บทที่ 24: เสนอหินเหล็กไฟให้แก่ท่านผู้เฒ่า

ในเวลานั้นหูชิงเกาที่คอยระแวดระวังตัวอยู่เสมอก็ดึงน้องสาวของตนให้หลบการโจมตีของสงฮวาไปได้

 

ซึ่งนั่นทำให้อีกฝ่ายล้มหน้าคะมำลงกับพื้น 

 

ส่วนทางด้านหัวหน้าเผ่าที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ เริ่มมีท่าทีไม่พอใจ เขาจึงเอ่ยปากพูดออกมาว่า “พอได้แล้วสงฮวา ห้ามทำร้ายผู้หญิงในเผ่า”

 

การมีเรื่องทะเลาะกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ยังถือว่าไม่ล้ำเส้น แต่ไม่มีใครในเผ่าได้รับอนุญาตให้ฆ่าคนอื่นเป็นอันขาด

 

“ท่านผู้เฒ่า หูเจียวเจียวเผาบ้านข้าและสั่งให้หลงเหยากลั่นแกล้งพวกเรา ท่านต้องเข้าข้างข้าสิ!” สงฮวาร้องบอกชายชราด้วยสภาพใบหน้าเปื้อนน้ำตา

 

ทว่าอุจจาระที่ละเลงอยู่ทั่วร่างกายก็ทำให้คนอื่นหมดความสงสารในตัวนางไป

 

หูเจียวเจียวเม้มริมฝีปากของเธอและโต้กลับทันทีว่า “ท่านผู้เฒ่า เป็นที่รู้กันดีว่าข้าปฏิบัติกับลูกตัวเองไม่ดี แล้วพวกเขาจะเชื่อฟังข้าได้ยังไง”

 

“นอกจากนี้ลูกของข้ายังเด็กนัก ถ้าเขาไม่ถูกครอบครัวของสงฮวารังแกอยู่ทุกวันจนอยากจะแก้แค้น พวกเขาคงไม่ทำอย่างนี้หรอก” หญิงสาวพูดด้วยความมั่นใจ

 

เป็นเรื่องปกติที่ภูตจะเจ้าคิดเจ้าแค้น แม้แต่เด็กตัวเล็ก ๆ ก็สามารถจดจำศัตรูของตัวเองได้เป็นอย่างดี

 

เมื่อชาวบ้านได้ยินดังนั้น พวกเขาก็พยักหน้าเห็นด้วยทีละคน

 

“ใช่แล้ว หูเจียวเจียวทุบตีและดุลูกพวกนี้ทุกวัน เด็กพวกนั้นจะเชื่อฟังหูเจียวเจียวได้ยังไง...”

 

“ข้าคิดว่าสงฮวากระทำชั่วเอง แต่พอโดนเอาคืน นางกลับมาสาดน้ำโคลนใส่หูเจียวเจียวแทน”

 

“พวกนางทั้งคู่ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันนักหรอก ทำตัวน่ารำคาญเป็นบ้า…”

 

หูเจียวเจียวหรี่ตาดุจเหยี่ยวและพูดต่อไปด้วยท่าทีที่จริงจัง “ในความคิดของข้า เจ้าคงทำสิ่งชั่วร้ายมามากเกินไป เทพอสูรเลยลงโทษเจ้าโดยการเผาบ้านของเจ้าจนวอดวาย แล้วเจ้ายังจะมาใส่ร้ายข้าอีกหรือ สันดานชั่วของเจ้านี่แก้ไม่หายจริง ๆ ไร้ยางอายสิ้นดี”  

 

“นี่เจ้า! หูเจียวเจียว อย่ามาพูดไร้สาระนะ!” เมื่อสงฮวาได้ยินอีกฝ่ายอ้างถึงเทพอสูร นางก็หน้าซีดด้วยความตกใจ

 

จิ้งจอกสาวผายมือออกแล้วถามกลับว่า “ถ้าอย่างนั้นบอกข้าที ทำไมทุกคนดับไฟนี้ไม่ได้ ไม่ใช่เพราะเทพอสูรไม่ต้องการให้ไฟดับหรอกหรือ?”

 

พวกภูตในนิยายทุกคนเชื่อในเทพอสูร เช่นเดียวกับคนที่นับถือศาสนาพุทธและเคารพบูชาพระโพธิสัตว์

 

ฉะนั้นบทลงโทษที่ถูกส่งมาจากเทพอสูรต้องไม่ใช่บทลงโทษธรรมดา!

 

จากข้อสันนิษฐานของหูเจียวเจียวทำให้สายตาของชาวบ้านทุกคนที่มองไปยังสงฮวาเปลี่ยนไปทันทีราวกับว่านางเป็นสิ่งสกปรก แม้แต่ผู้ชายที่เคยอยากได้นางมาเป็นคู่ครองก็ล้มเลิกความคิดนี้

 

“เป็นไปไม่ได้! หูเจียวเจียว อย่าพูดจาซี้ซั้ว!” แม่หมีตื่นตระหนกทันที และรีบมองไปที่หัวหน้าเผ่า “ท่านผู้เฒ่า นางกำลังเล่นลิ้น นางขโมยวิธีการจุดไฟของท่านไป นางจะต้องหาข้ออ้างให้กับตัวเองแน่ ๆ!”

 

สิ้นเสียงนั้น ชายผู้มีตำแหน่งสูงในเผ่าก็จับจ้องไปที่แม่จิ้งจอก

 

“หูเจียวเจียว สิ่งที่สงฮวาพูดเป็นความจริงหรือไม่?”

 

ปัจจุบันเขามีอายุมากแล้ว พละกำลังของเขาจึงไม่ดีเท่าภูตหนุ่ม ๆ เขาจำเป็นต้องใช้ไฟเพื่อรักษาฐานอำนาจของตนเองไว้ มิฉะนั้น ภูตคนอื่นจะไม่เชื่อฟังเขาเช่นนี้

 

ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงควบคุมวิธีการจุดไฟไว้ในมือของเขาเองอย่างมั่นคง และแจกจ่ายไฟให้แก่ชาวบ้านในทุก ๆ 3 เดือน

 

หากมีภูตคนที่ 2 ที่เรียนรู้วิธีการจุดไฟได้ ตำแหน่งผู้นำสูงสุดของเขาจะสั่นคลอนทันที

 

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ สีหน้าของชายชราก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง

 

เนื่องจากหูเจียวเจียวได้อ่านนวนิยายเรื่องนี้มา ในขณะนี้เธอรู้ว่าหัวหน้าเผ่ากำลังคิดอะไรอยู่ เธอจึงก้าวไปข้างหน้าอย่างเปิดเผย “ข้ามีวิธีจุดไฟ”

 

“น้องพี่...” หูชิงเกามองน้องสาวของตนอย่างประหม่า

 

ถ้านางขโมยวิธีจุดไฟไปจริง ๆ ท่านผู้เฒ่าอาจจะไม่ปล่อยนางไว้!

 

หัวใจของผู้เป็นพี่ชายคนรองกระตุก และเขาคิดกับตัวเองว่า หากท่านผู้เฒ่าต้องการทำร้ายน้องเล็กจริง ๆ เขาจะเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องนาง!

 

“พี่รอง ข้าไม่เป็นไรหรอก ท่านเชื่อข้าสิ” หูเจียวเจียวเงยหน้าขึ้นพลางส่งยิ้มที่มีเสน่ห์กลับไปให้พี่ชาย แล้วหันไปมองหัวหน้าเผ่า

 

“ท่านผู้เฒ่า ข้ารู้วิธีจุดไฟ แต่ข้าไม่ได้ขโมยมันมาจากท่าน ข้าไปค้นพบวิธีนี้มาโดยบังเอิญเท่านั้น”

 

“ท่านผู้เฒ่า อย่าไปหลงเชื่อน้ำคำของนาง ถ้าการจุดไฟทำได้ง่ายขนาดนั้น ทำไมทุกคนถึงไม่รู้ล่ะ!” สงฮวาพ่นคำพูดเป่าหูของชายแก่

 

ส่วนทางด้านหูเจียวเจียวยังคงมีท่าทีสงบ “ท่านผู้เฒ่า ถ้าท่านไม่เชื่อข้า งั้นข้าจะแสดงให้ดูว่าวิธีการจุดไฟของข้านั้นเหมือนกับของท่านไหม แล้วท่านก็พิจารณาเอาเองว่าข้าขโมยมาหรือไม่”

 

ทันทีที่หญิงสาวพูดประโยคเหล่านี้ออกมา ชาวบ้านทุกคนก็มองไปที่เธอด้วยดวงตาที่สดใส

 

นางรู้วิธีจุดไฟจริง ๆ หรือ?

 

ถ้าพวกเขาได้รู้…

 

จากนี้ไป พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องรอให้ผู้เฒ่าแจกจ่ายไฟทุก ๆ 3 เดือนแล้ว!

 

จากนั้นหูเจียวเจียวก็กล่าวเสริมว่า “แต่ข้าจะบอกวิธีนี้ให้แก่ท่านผู้เฒ่าเพียงคนเดียวเท่านั้น”

 

เมื่อคนเป็นหัวหน้าเผ่าได้ยินคำพูดของจิ้งจอกสาว ใบหน้าของเขาก็อ่อนลงเล็กน้อย แต่เขาก็ยังมองเธอด้วยท่าทางสงสัย

 

หลังจากที่เขาใช้เวลาไตร่ตรองไม่นาน ในที่สุดเขาก็พยักหน้า “ตกลง บอกข้ามา”

 

“สิ่งที่ข้าใช้จุดไฟคือหิน 2 ก้อน ข้าขอถามท่านผู้เฒ่าว่าท่านใช้หินจุดไฟหรือไม่?”

 

ชายชราที่ได้ยินคำถามของอีกฝ่ายก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที

 

หูเจียวเจียวเองก็สังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของท่านผู้เฒ่า

 

ในหนังสือที่เธอได้อ่านเขียนเอาไว้ว่า หัวหน้าเผ่านี้รู้วิธีการเจาะไม้เพื่อจุดไฟมาจากเผ่าอื่น แล้วเขาก็เก็บซ่อนความลับนี้ไว้กับตัวตลอดเวลา วันที่เขาออกกฎว่าจะแจกจ่ายไฟในทุก ๆ 3 เดือนนั้นเป็นเพราะเขาไม่มีความชำนาญมากพอ เขาจึงจำเป็นจะต้องใช้เวลาในการจุดไฟอยู่หลายเดือน

 

เวลาต่อมา เผ่าแห่งนี้ก็ถูกเผ่าอื่นบุกโจมตี ส่งผลให้หัวหน้าเผ่าเสียชีวิต แล้วตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีใครสามารถจุดไฟได้อีก พอในเผ่าไม่มีไฟใช้ก็เริ่มมีคนย้ายออกไปจนเผ่าล่มสลาย ส่วนอิงหยวนกับลู่เมี่ยนเอ๋อที่เป็นพระเอกนางเอกของเรื่องก็ย้ายออกไปอยู่ที่อื่นเช่นกัน

 

ซึ่งภูตหลายคนในเผ่านี้บางคนก็ตายอยู่ที่นี่ บางคนก็พาครอบครัวหนีไป

 

หูหมินผู้เป็นแม่ของเจ้าของร่างเดิมเป็นห่วงลูกสาวของตนเองมากจึงรั้งอยู่ในเผ่าไม่ยอมไปไหน เมื่อมีภูตของเผ่าอื่นมาโจมตีเป็นครั้งที่ 2 นางก็ถูกคนพวกนั้นจับมัดติดไว้กับสัตว์ป่าแล้วปล่อยให้พวกมันวิ่งลากนางไปกับพื้นจนเสียชีวิต 

 

แต่ในเมื่อตอนนี้เธอมาอยู่ที่นี่แล้ว เธอจะปล่อยให้เรื่องดังกล่าวเกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด

 

“เจ้าไม่ได้ขโมยวิธีการจุดไฟไปจากข้า” หัวหน้าเผ่าขมวดคิ้วพลางส่ายหัวอย่างเคร่งขรึม

 

แม้ว่าเขาจะไม่อยากเปิดเผยวิธีการจุดไฟของตนเอง แต่เขาก็ไม่ได้อยากป้ายความผิดให้กับหูเจียวเจียวเพราะเหตุนี้

 

“ไม่มีทาง! ท่านผู้เฒ่า ไม่ใช่ว่าท่านทำแบบนี้เพราะอยากช่วยปกป้องนางหรอกนะ!”

 

ดวงตาของสงฮวาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ

 

“สงฮวา เจ้าคือหัวหน้าเผ่าหรือเขาเป็นหัวหน้าเผ่ากันแน่? เจ้าไม่เชื่อแม้แต่คำพูดของท่านผู้เฒ่าเลยงั้นรึ! หรือว่าที่ผ่านมาเจ้าไม่ได้นับถือเขาเลยสักนิด!”

 

จิ้งจอกสาวจงใจตะโกนต่อว่าอีกฝ่ายสุดเสียง

 

แน่นอนว่าใบหน้าของชายชราก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา

 

ในฐานะหัวหน้าเผ่า สิ่งที่เขาไม่ชอบที่สุดคือตอนที่มีภูตมาท้าทายอำนาจของเขา ถ้าใครก็ตามไม่เชื่อฟังตน สิ่งที่เขาพูดในอนาคตก็จะไม่มีเกียรติอีกต่อไป

 

ต่อมา เขาออกคำสั่งด้วยใบหน้าที่มืดมน “พาสงฮวาไปขังไว้ในถ้ำ 2 วัน ห้ามมิให้ใครเข้าไปเยี่ยมได้”

 

ในไม่ช้า สงฮวาก็ถูกชาวบ้านลากตัวออกไป

 

สงชิวตกตกตะลึงกับคำตัดสินของท่านผู้เฒ่าอย่างกะทันหัน เขาไม่คิดว่าแม่ของตนจะถูกจับตัวไป จากนั้นเขาก็หันไปมองหูเจียวเจียวด้วยสายตาหวาดกลัวก่อนจะวิ่งออกจากฝูงชนไปด้วยความสิ้นหวัง

 

ยามนี้เรื่องตลกไร้สาระจบลงแล้ว แต่พวกชาวบ้านไม่มีใครเดินออกไปเลยสักคน เพราะพวกเขาอยากจะรู้ว่าหูเจียวเจียวใช้หินจุดไฟได้อย่างไร

 

โดยธรรมชาติแล้ว หญิงสาวรู้ว่าทุกคนกำลังคิดอะไร ดังนั้นเธอจึงพูดต่อไปว่า

 

“ข้าลองมาหมดแล้ว ไม่มีก้อนหินก้อนไหนสามารถจุดไฟได้ มีแค่หิน 2 ก้อนที่ข้าบังเอิญเก็บได้เท่านั้นที่สามารถทำอย่างนั้นได้จริง”

 

ทันทีที่เธอพูดจบ ชาวบ้านทุกคนก็แสดงสีหน้าเสียใจ

 

“ท่านผู้เฒ่า ข้ายินดีที่จะมอบหินเหล็กไฟให้แก่ท่าน แต่ข้าต้องการขอให้ท่านผู้เฒ่ารับปากข้าอย่างหนึ่ง”

 

นี่คือข้อตกลงที่เธอกำลังทำกับเขา

 

หัวหน้าเผ่ามองประเมินจิ้งจอกสาวตรงหน้าอยู่พักหนึ่ง แล้วเขาก็รู้สึกว่านางเปลี่ยนไปมาก สีหน้ายิ้มแย้มและว่านอนสอนง่ายนี้เป็นสิ่งที่อีกฝ่ายไม่เคยมีมาก่อน

 

“ว่ามาสิ เจ้าต้องการอะไร?”