาพร้อมคนอื่น เมื่อรู้สึกแบบนั้น, ผมต้องซ่อนตัวเองจนถึงจุดที่ว่าผมยืนยันได้ว่ามันมีแค่อาซาฮินะ โรงเรียนนั้นใช้ไม่ได้ แม้ว่าอาซาฮินะจะมาคนเดียว, มันอาจจะมีนักเรียนคนอื่นที่เห็นว่ามีอะไรเกิดขึ้น มันจะเป็นปัญหาถ้าเธอถามหาความช่วยเหลือ
ความเป็นไปได้ว่าเธอจะไม่เคารพเมื่อถูกเรียกมานอกโรงเรียนนั้นสูง ดังนั้นผมต้องให้เธอมันใจว่าเธอปลอดภัย
ศัตรูคืออาซาฮินะ ผมจะกลายเป็นศัตรูกับสาวหลายคนถ้าผมล้มเหลว ผมคิดถึงผลมากมาย และสุดท้ายเลือก ศาลในป่าบางแห่งไกลจากโรงเรียน มันมีทางเดินผ่านทางเดียวเพื่อผ่านป่านั้น ดังนั้นต้องผมนอนและรออาซาฮินะเพื่อยืนยันว่าเธอมาคนเดียว ศาลนั้นเก่าดังนั้นจะสามารถเข้าไปที่ทางเข้าได้เท่านั้น และมันยังไม่ถูกพบง่ายเพราะมันไม่เป็นที่นิยม
ปัญหาคืออาซาฮินะจะไปที่นั่นด้วยตัวเองมั้ย ทุกคนจะระวังตัวถ้าพวกเขาถูกเรียกไปที่แบบนั้น
ยังไงซะ, ถ้าอาซาฮินะได้นำเพื่อนมา, ผมแค่ต้องซ่อนตัว
แล้ว, สมมุตว่าเธอมาคนเดียว, มันจะมีข้อมูลมากพอสำหรับอาซาฮินะที่จะขู่ผมกลับด้วยหลักฐานนั้น

「สมมุตว่าชั้นล้มเหลว, ชั้นแค่ต้องลองมัน」

ผมไม่ได้ต้องเสียง งั้นมาลองมันก่อนเถอะ
ผมคิด, และผมเพิ่มไปที่ศาลหลังโรงเรียนเลิกและปริ้นมัน จากนั้นผมปริ้น ‘สู่ อาซาฮินะ ยู-ซัง’ ในจดหมายโดยไม่ใส่ชื่อผม และนั้่น, ผมได้ทำจดหมายรักปลอมสำเร็จ
ผมควรจะใส่จดหมายรักปลอมนี่ในที่เก็บรองเท้าของอาซาฮินะตอนเช้าตรู่
ถ้าผมล้มเหลว ถ้าบางคนรู้ ความกังวลผุดขึ้นเมืองผมคิดแบบนั้น แต่ー

「นิสัยเธอแย่ที่สุดแต่หน้าเธอน่ารัก เธอยังซิงด้วย」

นึกถึงหน้าอาซาฮินะ, องคชาตผมเต้นและมันเต้นเหมือนหัวใจของผม
ผมอาจจะได้อาซาฮินะ อาซาฮินะ ยู นั่น ผู้ที่น่ารักที่สุดในชั้นเรียน
ถ้าผมทำสำเร็จ, ผมจะขู่อาซาฮินะและเย็ดเธอ
ความกังวลและความกลัวถูกก้าวข้ามโดยความอยากทางเพศและความคาดหวัง จนผมไม่สามารถหลับได้

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน