บทที่ 29 ลางสัง(หื่น)หรณ์

ฉันยังคงมองเขาด้วยสายตาที่โกรธเคือง ฉันไม่ตลกกับสิ่งที่เขาทำเลย กับแค่อยากให้ฉันนอนด้วยต้องทำกันถึงขนาดนี้เลยหรอ วันก่อนก็แกล้งเจ็บแผลลงทุนร้องโอดครวญทั้งวัน วันก่อนหน้านั้นก็แกล้งตัวร้อนโดยการให้ป้าเสริมเอาผ้าที่ชุบน้ำร้อนมาโป๊ะหัวจนฉันต้องอยู่เช็ดตัวให้ทั้งคืนเพราะกลัวว่าเขาจะช็อกเพราะพิษไข้ ไหนจะวันก่อนหน้านู้นอีกที่แกล้งนอนละเมอร้องด้วยความหวาดกลัวจนฉันเผลอคิดว่าเขาคงฝังใจกับเหตุการณ์เฉียดตายครั้งนี้ของเขา วันๆ คงจะนอนคิดแต่จะหาแผนการมาหลอกฉัน (หึ...นักแสดงรางวัลออสการ์คงต้องยอมสยบ)