5. เพื่อน (แอบ...อริ)

 

แค่อยากรู้... จะรีดเอาข้อมูลได้ไหม

----------------------------------

 

ช่วงเที่ยงสิระกับภพภูมิไปทานข้าวกับภพธารา มุกวารีขอออกไปเตร่ห้างแถวสำนักงาน

 

“หนูมุก...ไปกินข้าวกัน” ภพธาราชวน...ท่าทีเขาดูเฉยเมย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่านมา

“มุก...ขอไม่ไปนะคะ อยากดู souvenir ไปฝากทุกคนค่ะ”

 

เธอใช้ข้ออ้างว่า ต้องการดูของที่ระลึกเล็กๆ น้อยๆ เอากลับไปฝากให้พนักงานบริษัทซึ่งจะถูกเลิกจ้างสิ้นเดือนหน้า

 

ภพธาราพยักหน้าเงียบทำท่าเข้าใจสถานการณ์ มองตามหลังสาวน้อยแต่มีอะไรแอบแฝงอยู่ในใจ

 

“สิระ...ภูมิ จับตาหนูมุกที” ชายสูงวัยเอ่ยขึ้นตรงโต๊ะกินข้าวที่ห้องอาหารจีนในโรงแรมย่านนราธิวาส

“ทำไมรึครับ...” ภพภูมิลูกชายทำหน้าสงสัย

“พ่อว่า... นังเด็กนี่มีอะไรอยู่นะ”

“ยังไง ครับคุณอา” ลึกๆ สิระคิดแบบเดียวกับคุณอาของเขา

“แม่ของนังเด็กสองคนนี้... มีความลับ”

“ฮะ... ความลับอะไร” ภพภูมิถามขึ้น

“ก็ให้แกไปหาข้อมูล Melo Pearl ที่ฮ่องกงเดือนหน้า สิงขร...มันใช้ไม่ได้ พ่อเลยให้มันกลับมาจัดการเรื่องประมูลที่พนมเปญ”

“สิระ งบดุลปิดงบเป็นยังไงบ้าง”

“มีอะไรที่มุกวารีไม่รู้ครับ... ผมก็สงสัยเธออยู่” สีหน้าของเขาคิดหนัก

“เมื่อคืน... ได้ข่าวว่าหายไป ไม่ได้นอนที่บ้านอา แม่เธอโทรตามไม่รับสายปิดมือถือ คงเป็นห่วง” ภพธาราเล่าคร่าวๆ ไม่ได้ให้รายละเอียด เขาทะเลาะกับมนวราเมื่อคืนและกลับเข้าไปตอนเช้า ยังถกเถียงกันต่อ และลามไปถึงมุกวารีที่หายออกจากบ้านไป

“นังสาลี่บอกว่า นังเด็กนี่มีเพื่อนมารับไปนอนด้วย... ปวดหัวพวกมันทั้งก๊ก” เขาเริ่มออกอาการเสียดสี

“อ้อ...เอ่อ...” ภพภูมิกำลังจะบอกพ่อของเขา แต่สิระขยิบตาห้าม

“ผมว่าคุณพ่อ ควรวางใจครอบครัวนี้ไปก่อน อย่าเพิ่งสงสัยให้ทุกข์ใจ” ภพภูมิปลอบใจ

“ให้เป็นพ่อพระหรือไง...ไอ้ภูมิ แม่นังเด็กนี่หลอกเอาเงินพ่อไปสิบล้าน”

“คุณอาครับ... ผมว่าหาเวลาคุยกันดีๆ” สิระพยายามไกล่เกลี่ย

“คุณพ่อ ไปหลงเชื่อยังไงล่ะครับบบ” ลูกชายส่ายหน้าไม่เข้าใจ

“บอกว่าจะเอาเพชรพลอยทั้งหมดจากแฟรงกี้ หวังมาให้ ปิดกิจการแล้วเราต้องซื้อมา แต่นี่ทำเป็นเฉย พ่อไม่เข้าใจนางเลย”

“คุณอาครับ บริษัทนี้ผู้จัดการมรดก คือ มุกวารี”

“ฮะ... ทำไมเป็นอย่างนั้น” ภพธาราตกใจ

“คุณอาผู้หญิง คงไม่ได้บอกความจริงกับคุณอา” สิระถอนหายใจยาว

 

เรื่องราวเริ่มยุ่งยากเพราะเงินออกไปแล้ว จะกลับคืนคงยาก และมุกวารีเป็นคนที่ไม่ยอมอะไรง่ายๆ

“อาไม่อยากคุยกับนังแม่มัน... เหลี่ยมจัดนังคนนี้” ภพภูมิรู้จักคุณพ่อของเขาดี เมียสองคนที่ผ่านมา บ่นให้ฟังตลอดว่า ไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้น แม้กระทั่งศรีดาราแม่ของเขาก็ตาม

“คุณพ่อ...ใจเย็นครับ ยังไงคุณอาผู้หญิงยังอยู่ที่บ้าน ไว้ปาร์ตี้เสาร์นี้ผมจะลองแย็บๆ ดูให้” ภพภูมิปลอบใจด้วยแววตาอาทร เขาสงสารคุณพ่อกับชีวิตที่ผ่านมา เจอแต่ผู้หญิงที่อยู่ด้วยเพราะเงิน

 

ช่วงบ่ายมุกวารีไม่ได้ไปธุระให้กับมัมมี้ของเธอ แชรี่มารออยู่ที่ลอบบี้ของตึกสำนักงานวงศ์ระวี เธอพยายามติดต่อพี่สาวแต่ไม่ได้เรื่อง จึงตัดสินใจไปทำธุระเรื่องนี้คนเดียว

“Wow…ว้าว surprise!!! Why here?? ทำไมอยู่ที่นี่ล่ะคะ” ภพภูมิเดินออกจากลิฟต์เพื่อรอรถที่สั่งไว้ให้ไปส่งที่คอนโด เขามีนัดสาวฮ่องกงประเมินความรู้ภาษาไทย

“Oh...โอ... งั้นเราขึ้นไปใช้ห้องประชุมชั้นบนเลยดีกว่าครับ” ภพภูมิเชิญแชรี่ขึ้นลิฟท์ไปชั้นผู้บริหาร ไปใช้สถานที่ห้องประชุมเล็ก

 

ระหว่างประเมินความรู้ภาษาไทยอยู่นั้น สิระโผล่หน้าเข้ามา ชะงักเล็กน้อย จึงรับรู้ว่าน้องสาวของมุกวารีอยู่ที่นี่ เขาจึงเดินไปหาเธอที่ห้องทำงานถัดไปเพื่อบอกให้รับรู้เช่นกัน

 

“คุณมุก น้องสาวคุณอยู่ที่นี่กับภพภูมิ”

“ค่ะ... แชรี่พยายามติดต่อฉัน แต่ไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว มัมมี้ทำฉันปวดหัว”

“ครับ...ผมเข้าใจนะ”

“ตกลง... จะให้ผมบอกพวกเขาดีไหม” เขาทำหน้าอมยิ้ม สีหน้าเป็นต่อ

“แล้วแต่...up to you!!!”

“ต้องปิดปากผมนะ...”

“What???... bribe???!!! อะไรล่ะ” เธอขมวดคิ้วสงสัย

“join with us คืนนี้ไปเมากัน”

“ฮ่าว ปา!!! Ok…k!!! เฮ้อ”... มุกวารีถอนหายใจ ก่อนตอบแบบปฏิเสธไม่ได้ อย่างน้อยชายหนุ่มยังเอื้อประโยชน์เรื่องที่พักให้เธอ

 

ชายหนุ่มทั้งคู่ทำตัวแอบเป็นสายลับให้กับภพธารา ถึงอย่างไรพวกเขาก็ยังไม่ไว้ใจครอบครัวใหม่นี้ ที่ดูจะเข้ามาหักเหลี่ยมเสือเฒ่าอย่างภพธารา สิระแอบเห็นใจมุกวารีอยู่บ้าง แต่ยังไม่เชื่อเธอสักทีเดียว

 

ปมสำคัญ คือ มุกเมโล ที่เขาพูดถึงไปแล้ว มันคือสินทรัพย์เลื่อนลอยในอากาศจะมีอยู่จริงหรือไม่ เขาต้องให้ภพภูมิไปสืบ เงินที่จ่ายออกไปแล้วถึงสิบล้านบาทจากบัญชีบริษัท มันส่งผลกระทบกับวงศ์ระวี อีกสองเดือนมีการประชุมผู้ถือหุ้น เขาจึงต้องตรวจสอบให้แน่ชัดเพื่อตอบข้อซักถามเรื่องนี้ต่อที่ประชุม

 

ระหว่างอยู่ในรถสิระตั้งคำถามกับน้องชายลูกผู้น้อง เสียดสีสาวฮ่องกงที่นั่งอยู่เบาะหลัง

“เป็นไง... แชรี่รู้ภาษาไทยดีกว่าพี่สาวเธอไหม”

“โห... พี่อย่าพูดอย่างนั้น คุณมุกจะเสียใจนะ”

“อ้าว...เจอกันทั้งคู่แล้ว ฉันแค่อยากรู้ คนนี้ฉันต้องทำงานด้วยเกือบเดือน” สิระหยอกไปงั้นๆ

“ผมว่า... คุณมุกดีกว่าเยอะ พยายามเข้าใจพวกเรา” ภพภูมิพูดให้กำลังใจสาวคนนี้

“แชรี่...เป็นไง ชอบไหม” สิระยังแซวต่อ

“ยังไง...ผมไม่เข้าใจ แบบไหน เรื่องสอนเหรอ”

“โถ...ไอ้นี่ ฉันถามแกอีกเรื่อง... ดันถามกลับอีกเรื่อง” เขาหัวเราะเบาๆ

“เออ... สวยดี ชอบๆ เอาไว้ควงเสาร์นี้”

“have a word in the party มีคนควง แต่พี่ล่ะ ควงใคร”

“เออ...ว่ะ คุณมุกไปกับผมไหม”

“ไม่ดีกว่า ไม่อยากเจอใคร” มุกวารีรีบตอบปฏิเสธทันที

 

ทั้งหมดเงียบอยู่ในรถ สิระเปิดเพลงคลอเบาๆ ขณะที่ทั้งสองคนก้มดูมือถือจนถึงผับ ค่ำนี้ทั้งสามคนไม่พูดถึงมื้อเย็น มุกวารีไม่ค่อยกินมื้อนี้อยู่แล้ว นอกจากมีอะไรพิเศษสำหรับครอบครัว ซึ่งที่บ้านตอนสมัยคุณพ่อยังอยู่ จะขอให้ทุกคนร่วมวงตามธรรมเนียมเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในครอบครัว

 

... ... ... ...

<...สองหนุ่มแอบส่งแช็ตกัน ...ที่ WhatsApp...>

ข้อความระหว่างเขาสองคนนี้ ถูกวางแผนไว้แล้วตั้งแต่ตอนกินข้าวมื้อเที่ยง สิระเห็นว่าภพธาราเริ่มไม่สบายใจ แล้วคนที่พึ่งพาได้มากที่สุดยามนี้ คือหลานชายคนนี้นั่นเอง

 

“ภูมิ...คืนนี้ลองชวนนางดื่ม whiskey on the rocks วิสกี้ใส่น้ำแข็ง”

“ได้...พี่จะมอมเหล้านางหรือ”

“อืม... umh… นางเมาล่ะก็ reveal something…คงเผยบางอย่าง”

“อ้าว...งั้น ไม่แฟร์นะพี่”

“เออ... ฉันรับผิดชอบเอง แค่ชวนนางดู” สิระส่งอีโมจิ หัวเราะเบาๆ ไปให้ที่แช็ต

“แล้วคืนนี้ นางนอนที่บ้านพี่เหรอ ผมอยากให้เธอค้างที่คอนโด”

“เฮ้ย...ไม่ได้ ขี้เกียจเอากระเป๋ามาส่งให้”

“โห...วางแผน เคลมนางล่ะสิ” ภพภูมิรู้ทัน

“นางไม่ใช่ง่ายอย่างนายคิด”

“งั้นพี่มอมเหล้านาง คงง่ายล่ะ” ภพภูมิส่งอีโมจิ หน้าทะเล้นกลับไป

“เออ...รอผลพรุ่งนี้”

... ... ... ...

 

ในที่สุดเป็นไปตามแผนการของสิระ มุกวารีเมาหน้าแดงเมื่อถูกคะยั้นคะยอเชียร์ได้ใจจากภพภูมิ

“คุณมุก...คอแข็งจริงๆ ผู้ชายอย่างเราแตะผิวๆ”

“ไม่เข้า...จายยยย” เสียงอ้อแอ้ของมุกวารีเริ่มเป็นไปอย่างที่สิระต้องการ

“คุณมุก... ผมถามจริงๆ คุณเคยเห็นมุกเมโลจริงๆ ไหม”

“โห... คุยเรื่องงานตอนนี้น้าาา”

“พี่สิระ แค่อยากให้ผมมีข้อมูลก่อนบินไป” ภพภูมิกลบเกลื่อนให้เนียนๆ

“no…no never seen it before. ไม่เคยเห็นเล้ยยย คุณพ่อเคยเล่าให้ฟังว่า มีคนเก็บให้อยู่ที่เซฟ...” สิระขยิบตาให้ภพภูมิ

“งั้นมีอยู่จริง...” สิระล่อหลอก

“ฮ่าวเตอ... ใช่ล่ะ...” เธอเมาจนฟุบหน้าลงกับโต๊ะ

“เฮ้ย...พี่ เอาไง”

“ได้แค่นี้ก็โอ...แล้ว คืนนี้ฉันไปต่อเอง”

“ไม่ใช่ไปต่อกับนางบนเตียงล่ะ”

“อย่าทำตัวเป็นเพื่อนแอบอริ...” สิระเสียดสีเบาๆ

“ฮะ...ผมจะปิดปากสนิท top secret แค่อยากรู้... เอาน่ะ ผมเอาใจช่วยคืนนี้ นางสวยเฉียบ”

“มันจะมากไปล่ะ ไอ้ภูมิ ให้ไปรีดข้อมูลกับนางบน... ฮะ!!! ” เขาแย้งเบาๆ กลัวเธอจะได้ยิน

“ลองดูพี่...”