บทที่ 456: ลูกน้องของหัวหน้าหมาป่าช่วยชีวิตเขา

เมื่อเป้าเฟิงเห็นว่าเนื้อตัวของหวงเทียนมีแต่บาดแผล เขาก็รู้สึกโกรธมากจนอยากจะหั่นภูตหมาป่าออกเป็นหลายพันชิ้น

ในตอนที่เด็กหนุ่มเห็นอีกฝ่าย หัวใจที่หนักอึ้งของเขาก็ผ่อนคลายลง

จากนั้นเขารีบส่ายหัวแล้วตอบว่า “พี่ใหญ่ ข้าไม่เป็นไร ภูตหมาป่าพวกนั้นไปแล้ว”

เขาไม่ต้องการให้เป้าเฟิงเป็นกังวล และเขาเคยชินกับการพยายามไม่ทำให้คนอื่นเป็นห่วงตนเอง

แต่นั่นกลับทำให้เสือดาวหนุ่มยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้น