บทที่ 141 สงครามจิตวิทยา

จินปู้ฮวนแสร้งทำเป็นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาพูดขึ้นมาว่า

“ผมขอทำสัญญาซื้อสมุนไพรจากคุณในระยะยาว 3 ชนิดคือหญ้าสโตน์รูท, หญ้าดรายลีฟและหญ้าซิลเวอร์ลีฟ ส่วนสมุนไพรที่เหลืออีกสามชนิดรอให้คุณรวบรวมได้ครบ 500 ชุดแล้วค่อยจัดส่งให้ผมทีหลัง”

“ไม่มีปัญหา ถ้างั้นเราก็มาทำสัญญากันได้เลย” ฉือมู่กล่าว

สัญญานี้เป็นสัญญาเสมือนจริงแต่มีผลทางกฎหมาย ซึ่งทั้งสองกำหนดระยะเวลาของสัญญาเอาไว้ที่ 3 เดือน โดยในช่วง 3 เดือนนี้ฉือมู่จะต้องส่งสมุนไพรทั้งสามชนิดอย่างละ 2,000 ชุดให้จินปู้ฮวนทุกวัน โดยสมุนไพรเหล่านั้นจะมีราคาชุดละ 10 เหรียญทองแดง

หลังจากทั้งสองฝ่ายลงนามในสัญญาเรียบร้อยแล้วพวกเขาก็ส่งสัญญาเสมือนจริงไปให้หุ่นยนต์กฎหมายเพื่อให้ AI อัจฉริยะทำการตรวจสอบและในเวลาเพียงแค่ 5 วินาทีสัญญาก็ผ่านการอนุมัติ

“น้องชายเพื่อแสดงความจริงใจฉันจะส่งสมุนไพรไปให้กับนายตอนนี้เลย แต่นายไม่จำเป็นจะต้องจ่ายเงินค่อยจ่ายรวมกับสมุนไพรที่ฉันจะส่งไปพรุ่งนี้ก็ได้” ฉือมู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ได้ครับ” จินปู้ฮวนกล่าวอย่างตื่นเต้น

“น้องชาย ฉันขอถามหน่อยจะได้ไหมว่านายจะเอาสมุนไพรพวกนั้นไปทำอะไรเยอะแยะ?” ฉือมู่ถามอย่างกะทันหัน

ลู่หยางหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าชายชราจะแสดงท่าทีเหมือนคนไร้เดียงสาและตั้งคำถามออกมาแบบนี้ เขาจึงทำการส่งข้อความไปบอกจินปู้ฮวนว่า

“บอกเขาไปว่าสโตน์รูทกับซันเฟาเวอร์ใช้ทำยาฟื้นฟูมานา ซิลเวอร์ลีฟกับดรายลีฟใช้ทำยาเพิ่มพลัง ดรายลีฟกับดราก้อนวิสเคอร์ใช้ปรุงยาเพิ่มปัญญา น่าเสียดายที่วัตถุดิบพวกนี้ยังไม่ครบและนายยังจำเป็นจะต้องไปหาซื้อวัตถุดิบจากที่อื่นมาเพิ่ม”

จินปู้ฮวนกำลังคิดหนักว่าเขาควรจะตอบคำถามกลับไปยังไงดี แต่เมื่อเขาเห็นข้อความของลู่หยางเขาจึงพูดตามข้อความที่เห็นไป

ประกายตาอันแข็งเกล้าที่ซ่อนอยู่ในรอยยิ้มของฉือมู่ค่อย ๆ จางหายไป เพราะเมื่อเห็นการซื้อสมุนไพรเป็นจำนวนมาก สิ่งแรกที่เขานึกถึงคือคนคนนี้กำลังหาแหล่งวัตถุดิบที่มั่นคงเพื่อทำยาต้านพิษ ซึ่งถ้าหากว่ามันเป็นแบบนั้นเขาก็จะไม่ยอมขายสมุนไพรออกไปแม้แต่ชุดเดียว

อย่างไรก็ตามจินปู้ฮวนกลับบอกรายชื่อของน้ำยาทั้งสามชนิดออกมาอย่างชัดเจน และถึงแม้ฉือมู่จะไม่เคยได้ยินน้ำยาเหล่านี้มาก่อนแต่เขาก็สามารถที่จะทำการตรวจสอบได้ ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายก็คงจะไม่แต่งเรื่องโกหกมาหลอกเขาแบบนี้ ดังนั้นมันจึงมีโอกาสจะเป็นไปได้ว่าอีกฝ่ายแค่มาลงทุนในการปรุงยาภายในเกมก็เท่านั้นเอง

“ถ้าแบบนี้พวกเราก็คงจะต้องทำธุรกิจด้วยกันบ่อย ๆ แล้ว หากเป็นไปได้ฉันก็ยินดีที่จะสั่งซื้อน้ำยาเป็นจำนวนมากจากคุณ” ฉือมู่กล่าว

“หากมีโอกาสที่เราจะร่วมมือกันได้ก็เยี่ยมไปเลยครับ ยาเพิ่มพลังจะช่วยเพิ่มค่าความแข็งแกร่งให้กับผู้ดื่มได้ 5 หน่วย ส่วนยาเพิ่มปัญญาก็จะช่วยเพิ่มค่าสติปัญญาให้กับผู้ดื่ม 5 หน่วยด้วยเหมือนกัน แต่ตอนนี้มีผมคนเดียวที่ปรุงน้ำยาทั้งสองชนิดนี้ได้ ดังนั้นราคายาของผมอาจจะค่อนข้างสูงสักหน่อยนะครับ” จินปู้ฮวนกล่าว

“ฮ่า ๆ ๆ มันก็สมควรจะต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ถ้าฉันต้องการน้ำยาเมื่อไหร่ฉันจะติดต่อไปหานายเป็นคนแรกแน่นอน” ฉือมู่กล่าว

ถึงชายชราจะพูดไปแบบนั้นแต่เขาก็ไม่ได้ต้องการน้ำยาทั้งสองชนิดของจินปู้ฮวนเลย ท้ายที่สุดการเพิ่มความแข็งแกร่งหรือสติปัญญามา 5 หน่วยก็แทบที่จะไม่ช่วยอะไรผู้เล่นเลยแม้แต่น้อย สาเหตุที่เขาพูดไปแบบนั้นก็เป็นแค่การพูดตามมารยาทเท่านั้นเอง

“น้องชาย เดี๋ยวฉันจะส่งคนเอาสมุนไพรไปให้นะ พอดีว่าฉันยังมีธุระขอให้การค้าของนายเจริญรุ่งเรือง” ฉือมู่พูดตัดบท

“ขอบคุณครับ” จินปู้ฮวนกล่าวและเขาก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังหาเรื่องที่จะวางสาย

หลังจากลู่หยางได้ยินเสียงจินปู้ฮวนตัดสายจากฉือมู่ไปแล้ว เขาก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจก่อนจะพูดว่า

“ทำได้ไม่เลวเลยนิ”

จินปู้ฮวนถอนหายใจออกมาอย่างหนัก ก่อนที่เขาจะพูดว่า

“ฝีมือผมยังไม่ดีเท่าไหร่หรอกครับ เมื่อกี้ก็เกือบพลาดท่าไปแล้ว”

คำอธิบายที่เขาคิดได้เรื่องสมุนไพรทั้งสามชนิดยังมีช่องโหว่อยู่อีกมาก ขณะที่คำตอบของลู่หยางสามารถเบี่ยงเบนประเด็นออกไปได้อย่างไร้ที่ติ

“ฉันแค่เข้าใจเรื่องสมุนไพรมากกว่านายเท่านั้นเอง อีกไม่นานเดี๋ยวนายก็จะเก่งกว่าฉันแล้ว” ลู่หยางกล่าว

จินปู้ฮวนทำได้เพียงแค่ยิ้มแหย ๆ กลับมา

“เดี๋ยวฉันจะส่งสูตรน้ำยาต้านพิษทั้งแปดอันไปให้ทางจดหมาย พอสมุนไพรมาถึงแล้วคืนนี้ก็พยายามปรุงน้ำยาต้านพิษให้ได้อย่างน้อย 1,000 ขวด” ลู่หยางกล่าว

ปัจจุบันมีผู้เล่นเลเวล 8 ในกระดานจัดอันดับมากกว่า 10,000 คนแล้ว หากเขาเร่งโปรโมทสินค้าอย่างเต็มที่ ชายหนุ่มก็เชื่อว่ายาต้านพิษจะขายดิบขายดีอย่างแน่นอน

“ได้ครับอาจารย์ วางใจผมได้เลย” จินปู้ฮวนตอบ

ลู่หยางเชื่อมั่นในความสามารถของอีกฝ่ายอยู่แล้ว เขาจึงปิดเครื่องสื่อสารก่อนที่จะโทรไปหาเสี่ยวเหลียงต่อ

“ลูกพี่ ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ชั้น 1 ครับ คุณจะกลับมาแล้วเหรอ?” เสี่ยวเหลียงรีบถามในทันทีเมื่อได้เห็นลู่หยางติดต่อมา

นักเวทหนุ่มเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะตอบกลับไปว่า

“เดี๋ยวฉันจะต้องรีบไปอีกที่หนึ่งต่อ พวกนายช่วยมารอฉันที่ปากทางเข้าที”

“ได้ครับ” เสี่ยวเหลียงตอบก่อนจะบอกเรื่องลู่หยางให้สามพี่น้องฟัง

หลังจากลู่หยางเดินทางไปยังสุสานลับเขาก็ได้เห็นพวกเสี่ยวเหลียงกำลังรอเขาอยู่บนแท่นสูงตรงบริเวณทางเข้า

“พี่ลู่หยางมาแล้ว” สามพี่น้องพูดขึ้นมาพร้อมกัน

ลู่หยางกระโดดลงไปบนแท่นสูงก่อนที่จะลูบหัวน้อง ๆ ทั้งสามคน

“เดี๋ยวฉันจะต้องไปจัดการอีกเรื่องหนึ่งและอาจจะไม่ได้กลับมาอีกสักพัก พวกเธอก็อยู่เก็บเลเวลที่นี่กันต่อ อย่าพึ่งออกไปข้างนอกจนกว่าจะถึงเลเวล 19”

“ได้ค่ะ พี่เอาของพวกนี้กลับไปเถอะ” ฮั่นอิ่งกล่าวก่อนจะส่งอุปกรณ์ของลู่หยางคืนเจ้าของ

“ของพวกนี้เป็นไงบ้าง?” ลู่หยางถามด้วยรอยยิ้ม

“พวกมันทำให้หนูเก่งขึ้นเยอะเลยค่ะ” ฮั่นอิ่งตอบ

“เดี๋ยวอีกสักพักฉันจะพยายามหาอุปกรณ์ที่คล้าย ๆ กันมาให้ อย่าพึ่งใจร้อนไปล่ะ” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับลูบผมฮั่นอิ่งจนทำให้เด็กสาวเริ่มรู้สึกเขินอาย

“จริงเหรอคะ?” เด็กสาวถามอย่างตื่นเต้น

“จริงสิ” ลู่หยางตอบก่อนที่จะสวมอุปกรณ์กลับไปเหมือนเดิม

แม้เขาจะไม่รู้ว่าไม้เท้าสคัลออฟเดอะอันเดดของวอลอคหาได้จากไหน แต่ถ้าหากไทแรนท์สเกเลตัลเกิดขึ้นมาใหม่ เขาก็สามารถหาดีวายไฟร์สตาฟอีกอันให้กับฮั่นอิ่งได้แน่นอน

หลังบอกลาพี่น้องทั้งสามคน ลู่หยางก็กลับไปยังเมืองเซนต์กอลล์ ก่อนที่เขาจะตรวจสอบน้ำยาในกระเป๋าและได้พบว่าเนื้อปลาไหลทอดกรอบถูกใช้ไปจนหมดแล้ว แต่เรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีไม่อย่างนั้นเขาก็คงจะกินพวกมันไม่ลงเนื่องมาจากเขากินพวกมันมามากเกินไป

ตอนนี้น้ำยาที่เขาใช้ทั้งหมดคือน้ำยาที่ได้มาจากการล่าบอส โดยมันแบ่งออกเป็นน้ำยาฟื้นฟูพลังชีวิตขนาดเล็ก 22 ขวดและน้ำยาฟื้นฟูมานาขนาดเล็กอีก 21 ขวด

น้ำยาจำนวนนี้เพียงพอที่จะทำให้เขาผ่านดันเจียนหุบเขางูพิษได้ และเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาสามารถเคลียร์ดันเจียนได้สำเร็จเขาก็จะสามารถโพสต์วิธีการผ่านดันเจียนเพื่อเป็นการโปรโมทได้ ในเวลานั้นยาต้านพิษจะขายดิบขายดีอย่างแน่นอน เพราะน้ำยาเพียงแค่ไม่กี่ขวดมันก็จะช่วยให้พวกเขาได้รับอุปกรณ์ระดับเหล็กหรือระดับเงินเลเวล 8 เลยทีเดียว

ลู่หยางทำการสร้างแชทกลุ่มก่อนที่เขาจะดึงซุนหยูและพวกฉิงชางเข้ามาภายในแชท

“ทุกคนทำอะไรกันอยู่?”

“ผมกำลังดูวิดีโออยู่ครับหัวหน้า เมื่อกี้มียอดฝีมือคนหนึ่งปั่นหัวพวกหัวหน้ากิลด์ซะหัวยุ่งเลย” ซุนหยูตอบ

“พวกหัวหน้ากิลด์โกรธจนหน้าเขียวกันไปหมด หน้าคนพวกนั้นมันน่าตลกชะมัด!!” เหมาชิวกล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

“พวกเรากำลังพูดถึงเรื่องทักษะการเคลื่อนไหวของก็อบลินคนนั้นอยู่ครับ ยิ่งพวกเราช่วยกันวิเคราะห์มากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกว่าคนคนนั้นมีพลังที่เหนือจินตนาการมาก” ฉิงชางกล่าว

“ตอนนี้ทุกคนยังไม่รู้เลยว่าเขาหายตัวไปได้ยังไง ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากจะฝากตัวเป็นลูกศิษย์ของเขาจริง ๆ” ไนท์มูนกล่าว

“พูดชมกันเยอะขนาดนี้ฉันก็เขินแย่น่ะสิ ความจริงแล้วก็อบลินคนนั้นก็คือฉันเอง” ลู่หยางพูดติดตลกก่อนที่เขาจะแชร์ค่าสถานะของอุปกรณ์ทั้งสองชิ้นที่เขาได้รับมาจากบอสไปยังแชทกลุ่ม

555555 อึ้งกันน่าดู