พระจันทร์ในเงาน้ำ บทที่ 4 สิ่งที่ปรารถนาอาจไม่ได้มาอย่างง่ายดาย

Chapter 4 สิ่งที่ปรารถนาอาจไม่ได้มาอย่างง่ายดาย

เลอามองอาเดียร์ยกตะกร้าดอกไม้ขึ้นรถขนส่งสินค้าอย่างพอใจ แม้ในช่วงแรก ท่าทางชายหนุ่มจะดูเก้กังเหมือนคนทำงานหนักไม่เป็น แต่ปรับตัวไม่นาน กลับทำงานได้กระฉับกระเฉงคล่องแคล่ว

‘ต้องขอโทษที่นึกดูแคลน ว่าบุรุษรูปร่างบอบบาง แต่งกายราวคุณชายเช่นนี้จะทำงานหนักไหวหรือไม่ เห็นคล่องแคล่วได้อย่างนี้ค่อยเบาใจหน่อย’ 

“เหนื่อยไหม” เลอาถาม พลางยื่นกระบอกน้ำให้อาเดียร์ “ยังเจ็บแผลอยู่ไหม” 

“เจ้าใช้งานข้าดุจทาส ยังจะถาม” ชายหนุ่มแค่นหัวเราะแล้วกระดกน้ำเข้าปากดับกระหาย

“ก็เหมาะสมกับค่าที่พักและอาหารตามที่เจ้าต้องการแล้วมิใช่หรือ” เลอาหัวเราะท่าทีประชดของอีกฝ่าย 

“สิ่งที่ปรารถนาอาจไม่ได้มาอย่างง่ายดายดั่งใจทุกครั้งไปหรอก” 

“เรื่องนั้นข้ารู้อยู่แล้ว” อาเดียร์ตอบเสียงแผ่ว

จะว่าไปแล้วเขาไม่เคยได้มาเลยต่างหาก...สิ่งที่ปรารถนาอย่างแท้จริงน่ะ

เมื่อเตรียมดอกไม้ซึ่งเป็นสินค้าส่งขายในเมืองขึ้นรถบรรทุกเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มจึงปีนขึ้นรถไปนั่งข้างหญิงสาว นางคุมบังเหียนม้าให้ออกวิ่ง ส่วนเขาทอดสายตามองข้างทางอย่างเหม่อลอย 

ตอนนี้เขายังไม่คิดกลับเมืองหลวง แต่ก็ไม่รู้จะไปไหน ไม่รู้ว่าจะเริ่มชีวิตใหม่อย่างไร เช่นนั้นแล้วก็คงต้องอยู่อย่างนี้ไปก่อน

อาเดียร์ลอบชำเลืองใบหน้าเลอาอยู่บ่อยครั้ง ชายหนุ่มไม่เคยพบใครที่เป็นอย่างนางมาก่อน ไม่เคยมีใครเข้าใกล้เขาโดยไม่หวังผลประโยชน์

ทว่านาง... แม้จะใช้งานหนัก ก็ให้ค่าตอบแทนอย่างเหมาะสม ซ้ำยังมาคอยดูแล เอาใจใส่ห่วงใยเกินความจำเป็นเสียอีก 

แม้บางครั้งมันจะดูจุ้นจ้านน่ารำคาญ แต่การได้อยู่กับนาง ทำให้หัวใจเขาอบอุ่นเหลือเกิน หากจะให้ทิ้งตำแหน่งรัชทายาท หันมาใช้ชีวิตเป็นกรรมกรในชนบทอย่างนี้ก็คงไม่เลวนัก

เจ้าชายยิ้มมุมปาก ก่อนจะรีบหันไปมองข้างทางอีกครั้งเมื่อหญิงสาวหันมา

“ถึงแล้ว” เลอาบอกขณะบังคับม้าเข้าสู่ประตูเมือง จากนั้นจะนำสินค้าไปส่งตามร้านคู่ค้าต่าง ๆ ภายใน

ระหว่างทาง อาเดียร์คอยสังเกตสภาพเมืองและผู้คนตามวิสัยตน เขามักเก็บข้อมูลต่าง ๆ นำเข้าที่ประชุม เสนอแนวทางการปรับปรุงพัฒนาอาณาจักร แสดงศักยภาพของผู้รั้งตำแหน่งปกครองดินแดนคนต่อไป

“ส่งของเสร็จแล้วเราไปเดินเที่ยวกันไหม” 

อาเดียร์พยักหน้าตอบรับคำชวนของเลอา หลังจากส่งสินค้าเสร็จสิ้นแล้ว ทั้งสองจึงเดินเที่ยวชมเมือง ไม่ทันสังเกตเห็นกลุ่มคนที่กำลังจับจ้องการเคลื่อนไหวของพวกเขา

“นั่นมันรัชทายาทอาเดียร์ ไม่ผิดแน่!” หนึ่งในกลุ่มคนสะกดรอยพูด “รีบไปแจ้งเจ้าชายฟาราลเร็ว!”