ตอนที่ 355 ทำลายหลักฐาน

ของปกติ: หุ่นยนต์ขุดเหมือง 426 ตัว, หุ่นยนต์ทำความสะอาด 51 ตัว, หุ่นยนต์บริการกึ่งอัจฉริยะ 25 ตัว, หุ่นยนต์ตรวจจับแร่ 12 ตัว, กล่องรับสัญญาณอเนกประสงค์ 107 ตัว, เครื่องทำไอศกรีมหลากรสชาติ 2 เครื่อง, แหวนมิติระดับต่ำ 3 วง, อาวุธระดับต่ำกว่าสตาร์ริเวอร์ 4 ชิ้นและอุปกรณ์สำหรับการใช้ชีวิตในสมัยโบราณอื่น ๆ อีกมากว่า 3,100 ชิ้น

ของหายาก: หุ่นยนต์ปัญญาประดิษฐ์ขนาดเล็ก 1 ตัว(กระป๋อง), พิมพ์เขียวปืนใหญ่ซุปเปอร์เลเซอร์ของไททันและหัวใจจักรวาลสีม่วง 473 ตัน

รายการเหล่านี้คือสิ่งของทั้งหมดที่เซี่ยเฟยสามารถรวบรวมมาได้ และมูลค่าของพวกมันก็ไม่สามารถประเมินออกมาเป็นตัวเงินได้จริง ๆ แต่ปัญหาสำคัญคือเขาจะนำพวกมันออกไปจากโกดังแห่งนี้ได้ยังไง โดยเฉพาะในปัจจุบันที่เขาถูกขังอยู่ในเมืองโบราณที่ถูกทับถมไปด้วยเศษหินใต้ท้องทะเลลึก

หากเขารอให้คนอื่นมาช่วยมันก็ไม่เพียงแต่เขาจะไม่รู้ว่าคนพวกนั้นจะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ และถ้าหากคนพวกนั้นได้มาพบวัตถุโบราณล้ำค่าพวกนี้ พวกเขาย่อมเกิดความโลภขึ้นมาอย่างแน่นอน 

ดังนั้นทางเลือกเดียวที่เซี่ยเฟยมีอยู่ในปัจจุบันคือการพยายามหนีรอดกลับไปด้วยกำลังของตัวเอง และพยายามทำทุกอย่างให้เป็นเหมือนปกติราวกับว่าเขาไม่เคยลงมายังเมืองโบราณแห่งนี้มาก่อน

กระป๋องช่วยเซี่ยเฟยฉายภาพพิมพ์เขียวของศูนย์ขุดแร่แห่งนี้ ซึ่งเซี่ยเฟยก็พยายามตรวจสอบหาเส้นทางหลบหนีด้วยความระมัดระวัง

“เป็นยังไงบ้าง? พอจะมีทางออกไปจากที่นี่ไหม?” อันธถาม

“ไม่มีเลย มันเป็นเพราะว่าที่นี่คือฐานทัพกึ่งทหาร มันจึงไม่มีเส้นทางตรงออกไปยังพื้นที่รอบนอก” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับส่ายหัว

“พวกเราควรจะทำยังไงดี? นี่พวกเราเจอภูเขาทองคำแต่ไม่สามารถออกไปข้างนอกได้งั้นเหรอ?” อันธกล่าวอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย

เซี่ยเฟยชำเลืองสายตามองไปยังหุ่นยนต์ขุดแร่ที่กำลังนอนอยู่นิ่ง ๆ และทันใดนั้นมันก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในสมองของเขา

“กระป๋อง หุ่นยนต์ขุดแร่พวกนั้นยังใช้งานได้หรือเปล่า?”

“ใช้ได้ ก่อนหน้านี้พวกเขาปิดระบบลงไปโดยอัตโนมัติเพราะไม่มีงานให้ทำต่อ พวกเราแค่จำเป็นจะต้องเปิดระบบพลังงานให้พวกเขากลับมาทำงานอีกครั้งหนึ่ง”

“นายกำลังคิดจะให้หุ่นยนต์พวกนี้ขุดเส้นทางออกไปด้านนอกงั้นเหรอ?” อันธอุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ

“หุ่นยนต์พวกนี้ล้วนแล้วแต่เป็นผู้เชี่ยวชาญในการขุดแร่ ซึ่งถ้าหากหุ่นยนต์ขุดแร่หลายร้อยตัวเริ่มขุดพร้อมกัน ฉันก็เชื่อว่ามันย่อมใช้เวลาสร้างเส้นทางใหม่ในเวลาไม่นานอย่างแน่นอน และด้วยความช่วยเหลือของพวกเขาพวกเราก็ไม่จำเป็นจะต้องกังวลเกี่ยวกับการขนส่งหัวใจจักรวาลสีม่วงอีกต่อไป” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับพยักหน้า

ต่อมาหุ่นยนต์ขุดแร่กว่า 400 ตัวก็กลับมาทำงานอีกครั้ง และพวกมันก็เริ่มถือเครื่องมือต่าง ๆ แล้วขุดเข้าไปตามเส้นทางเหมืองแร่โบราณที่พวกมันขุดตั้งแต่สมัยเมื่อนานแสนนานมาแล้ว

เพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของผู้คนเซี่ยเฟยจึงตัดสินใจกำหนดจุดสิ้นสุดของเส้นทางให้ห่างออกไปจากพื้นที่เกิดเหตุราว ๆ 500 กิโลเมตร เพื่อที่เขาจะสามารถขนสมบัติทั้งหมดออกไปเงียบ ๆ โดยไม่มีใครทันได้สังเกตเห็น

แม้ว่าพันธมิตรจะมีกฎว่าผู้บุกเบิกซากปรักหักพังโบราณจะได้รับส่วนแบ่งจากการบุกเบิก แต่เซี่ยเฟยก็รู้สึกว่าส่วนแบ่งแค่นั้นมันยังไม่พอ นอกจากนี้เขาต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อรวบรวมของพวกนี้มา แล้วมันก็ไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องแบ่งปันให้กับพันธมิตรที่ไม่ได้เสี่ยงชีวิตในการรวบรวมสิ่งของพวกนี้เลย

ยิ่งไปกว่านั้นเซี่ยเฟยไม่ต้องการให้คนในพันธมิตรรู้ว่าเขาได้ครอบครองหัวใจจักรวาลสีม่วงเป็นจำนวนมากอยู่ในมือ ไม่อย่างนั้นมันก็จะสร้างความปวดหัวให้กับเขาไม่เว้นแต่ละวัน

เนื่องจากเซี่ยเฟยตั้งค่าให้หุ่นยนต์ไม่จำเป็นต้องขุดอุโมงค์ที่มีขนาดใหญ่มากนัก พวกมันจึงสามารถสร้างเส้นทางขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว

ในความเป็นจริงเซี่ยเฟยไม่จำเป็นจะต้องตรวจสอบความแข็งแรงของอุโมงค์ที่ถูกสร้างขึ้นมาเหล่านี้เลย เพราะหุ่นยนต์ขุดแร่ที่เขากำลังเปิดใช้งานอยู่นั้นคือหุ่นยนต์จากอารยธรรมโบราณ มันจึงทำให้อุโมงค์ที่เพิ่งถูกสร้างขึ้นมามีความแข็งแรงมากกว่าเหมืองแร่ในปัจจุบันเสียอีก

เซี่ยเฟยรู้สึกพอใจกับผลงานของหุ่นยนต์พวกนี้มาก และเมื่อถึงเวลาที่เขาได้รับพื้นที่ดวงดาวมาเป็นของตัวเอง เขาก็คิดที่จะใช้หุ่นยนต์พวกนี้ในการขุดแร่ออกมาให้กับเขา

แน่นอนว่าหุ่นยนต์พวกนี้ไม่เพียงแต่จะเป็นนักขุดได้เท่านั้น แต่พวกมันยังได้ครอบครองความรู้เกี่ยวกับการทำเหมืองแร่ของอารยธรรมโบราณเอาไว้อีกด้วย เขาจึงสามารถกำหนดบทบาทให้หุ่นยนต์ขุดแร่สามารถกลายเป็นผู้คุมงานขุดเหมืองแร่ได้ แล้วมันก็คงจะเป็นวิธีการใช้หุ่นยนต์พวกนี้ให้ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด

การที่เขามีหุ่นยนต์ขุดแร่อยู่มากกว่า 400 ตัว มันก็เทียบเท่าได้กับการที่เซี่ยเฟยมีผู้คุมงานขุดเหมืองชั้นยอดมากกว่า 400 คน โดยที่เขาไม่จำเป็นจะต้องเสียเงินจ้างวิศวกรผู้เชี่ยวชาญแม้แต่เหรียญเดียว นอกจากนี้องค์ความรู้ในหุ่นยนต์โบราณยังเป็นสิ่งที่ถึงแม้ว่าเขาจะมีเงิน แต่เขาก็คงจะไม่สามารถจ้างผู้เชี่ยวชาญที่มีองค์ความรู้เช่นนี้ได้

“หุ่นยนต์พวกนี้ทำงานได้ดีมากเลย ฉันว่าพันธมิตรพลาดไปแล้วล่ะที่สั่งห้ามไม่ให้ใช้เทคโนโลยีเกี่ยวกับหุ่นยนต์โดยสิ้นเชิง” อันธกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์

การปลูกถ่ายความรู้ประสบการณ์ที่มนุษย์สั่งสมมาให้กับหุ่นยนต์ที่สามารถทำงานได้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ย่อมทำให้พวกมันสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพอย่างยาวนานโดยไม่จำเป็นจะต้องพักผ่อน 

“ถึงแม้ว่าพันธมิตรจะทำลายหุ่นยนต์เพราะกลัวพวกหุ่นยนต์จะก่อกบฏ แต่ฉันไม่กลัวว่าพวกมันจะก่อกบฏกับฉันเลยสักนิด” เซี่ยเฟยกล่าว

“แต่ถ้าหากคนในพันธมิตรพบหุ่นยนต์พวกนี้ พวกเขาคงจะยึดพวกมันทั้งหมดเอาไปทำลายทิ้งแน่ ๆ” อันธกล่าวอย่างสลดใจ

“กระป๋องไม่ใช่หุ่นยนต์เลว! กระป๋องรักมนุษย์! อย่าทำลายกระป๋องนะ” กระป๋องที่บังเอิญได้ยินคำว่าทำลายหุ่นยนต์รีบพูดขึ้นมาอย่างร้อนใจ

“ไม่ต้องห่วง ตราบใดก็ตามที่นายอยู่กับฉัน มันก็ไม่มีใครสามารถเอานายไปทำลายได้” เซี่ยเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

—

36 ชั่วโมงต่อมาในที่สุดภารกิจการขุดอุโมงค์เชื่อมต่อจากศูนย์ขุดแร่ใต้ท้องทะเลไปยังพื้นที่ด้านบนก็ประสบความสำเร็จ

“อุโมงค์นี่อยู่ใต้ก้นทะเลมากแค่ไหน?” เซี่ยเฟยถาม

“ประมาณ 50 เมตร” หุ่นยนต์ขุดแร่ตอบ

เนื่องมาจากอุโมงค์ถูกขุดขึ้นมาใต้ท้องทะเล มันจึงเริ่มมีน้ำทะเลไหลซึมเข้ามาเป็นจำนวนมาก เซี่ยเฟยจึงจำเป็นจะต้องเตรียมการรับมือกับการอยู่ใต้น้ำเอาไว้ก่อน

ระบบพลังงานภายในศูนย์ขุดแร่ยังคงทำงานอยู่ เซี่ยเฟยจึงต้องการที่จะทำลายหลักฐานการคงอยู่ของเขาทั้งหมด เขาจึงทำการติดตั้งระเบิดเอาไว้และใช้อุปกรณ์ควบคุมระยะไกลในการระเบิดระบบควบคุมพลังงาน

หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เซี่ยเฟยก็สั่งให้หุ่นยนต์ขุดเปิดทางน้ำจากอีกฝั่งของอุโมงค์ทำให้น้ำทะเลไหลทะลักเข้ามาด้านในอย่างรวดเร็ว

เซี่ยเฟยมีอุปกรณ์ดำน้ำมืออาชีพติดตัวอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นจะต้องกังวลเกี่ยวกับน้ำทะเลที่ไหลทะลักเข้ามา ซึ่งหลังจากที่แรงดันน้ำได้กลับสู่สภาพสมดุลย์ ชายหนุ่มก็รีบว่ายกลับขึ้นไปยังผิวน้ำซึ่งอยู่ห่างจากเมืองโบราณมากกว่า 700 กิโลเมตร

เนื่องมาจากการขุดอุโมงค์จำเป็นจะต้องหลีกเลี่ยงพื้นที่ส่วนที่เปราะบาง ดังนั้นระยะทางจริงของอุโมงค์จึงยาวกว่าแผนการเดิมถึง 200 กิโลเมตร อย่างไรก็ตามยิ่งอุโมงค์อยู่ห่างจากเมืองโบราณมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งมีโอกาสถูกค้นพบน้อยลงมากขึ้นเท่านั้น ด้วยเหตุนี้การที่อุโมงค์ยาวกว่าแผนการเดิมจึงไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่ดี

พวกหุ่นยนต์และวัตถุโบราณยังคงรอคอยเซี่ยเฟยอยู่ใต้น้ำ โดยชายหนุ่มได้สั่งการให้พวกมันรอจนกว่าเขาจะเอาเบโอเนทมารับ แล้วค่อยให้พวกหุ่นยนต์ขนวัตถุโบราณทั้งหมดขึ้นมาเก็บไว้บนยาน

ในที่สุดเซี่ยเฟยก็สามารถหลบหนีออกมาได้สำเร็จ พร้อมกับขนวัตถุโบราณทุกอย่างขึ้นมาเก็บไว้ในเบโอเนทได้อย่างไม่มีปัญหา ก่อนที่เขาจะทำลายหลักฐานโดยการทำลายอุโมงค์ เพื่อไม่ให้ใครสามารถใช้เส้นทางนี้กลับไปยังศูนย์ขุดแร่ใต้ทะเลได้อีก

—

เซี่ยเฟยนำเบโอเนทร่อนลงจอดในพื้นที่ที่ไม่มีผู้คนอาศัย ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนไปใส่ชุดทั่วไปและเดินกลับไปยังโรงแรม

ตอนนี้เวลาได้ล่วงเลยมาจนถึงช่วงเย็นแล้ว และเมื่อพวกมังกี้ได้เห็นเซี่ยเฟยเดินกลับมาพวกเขาก็รีบมารุมล้อมชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว

“พี่เซี่ยเฟยก่อนหน้านี้พี่หายไปไหนมา? รู้หรือเปล่าว่ามันมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในดาวล้านเกาะ!” มังกี้พูดอย่างตื่นเต้น

“เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันได้รับแรงบันดาลใจมาโดยบังเอิญฉันจึงปลีกตัวไปฝึกฝนบนภูเขา ว่าแต่มันเกิดอะไรขึ้นในระหว่างที่ฉันไม่อยู่งั้นเหรอ?” เซี่ยเฟยแสร้งถามขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ

“มันมีการค้นพบซากปรักหักพังโบราณบนดาวนี้น่ะสิ”

“การปรากฏตัวของซากปรักหักพังโบราณอย่างกะทันหันทำให้สมาพันธ์นักสู้ต่าง ๆ เริ่มปะทะอารมณ์กันอย่างรุนแรง ผมได้ยินมาว่ามันได้มีการต่อสู้กันและมีนักสู้เสียชีวิตในระหว่างปะทะเกินกว่า 100 คน”

“ว่ากันว่าในร่องน้ำที่นำไปสู่ซากปรักหักพังมีฝูงปลาไหลที่น่ากลัวอาศัยอยู่เป็นจำนวนนับไม่ถ้วน แต่ไม่รู้มีไอ้โง่ที่ไหนใช้ยานครุยเซอร์ 2 ลำระดมยิงปืนใหญ่เพื่อหวังทำลายปลาไหลในทะเลลึก แต่แรงระเบิดทำให้หน้าผาพังทลายลงมาจนฝังซากปรักหักพังเอาไว้ใต้เศษหิน”

“ถ้างั้นแบบนี้ฉันควรจะทำยังไงดี?” เซี่ยเฟยแสร้งถามขึ้นมาด้วยความกังวล ราวกับว่าเขาก็ต้องการจะลงไปสำรวจซากปรักหักพังโบราณเช่นเดียวกัน

“ตอนนี้การสำรวจซากปรักหักพังโบราณด้วยวิธีปกติเป็นไปไม่ได้แล้ว สมาพันธ์ทุกแห่งจึงได้ทำข้อตกลงหยุดความขัดแย้งเอาไว้ชั่วคราว เพื่อที่จะใช้เครื่องจักรใต้น้ำที่ทันสมัยที่สุดในการเปิดเส้นทางไปยังซากปรักหักพังโบราณอีกครั้ง” คิวเลกซ์กล่าวอธิบายมาอย่างช้า ๆ

ผัวะ! 

มังกี้ตบศีรษะคิวเลกซ์จากด้านหลัง ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า

“นี่นายไม่ได้อัปเดตข่าวเลยรึไง? พี่เซี่ยเฟยไม่ต้องไปฟังมันเพราะเมื่อประมาณ 2 ชั่วโมงที่แล้วดูเหมือนว่าเครื่องปฏิกรณ์พลังงานในซากปรักหักพังโบราณจะระเบิดขึ้นมาอย่างกะทันหัน มันจึงทำให้ซากปรักหักพังนี้แทบที่จะไม่เหลือมูลค่าอะไรแล้ว”

“อย่าลืมว่าการพยายามเก็บกู้ซากปรักหักพังจำเป็นจะต้องใช้งบประมาณมหาศาล และถ้าหากว่าวัตถุโบราณส่วนใหญ่ถูกทำลายจากแรงระเบิด มันก็หมายความว่าในซากปรักหักพังโบราณน่าจะเหลือของมีค่าอยู่เพียงแค่ไม่กี่ชิ้น”

“ที่สำคัญผู้บุกเบิกยังจะต้องแบ่งวัตถุโบราณส่วนหนึ่งให้กับพันธมิตร ดังนั้นการพยายามเก็บกู้ซากปรักหักพังโบราณในตอนนี้จึงไม่ใช่เรื่องที่คุ้มค่าอีกต่อไป ทางสมาพันธ์ขนาดใหญ่จึงหมดกำลังใจที่จะเก็บกู้หาวัตถุโบราณกันหมดแล้ว หมายความว่าหลังจากนี้ทางพันธมิตรจะเป็นคนเข้ามาจัดการเรื่องเก็บกู้ซากปรักหักพังโบราณทั้งหมดเอง”

“น่าเสียดายจริง ๆ นาน ๆ ทีถึงจะมีซากปรักหักพังโบราณปรากฏขึ้นมาแบบนี้ มันไม่น่าถูกทำลายลงไปแบบนั้นเลย” เซี่ยเฟยส่ายหัวด้วยความผิดหวัง

หลังจากนั้นทุกคนต่างก็สาปแช่งคนที่ใช้ปืนใหญ่ยิงใส่พวกปลาไหลอย่างประมาท เพราะการตัดสินใจของพวกเขาคือตัวแปรสำคัญที่ทำให้ซากปรักหักพังโบราณถูกทำลาย

‘ดูเหมือนว่าหลักฐานทุกอย่างจะถูกทำลายโดยสมบูรณ์สินะ’ เซี่ยเฟยคิดกับตัวเองภายในใจอย่างมีความสุข

“ถ้าฉันจำไม่ผิดพรุ่งนี้น่าจะเป็นงานประมูลวันแรกใช่ไหม? ฉันอยากจะรู้จริง ๆ ว่ามันจะมีอะไรน่าสนใจมาเข้าร่วมการประมูลบ้าง?”

***************