ตอนที่ 384 การเจริญเติบโตของขนอุย

ปรากฏการณ์ระเบิดจิตวิญญาณเกิดขึ้นจากการที่ร่างกายที่มีพลังงานจิตเป็นจำนวนมากระเบิดขึ้นมาอย่างกะทันหัน มันจึงก่อให้เกิดเกล็ดพลังงานในอากาศที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

เกล็ดพลังงานปลิวว่อนไปทั่วทั้งห้องบัญชาการ เนื่องจากปรากฏการณ์ระเบิดจิตวิญญาณที่ทะลักออกมาจากสมองเซิร์กที่มีอายุนับ 10,000 ปี

สมองก้อนนี้เป็นถึงสมองที่คอยบัญชาการยานบัญชาการขนาดใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นมันยังถูกผลิตขึ้นมาจากวิทยาการของเผ่าเทพผู้ลึกลับ ทำให้มันได้ดูดซับพลังงานเข้าไปเป็นปริมาณนับไม่ถ้วน ซึ่งเป็นเงื่อนไขสำคัญที่จะก่อให้เกิดปรากฏการณ์ระเบิดจิตวิญญาณอย่างในปัจจุบัน

แต่สิ่งที่เกินกว่าความคาดหมายของเซี่ยเฟยก็คือ ขนอุยเป็นคนลงมือสังหารสมองเซิร์กที่ก่อให้เกิดปรากฏการณ์ที่อัศจรรย์เช่นนี้ขึ้นมา

ขนอุยมีขนาดเล็กกว่ากำปั้นแต่การเรอของมันกลับทำให้โกลด์แพนเธอร์รู้สึกตกใจจนตายได้ และในขณะนี้เพียงแค่การจ้องมองอย่างดุดันก็สามารถทำให้สมองเซิร์กที่มีอายุนับ 10,000 ปีระเบิดขึ้นมาได้โดยตรง ซึ่งเมื่อมันประกอบกับการที่เจ้าหนูน้อยตัวนี้สามารถดูดซับพลังงานจากหัวใจจักรวาลสีม่วงได้อย่างบ้าคลั่ง เซี่ยเฟยก็ไม่สามารถจะคาดเดาได้จริง ๆ ว่าสรุปแล้วขนอุยคือสัตว์อสูรชนิดไหนกันแน่

อย่างไรก็ตามตอนนี้ก็ยังไม่ใช่เวลาที่เขาจะต้องมาศึกษาพฤติกรรมของขนอุย เพราะเกล็ดพลังงานในอากาศคงสภาพอยู่ได้แค่เพียงไม่นาน เขาจึงจำเป็นจะต้องคว้าโอกาสดูดซับพลังงานเข้าไปในร่างกายให้ได้มากที่สุด

พริบตาต่อมาเกล็ดพลังงานในอากาศก็เริ่มถูกดูดเข้าไปใกล้ร่างของชายหนุ่ม และเมื่อพวกมันอยู่ห่างจากร่างของเซี่ยเฟยไม่เกิน 1 เมตร เกล็ดพลังงานพวกนี้ก็เริ่มแตกตัวกลายเป็นอนุภาคขนาดเล็กและถูกดูดซับเข้าสู่พื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของเขาโดยตรง

ระหว่างดูดซับพลังงานเซี่ยเฟยรู้สึกเหมือนกับเขาได้นอนแช่น้ำอุ่นท่ามกลางบรรยากาศอันหนาวเหน็บ ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่สบายอย่างอธิบายไม่ถูก แล้วมันก็ให้ความรู้สึกราวกับว่าเซลล์ทุกเซลล์ภายในร่างได้ถูกเติมเต็มจากพลังงานอันแสนอร่อย

สิ่งที่น่าตกใจมากกว่านั้นคือพลังงานเกือบทั้งหมดถูกดูดซับเข้าไปในพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ที่มีขนาดเล็กยิ่งกว่าปลายเข็ม แต่มันกลับสามารถดูดซับพลังงานได้ราวกับปลาวาฬที่กำลังกลืนกินแพลงก์ตอนเข้าไปในปริมาณมหาศาล และถึงแม้ว่ามันจะกลืนกินพลังงานเข้าไปมากขนาดนี้แต่มันก็ยังไม่มีทีท่าว่ามันจะรู้สึกอิ่มเลยแม้แต่น้อย

ในอีกด้านหนึ่งขนอุยก็กำลังดูดซับพลังงานในอากาศอย่างตะกละตะกลาม โดยมันนอนอยู่บนพื้นเหมือนคนเมาและอ้าปากดูดพลังงานในอากาศเข้าไปภายในปากอันน้อย ๆ ของมัน

เซี่ยเฟยรู้สึกหงุดหงิดขนอุยอยู่เล็กน้อย เพราะเจ้าตัวเล็กนี่ทำลายแผนการของเขาไปแล้วมากกว่า 1 ครั้ง และในตอนนี้มันยังมาแย่งดูดซับพลังงานที่จำเป็นสำหรับการเลื่อนระดับพลังของเขาอีก แต่โชคดีที่ก่อนหน้านี้เขาได้รับหัวใจจักรวาลสีม่วงมาเป็นจำนวนมาก ไม่อย่างนั้นเขาก็คงจะไม่สามารถเลี้ยงเจ้าตัวเล็กนี่ให้กินอิ่มทุกวันได้

เซี่ยเฟยเร่งการดูดซับพลังงานมากยิ่งขึ้นจนทำให้กระแสพลังในอากาศถูกแปรเปลี่ยนเป็นกระแสน้ำวนเหนือศีรษะของเขา

ขณะเดียวกันขนอุยก็เร่งดูดซับพลังงานเข้าไปในปากเพื่อแข่งขันกับเจ้านายของตัวเอง โดยหนึ่งคนหนึ่งสัตว์อสูรต่างก็ล้วนแล้วแต่แข่งขันกันอย่างเงียบ ๆ โดยไม่มีใครคิดจะยอมถอยให้กับใคร

อย่างไรก็ตามพลังงานเหล่านี้ไม่สามารถที่จะถูกดูดซับเข้าไปได้อย่างสมบูรณ์ และมันก็จำเป็นจะต้องใช้เวลาที่ร่างกายจะค่อย ๆ ย่อยพลังงานพวกนี้ให้กลายเป็นพลังงานของตัวเอง ดังนั้นการดูดซับพลังงานอย่างรวดเร็วเกินไปจึงให้โทษมากกว่าที่จะให้ประโยชน์แก่ร่างกาย

“เซี่ยเฟยนายดูดซับพลังงานเร็วเกินไปแล้ว ถึงแม้ว่าพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของนายจะถูกเปิดออกอย่างเต็มที่ แต่มันก็ได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรงด้วยเหมือนกัน ถ้าหากว่านายยังดูดซับพลังงานเข้าไปอย่างรวดเร็วแบบนี้มันจะสร้างภาระให้กับสมองของนายอย่างหนัก” อันธพยายามกล่าวเตือนจากด้านข้าง

ในความเป็นจริงอันธไม่มีความจำเป็นจะต้องเตือนเซี่ยเฟยเลย เพราะชายหนุ่มรู้ดีว่าแม้สมองของเขาจะมีบางอย่างผิดปกติ แต่ร่างกายของเขายังคงรู้สึกสบายเหมือนกำลังนอนอาบแดดแสงอาทิตย์ เพียงแต่สมองของเขายังรู้สึกซึมเซาเหมือนอยู่ในสภาพครึ่งหลับครึ่งตื่น ซึ่งมันก็หมายความว่าเขาไม่สามารถเพลิดเพลินไปกับแสงอาทิตย์ได้อย่างที่ควรจะเป็น

แต่พลังงานเหล่านี้สามารถเพิ่มพูนพลังให้กับคนคนหนึ่งได้อย่างช้า ๆ ชายหนุ่มจึงถูกล่อลวงให้พยายามดูดซับเข้าไปเก็บไว้ในร่างกายให้ได้มากที่สุด

ด้วยเหตุนี้เองชายหนุ่มจึงพยายามกัดฟันและดูดซับพลังงานอย่างรวดเร็วต่อไป เพราะถ้าหากว่าเขาต้องการบรรลุความสำเร็จที่คนธรรมดาไม่สามารถบรรลุได้ เขาก็จำเป็นจะต้องแบบรับความเสี่ยงที่คนธรรมดาไม่สามารถแบกรับได้ด้วยเช่นเดียวกัน ซึ่งเขาก็คุ้นชินกับการใช้ชีวิตอยู่บนเส้นด้ายแบบนี้มาตั้งนานแล้ว

ตูม!

พื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของชายหนุ่มถูกบังคับให้เปิดออกอย่างเต็มที่ เนื่องจากเซี่ยเฟยได้ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะทำการดูดซับพลังงานทั้งหมดเข้าไปให้ได้มากที่สุด!

ความเสี่ยงแล้วยังไงเหรอ?!

นั่นมันเป็นราคาที่เขาจำเป็นจะต้องแบกรับเอาไว้เพื่อมุ่งหน้าไปสู่ความสำเร็จอยู่แล้ว!!

ขนอุยผู้น่าสงสารทำได้เพียงแต่เฝ้าดูพลังงานเป็นจำนวนมากถูกดูดซับเข้าไปในพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของเซี่ยเฟย ซึ่งหลังจากที่ชายหนุ่มได้ทำการเปิดพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของตัวเองอย่างเต็มที่ มันก็ทำให้เจ้าตัวน้อยสามารถดูดซับพลังงานได้เพียงแค่ 1% เท่านั้น ขณะที่พลังงานอีก 99% ถูกดูดซับเข้าไปในพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของชายหนุ่มทั้งหมด

เมื่อเซี่ยเฟยดูดซับพลังงานหน่วยสุดท้ายเขาก็ล้มตัวลงไปหมดสติบนพื้น เนื่องมาจากการพยายามดูดซับพลังงานในก่อนหน้าได้สร้างความเหนื่อยล้าให้กับเขามากเกินไป

ในความเป็นจริงทุกคนมักจะได้พบเจอกับโอกาสที่หาได้ยาก 2-3 ครั้งในชีวิต แต่มันก็มีคนเพียงแค่ไม่กี่คนที่สามารถคว้าโอกาสที่ดีแบบเซี่ยเฟยได้ เพราะมันไม่ใช่ทุกคนที่มีความกล้าจะแบกรับความเสี่ยงในระดับเดียวกันกับชายหนุ่มคนนี้

“ไอ้บ้าเอ้ย! นี่นายรู้ไหมว่าครั้งนี้นายดูดซับพลังงานเข้าไปมากขนาดไหน?!” อันธถอนหายใจอย่างหนักพร้อมกับส่ายหัวให้กับความบ้าของเซี่ยเฟย

ขณะเดียวกันขนอุยก็นอนหมดสติอยู่บนพื้นเช่นกัน เพราะท้ายที่สุดมันก็เพิ่งเกิดขึ้นมาได้เพียงแค่ไม่นาน และถึงแม้ว่ามันจะดูดซับพลังงานเข้าไปเพียงแค่ 1% แต่มันก็มีปริมาณพลังงานมากเกินกว่าที่ร่างกายของมันจะทนรับได้

—

เมื่อเซี่ยเฟยฟื้นสติกลับคืนมาอีกครั้งเขาก็ได้พบว่าศีรษะของตัวเองกำลังเปียกชุ่ม แต่เมื่อเขาได้ใช้มือยื่นออกไปสัมผัสเขาก็ได้พบว่าของเหลวพวกนี้ไม่ใช่เหงื่อ แต่เป็นของเหลวอะไรบางอย่างที่ไม่มีกลิ่น

ขณะเดียวกันสภาพจิตใจและสภาพร่างกายของเขาก็รู้สึกผ่อนคลายอย่างอธิบายไม่ถูก เขาจึงลุกยืนขึ้นและหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเพื่อเช็ดผมที่เปียกโชก

“มันมีฝนตกลงมาหรือเปล่า?” เซี่ยเฟยถาม

“ฝนตกในห้องเนี่ยนะ?! นายบ้าไปแล้วงั้นเหรอ” อันธจ้องมองไปยังชายหนุ่มด้วยแววตาที่ว่างเปล่า

“แล้วน้ำพวกนี้มันมาจากไหน?” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับชี้ไปยังแอ่งน้ำขนาดใหญ่ที่ไหลนองอยู่บนพื้น

“มันออกมาจากหัวของนายนั่นแหละ”

“ในหัวของฉันมีน้ำมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” เซี่ยเฟยอุทานพร้อมกับขมวดคิ้ว

“นายจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่ แต่ฉันก็ยืนยันได้ว่าน้ำพวกนั้นมันออกมาจากหัวของนายจริง ๆ จากการวิเคราะห์ของฉัน มันน่าจะเป็นของเหลวปฏิกูลบางอย่างที่ถูกขับออกมาในระหว่างที่พื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของนายได้ขยายตัว ซึ่งในตอนนี้พื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของนายก็ขยายขึ้นถึง 33% เมื่อเทียบกับขนาดเมื่อก่อน” อันธกล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

คำอธิบายนี้ทำให้เซี่ยเฟยรู้สึกตกตะลึงไปพักหนึ่ง เพราะขนาดพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของมนุษย์ก็มีความสัมพันธ์โดยตรงเกี่ยวกับความสำเร็จของนักสู้ ดังนั้นยิ่งขนาดของพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ถูกขยายเพิ่มมากขึ้นเท่าไหร่ มันก็ยิ่งทำให้มนุษย์สามารถพัฒนาขึ้นไปได้อย่างแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

ชายหนุ่มรีบทำการส่งกระแสจิตเข้าไปตรวจสอบสมองของตัวเองอย่างรวดเร็ว ซึ่งหลังจากที่เวลาได้ผ่านพ้นไปเพียงแค่ไม่นานเขาก็อุทานขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น

“เซลล์ทุกเซลล์เหมือนกับถูกผลัดเปลี่ยนขึ้นมาใหม่เลย และพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ก็ถูกขยายออกกว้างมากขึ้นกว่าเดิมด้วย!”

“แบบนี้มันก็จะช่วยให้ศักยภาพในการเติบโตของนายเพิ่มขึ้นไปมากกว่าเดิมอีก ในบางครั้งฉันก็คิดไม่ออกจริง ๆ ว่าทำไมเรื่องดี ๆ มันถึงเกิดขึ้นกับนายอยู่เสมอ ถ้ามีใครรู้ว่านายไม่เพียงแต่จะสามารถเปิดใช้งานพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ได้อย่างสมบูรณ์เท่านั้น แต่ยังสามารถขยายพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ให้มีความกว้างมากขึ้นกว่าเดิมด้วย พวกเขาก็คงจะรู้สึกอิจฉานายจนกระอักเลือดออกมาเลยก็ได้ใครจะรู้” อันธกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ถ้าฉันไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครแล้วใครมันจะมาอิจฉาฉันกันล่ะ” เซี่ยเฟยกล่าว

“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดในการเพิ่มระดับพลังแล้ว นายควรเริ่มทำการฝึกฝนตั้งแต่ตอนนี้เลย” อันธกล่าวอย่างจริงจัง

ในบรรดาพลังทั้งหมดที่เขาได้ครอบครองวิชามนตราอสูร, วิชาเล่ห์มายาและพลังจิต ต่างก็เป็นพลังพิเศษที่แต่ละพลังล้วนแล้วแต่จัดอยู่ในประเภทพลังที่จำเป็นจะต้องพึ่งพากระแสจิตด้วยกันทั้งหมด

ด้วยพลังพิเศษเกี่ยวกับความเร็วรวมกับพลังพิเศษและวิชาที่เกี่ยวข้องกับพลังจิต ประกอบกับวิชาเล่ห์สังหารซึ่งเป็นวิชาเกี่ยวกับกายภาพ มันจึงรวมกันกลายเป็นพลังการต่อสู้อันน่าทึ่งที่ชายหนุ่มได้ครอบครองอยู่ในปัจจุบัน

แน่นอนว่าในตอนนี้ชายหนุ่มได้รับพลังงานเกี่ยวกับพลังจิตเข้ามาเป็นจำนวนมาก และเขาก็จำเป็นที่จะต้องใช้พลังงานเหล่านี้ในการปรับปรุงพลังที่เกี่ยวข้องกับพลังจิตของตัวเอง

พลังจิตเป็นพลังพิเศษชนิดที่ 2 ของชายหนุ่มไม่ใช่พลังพิเศษโดยกำเนิดที่เกิดขึ้นมาจากพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ดังนั้นเขาจึงสามารถฝึกฝนพลังจิตตามวิธีการปกติได้ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่แตกต่างกันกับพลังพิเศษด้านความเร็วที่ได้รับมาจากพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ที่ได้รับความเสียหาย

พลังจิตที่ถูกเก็บสะสมเอาไว้เป็นจำนวนมากเปรียบเสมือนกับน้ำภายในเขื่อนที่จำเป็นจะต้องถูกระบายออกมาอย่างระมัดระวัง เพราะครั้งนี้ชายหนุ่มได้กักเก็บพลังเอาไว้ในปริมาณมหาศาลมากจริง ๆ และถ้าหากว่าเขาเผลอทำเขื่อนแตกทะลัก มันย่อมสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับร่างกายของเขาอย่างแน่นอน

—

หลังจากเวลาผ่านไปอีกหลายชั่วโมง เซี่ยเฟยก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ พร้อมกับหยุดส่งพลังงานออกมาจากสมอง

“แปลกจังทั้ง ๆ ที่ฉันมีพลังจิตอยู่เป็นจำนวนมาก แต่ทำไมฉันถึงไม่สามารถก้าวข้ามผ่านธรณีประตูนี้ไปได้?” เซี่ยเฟยอุทานขึ้นมาอย่างสงสัย

“นายเคยได้ยินคำว่าโลภมากลาภหายไหม? นายเลื่อนระดับพลังจากสตาร์ฟิลด์ขั้นสูงมาจนถึงสตาร์ริเวอร์ขั้นต้นแล้ว แค่นี้นายยังรู้สึกไม่พอใจอยู่อีกงั้นเหรอ?” อันธกล่าวพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง

เซี่ยเฟยพยักหน้ารับและกำลังจะใช้พลังจิตไปพัฒนาพลังด้านอื่น แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้พบกับลูกบอลสีขาวขนาดประมาณลูกบาสเก็ตบอลตกลงมาอยู่ข้าง ๆ อย่างกะทันหัน

“นี่มันอะไร?”

ผัวะ!

เซี่ยเฟยเตะลูกบอลปริศนาออกไปไกลกว่า 10 เมตร ก่อนที่มันจะกระแทกเข้ากับผนังอย่างแรงและกระดอนกลับมา

พริบตาต่อมามันก็มีเสียงร้องอู้อี้ออกมาจากลูกบอลลูกนี้ และในที่สุดชายหนุ่มก็ได้สังเกตเห็นว่ามันคือขนอุย!

“ไอ้ก้อน! ทำไมอยู่ ๆ นายถึงตัวใหญ่แบบนี้?” เซี่ยเฟยอุทานขึ้นมาด้วยความประหลาดใจหลังจากได้เห็นน้ำตาที่กำลังไหลออกมาจากดวงตาของขนอุยอย่างน่าสงสาร

****************

สงสารน้องงงงงงงง อีโวร่างแล้วโดนพี่เฟยเตะเลย 5555