กระดาษใบที่ 24 การถือกำเนิด

ดวงตาแดงฉานแต่ถูกฉาบไปด้วยละอองดวงดาว ฉันเพ่งมองมันอยู่นาน

ร่างกายสีดำแต่ถูกเคลือบไปด้วยอัญมณีสะท้อนแสงค่อยๆ คืบคลานนำร่างกายกำยำของเขามาอยู่บนร่างกายของฉัน

สองมืออุ่นลูบไล้ไปบนร่างกายเปลือยเปล่าแต่รู้สึกทรงอำนาจของเขา ความชั่วร้ายแผ่ซ่านกะสันเข้าตามเส้นเลือดใหญ่มุ่งตรงสู่หัวใจอย่างเป็นจังหวะ

ความไร้เดียงสาสลายหายไปกับลมหายใจเย็นเฉียบ ดวงตาร้อนลุ่มกวาดมองสำรวจการกระทำของเขาผู้เปี่ยมด้วยพระหรรษทาน

รอยจูบดูดดื่มคล้ายจะกลืนกินวิญญาณประทับลงบนริมฝีปากอย่างรุนแรง ความนุ่ม อุ่นชื้นถูกละเลงลงบนหัวใจจนยากที่จะลืมเลือน

เพลงศักดิ์สิทธิ์หรืออาจจะชั่วช้ากำลังบรรเลงกระหน่ำเหมือนคลื่นทะเลในช่วงมรสุม เสียงขับขานร้องประสานเสียงเหมือนในโบสถ์วันอาทิตย์แต่ถูกร้องในโบสถ์รกร้างสะท้อนก้องจนรู้สึกถึงความตื่นรู้

เส้นเลือดบนใบหน้าเต้นยุบยับยามเมื่อเขาขยับกายเป็นจังหวะ ฉันรู้สึกถึงชีวิตของเขา รู้สึกถึงหัวใจ รู้สึกถึงความรู้สึก ถ้าสิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่เขายังหลงเหลืออยู่

มือเย็นจับขาทั้งสองข้างของฉันอ้าออกคล้ายกำลังมอบการเติมเต็ม ก่อนเขาผู้นั้นจะนำเอาท่อนแห่งความหยั่งรู้สอดใส่เข้าไปเต็มแรงจนฉันเห็นภาพทุกอย่างฉาบด้วยสีทับทิม จังหวะเร่งเร้าสอดรับกับร่างกายฉันได้เป็นอย่างดี

ฉันครวญคล้ายเสียงบทสวดสรรเสริญให้กับการกระทำของเขา ในขณะที่เม็ดเหงื่อเกาะพราวอยู่บนใบหน้า ยิ่งเขาขยับเคลื่อนไหว ความเสียวซ่านยิ่งกัดกินหัวใจฉันจนแทบขาดวิ่น

ฉันเอ่ยชื่อของคนไร้นามเพียงแผ่วเบา มันทำให้เขายิ่งขยับตัวแรงมากขึ้นด้วยความพอใจ เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นฆ่าความเงียบงัน บนเตียงนอนผ้าปูสีแดงแห่งนี้ บทเพลงสวรรค์ที่ถูกขับร้องในนรกก็มาถึงท่อนจุดสูงสุด เขากระแทกแรงมากกว่าครั้งไหน

“พระเจ้า!”

ชื่อคนที่ฉันไม่ควรเอ่ยถูกลักลอบเอ่ยออกมาด้วยความไม่ตั้งใจ ในขณะที่ดวงตาแดงก่ำมองตรงเข้ามาในดวงตาของฉันราวคาดโทษ แต่เขาก็ไม่ทำสิ่งใด เพราะมันดันเป็นเวลาเดียวกับที่ของเหลวสีอำพรรณแตกกระจายอยู่ในร่างกายของฉัน

ฉันเห็นภาพภูเขาไฟระเบิด ลาวาไหลรินไปตามช่องหิน สึนามิถล่มเมืองจนราบเป็นหน้ากอง ท้องฟ้าสั่นไหวก่อนดาวทุกดวงจะดิ่งตกลงมาคล้ายเม็ดฝน

มีเพียงฉันและเขายืนอย่างโดดเดี่ยวมองทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนหน้าผาสูงชัน

เขาโอบกอดฉันในขณะที่แท่งร้อนยังคงเหยียดตรงอยู่ในช่องสวาท ไม่นานร่างกายกำยำเขาก็หายไปในความมืด ทิ้งอารมณ์ ความศักดิ์สิทธิ์ และ คราบน้ำตาไว้บนเตียงนอนแห่งนี้

ฉันหวังเพียงการกำเนิดแห่งความสร้างสรรค์ และไม่เหมือนใคร จะลืมตามองโลกในเร็วๆ นี้