194 ซากุไร เรียวซูเกะ จำได้

194 ซากุไร เรียวซูเกะ จำได้

◇มุมมอง ซากุไร เรียวซูเกะ◇

ผมจบในโลกคู่ขนานเมื่อ 2 ปีก่อน

ผมได้ถูกตรวจสกิลในวิหารแห่งน้ำ และทันทีที่พวกเขารู้ว่าผมเป็นฮีโร่แห่งแสง ผมได้ถูกชมอย่างเร่าร้อนในฐานะผู้กอบกู้เกิดใหม่

มันไม่ได้ไม่ดีทั้งหมด

ประเทศแห่งแสงพูดว่าพวกเขาจะยินดีต้อนรับผมด้วยการปฏิบัติที่ดีที่สุด และพูดว่าผมพาเพื่อนมากับผมได้

ว่าพวกเขาจะปฏิบัตกับผมเหมือนแขกของรัฐ

ถ้าผมทำหน้าที่ในฐานะฮีโร่แห่งแสง เห็นว่าพวกเขาจะรับประกันการดำรงชีวิตของผมตลอดชีวิตของผม

ผมเรียกร้องที่จะนำเพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดด้วย แต่คนที่มีสกิลที่แข็งแกร่งพูดว่า ‘ชั้นจะทำที่ชั้นต้องการ’ และจากไป

แม้แต่ทากัตซูกิ-คุง ที่ผมอยากจะให้มา ปฏิเสธผม ซึ่งน่าเสียดาย

หลังจากนั้น ผมเรียนรู้เกี่ยวกับโลกนี้ เรียนรู้ว่าจะใช้เวทมนตร์และดาบอย่างไร พบกับคนหลายคน

และจากนั้น การต่อสู้กับกองทัพลอร์ดปีศาจ

พวกเรามีตำแหน่งที่เหนือกว่าในการต่อสู้

ผมสามารถจะกำจัดลอร์ดปีศาจได้เหมือนที่วางแผนไว้

โดยไม่มีผู้เสียชีวิตมาก

“ดันกองทัพลอร์ดปีศาจไปให้มากกว่านี้!”

บางคนพูดอย่างนั้น แต่นายพลยูเวอินที่เป็นผู้บัญชาการห้ามการไปไกลเกินไป

อย่างไรก็ตาม กองทัพลอร์ดปีศาจไม่ได้ถอยทัพอย่างสมบูรณ์ และมันจบที่เราดูสถานการณ์…และเราถูกโจมตี

บางทีเนื่องจากเราลดการป้องกันลงหลังจากกำจัดลอร์ดปีศาจ เมื่อเวลาที่ผมรู้ตัว ผมและกองพลที่ 7 แต่ถูกแยกจากคนอื่นด้วยมาเรีย

บาเรียที่สร้างโดยเฉพาะเพื่อขังฮีโร่แห่งแสงนั้นทรงพลัง และมันเป็นครั้งแรกที่การโจมตีของผมไม่ได้ผล

แล้วก็ แสงอาทิตย์ที่เป็นแกนของสกิลฮีโร่แห่งแสงถูกทำให้อ่อนแอลง

นี่น่าจะเป็นแผนของศัตรูด้วย

สหายของผมล้มตาย…ทีละคน ทีละคน…

และจากนั้น คนเดียวที่ยังยืนอยู่ คือผม

(...นี่คือจุดจบ หือห์) (ซากุไร)

ผมคิดอย่างนี้ขณะที่ผมเหวี่ยงดาบ

ผมยังสู้ได้

ผมโอเคอีก 1 ชั่วโมง

ผมไหว 2 ชั่วโมง

3 ชั่วโมงอาจจะเจ็บปวด

4 ชั่วโมง…น่าจะเป็นไปไม่ได้

การช่วยเหลือจะไม่มาที่นี่

สหายของผมได้มอบชีวิตเพื่อผมไปแล้ว

ผมไม่คิดว่าผมสามารถจะหนีจากบาเรียสีดำนี้ได้ และมอนสเตอร์ได้โจมตีอย่างไม่จบไม่สิ้น

ผมรู้สึกเหมือนผมจะบ้าไป

ผมไม่ได้เหวี่ยงดาบเพราะความรู้สึกว่าเป็นฮีโร่ แต่เพราะความกลัว…เพราะผมไม่อยากตาย

หรือบางทีมันหัวใจผมที่สิ้นหวัง?

แต่มันจะจบในไม่นานนะ

……

ในท้ายที่สุดผมทิ้งความคิดทั้งหมดไป และเริ่มฟันศัตรูตายในท่าทางของหุ่นยนต์

และจากนั้น ในเวลาที่เข่าผมกำลังจะยอมแพ้ น้ำเย็นได้ถูกเทบนหัวของผม

(ชั้นถูกโจมตีเรอะ?!) (ซากุไร)

แต่ผมไม่ได้บาดเจ็บเลยซักนิด

มันนไม่มีเจตนาฆ่า หรือเหมือนกับ มันเป็นเวทมนตร์น้ำที่ผมแม้แต่บอกก็ยังไม่ได้เลยว่ามันเป็นการโจมตีหรือไม่มากกว่า

คนที่ทำอย่างนั้น…เป็นเพื่อนสมัยเด็กของผม

◇◇

“สำหรับตอนนี้ มาทำอะไรบายอย่างเกี่ยวกับบาเรียนี้กันเถอะ” (มาโกโตะ)

หน้าที่ว่างเปล่าของทากัตซูกิ-คุงนั้นเหมือนเดิมตลอด ขณะที่เขาพูดสิ่งนี้

มันเป็นหน้าเดียวกันเมื่อเขาช่วยผม เมื่อผมมีปัญหาในปีแรกของมัธยมต้น

“นายทำลายบาเรียนี้ได้เหรอ ทากัตซูกิ-คุง?!” (ซากุไร)

ผมพยายามจะทำลายบาเรียหลายครั้ง

แล้วก็ ควรจะมีนักเวทย์ที่มีทักษะมากมายอยู่กับนายพลยูเวอินข้างนอก

แม้ด้วยนั้น มันยังไม่มีการเจาะทะลุมา ทั้งวัน

การตอบของทากัตซูกิ-คุงไม่ได้ตอบคำถามผม

“ซากุไร-คุง จับชั้นไว้” (มาโกโตะ)

“เอ๋?” (ซากุไร)

“เร็ว เร็ว” (มาโกโตะ)

“ข-เข้าใจแล้ว” (ซากุไร)

ผมจับไหล่ของทากัตซูกิ-คุง

“แต่มันไม่จำเป็นต้องทั้งสองมือนะ…ยังไงซะ โอเค” (มาโกโตะ)

พูดสิ่งนี้ ทากัตซูกิ-คุงยกมือซ้ายของเขาขึ้นสูง

“เวทย์น้ำ: [น้ำตกที่ยิ่งใหญ่]” (มาโกโตะ)

“อุว้า!” (ซากุไร)

ทันทีต่อมา น้ำจำนวนมากดั่งสระว่ายน้ำได้กลับหัว กวาดทั้งที่

และมันดำเนินต่อไปและ {ไม่มีสัญญานว่าจะจบ}

ที่ที่เราอยู่ถูกกลืนโดยน้ำทันที

ผ-ผมจะจมน้ำ!

“เวทย์น้ำ: [หายใจใต้น้ำ]” (มาโกโตะ)

“เวทย์น้ำ; [พูดใต้น้ำ]” (มาโกโตะ)

เสียงมาถึงหูของผม

〈ได้ยินชั้นมั้ย ซากุไร-คุง?〉 (มาโกโตะ)

〈...ใช่…นั่นน่าประทับใจ มีเวทย์แบบนี้ หือห์〉 (ซากุไร)

ผมเรียนรู้เกี่ยวกับหายใจใต้น้ำในลาเบรินทอส แต่ผมไม่รู้ว่ามีเวทมนตร์ที่อนุญาตให้พูดได้ด้วย

แล้วก็ ทากัตซูกิ-คุงใช้น้ำตกที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งอนุญาตให้สร้างน้ำจำนวนมหาศาล

เขาใช้ 3 เวทมนตร์ในเวลาเดียวกัน

นักเวทย์ที่ใช้ 3 เวทมนตร์ในเวลาเดียวกันหายากแม้ว่าในอัศวินแห่งแสง

ในทันทีนั้น…

(ทากัตซูกิ-คุง! ศัตรูมาแล้ว!) (ซากุไร)

แม้ว่าอยู่ใต้น้ำ มีมอนสเตอร์ที่เข้าหาเราด้วยความเร็วสูง

“เวทย์น้ำ: [มังกรน้ำ]” (มาโกโตะ)

ทากัตซูกิ-คุงยิงเวทมนตร์ {โดยไม่แม้แต่มองไปที่นั่น}

มอนสเตอร์หมุนเหมือนพวกมันถูกล้างไป

〈ชั้นคิดว่าข้างในบาเรียใกล้จะเจ็มไปด้วยน้ำแล้ว~ น้ำที่สร้างจากเวทมนตร์ถูกปฏิบัติเหมือนการโจมตีด้วยเวทมนต์ หือห์ มันถูกดูดซึมไปโดยบาเรีย…เป็นไปอย่างที่คาด〉 (มาโกโตะ)

ทากัตซูกิ-คุงเกาแก้มของเขาและหัวเราะเบาๆ

แต่ ไม่ใช่ว่านั่นแย่เหรอ?

〈ถ้ามันถูกดูดซึมไปโดยบาเรีย ไม่ใช่ว่ามันไม่มีประโยชน์เหรอ…?〉 (ซากุไร)

〈มันโอเค ชั้นแค่ต่องสร้างน้ำมากกว่าที่มันถูกดูดซึม〉 (มาโกโตะ)

〈...ทำอย่างนั้น…ได้เหรอ?〉 (ซากุไร)

〈ได้ ด้วยเวทย์สปิริต น่ะนะ〉 (มาโกโตะ)

ทากัตซูกิ-คุงพูดระหว่างที่แสงรอยยิ้มที่อวดดี

อาา หน้านี้พูดว่าเขาตั้งในกับมันอย่างแน่นอน

มันเป็นหน้าที่ทากัตซูกิ-คุงทำเมื่อเขาจะทำการแกล้ง

〈งั้นตอนนี้ มาไปที่ขั้นต่อไปกัน〉 (มาโกโตะ)

〈ขั้นต่อไป?〉 (ซากุไร)

อะไรในโลกนี้ที่มันจะเป็นได้กัน?

“เวทย์น้ำ: [ทะเลลึก]” (มาโกโตะ)

ทันทีที่ผมได้ยินคำพูดนั้น ความเย็นวาบวิ่งมาที่หลังผม

นี่เป็นเวทมนตร์ที่…ทากัตซูกิ-คุงใช้กับฮีโร่สายฟ้าที่ไฮแลนด์

〈ซากุไร-คุง อย่าปล่อยมือนะ โอเคมั้ย?〉 (มาโกโตะ)

ผมพยักหน้าอย่างลนลาน

และจากนั้น ผมได้ยินเสียงของทากัตซูกิ-คุง -ด้วยเวทมนตร์น้ำเป็นตัวกลาง

“น้ำลึก: 10,000 เมตร” (มาโกโตะ)

ระบบเมตรไม่ใช่ระบบวัดระยะที่ใช้บนโลกนี้

นั่นทำไมเวทมนตร์นี้ต้นกำเนิดมาจากทากัตซูกิ-คุง

ถ้าผมจำไม่ผิด ทะเลที่ลึกที่สุดของโลกเราคือร่องลึกก้นสมุทรมาเรียนา

ความลึกคือ 10,900 เมตร

พูดอีกอย่าง 10,000 เมตรในทะเลลึกนั้นใกล้กับความลึกที่สุดในโลกของเรา

ผมไม่ใช่พวกวิทยาศาตร์ แต่ผมคิดว่าการคำนวน 3m^3 คือ 1 ตัน

ไม่มีสิ่งมีชีวิตที่ใช้ชิวิตอยู่ในนั้นได้

ผมใช้ [ตรวจจับ]

มอนสเตอร์ที่มีชีวิตอยู่ข้างในบาเรีย…

ไม่มี

(ท-ทากัตซูกิ-คุง…) (ซากุไร)

ผมกังวล

นี่เป็นเวทมนตร์ที่ 5

มากกว่านั้น เวทมนตร์ขนาดนี้

มันโอเคกับมานากับการควบคุมหรือ?

〈โออ้ มอนสเตอร์ที่เข้ามาในบาเรียได้ถูกกำจัดไปด้วยตัวมันเอง โชคดีจัง~〉

ผมได้ยินเสียงที่เด้งของทากัตซูกิ-คุง

อา เขาดูเหมือนจะโอเคโดยสิ้นเชิง

ผมรออีกซักพักข้างในน้ำ แต่มอนสเตอร์มาหาเราไม่ได้ถ้าให้เริ่มพูด

มันเป็นเวลาที่สงบสุข

〈ไม่มีอะไรให้ทำเลย〉 (มาโกโตะ)

ทากัตซูกิ-คุงยืดตัวดั่งเขาเบื่อ

เขาใช้น้ำตกที่ยิ่งใหญ่ต่อไปดั่งมันไม่มีอะไรเลย และเขากำจัดมอนสเตอร์ที่เข้ามาโดยใช้ทะเลลึก

แต่ปรกติแล้วคุณจำเป็นต้องมีสมาธิจำนวนที่ไม่น่าเชื่อนะ

〈ทากัตซูกิ-คุง นายจะทำอะไรหลังจากนี้…?〉 (ซากุไร)

มันไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าเราออกไปจากบาเรียนี้ไม่ได้

คำพูดที่น่าตกใจมาจากทากัตซูกิ-คุง

〈สำหรับตอนนี้ มาลองรอ 24 ชั่วโมงเถอะ〉 (มาโกโตะ)

〈ยี่สิบสี่?!〉 (ซากุไร)

ผมตกใจมาก ผมเกือบจะปล่อยมือออก

นั่นทั้งวัน

〈จากออราเคิลเอสเธอร์-ซัง นายจะไม่สามารถมีชีวิตรอดคืนนี้ ดังนั้นถ้าเราสามารถหยุดเรื่องนั้น ไม่ใช่ว่าภาพอนาคตจะเปลี่ยนเหรอ?〉 (มาโกโตะ)

〈แต่แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น 24 ชั่วโมงมันแค่…〉 (ซากุไร)

ไม่มีทางที่เขาจะตั้งสมาธิได้นานขนาดนั้น

〈แต่ถ้ามันเป็นเกม ชั้นเล่นได้ 3 วันติดกันนะ〉 (มาโกโตะ)

〈...〉

ตอนนี้ที่เขาพูดถึงมัน นั่นก็จริง

เมื่อทากัตซูกิ-คุงพูดว่าเขาไม่ได้นอนมา 3 วัน มันหมายถึงว่าเขาไม่ได้นอนมา 3 วันจริงๆ

〈ไม่มีอะไรจะทำ งั้นมาคุยเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง ซากุไร-คุง〉 (มาโกโตะ)

〈ตอนนี้เหรอ?!〉 (ซากุไร)

ผมได้โดนกับการเปลี่ยนที่ใหญ่จากความต่างระหว่างตอนนี้กับสถานการณ์ที่สิ้นหวังก่อนหน้านี้ แต่ผมพยายามใช้สมองของผมเพื่อหาอะไรมาพูด

〈งั้น เกี่ยวกับมังกรโบราณที่ชั้นสู้เมื่อชั้นไปที่ประเทศแห่งดิน…〉 (ซากุไร)

〈โอ้ สวย! ชั้นอยากได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนั้น!〉 (มาโกโตะ)

ทากัตซูกิ-คุงชอบหัวเรื่อง

หลังจากนั้น ผมฟังเวลาที่ทากัตซูกิ-คุงอาละวาดในประเทศแห่งไฟ

ผมได้คำถามรัวเป็นกระสุนเกี่ยวกับคู่หมั้นของผม และเมื่อผมสงสัยว่า มันมีอะไรเหรอ เขาขอคำแนะนำจากผมพูดว่า: ‘ชั้นได้ถูกลากไปในเรื่องของผู้หญิงง่ายๆ เห็นมั้ย… แต่ชั้นมีเป้าหมายที่จะจบแบบฮาร์ดคอร์โลกนี้นะ’

ผมไม่คิดว่าผมเป็นคนที่เหมาะสมที่เขาควรจะถามเรื่องนั้นกับผม

พวกเขาคุยกันต่อซักพัก

และในทันทีนั้น…*แคร๊ก*

ผมได้ยินเสียงเหมือนบางอย่างแตก

นี่มัน…?!

〈ทากัตซูกิ-คุง!〉 (ซากุไร)

〈อะไร นั่นมันเร็วกว่าที่ชั้นคิด〉 (มาโกโตะ)

บาเรียแตก

〈แค่ยังไงกัน…กับบาเรียนั่น…?〉 (ซากุไร)

〈ชั้นคิดว่ามันเพียงแต่ถึงขีดจำกัดที่มันสามารถดูดซึมไปได้〉 (มาโกโตะ)

ทากัตซูกิ-คุงพูดดั่งมันไม่มีอะไร

ทำลายบาเรีย

มีวิธีใหญ่ๆสำหรับการทำเรื่องนั้น

หนึ่งคือเข้าใจสูตรเวทมนตร์ และทำลายสูตร; วิธีที่ฉลาด

อีกอย่างคือตีบาเรียที่ทรงพลังด้วยเวทย์ที่ทรงพลังเพื่อทำลายมัน; วิธีใช้แรงบังคับ

ทากัตซูกิ-คุงใช้อย่างหลัง

〈แต่ชั้นคิดว่ามันจะอยู่นานกว่านี้นะ…〉 (มาโกโตะ)

มันรู้สึกแปลก

สำหรับวิธีที่ทากัตซูกิ-คุงพูด มันดั่งมีบาเรียจะดีกว่า…

“ซากุไร-คุง มันเป็นตานายแล้ว” (มาโกโตะ)

“...ได้เลย” (ซากุไร)

ผมเขาใจเหตุผลว่าทำไมในไม่นาน

บาเรียพังทลาย และน้ำที่ทากัตซูกิ-คุงสร้างได้เปลี่ยนเป็นมังกรขนาดยักษ์และขึ้นไปบนท้องฟ้า

ฟ้าที่ผมไม่เห็นมาทั้งวัน ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำ

อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างที่ทำให้ผมตกใจมากขึ้นไปอีก

สัวต์สีเงินขนาดยักษ์ได้ยืนอยู่ตรงหน้าเรา

ผมคุ้นเคยกับตัวนั้น

แต่สัตว์สีเงินในความทรงจำผมแก่กว่านี้

มันไม่หนุ่มเหมือนสัตว์ยักษ์ตรงหน้าเรา

ราชาสัตว์ ซากัน

จากที่ทากัตซูกิ-คุงพูดในบาเรียคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเราคือคนที่สืบทอดพลังของรุ่นก่อน และเป็นลอร์ดปีศาจคนต่อไป

 

เป้าหมายเดือน 4/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 180/300
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord