ตอนที่ 345 เล่ห์กายาขั้นสูง!

หลี่กวนยังคงมีความยับยั้งชั่งใจอยู่บ้าง เขาจึงยกแก้วทักทายเซี่ยเฟยด้วยรอยยิ้ม

“พ่อลูกตระกูลหลี่เคยพยายามฆ่านายตั้งหลายครั้ง แล้วทำไมนายยังจะต้องไปทำตัวสุภาพกับพวกเขาด้วย?” อันธถามอย่างสงสัย

“อารมณ์เสียใส่พวกเขาไปมันจะได้ประโยชน์อะไร ถึงยังไงเราก็ยังฆ่าพวกเขาในตอนนี้ไม่ได้อยู่ดี สิ่งที่พวกเราต้องการคือโอกาสและการทำให้ศัตรูไม่ระวังตัวคือการพยายามเปิดโอกาสที่ดีที่สุด” เซี่ยเฟยกล่าว

ระหว่างพูดแววตาของเซี่ยเฟยก็เต็มไปด้วยความเย็นชา อันธจึงรู้ดีว่าเซี่ยเฟยต้องการที่จะสังหารพ่อลูกตระกูลนี้ลงจริง ๆ อย่างไรก็ตามตระกูลหลี่ก็คือตระกูลการเงินชั้นนำของพันธมิตร การสังหารพวกเขาจึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับชายหนุ่มขนาดนั้น

แม้ว่าในร้านอาหารเซี่ยเฟยจะยิ้มรับหลี่กวนอย่างสุภาพ แต่ในห้องน้ำพวกมังกี้กลับไม่สุภาพกับหลี่โม่เลยสักนิด

หลี่โม่กำลังยกกางเกงของตัวเองขึ้นหลังจากทำธุระ แต่จู่ ๆ เขาก็ได้พบว่ามันมีกลุ่มวัยรุ่นมากกว่า 20 คนกำลังมองมาทางเขาด้วยเจตนาร้าย

‘นี่มันงานเทศกาลของสมาพันธ์ฟราเทอนิตี้นะ มันคงไม่มีใครกล้าสร้างปัญหาในงานเทศกาลขนาดใหญ่นี้หรอก’ หลี่โม่คิดกับตัวเองภายในใจ แต่ในขณะที่เขากำลังจะก้าวเท้าเดินออกไป จู่ ๆ เขากลับถูกใครบางคนออกแรงผลักจากทางด้านหลัง

แรงผลักทำให้หลี่โม่เสียหลักล้มลงไปหาชายตัวเล็กที่มีดวงตาราวกับถั่วเขียว แน่นอนว่าชายคนนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่นใดเลยนอกเสียจากพีนัท ผู้ซึ่งเป็นเด็กที่มีอายุน้อยมากที่สุดในกลุ่มเด็กแสบ

“ดูนั่นสิทุกคน! เขากำลังจะทำร้ายพีนัท” มังกี้กล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์

“ฉันกำลังเสียหลักล้มลงไปชัด ๆ แล้วฉันจะไปมีเจตนาทำร้ายเขาทำไม? นอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้ล้มลงไปทางนั้นเองแต่มีใครก็ไม่รู้มาผลักฉันจากทางด้านหลัง” หลี่โม่กล่าวขณะพยายามลุกขึ้นจากพื้น

ปัก!

ชายอารมณ์ร้อนชกใส่คางของหลี่โม่โดยตรงจนทำให้ฟันสีขาวกระเด็นออกมาพร้อมกับฟองเลือด

“แกกล้าดียังไงมาทำร้ายน้องชายของพวกเรา!”

ทันใดนั้นเองกลุ่มวัยรุ่นมากกว่า 20 คนก็จับหลี่โม่ตรึงเอาไว้ที่พื้น หลังจากนั้นพวกเขาก็รุมกระทืบหลี่โม่ซ้ำ ๆ จนทำให้คุณชายชุดขาวไม่มีโอกาสแม้แต่จะป้องกันตัว

“เอาตัวมันไปสั่งสอน! มันไม่รู้ว่ามันกำลังคิดร้ายกับใครอยู่” มังกี้กล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว

หลังจากนั้นพวกเขาก็พยายามอุ้มหลี่โม่ที่มีใบหน้าฟกช้ำไปที่ชักโครก ก่อนที่จะจับหัวหลี่โม่กดลงไปในโถชักโครกอย่างรุนแรง

ปุ๋ม! ปุ๋ม! ปุ๋ม!

หลี่โม่สำลักน้ำในชักโครกเข้าไปในปากและรูจมูกโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งเหตุการณ์นี้ก็ทำให้เขารู้สึกโกรธจนไม่สามารถที่จะควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ แต่ในขณะที่เขากำลังจะพยายามส่งเสียงร้องตะโกน น้ำปริมาณมากก็ไหลลงไปในท้องของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือน้ำที่เขาดื่มยังเป็นน้ำจากชักโครก

มังกี้ส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย ก่อนที่จะปัสสาวะรดศีรษะหลี่โม่จากทางด้านหลัง

“อ้า ของฉันหมดแล้ว” มังกี้กล่าวขึ้นมาอย่างเสียใจ

“ไม่ต้องห่วง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเอง”

“ฉันกลั้นเอาไว้ตั้งนานแล้ว ถึงตาของฉันแล้วสินะ”

ไม่กี่วินาทีต่อมาปัสสาวะเป็นจำนวนมากก็รดลงบนหัวของหลี่โม่ซ้ำ ๆ

“กินมันเข้าไป!” มังกี้จับหลี่โม่กดน้ำจนทำให้ชายหนุ่มสำลักน้ำปัสสาวะจนเขาเกือบจะหมดลมหายใจ

—

สิ่งที่เกิดขึ้นกับหลี่โม่แพร่กระจายไปทั่วทั้งร้านอาหารอย่างรวดเร็ว ทำให้ในเวลาไม่กี่นาทีต่อมามันก็ได้มีฝูงชนที่เข้าไปรุมล้อมห้องน้ำด้วยความอยากรู้อยากเห็น

แน่นอนว่าเซี่ยเฟยก็เดินมาดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องน้ำเช่นเดียวกัน และภาพที่เขาเห็นคือหลี่โม่กำลังนอนแผ่หลาอยู่กลางห้องน้ำโดยมีแววตาที่เหม่อลอย

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!” หลี่กวนอุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ ก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปกอดร่างลูกชายของตัวเอง

“มีคนผลักผม... มีคนผลักผม…” หลี่โม่พึมพำออกมาอย่างไม่เป็นภาษา

“ไอ้นี่มันต้องการจะทำร้ายน้องชายของฉัน พวกเราก็เลยสั่งสอนมันให้รู้สำนึก” แฮมเมอร์กล่าวออกไปเสียงดัง

หลี่กวนลุกยืนขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ซึ่งมันเห็นได้ชัดว่าเขาต้องการจะสั่งสอนบทเรียนให้กลุ่มวัยรุ่นพวกนี้ด้วยตัวเขาเอง

แต่ทันใดนั้นมันก็มีใครบางคนเดินเข้ามาพร้อมกับกระซิบกระซาบบริเวณหูของหลี่กวนเพื่อส่งเสียงเตือน

“คุณคือหลานของผู้อาวุโสมู่เต๋า แห่งสมาพันธ์จัสทิสงั้นเหรอ?”

“ใช่ มีอะไร?” แฮมเมอร์กล่าวพร้อมกับพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ

หลี่กวนกวาดสายตามองไปยังพวกกลุ่มวัยรุ่นโดยไม่คิดเลยว่าเด็กพวกนี้จะเป็นลูกหลานของสมาชิกระดับสูงในสมาพันธ์จัสทิส

ท้ายที่สุดชายชราก็เลือกที่จะนำตัวลูกชายของเขาออกไป ซึ่งในระหว่างขากลับเขาก็เหลือบสายตามองไปทางเซี่ยเฟยอย่างเงียบ ๆ

“ไม่ว่ายังไงฉันก็จะต้องฆ่าคนคนนี้ให้ได้!” เซี่ยเฟยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย

“มีอะไรหรือเปล่า?” อันธถามด้วยความสงสัย

“ถึงแม้ลูกชายของเขาจะถูกทำให้กลายเป็นที่อับอายในที่สาธารณะ แต่เขาก็ยังสามารถระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ได้ สำหรับฉันคนแบบนี้คือคนที่อันตรายมาก”

สิ่งที่หลี่กวนกำลังทำอยู่ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปสามารถจะทนรับเอาไว้ได้เลย และเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาระเบิดอารมณ์ทั้งหมดของตัวเองออกมา มันย่อมไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับพวกเราแน่นอน

“นิสัยของเขาทำให้ฉันนึกถึงสุนัขพันธุ์โทสะในประเทศญี่ปุ่น สุนัขประเภทนี้จะไม่เห่าเมื่อเจอศัตรูแต่มันจะย่องเข้าไปด้านหลังของศัตรูอย่างเงียบ ๆ แล้วกัดศัตรูของมันเอาไว้และจะไม่ยอมปล่อยจนกว่าศัตรูของมันจะตาย” เซี่ยเฟยกล่าวขณะมองไปยังแผ่นหลังของหลี่กวนที่กำลังหิ้วปีกลูกชายของตัวเองกลับไป

—

หลังจากกลับเข้ามาในห้องเซี่ยเฟยก็หยิบลูกแก้วดาวตกขึ้นมาลองเล่น

กล่องเก็บลูกแก้วถูกประดิษฐ์ขึ้นมาอย่างปราณีตมาก ซึ่งมันก็มีปุ่มบนกล่องหลาย ๆ ปุ่มเอาไว้บังคับทั้งการเริ่ม, การหยุด, การปรับเวลาและการปรับโหมด

ลูกแก้วดาวตกมีให้เลือกใช้อยู่ทั้งสิ้น 2 โหมด โดยโหมดแรกคือโหมดเกมที่เขาได้เล่นกับพวกมังกี้ในวันนี้ และโหมดที่ 2 คือโหมดมืออาชีพซึ่งเขายังไม่เคยได้ทดลองใช้

เซี่ยเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะลองเปิดโหมดมืออาชีพของลูกแก้วดาวตก

อย่างไรก็ตามโหมดมืออาชีพกลับดูเหมือนง่ายดายสำหรับเซี่ยเฟยมาก เพราะชายหนุ่มใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่นาทีในการจับลูกแก้วที่ถูกปล่อยออกมาทั้ง 12 ลูก

“ทำไมมันง่ายแบบนี้?” เซี่ยเฟยพึมพำกับตัวเอง

แต่ทันใดนั้นลูกแก้วภายในมือของเขาก็เริ่มออกบินขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง ซึ่งในครั้งนี้มันกลับสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่วมากขึ้นกว่าเดิม

“ที่แท้โหมดมืออาชีพคือโหมดที่ค่อย ๆ ไล่ระดับความยากไปเรื่อย ๆ นี่เอง” อันธกล่าวขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

“น่าจะเป็นแบบนั้นนะ มาลองดูซิว่าลูกแก้วพวกนี้มันจะสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วมากที่สุดแค่ไหน?” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับพยักหน้า

เซี่ยเฟยเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อพยายามไล่จับลูกแก้วในอากาศทีละลูก ซึ่งในครั้งนี้เขาจำเป็นจะต้องใช้เวลาประมาณ 20 นาทีในการไล่จับลูกแก้วที่ลอยอยู่ในอากาศทั้งหมด

ต่อมามันก็ถึงเวลาของโหมดมืออาชีพระดับ 3 ของลูกแก้วดาวตก!

จู่ ๆ ขนาดของลูกแก้วก็ลดลงมากกว่าครึ่งอย่างกะทันหัน และพวกมันก็ยังสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่วมากขึ้นกว่าเดิม

การพยายามคว้าจับวัตถุขนาดเล็กย่อมยากลำบากมากกว่าการคว้าจับวัตถุขนาดใหญ่ ซึ่งในครั้งนี้เซี่ยเฟยจะต้องใช้เวลามากกว่า 100 นาทีในการคว้าจับลูกแก้วในอากาศทั้ง 12 ลูก

ถึงแม้การใช้ความเร็วสูงในการคว้าจับลูกแก้วเป็นเวลานานจะทำให้เซี่ยเฟยรู้สึกเหนื่อยล้ามาก แต่เขาก็กำลังรู้สึกตื่นเต้นเช่นเดียวกันหลังจากที่ได้พบความท้าทายของลูกแก้วดาวตก

“มาเริ่มระดับ 4 กันเถอะ”

ทันทีที่โหมดมืออาชีพระดับ 4 ได้เริ่มต้นขึ้น ลูกแก้วหลากสีก็ได้เปลี่ยนกลายเป็นสีดำพร้อมกับขนาดที่ลดลงไปครึ่งหนึ่ง นอกจากนี้ความเร็วของพวกมันยังเพิ่มขึ้นจากเดิมประมาณ 2 เท่า ซึ่งมันช่วยเพิ่มระดับความยากมากกว่าโหมดมืออาชีพระดับ 3 อย่างน้อย 4 เท่า

“ลูกแก้วดาวตกสามารถใช้ฝึกร่างกายได้จริง ๆ แต่น่าเสียดายที่จำนวนของพวกมันยังมีน้อยมากเกินไป ถ้าหากพวกมันมีจำนวนสัก 30 ลูกพวกมันก็คงจะรบกวนวิสัยทัศน์ของนายตลอดเวลา และนั่นก็สมควรจะถูกเรียกว่าการฝึกฝนจริง ๆ มากกว่าตอนนี้”

“ลองไปฝึกที่ชายหาดดีไหม? ฉันว่าห้องนี้มันเล็กมากเกินไป มันเลยจำกัดการเคลื่อนไหวของพวกลูกแก้ว” อันธกล่าว

เมื่อพวกเขาย้ายมาฝึกฝนที่ชายหาดเซี่ยเฟยก็ได้พบว่าสิ่งที่อันธพูดมาคือความจริง เพราะพวกลูกแก้วเริ่มบินวนไปวนมาทั่วทั้งบริเวณ แล้วมันก็ทำให้ชายหนุ่มสามารถคว้าจับพวกมันได้อย่างยากลำบากมากขึ้นกว่าเดิม

“แบบนี้สิค่อยสนุกหน่อย” เซี่ยเฟยอุทานขึ้นมาด้วยดวงตาอันเป็นประกายพร้อมกับเริ่มวิ่งไล่จับลูกแก้วดาวตกในอากาศ

—

เซี่ยเฟยวิ่งไล่จับลูกแก้วตั้งแต่ค่ำจนถึงเช้า และเมื่อถึงเวลาที่ตะวันกำลังโผล่พ้นขอบฟ้า ชายหนุ่มก็คว้าลูกแก้วลูกสุดท้ายได้พอดี

“จบโหมดอุ่นเครื่อง หลังจากนี้จะเปิดใช้งานโหมดหลักโดยอัตโนมัติ” จู่ ๆ มันก็ได้มีหน้าจอแสงปรากฏขึ้นมาจากกล่องลูกแก้วดาวตก

พริบตาต่อมาลูกแก้วทั้ง 12 ลูกก็เริ่มแบ่งตัวอย่างรวดเร็วจนพวกมันมีจำนวนเพิ่มขึ้นเป็น 144 ลูก

“เยี่ยม! ถ้าจำนวนของพวกมันเพิ่มขึ้นมากขนาดนี้ มันจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการฝึกฝนให้สูงกว่าเดิมมาก แต่อย่าลืมว่านี่คือโหมดหลักของลูกแก้วดาวตกเท่านั้น ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าถ้ามันเปลี่ยนเป็นโหมดระดับสูงมันจะออกแบบการฝึกออกมาเป็นยังไง? เจ้ามั้งกี้นี่เป็นพวกไก่ได้พลอยจริง ๆ เขาอุตส่าห์ได้สมบัติที่ดีมาอยู่ในมือแต่เขากลับมองเห็นมันเป็นเพียงแค่ของเล่นชิ้นหนึ่งเท่านั้น” อันธกล่าวอย่างตื่นเต้น

“ถ้าเขารู้ประโยชน์ที่แท้จริงของมัน แล้วลูกแก้วดาวตกจะมาอยู่ในมือของฉันได้ยังไง พวกเราไปกินข้าวกันก่อนเถอะ หลังจากนี้พวกเราค่อยกลับมาลองใหม่ว่าการฝึกกับลูกแก้วร้อยกว่าลูกมันจะให้ผลลัพธ์เป็นยังไงบ้าง?” เซี่ยเฟยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเซี่ยเฟยกลับไปจนถึงโรงแรมเขาก็ได้พบกับพวกมังกี้ที่กำลังเดินออกมาด้านนอกพอดี แน่นอนว่าพวกเด็กแสบชวนเขาให้เดินทางไปพร้อมกัน แต่ชายหนุ่มพยายามหาข้ออ้างเพื่อหวังจะได้อยู่ตัวคนเดียว

หลังจากกินอาหารจนเสร็จเซี่ยเฟยก็เดินทางไปยังชายหาดที่ปราศจากผู้คน เพื่อที่จะลองใช้สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่สำหรับการฝึกฝนวิ่งไล่จับลูกแก้วดาวตก

“เซี่ยเฟยลองใช้เล่ห์กายาหน่อยสิ ฉันว่าผลจากการฝึกฝนเมื่อคืนน่าจะทำให้การเคลื่อนไหวของนายดีขึ้นจากเดิมมากพอสมควร” อันธกล่าว

“อือ”

ทันใดนั้นเซี่ยเฟยก็เริ่มเคลื่อนไหวตามวิธีวิชาเล่ห์กายา ซึ่งทันทีที่เขาเริ่มก้าวเท้าเขาก็ได้พบว่าร่างกายของเขาสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างยืดหยุ่นมากขึ้นกว่าเดิม

เล่ห์กายาเป็นวิชาที่จำเป็นจะต้องใช้ความยืดหยุ่นทางร่างกายที่สูงมาก และทุกครั้งที่เขาได้ใช้วิชานี้มันก็สร้างความเจ็บปวดให้กับร่างกายของเขาด้วยเหมือนกัน แต่ในคราวนี้เขากลับสามารถใช้วิชาเล่ห์กายาได้อย่างราบรื่นมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ซึ่งมันไม่เพียงแต่จะช่วยให้การเคลื่อนไหวของเขาคล่องแคล่วกว่าเมื่อก่อนเท่านั้น แต่มันยังช่วยลดความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับร่างกายของเขาอีกด้วย

“เล่ห์กายาของนายดีกว่าก่อนหน้านี้มาก ไม่น่าเชื่อเลยว่าลูกแก้วดาวตกจะช่วยปรับปรุงความยืดหยุ่นของนายได้มากขนาดนี้จริง ๆ ฉันว่าตอนนี้เล่ห์กายาของนายมันไม่ใช่เล่ห์กายาดั้งเดิมของสำนักแล้ว แต่มันคือเล่ห์กายาระดับสูงที่มีการเคลื่อนไหวเป็นเอกลักษณ์ของตัวนายเอง” อันธอุทานขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นหลังจากที่เขาได้เห็นการเคลื่อนไหวของเซี่ยเฟย

***************

พ่อลูกตระกูลหลี่ถึงกับทำอะไรไม่ได้เมื่อโดนพวกลูกกระจ๊อกพี่เฟยหาเรื่อง แต่พวกหนูจะแสบเกินไปแล้วนะเนี่ย!