บทที่ 149 เนื้อกวางมูนสคาร์

ระบบ: คุณได้รับค่าประสบการณ์ 7,142 หน่วยและ 28 เหรียญเงิน 11 เหรียญทอง

ทั้งเอ็ม 16 และพวกฉิงชางต่างก็มองไปทางลู่หยางอย่างตกตะลึง เพราะเวทมนตร์ที่อีกฝ่ายเพิ่งปลดปล่อยออกมาคือเบลซซิงเบิร์สไม่ใช่ไฟร์บอล แต่ลู่หยางก็ยังสามารถยิงเวทระดับสูงขนาดนี้ออกมาได้ในเวลาไม่ถึง 1 วินาที ซึ่งมันก็ให้ความรู้สึกราวกับว่าเขาสามารถปล่อยเวทมนตร์ออกมาได้ในทันทีเลยด้วยซ้ำ

“โหดเกินไปแล้ว!!” เหมาชิวอุทาน

“หัวหน้า! คุณคงสภาพแบบนี้ได้นานแค่ไหน?” ฉิงชางถาม

“สถิติที่ดีที่สุดของฉันอยู่ที่ 10 นาที” ลู่หยางตอบ แล้วเนื่องมาจากวิธีการนี้จำเป็นจะต้องเปล่งเสียงอย่างยากลำบาก ดังนั้นถึงแม้เขาจะมีความชำนาญมากแค่ไหน แต่ถ้าหากว่ามันต้องทำต่อเนื่องไปนาน ๆ มันก็ย่อมมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นมาได้เช่นกัน

อย่างไรก็ตามคำตอบนี้มันก็มากพอที่จะทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงแล้ว

“แบบนี้หัวหน้าก็ไม่ต่างไปจากป้อมปืนน่ะสิ” เหมาชิวกล่าว

ลู่หยางหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ เพราะคำว่าป้อมปืนก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งฉายาสำหรับนักเวทไฟในชาติก่อนด้วยเช่นกัน

“ประมาณนั้นแหล่ะ ภายใน 10 นาทีนี้ฉันสามารถสังหารบอสตัวไหนก็ได้ แต่ถ้าเจอกับคนด้วยกันมันก็มีเพียงแค่นักธนูที่สามารถโจมตีในระยะ 35 เมตรได้เท่านั้นที่พอจะรับมือกับฉันได้” ลู่หยางกล่าว

“ผมคิดว่าหัวหน้าจะไร้เทียมทานซะอีก” เหมาชิวกล่าวด้วยความโล่งอก

“มันไม่มีใครในโลกไร้เทียมทานหรอกนะ ในเกมนี้อาชีพแต่ละอาชีพต่างก็มีการชนะทางแพ้ทางกันเอง หลังจากเล่นเกมไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวพวกนายก็จะเห็นจุดเด่นของแต่ละอาชีพกันเองแหละ” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ในชาติก่อนเคยมีนักธนูผู้เชี่ยวชาญโพสต์คลิป ๆ หนึ่งที่เขาสามารถรักษาระยะห่างจากนักเวทไฟคนหนึ่งเอาไว้ที่ 35 เมตรอยู่เสมอ ทำให้นักเวทไฟคนนั้นไม่สามารถปล่อยเวทมนตร์เข้าใส่เขาได้แม้แต่ครั้งเดียว และถึงแม้นักเวทจะใช้สกิลเทเลพอร์ตเข้าไปในระยะประชิด แต่นักธนูก็ยังสามารถใช้สกิลกระโดดถอยหลังเพื่อเว้นระยะห่างได้ตลอดเวลา

อย่างไรก็ตามหากนักธนูคนนั้นได้มาพบกับลู่หยาง คนที่เสียชีวิตย่อมเป็นทางฝ่ายของนักธนูอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะลู่หยางมีมีดเอสเคพเดจเจอร์ทำให้สามารถเทเลพอร์ต 2 ครั้งได้ติด ๆ กัน และเมื่อไหร่ก็ตามที่เวทมนตร์ของเขาถูกยิงไปกระทบเป้าหมายสักครั้ง ในเวลานั้นมันก็จะหมายถึงความตายของศัตรู

“เอาล่ะรีบเก็บอุปกรณ์แล้วออกไปจับสัตว์เลี้ยงให้ซุนหยูกับเหมาชิวกันเถอะ” ลู่หยางกล่าว

“ได้ครับ!” นักธนูทั้งสองภายในทีมต่างก็ตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน เพราะทั้งคู่ต่างก็กำลังรอสัตว์เลี้ยงตัวใหม่อย่างใจจดใจจ่อ

ลู่หยางเดินไปยังศพของราชาอสรพิษสามหัว ก่อนที่จะกดปุ่มเปิดกล่องสมบัติและได้พบมีดสั้นของโจรเล่มหนึ่ง เขาจึงทำการส่งมีดเล่มนี้ไปให้กับเครซี่เบลด

“ทุกคนกลับไปเตรียมพร้อมที่เมืองกันก่อน สถานที่ที่พวกเรากำลังจะไปในตอนนี้คือแผนที่เลเวล 18 พวกนายจะต้องไปเก็บเลเวลอยู่ที่นั่นกันสักพัก เมื่อไหร่ก็ตามที่เตรียมตัวกันพร้อมแล้วค่อยไปหาฉันที่ร้านขายเนื้อ” ลู่หยางกล่าวก่อนที่เขาจะใช้คัมภีร์ย้อนกลับเทเลพอร์ตไปยังเมืองซนต์กอลล์ จากนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปยังร้านขายเนื้อ

บริเวณจัตุรัสกลางเมืองยังคงมีผู้คนมากมายอยู่เช่นเดิม และเนื่องมาจากประกาศราคาค่าหัวของบลัดเติสตี้ ลู่หยางจึงจำเป็นจะต้องสวมเสื้อฮู้ดคลุมหัวเอาไว้

ร้านขายเนื้อตั้งอยู่ตรงบริเวณถนนใหญ่ทางฝั่งตะวันออกของเมือง ภายในร้านมีชายอ้วนคอยยืนให้บริการอยู่ 2 คน หนึ่งในนั้นคือเจ้าของร้านซึ่งเป็นที่รักของผู้เล่นในช่วงระยะแรกมาก เพราะเขาคือ NPC รับซื้อเนื้อสัตว์เลยทำให้ผู้เล่นสามารถเอาเนื้อมาขายเป็นเงินกับ NPC คนนี้ได้

อย่างไรก็ตามในช่วงเวลานี้ของเกมมันก็มีผู้เล่นเพียงแค่ไม่กี่คนที่รู้ว่าเนื้อที่พวกเขานำมาขาย ผู้เล่นก็สามารถที่จะใช้เงินซื้อเนื้อกลับมาได้ด้วยเช่นกัน

“ขอซื้อเนื้อหน่อยครับ” ลู่หยางกล่าวกับเจ้าของร้าน

“ในที่สุดก็มีคนมาซื้อเนื้อสักที ว่าแต่อยากได้เนื้ออะไรล่ะ?” เจ้าของร้านกล่าวพร้อมกับยิ้มกว้าง

หน้าต่างซื้อขายปรากฏขึ้นมาตรงหน้าลู่หยางอย่างฉับพลัน ซึ่งภายในนั้นก็มีรายชื่อเนื้อให้เลือกอยู่หลายชนิด เนื้อแต่ละชนิดระบุคุณภาพและราคาไว้อย่างชัดเจน แน่นอนว่ายิ่งเนื้อมีคุณภาพสูงเท่าไหร่ราคาของพวกมันก็จะยิ่งแพงมากขึ้นไปเท่านั้น

ลู่หยางทำการกดค้นหาเนื้อกวางมูนสคาร์ ก่อนที่หน้าต่างซื้อขายจะปรากฏขึ้นมาเพียงแค่เนื้อกวางมูนสคาร์เท่านั้น

กวางมูนสคาร์เป็นมอนสเตอร์หายากในโซนแผนที่เลเวล 1 ซึ่งในฝูงกวางจำนวนหลายหมื่นตัวจะมีกวางมูนสคาร์เกิดมาเพียงแค่ 10 ตัวเท่านั้น

โดยปกติหากกวางมูนสคาร์ถูกโจมตีพวกมันจะวิ่งหนีด้วยความเร็วในการเคลื่อนที่ที่สูงกว่าผู้เล่น 50% ในช่วงแรกจึงมีผู้เล่นน้อยมากที่สามารถสังหารกวางชนิดนี้ได้

เกมนี้มีจุดเด่นอย่างหนึ่งคือมอนสเตอร์ทุกตัวที่มีเนื้อไม่ควรโดนโจมตีด้วยสกิล โดยเฉพาะสกิลธาตุไฟที่จะทำให้คุณภาพของเนื้อลดลงจากเดิมเป็นอย่างมาก การเก็บเกี่ยวเนื้อให้มีประสิทธิภาพมากที่สุดจึงจำเป็นจะต้องใช้การโจมตีทางกายภาพเท่านั้น

ในช่วงแรกผู้เล่นหลายคนคิดว่าคุณภาพของเนื้อมีผลกระทบต่อเฉพาะเพียงแค่ราคา แต่ในความเป็นจริงคุณภาพของวัตถุดิบมีประโยชน์มากกว่านั้น โดยเฉพาะในแง่ของการนำมาใช้ปรุงอาหาร เพราะถ้าหากวัตถุดิบมีคุณภาพสูงพออาหารที่ถูกสร้างขึ้นมาก็จะกลายเป็นอาหารชั้นเลิศด้วยเช่นกัน

ลู่หยางมองดูคุณภาพของเนื้อกวางที่เกือบทั้งหมดต่างก็ล้วนแล้วแต่มีคุณภาพ 20 แต้มขึ้นไป ราคาของพวกมันอยู่ระหว่าง 5-8 เหรียญทองแดง เขาจึงทำการซื้อพวกมันมาทั้งหมด 11 ชุดใช้เงินไปทั้งสิ้นเกือบเกือบหนึ่งเหรียญทอง

หลังจากที่เขาเลือกซื้อเนื้อกวางจนเสร็จ นักเวทหนุ่มก็สังเกตเห็นพวกฉิงชางกำลังเดินมาที่ร้านขายเนื้อพอดี

“ไปหาพ่อครัวกัน” ลู่หยางกล่าวก่อนจะนำทีมไปยังห้องครัวในปราสาทเพื่อไปหา NPC ที่มีชื่อว่าเชฟโบกัส

ปัจจุบันเชฟโบกัสซึ่งเป็นเชฟร่างอ้วนกำลังเดินไปมาภายในครัวอย่างร้อนรน

“โอ้พระเจ้า นี่ฉันจะต้องทำยังไงดี?”

ผู้เล่นหลายคนที่เคยหาภารกิจพิเศษต่างก็เคยพบกับเชฟร่างใหญ่คนนี้ด้วยกันทั้งนั้น น่าเสียดายที่โบกัสไม่เคยตอบคำถามของใครและเขาก็มักจะวิ่งไปมาราวกับว่าเขาเป็นคนบ้า

“หัวหน้า พวกเรามาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ?” เหมาชิวถามด้วยความสงสัย

“ทุกคนจำเอาไว้ให้ดี ๆ ว่าในเกมนี้ NPC ที่มีลักษณะแปลกประหลาดทุกคนจะให้ภารกิจพิเศษกับพวกเรา และภารกิจพวกนั้นจะให้ผลตอบแทนที่ดีกว่าภารกิจธรรมดามาก” ลู่หยางกล่าว

ซุนหยูและพวกฉิงชางต่างก็พยักหน้ารับพร้อมกัน

ลู่หยางเดินไปหาเชฟโบกัสที่กำลังวิ่งไปมาอย่างร้อนรน แต่จู่ ๆ เชฟร่างใหญ่ก็หยุดชะงักพร้อมกับหันมามองนักเวทหนุ่มด้วยแววตาอันเป็นประกาย

“ฉันได้กลิ่นเนื้อกวางมูนสคาร์จากตัวใคร?”

ลู่หยางหยิบเนื้อกวางมูนสคาร์ชิ้นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าพร้อมกับถามว่า

“คุณหมายถึงเนื้ออันนี้หรือเปล่า?”

เชฟโบกัสเบิกตากว้างด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาว่า

“วันนี้คือวันดีของฉันจริง ๆ นายช่วยขายมันให้กับฉันหน่อยได้ไหม?”

“ขอโทษด้วยครับ แต่ผมเตรียมมันเอาไว้ต้มเลี้ยงอาหารเพื่อน ๆ” ลู่หยางตอบ

“นี่มันเนื้อกวางมูนสคาร์เชียวนะ! นายจะเอามันไปต้มได้ยังไง เอาแบบนี้ดีกว่าเดี๋ยวฉันจะสอนวิธีการปรุงเนื้อชนิดนี้ให้ แต่นายต้องให้ค่าสูตรฉันเป็นเนื้อกวาง 10 ชิ้น” เชฟโบกัสกล่าวอย่างร้อนใจ

ลู่หยางกำลังรอข้อความนี้อยู่แล้ว เขาจึงหยิบเนื้อกวางมูนสคาร์ทั้ง 10 ชิ้นออกมาจากกระเป๋าพร้อมกับพูดว่า

“ไม่มีปัญหา ผมก็อยากจะรู้อยู่เหมือนกันว่าเนื้อแบบนี้มันจะต้องเอาไปทำอาหารอะไร”

เชฟโบกัสหยิบสูตรอาหารออกมาจากหน้าอก ก่อนที่จะกล่าวขึ้นมาด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

“ฉันคือเชฟประจำวังหลวงเชียวนะ สิ่งที่นายได้ไปย่อมเป็นสูตรอาหารชั้นยอดแน่นอน”

“ขอบคุณครับ” ลู่หยางกล่าวก่อนที่เขาจะรับสูตรอาหารไปเพื่อทำการเรียนรู้

ระบบ: คุณได้เรียนรู้วิธีทำเนื้อกวางมูนสคาร์ย่างหอมแล้ว

เนื้อกวางมูนสคาร์ย่างหอม 

ไม้ผลหอม 4 ท่อน

โป๊ยกั๊ก 2 ส่วน

พริกไทย 2 ส่วน

ลูกจันทน์ 2 ส่วน

…

ส่วนผสมส่วนใหญ่สามารถหาซื้อได้ตามร้านค้าทั่วไป ลู่หยางจึงบอกลาเชฟโบกัสเพื่อไปซื้อวัตถุดิบก่อนที่จะนำทีมมุ่งหน้าไปยังแผนที่เลเวล 18

การเดินทางจำเป็นจะต้องเดินผ่านหุบเขางูพิษข้ามป่าโกรนมืดผ่านป่าหมอกและช่องเขากอลล์ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นแผนที่ขนาดใหญ่ทั้งหมด ลู่หยางจึงใช้เวลาในการเดินทางไปมากกว่า 6 ชั่วโมงกว่าจะมาถึงทุ่งราบขนาดใหญ่ที่มีชื่อว่าฮาวลิ่งเพลน

“โอ้โห! ในเกมมันมีที่สวย ๆ แบบนี้อยู่ด้วยเหรอเนี่ย” ซุนหยูอุทานด้วยความตื่นเต้น ขณะที่เขาจ้องมองไปยังทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา

ไปจับสัตว์เลี้ยงกัน!!