บทที่ 150 รูเบิร์ต

ท่ามกลางทุ่งหญ้าสีแดงอันกว้างใหญ่มีพุ่มไม้สีเขียวเตี้ย ๆ ให้พบอยู่ตามรายทาง และในขณะนี้มันก็มีหมาป่าสีฟ้าอมเทาตัวหนึ่งกำลังเดินออกมาจากพุ่มไม้อย่างสบายอารมณ์

รูเบิร์ต (ระดับแรร์อีลิท)

เลเวล 18

พลังชีวิต 5,000/5,000

“โอ้โห! คราวนี้พวกเราโชคดีนะเนี่ย แค่เพิ่งมาถึงก็เจอมันเลย” ลู่หยางกล่าว

“หมาป่าตัวนี้โคตรเท่เลย” เหมาชิวกล่าวด้วยแววตาอันเป็นประกาย

“มันไม่ได้มีดีแค่เท่เฉย ๆ นะ แต่พลังโจมตีของมันก็แรงมาก วิธีการโจมตีของรูเบิร์ตคือการสร้างความเสียหายธาตุความมืดโดยไม่สนใจพลังป้องกันของเป้าหมาย ถ้าหากนายเลี้ยงมันจนเลเวล 20 มันก็สามารถโจมตีผู้เล่นที่ไม่ได้มีอาชีพแทงค์ในเลเวลเดียวกันแค่ไม่กี่ทีก็ตายแล้ว”

“แข็งแกร่งขนาดนั้นเชียว!!” ซุนหยูกับเหมาชิวอุทานขึ้นมาพร้อมกัน

“แบบนี้ถ้าพวกเราได้มันไปตั้งแต่ช่วงแรก ผู้เล่นทั่วไปแค่โดนมันโจมตีไม่กี่ทีก็ตายแล้วใช่ไหมครับ?” เหมาชิวถาม

“ก็ประมาณนั้นแหล่ะ” ลู่หยางตอบ

ในชาติก่อนมอนสเตอร์ชนิดนี้แทบจะทำให้นักธนูทุกคนเกิดอาการคลั่ง เพราะถึงแม้หลาย ๆ คนจะมีเลเวล 50 แล้วแต่พวกเขาก็ยังไม่เคยจับรูเบิร์ตได้สักตัว

“รีบมาช่วยเตรียมของกันเร็วเข้า ถ้าอยากจะจับรูเบิร์ตมันก็จำเป็นจะต้องใช้เนื้อกวางมูนสคาร์ย่างหอมเท่านั้น” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับทำการหยิบวัตถุดิบสำหรับการปรุงอาหารออกมาจากกระเป๋า

พวกซุนหยูรีบวิ่งเข้ามาช่วยลู่หยางเตรียมของอย่างรวดเร็ว

ระหว่างการปรุงอาหารลู่หยางก็ได้หันไปบอกซุนหยูกับเหมาชิวว่า

“พวกนายเป๋ายิงฉุบกันได้เลย คนชนะจะได้เป็นคนจับรูเบิร์ตก่อน”

เหตุการณ์นี้ทำให้นักธนูทั้งสองคนแสดงความเกรงใจซึ่งกันและกันออกมา แต่ลู่หยางก็พูดออกไปว่า

“ไม่ต้องเกรงใจ นี่คือกฎของกิลด์เรา หากใครต้องการจะได้ของดี ๆ ก่อนคนอื่นก็กลับไปซ้อมเป๋ายิงฉุบที่บ้านซะ”

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้วนะ” เหมาชิวกล่าวพร้อมกับมองไปทางซุนหยู

“เรื่องเป๋ายิงฉุบผมก็ไม่แพ้ใครเหมือนกัน” ซุนหยูกล่าวและรู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างที่จะน่าสนุก

“ใครชนะก่อน 2 ใน 3 ถือว่าชนะไปเลย” ลู่หยางกำชับและมันก็ทำให้เขาอดนึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ ในอดีตขึ้นมาไม่ได้

ชาติก่อนในช่วงก่อตั้งกิลด์ขึ้นมาใหม่ ๆ พวกเขาก็มักจะใช้วิธีการนี้ในการแบ่งอุปกรณ์มาโดยตลอด จนกระทั่งกิลด์ค่อย ๆ ใหญ่โตขึ้นเขาจึงเปลี่ยนระบบมาใช้คะแนนการมีส่วนร่วมเพื่อจัดสรรอุปกรณ์ภายในกิลด์แทน

แม้ว่าการใช้ระบบคะแนนจะช่วยจัดการปัญหาความวุ่นวายได้เยอะมาก แต่ลู่หยางก็ยังชอบการเป๋ายิงฉุบในลักษณะนี้มากกว่าอยู่ดี

ไม่นานผลแพ้ชนะก็ออกมาเป็นที่ประจักษ์ของทุกคน ซุนหยูจึงกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ส่วนเหมาชิวก็ไม่ได้มีท่าทีไม่พอใจอะไรเพียงแต่เขาบอกว่าจะกลับไปซ้อมเป๋ายิงฉุบที่บ้านและคราวหน้าเขาจะต้องเป็นฝ่ายชนะอย่างแน่นอน

ระหว่างนั้นลู่หยางก็ปรุงเนื้อกวางมูนสคาร์ย่างชิ้นหนึ่งจนเสร็จ

เนื้อกวางมูนสคาร์ย่างหอม

เลเวล 5

รายละเอียด ฟื้นฟูพลังชีวิต 668 หน่วยและมานา 668 หน่วยภายใน 30 วินาที หากใช้ต่อเนื่องภายใน 10 วินาทีจะได้รับเอฟเฟกต์พิเศษเพิ่มพลังกาย 10 หน่วย

เมื่อกลิ่นเนื้อย่างลอยฟุ้งไปในอากาศ รูเบิร์ตก็ค่อย ๆ เดินเข้ามา ลู่หยางจึงยื่นเนื้อย่างไปให้กับซุนหยูพร้อมกับพูดว่า

“โยนเนื้อย่างไปตรงหน้ามัน รูเบิร์ตจะไม่สนใจนายหรอก จากนั้นนายก็ค่อย ๆ ใช้สกิลจับมันได้เลย”

ซุนหยูทำตามคำแนะนำของลู่หยางในการโยนเนื้อย่างไปหน้ารูเบิร์ต หมาป่าตัวใหญ่จึงก้มหน้าลงกินเนื้อย่างเอร็ดอร่อย ซุนหยูจึงเดินเข้าไปหารูเบิร์ตอย่างระมัดระวัง ก่อนที่จะใช้สกิลเข้าทำการควบคุม

เครื่องหมายรูปหัวใจปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของรูเบิร์ตเป็นระยะ ๆ แต่เนื่องมาจากหมาป่าตัวใหญ่กำลังสนใจแต่เนื้อตรงหน้า มันจึงไม่สนใจซุนหยูที่พยายามควบคุมมันเลยแม้แต่น้อย

หลังเวลาผ่านไป 30 วินาที ในที่สุดมันก็มีชื่อของซุนหยูปรากฏขึ้นต่อท้ายชื่อรูเบิร์ต

“สำเร็จ!” ซุนหยูจูงรูเบิร์ตเข้ามาหาลู่หยางด้วยความดีใจ

“ไหน? โชว์ค่าสถานะมันหน่อย”

ซุนหยูทำการเปิดค่าสถานะของรูเบิร์ต ก่อนที่จะทำการแชร์ค่าสถานะของสัตว์เลี้ยงเข้าไปในแชทกลุ่ม

หลังถูกจับกลายเป็นสัตว์เลี้ยงรูเบิร์ตจะมีเลเวลเท่ากับซุนหยู พลังชีวิตของมันจึงลดลงมาเป็น 886 หน่วยขณะที่พลังโจมตีลดลงมาเป็น 104 หน่วย

“ไม่เลวเลย เมื่อมีหมาป่าตัวนี้ความเร็วในการเก็บเลเวลของพวกนายย่อมเพิ่มขึ้นสูงจากเดิมแน่ ๆ พรุ่งนี้ก็ให้กลับมาจับรูเบิร์ตไปอีกหนึ่งตัว หลังจากนั้นการเก็บเลเวลของพวกนายที่นี่ก็จะไม่มีปัญหาอีกต่อไป เดี๋ยวฉันจะปรุงเนื้อกวางที่เหลือให้ 10 วันหลังจากนี้พวกนายก็เก็บเลเวลกันที่นี่แหละ” ลู่หยางกล่าวในระหว่างยังคงย่างเนื้อกวางไปด้วย

“หัวหน้า คุณจะไม่อยู่เก็บเลเวลกับพวกเราเหรอ?” เหมาชิวถาม

“ฉันต้องไปทำภารกิจพิเศษ พวกนายเก็บเลเวลกันไปก่อนเลย” ลู่หยางตอบ

ชายหนุ่มยังมีเรื่องให้ต้องไปจัดการอย่างมากมาย ซึ่งในระหว่างนั้นเขาก็พูดกำชับกฎของการฟาร์มมอนสเตอร์ภายในสถานที่แห่งนี้ จากนั้นเขาก็นำเนื้อกวางย่างทั้งหมดมอบให้กับฉิงชาง ก่อนที่เขาจะเทเลพอร์ตกลับมายังเมืองซนต์กอลล์และล็อคเอาท์ออกจากเกม

ปัจจุบันเป็นช่วงดึกมากแล้วเสี่ยวเหลียงกับสามพี่น้องต่างก็ล้วนแล้วแต่นอนหลับกันทั้งหมด

ลู่หยางลุกขึ้นมายืดเส้นยืดสายก่อนที่เขาจะเริ่มทำการเขียนเคล็ดลับการผ่านดันเจียนหุบเขางูพิษโหมดเอ็กซ์เพิร์ทลงในเว็บบอร์ดของเกม

คู่มือที่เขาเขียนมีตั้งแต่วิธีการสังหารมอนสเตอร์ธรรมดา, คำแนะนำในระหว่างการต่อสู้กับบอสไปจนถึงของรางวัลที่จะได้รับหลังจากการสังหารบอสแต่ละตัวได้สำเร็จ นอกจากนี้ลู่หยางยังได้บันทึกภาพประกอบทุกอย่างเอาไว้โดยละเอียด เพื่อเชิญชวนให้ผู้เล่นทุกคนลงดันเจียนหุบเขางูพิษมากยิ่งขึ้น

เว็บบอร์ดของเกมคือจุดศูนย์รวมขนาดใหญ่ที่ผู้เล่นมักจะใช้ในการแบ่งปันข้อมูล และในปัจจุบันหมวดที่มีการพูดคุยกันมากที่สุดนั่นก็คือหมวดคำแนะนำสำหรับมือใหม่

ลู่หยางทำการโพสต์คู่มือลงในหมวดคำแนะนำสำหรับมือใหม่โดยใช้ชื่อนิรนาม ส่วนหัวข้อกระทู้ที่เขาใช้ก็มีชื่อว่าคู่มือผ่านหุบเขางูพิษโหมดเอ็กซ์เพิร์ทพร้อมเทคนิคและภาพประกอบ

หลังจากจัดการทุกอย่างจนเสร็จ เขาก็มองออกไปนอกหน้าต่างซึ่งมีแสงจันทร์สอดส่องผ่านลงมา จากนั้นเขาก็จัดแจงท่านอนให้สบายก่อนที่จะทิ้งตัวลงไปนอนกับพื้น

คู่มือที่เขาเขียนคงจะก่อให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ครั้งใหญ่ไปทั่วทั้งเกมอย่างแน่นอน น้ำยาต้านพิษจะกลายเป็นไอเท็มที่ขายได้ดีที่สุดภายในเกม เพราะทุกคนจะพยายามอย่างหนักในการผ่านดันเจียนเพื่อให้ได้รับอุปกรณ์ระดับเหล็กและระดับเงิน

เหตุการณ์นี้จะส่งผลกระทบต่อทุกคนอย่างไม่มีข้อยกเว้น เพราะถ้าหากผู้เล่นอยากจะเก็บเลเวลได้เร็ว ๆ พวกเขาก็จำเป็นจะต้องมีอุปกรณ์ที่ดีเป็นพื้นฐานเสียก่อน

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้สาเหตุที่ผู้เล่นยังเคลียร์ดันเจียนไม่ได้นั่นก็เพราะพวกเขายังไม่มีคู่มือ และคู่มือที่ลู่หยางโพสต์ลงไปในกระทู้มันก็ไม่ใช่วิธีที่เขาใช้ในการเคลียร์ดันเจียน แต่เป็นวิธีการที่เหมาะสมที่สุดสำหรับผู้เล่นในช่วงแรก ยิ่งไปกว่านั้นเขายังแนบภาพถ่ายเพื่อเป็นการพิสูจน์ว่าเขาสามารถเคลียร์ดันเจียนในโหมดเอ็กซ์เพิร์ทได้แล้วอีกด้วย

ในคู่มือที่เขาให้ไปทีม ๆ หนึ่งจำเป็นจะต้องใช้ยาต้านพิษเพียงแค่ 10 ขวดเท่านั้น ซึ่งในราคาตลาด ณ ปัจจุบันยาต้านพิษทั้ง 10 ขวดก็มีค่าเพียงแค่ 50 เหรียญเงินเท่านั้นเอง

ขณะเดียวกันอาวุธระดับเงินเลเวล 8 มักจะถูกขายในราคา 1 เหรียญทองขึ้นไป ดังนั้นหากพวกเขาได้อาวุธระดับเงินมาสักชิ้นมันก็เท่ากับการได้กำไรในทันที ยิ่งไปกว่านั้นผู้เล่นที่เข้าร่วมเกมยังมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาจึงสามารถหาอุปกรณ์มาสวมใส่ก่อนในตอนนี้แล้วทำการขายอุปกรณ์พวกนั้นทีหลังก็ได้ ไม่ว่าจะมองยังไงการลงทุนครั้งนี้ก็ไม่มีคำว่าขาดทุนอย่างแน่นอน

“รอดูผลลัพธ์พรุ่งนี้ก็แล้วกัน” ลู่หยางพึมพำในลำคอก่อนที่เขาจะหลับตาแล้วนอนหลับไป

ใครจะเป็นเศรษฐี ฉันน่ะสิ ๆ ๆ