รอยตราอมนุษย์

บทนำ คนหล้าผี

พุทธศักราช 2900 ซึ่งเป็นยุคใหม่ของการเปลี่ยนแปลงไปทั่วทั้งยุค ยุคสมัยนี้เป็นยุคทองของการหล้าผีมาไว้ในครอบครอง ณ ที่บ้านไม้ศักดิ์อันวิจิตตระกาลตาหลังหนึ่ง บ้านไม้หลังนี้มองดูผิวเผิน มันเป็นบ้านซอมซ่อ แต่ภายในหาเป็นเช่นนอกบ้านไม่ ในบ้านมีปั้นเหน่งประดับประดารอบๆทิศทางของตัวบ้าน วัฒนาชายชราหัวล้านพุงพลุ้ย นั่งรอใครคนหนึ่งอย่างจดจ่อ หึๆนั่นไงล่ะเหยื่อของเขาในค่ำคืนนี้

"ขอโทษทีว่ะวัฒน์เพื่อนย่า รอฉันนานมั้ยวะ"

ชายชราสะพายย่ามมอซอสีกระดำกระด่างรีบวิ่งมาหาอย่างกระหืดกระหอบ

"ไม่นานเลยไอ้สีเพื่อนเกลอ มาเหนื่อยๆพักหายใจหายคอก๊งเหล้ากลั้วคอซักหน่อยจะเป็นอะไรไปล่ะ คืนนี้ยังอีกยาว"

วัฒนารินเหล้าส่งให้เพื่อนชายของเขา สีถามอย่างแปลกใจ

"อะไรของแกวะ นี่นึกอะไรขึ้นมาอีกล่ะ ทุกทีจะเห็นกระดกดื่มขวดเดียวกัน มาวันนี้มีแก้วแบบผู้ดีตีนแดงเขาพากันทำซะด้วย"

วัฒนาหัวเราะหึๆในลำคอตอบช้าๆ

"มันก็ไม่มีอะไรหรอกวะเพื่อน ครึ้มอกครึ้มใจขึ้นมาว่ะ เอ้าๆดื่ม ชนแก้ว ฉลองวันหล้าผีของเรา"

ทันทีที่เหล้าอึกแรกสัมผัสแตะปลายลิ้น ประสาทสัมผัสส่วนต่างๆของสีก็กลับชาดิก สีทำได้เพียงกลอกตาไปมาด้วยความหวาดกลัว วัฒนาลุกขึ้นมาช้าๆ หยุดอยู่ตรงข้างๆสี ก่อนที่จะนำเอาผ้าขาวห่อศพที่ตระเตรียมมาพันรอบลำคอของสี และใช้มือกระตุกออกแรงเพียงครั้งเดียว ก่อนจะมีเสียงกร๊อบดังขึ้นในท่ามกลางความมืดทมึน อ่าเสร็จไปแล้วสินะว่าที่ผีตัวแรกของว่าที่หมอผี เรามาหากำริกำไรไปด้วยกันนะเพื่อนสี ฉันจะหล้าหาผีขาย วัฒนาบ่นงึมงำกับตัวเองเบาๆ ได้เวลาออกหาเหยื่อต่อซะแล้วสิ วัฒนาออกจากบ้านด้วยใจเริงร่าตรงรี่เข้าโบกรถรับจ้างแถวๆนั้น

"ไปย่านจิ้งจอกขาวดำ"

วัฒนาบอกคนขับ

"หาไก่หรอครับลุง"

คนขับชวนคุยไปพลางๆระหว่างขับรถ

"ก็เอออดิวะ หรือเอ็งว่าไง"

วัฒนาลอบแสยะยิ้มในใจ

"เออนี่ลุง ผมได้ข่าวมาว่าในย่านนั้นเพิ่งจะมีถ้ำกีมาใหม่ เขาว่ากันว่าสวยมากๆ"

"งั้นเหรอ พอจะรู้มั้ยว่าชื่ออะไร เผื่อจะได้ไปทำลายพรหมจรรย์คนแรก"

"โอ้โหลุง ดีๆ เผื่อผมด้วยนะ ได้ข่าวว่าชื่อลั่นทม"

"ได้สิไอ้หนุ่ม ขอบใจมาก ถึงพอดี แล้วข้าจะเล่นกับอีหนูลั่นทมเผื่อนะ"

มนุษย์ และอมนุษย์ เราจะรักกันได้อย่างไร อยู่กันคนละภพ แม้นว่าใช้ความรักนำทาง ก็มิเห็นทางออก หรืออมนุษย์ จะต้องหันหลังให้กับกฎของสวรรค์ หากหันหลังให้กฎของสวรรค์แล้ว ใน 3 ภพภูมิจะเป็นอย่างไร