บทที่ 106: หูชิงหยวน พี่ชายคนที่ 4

ดูเหมือนว่าเป้าหมายของหวงเยว่จะเปลี่ยนจากอิงหยวนไปเป็นหลงโม่แล้ว

 

ขณะนี้หูเจียวเจียวหัวเราะเบา ๆ พลางมองหน้าแม่หงส์สาวคนสวย

 

“ไม่เป็นไร ตอนนี้เจ้าก็รู้แล้วว่าเขาเป็นคู่ของข้า ดังนั้นเจ้าก็ไม่ควรมารบกวนคู่ของข้าอีก” 

 

คนอื่นอาจจะไม่รู้เนื้อแท้ของอีกฝ่าย แต่เธอรู้ดี…

 

แม้ว่าหวงเยว่จะอยู่ในสถานะความจำเสื่อมตอนที่นางมาถึงเผ่าในช่วงแรก แต่เมื่อไหร่ที่ความทรงจำของนางฟื้นกลับคืนมา นางจะกลายเป็นผู้หญิงเจ้าเล่ห์ที่คิดวางแผนฆ่าภูตจำนวนมากด้วยหน้ากากไร้เดียงสาที่นางสวมอยู่ตลอด

 

“ข้า ข้า...” หญิงสาวรูปร่างบอบบางใช้มือ 2 ข้างจับชายเสื้อของตัวเองแน่น

 

ดวงตากลมโตคู่นั้นมีเพียงความขุ่นมัว ซึ่งเผยให้เห็นถึงความคับแค้นใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ใบหน้าของนางที่เปื้อนฝุ่นซีดราวกับขอทานตัวน้อยที่น่าสงสารจนคนที่ได้มองรู้สึกเห็นใจนางมากจริง ๆ

 

ครู่ถัดมา ภูตที่อยู่ข้าง ๆ หวงเยว่ทนดูสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้อีกต่อไป และอดไม่ได้ที่จะพูดแทรกขึ้นมา

 

“หูเจียวเจียว นางไม่ได้ตั้งใจ นางเพิ่งรอดพ้นมาจากความตาย มันเป็นเรื่องปกติที่นางจะต้องกลัว เจ้าอย่าไปรังแกนางสิ” 

 

“ใช่แล้ว ผู้หญิงทุกคนควรจะสามัคคีกันไว้”

 

ทันทีที่หวงเยว่มาเยือนเผ่าแห่งนี้ นางก็คว้าหัวใจของผู้ชายหลายคนไปได้อย่างง่ายดาย

 

“หูเจียวเจียวแค่พูดความจริง นางบอกผู้หญิงคนนี้ว่าหลงโม่เป็นคู่ของนาง ทำไมพวกเจ้าถึงหาว่านางรังแกคนอื่นเสียล่ะ?” หู่จิงซึ่งมักมองว่าจิ้งจอกสาวเป็นคนผิดได้ก้าวออกมาพูดแทนเธอ

 

ยามนี้เสือสาวยืนเท้าสะเอวเผชิญหน้ากับภูตคนอื่นอย่างดุดัน

 

“บอกข้าทีว่าประโยคไหนที่เป็นการกลั่นแกล้งนางกัน หือ?”

 

เหล่าภูตในเผ่ารู้ดีว่าหู่จิงมีชื่อเสียงโด่งดังในเรื่องของความไร้เหตุผล จึงไม่มีใครอยากจะมีเรื่องกับนาง ดังนั้นทุกคนจึงยั้งปากตัวเองพลางหันหน้าหนีไปคนละทาง

 

ต่อมา เสือสาวหันไปพูดกับหวงเยว่อย่างไม่พอใจ “พวกเราเป็นผู้หญิงกันทั้งนั้น เจ้าจะกลัวอะไร ข้าเองก็ไม่จับเจ้ากินหรอก การที่เจ้าทำอย่างนี้ข้ายังคิดเลยว่าเจ้าสนใจในตัวของหลงโม่”

 

คำพูดของหู่จิงทำให้หูเจียวเจียวแสดงท่าทางประหลาดใจ

 

เธอไม่คาดคิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะออกหน้าพูดแทนตนเอง 

 

ในวินาทีถัดมา หู่จิงเหลือบมองไปที่จิ้งจอกสาวและพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “มันเป็นเวรกรรมของหูเจียวเจียวที่นางเคยไปรบกวนอิงหยวนมาก่อน อย่าคิดว่าข้าจะลืมเรื่องนี้นะ ฮึ่ม!” 

 

แล้วหญิงสาวผู้เป็นศัตรูตัวฉกาจในสายตาของนางก็เกาจมูกพลางยิ้มเจื่อน ๆ

 

ภูตเสือคนนี้เป็นคนไม่มีเหตุผลและแค้นฝังหุ่นจริง ๆ ทั้งที่นางใจดีพอที่จะช่วยเหลือคนที่เคยมองว่าเป็นศัตรู แต่นางก็ยังไม่ลืมที่จะหันมาตอกหน้าอีกฝ่ายซ้ำ

 

ด้วยนิสัยใจคอเช่นนี้ จึงไม่น่าแปลกใจที่หญิงสาวจะทำให้ผู้คนในเผ่าขุ่นเคืองใจ และสุดท้ายนางก็พลีชีพเพื่อลู่เมี่ยนเอ๋อ แต่ไม่มีใครรู้สึกเสียใจกับนางมากนัก

 

“หวงเยว่ ไม่ต้องกลัว ภูตในเผ่าของเราเป็นคนดีกันทั้งนั้น ข้าจะให้ภูตคนอื่นพาเจ้าไปเอง” หัวหน้าเผ่าพูดเสียงเรียบด้วยรอยยิ้ม แต่เขาไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองแต่อย่างใด

 

จากนั้นเขาก็หันไปมองรอบ ๆ เพื่อเลือกคนที่เหมาะสมจะพานางไปเดินชมเผ่าคนใหม่

 

ในเวลานี้ ชายหนุ่มผู้เปี่ยมไปด้วยพลังเบียดตัวออกมาจากฝูงชนและพูดด้วยน้ำเสียงที่มีชีวิตชีวาและจริงใจ

 

“ท่านผู้เฒ่า มอบงานนี้ให้ข้าเถอะ ข้าคุ้นเคยกับเผ่านี้”

 

หูเจียวเจียวได้ยินเสียงผู้ชายดังขึ้นจึงหันไปมอง ก่อนจะพบว่าเขาเป็นชายหนุ่มผู้หล่อเหลา ร่างกายสูงโปร่ง และยังมีหน้าตาที่ค่อนข้างคล้ายกับพี่สามของเธอ

 

เมื่อหญิงสาวได้เห็นหน้าเขาชัด ๆ เธอก็มีความรู้สึกไม่ดีเกิดขึ้นในใจ

 

หลังจากที่เธอทะลุมิติมาที่นี่ ปัจจุบันมีเพียงหูชิงหยวนที่เป็นพี่สี่เท่านั้นที่เธอยังไม่คุ้นเคย!

 

มันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้...

 

ขณะที่จิ้งจอกสาวกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หัวหน้าเผ่าก็พยักหน้าอย่างร่าเริงแล้วพูดพร้อมรอยยิ้มว่า

 

“เจ้าคือหูชิงหยวนสินะ ในเมื่อเจ้าเต็มใจ เจ้าก็พานางไปเดินดูรอบ ๆ ได้เลย”

 

จิ้งจอกหนุ่มพยักหน้าตอบชายชรา จากนั้นก็หันกลับมามองหูเจียวเจียวที่เดินมาด้านข้างตนก่อนจะแย้มยิ้มพูดว่า “น้องเล็ก พี่จะช่วยเจ้ากำจัดผู้หญิงคนนี้เอง~” 

 

ผู้เป็นพี่ชายกล่าวจบก็แล้วหันหลังเดินไปหาหวงเยว่ 

 

ตอนนี้ชายหนุ่มพูดกับนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์หลงใหลในตัวอีกฝ่ายมากนัก

 

“ข้าชื่อหูชิงหยวน ในเมื่อหลงโม่ไม่สะดวกพาเจ้าไปเดินดูทั่วเผ่า งั้นข้าจะพาเจ้าไปเอง” 

 

หวงเยว่เงยหน้าขึ้นอย่างเขินอาย นางเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังมองมาที่ตน เขาคนนั้นมีผิวสีนวล มัดกล้ามที่คมชัด หน้าตางดงาม และดูเป็นมิตรเข้ากับคนได้ง่าย

 

“ดะ ได้… ถ้างั้นรบกวนท่านด้วย…” นางกัดริมฝีปากพลางพยักหน้าเล็กน้อย

 

“ไม่ได้นะ!”

 

ทันใดนั้นหูเจียวเจียวก็กลับมามีสติและรีบไปขวางนางเอาไว้ 

 

หูชิงหยวนจะถูกหวงเยว่ฆ่าตาย ในเมื่อเธอรู้ตอนจบ เธอต้องไม่ปล่อยให้พี่ชายตกหลุมรักอีกฝ่าย เธอต้องป้องกันไม่ให้พวกเขามีโอกาสได้ใกล้ชิดกัน!

 

แล้วชาวบ้านทุกคนก็หันมามองจิ้งจอกสาว

 

พอหูเจียวเจียวสัมผัสได้ถึงสายตาที่เพ่งเล็งมาจากรอบด้าน เธอก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็น จากนั้นเธอจับแขนของหูชิงหยวนก่อนจะแอบขยิบตาให้เขาและพูดว่า “พี่สี่ วันนี้ท่านไม่ได้สัญญาว่าจะทำเข็มกระดูกอันใหม่ให้ข้าหรือ ทำไมท่านถึงบอกว่ามีเวลาพานางไปแนะนำสถานที่ในเผ่าล่ะ?”

 

จิ้งจอกหนุ่มทำหน้ามึน ไม่เข้าใจสิ่งที่น้องสาวพูดเลยสักนิด “หือ? พี่บอกตอนไหนว่า—”

 

หญิงสาวขมวดคิ้วจ้องตาอีกคนเขม็งแล้วหยิกแขนของเขาอย่างแรง

 

“ซี๊ดด… โอ้ ใช่! พี่จำได้แล้ว พี่สัญญากับเจ้าไว้!” หูชิงหยวนสูดปากด้วยความเจ็บ ไม่นานเขาก็เข้าใจความหมายของน้องสาวและรีบหันหน้าไปขอโทษท่านผู้เฒ่า 

 

“ขออภัยด้วยท่านผู้เฒ่า ข้าคงไม่มีเวลาพานางไปแล้ว ท่านหาคนอื่นมาแทนเถอะ”

 

ทันทีที่หูเจียวเจียวได้ยินคำพูดของพี่สี่ เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

 

โชคดีที่หูชิงหยวนยังให้ความร่วมมือกับเธอ

 

“อ่า...มีใครบ้างที่ยังมีเวลาว่าง...” ชายผู้มีอำนาจสูงสุดของเผ่าทำอะไรไม่ถูกอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหันไปถามคนที่อยู่ข้างหลัง

 

แล้วเหล่าหนุ่มโสดก็รู้สึกกระตือรือร้นกันขึ้นมา หากพวกเขาได้มีโอกาสใกล้ชิดกับหวงเยว่มากขึ้น ตนอาจจะถึงขั้นโชคดีมีลูกกับนางในปีหน้า ด้วยความคิดนี้จึงทำให้ทุกคนยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น

 

ในขณะเดียวกัน หลงโม่เฝ้าดูการเคลื่อนไหวระหว่างหูเจียวเจียวกับหูชิงหยวนอย่างเงียบ ๆ

 

เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็ละสายตาจาก 2 คนนั้น แล้วก้าวไปข้างหน้า 2 ก้าวเพื่อไปยืนอยู่ตรงหน้าของทุกคน ก่อนจะเปิดปากกล่าวว่า

 

“ท่านผู้เฒ่า ข้าไปเอง”

 

ก่อนหน้านี้หูเจียวเจียวเพิ่งจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่พอได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เธอก็หันขวับไปมองหน้าสามีของตัวเองด้วยสายตาเหลือเชื่อ

 

เจ้าจอมวายร้ายเกลียดการเข้าไปข้องแวะกับผู้หญิงมากที่สุดไม่ใช่หรือ?

 

หรือว่าทั้งคู่จะบังเอิญตกหลุมรักกันระหว่างเดินทางกลับเผ่า และเขาก็รู้สึกประทับใจในตัวหวงเยว่แล้ว!

 

ใช่! ใบหน้าที่ดูไม่มีพิษมีภัย รูปร่างเล็กกระทัดรัดบวกกับดวงหน้าที่งดงามของหงส์สาว ผู้ชายคนไหนจะไม่ชอบนางบ้าง คงมีเพียงพระเอกของนิยายเรื่องนี้เท่านั้นที่ตกหลุมรักลู่เมี่ยนเอ๋อหัวปักหัวปำ ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นเลย แต่กับหลงโม่มันไม่ใช่!

 

มังกรหนุ่มที่เกลียดจิ้งจอกสาวอยู่แล้ว พอได้เห็นผู้หญิงที่บอบบางและน่ารักแบบนี้ เขาคงมีใจให้นาง

 

ยามนี้จิตใจของหูเจียวเจียวว่างเปล่า พร้อมกับมีความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัว

 

จบแล้ว มันจบแล้วสินะ! ตัวร้ายฝ่ายหญิงได้เปลี่ยนเป้าหมายไปที่ตัวร้ายฝ่ายชาย แล้วฉันจะเอาชนะศึกในครั้งนี้ได้ยังไง!

 

ถ้าเจ้าจอมวายร้ายชอบนางจริง ๆ เขาก็จะยิ่งเกลียดฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วสุดท้ายเขาก็จะฆ่าฉันใช่ไหม…

 

เมื่อหญิงสาวคิดถึงสิ่งนี้ เธอก็ตัวสั่นเทาขึ้นมาทันที

 

“ได้ พอเจ้าพานางไปเดินดูรอบ ๆ เผ่าแล้ว เจ้าก็ไปส่งนางที่บ้านหลังที่อยู่ติดกับบ้านของลู่เมี่ยนเอ๋อได้เลย” หัวหน้าเผ่าพยักหน้าและจัดแจงอย่างรวดเร็ว

 

“ตกลง” จากนั้นหลงโม่ก็มองไปที่หวงเยว่อย่างไม่แยแส และพูดกับนางด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไปกันเถอะ ในเมื่อเจ้าอยากทำความคุ้นเคยกับเผ่า ข้าจะพาเจ้าไปทำความคุ้นเคยเอง” 

 

มังกรหนุ่มจงใจเน้นเสียงที่ประโยคสุดท้าย

 

ขณะนี้ใบหน้าเซียวซีดของหวงเยว่แสดงรอยยิ้มเขินอาย นางพยักหน้าเล็กน้อยพลางตอบว่า

 

“อืม ขอบคุณ...”

 

ความจริงแล้วนางไม่ได้สนใจน้ำเสียงของชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย 

 

ระหว่างนั้นดวงตาของหลงโม่มืดลง เขามองไปทางหูเจียวเจียวที่ยืนตกตะลึงอยู่ข้างหลัง ก่อนจะก้าวเดินออกไปจากฝูงชน

 

ส่วนหวงเยว่รีบเดินตามเขาไป แต่เนื่องจากร่างสูงเดินเร็วมาก นางจึงต้องวิ่งตามอีกคนไปตลอดทาง