ตอนที่ 33

ตอนที่ 33

ยูกะนั้นอ่อนแอ เธอไม่ใช่แค่อ่อนแอ เธอตื้นและโง่

เธอรู้สึกขอบคุณจากอาซาฮินะที่ช่วยเธอจากการโดนรังแกและเธอพยามจะจ่ายหนี้นั่นคืน
เธอด้วยถูกช่วยเพราะอารมณ์ อาซาฮินพูดสิ่งนั้นแต่เธอรู้สึกขอบคุณลึกๆอย่างเห็นแก่ตัว และเธอพยายามจะจ่ายหนี้นั่นคืนอย่างเห็นแก่ตัว
ผลของมัน, เธอได้ถูกทำเป็นของเล่นโดยพวกนักเลง และทรยศอาซาฮินะที่ช่วยเธอก่อน
เธอมีจิตวิญญานของเด็กที่ถูกรังแก และผู้หญิ่งที่ตื้นและโง่

กลับร้ายกลายเป็นดี มันคือการกระทำที่ต่ำที่สุด ที่คุณสามารถคิดได้
มากกว่านั้น, มันดีเยี่ยมที่ว่าเธอมีผมแต่ถ้าเธอได้รับการช่วยเหลือ และคืนสติกลับมา, เธอจะถูกต้อนจนมุมในความเป็นจริงว่าเธอกลับร้ายกลายเป็นดี และถูกต้อนจนมุม และความเป็นจริงไม่ได้หายไป ไม่ว่าเธอจะชดใช้มากแค่ไหน, ความจริงที่ว่าเธอกลับร้ายกลายเป็นดี จะไม่มีวันหายไประหว่างที่เธอมีชีวิต
แต่กระนั้น, ยูกะถูกช่วยอีกครั้งโดยอาซาฮินะ
เมื่อเธอได้คืนสติและถูกช่วยจากข้างล่างสุด, อาซาฮินะได้สะท้อนในสายตาเธอ
มันจะจบด้วยคำขอบคุณธรรมดามั้ย? มันจะไม่ เธอจะดิ้นทุรนทุรายด้วยความทรมาน จากความสำนึกผิด ขณะที่เธอไม่สามารถจะทนมัน และความเจ็บปวดนั้นจะตามเธอไปจนเธอตาย

มีถนนสามทางให้เลือก
ตาย
หันหนีจากความเป็นจริง
หรือ, การชดใช้

มันง่ายที่จะเลือกอย่างแรกหรืออย่างที่สอง ยูกะเป็นเด็กที่ถูกรังแกดังนั้นเธอควรจะเลือกหนึ่งในนั้น แต่มันจบด้วยสาม ยูกะเลือกทางที่จะชดใช้
เหตุผลคืออาซาฮินะ เลือกอาซาฮินะนั่นโง่

เธอไม่ได้ช่วยยูกะ แต่เธอจะร่วงลงไปที่เดียวกันกับยูกะ, ทางเลือกที่โง่เขลา

ทุกคนจะพูดมันได้ แต่อาซาฮินะพยายามจะทำตามที่พูดจริง
ยูกะไม่มีทางเลือก นอกจากหยุดอาซาฮินะ และตอนนี้อาซาฮินะได้หยุด, เธอไม่สามารถวิ่งหนีจากอาซาฮินะได้
ยูกะไม่ได้เลือกถนนของการชดใช้ ความตายหรือการหนี, อาซาฮินะบังคับตัวเลือกที่สามจากทั้งสอง และบังคับเธอให้เลือกโดยไม่มีที่สำหรับการเลือก
มันเป็นพลังที่คาดไม่ถึง มันไม่มีไหวพริบมากเกินไปที่จะเป็นตัวเลือก เธอนั้นละเอียดอ่อนมากแต่เธอเหมือนกับกอริลลา

เธอโดนกับกำแพงเหล็กระหว่างที่เดินอยู่บนถนน
คู่ต่อสู้คือเหล็ก งั้นเธอทำอะไรไม่ได้นอกจากอ้อม เธอจะกลับไปสู่ทางที่ไม่น่าพึงพอใจ หรือเธอจะเลือกหาเครื่องมือที่จะทำลายเหล็กนั่น? มันเป็นไปไม่ได้ งั้นเธอไม่มีทางเลือกนอกจากอยู่กับที่และไม่มีทางไป
แต่อาซาฮินะจะทำลายกำแพงเหล็กด้วยมือเปล่า
มันไม่มีทางที่จะทำได้ ไม่มีทางที่มือสามารถเอาชนะกำแพงเหล็ก มันเป็นสามัญสำนึกที่ทุกคนรู้
แต่อาซาฮินะทุบมัน เธอยกมือของเธอขึ้นระหว่างที่ตะโกนออกมาดังๆ และทุบกำแพงเหล็กด้วยหมัดนั่น
มันไม่มีทางที่มันจะพัง แทนที่จะอย่างนั้น, มือของเธอของเธอจะถูกทำลาย มันทำลายผ่านผิวหนังและกระดูกเธอถูกขยี้, เลือดสาดกระจายและเธอรู้สึกเจ็บปวดเฉียบพลัน
ปรกติแล้ว, คุณจะยอมแพ้ แต่อาซาฮินะได้ตีทำแพงเหล็กนั่นต่อด้วยมือที่ถูกขยี้ของเธอ
ไม่ว่าอาซาฮินะจะโง่แค่ไหน, อย่างน้อยเธอก็ควรจะรู้ว่าตีกำแพงเหล็กด้วยหมัดจะไม่ทำลายมัน แต่เธอตีมันต่อ
จุดประสุงค์ของอาซาฮินะไม่ใช่ทำลายกำแพงเหล็ก ผมคิดว่าเธออยากสอนยูกะว่ามันมีคนโง่อยู่ในโลกนี้
พลังเงอะงะ แต่ไม่ใช่ทุกคนสามารถทำมัน มันเป็นการแสดงความสามารถที่สามารถทำได้โดยแค่คนที่โง่อย่างซีเรียส

อาซาฮินะช่วยเธอเพราะเธอรู้สึกแบบนั้น อาซาฮินะพูดสิ่งนั้น และเธอได้รู้ว่ายูกะที่เธอช่วยเพราะเธอรู้สึกเหมือนมัน ได้เสียสละกายของเธอเพื่อปกป้องเธอ
สำหรับอาซาฮินะ, ที่โดนทรยศนั้นเรื่องเล็ก
มันเป็นแมลงตัวเล็กๆที่จมอยู่ในแม่น้ำ เธอสามารถเมินมันได้เหมือนปรกติ แต่เธอรู้สึกเหมือนอยากจะช่วยแมลงในวันนั้น และเธอลืมตัวตนของแมลง แต่แมลงไม่ลืมน้ำใจนั้น
แม่ว่าเธอรู้ว่าเธอจะถูกเล็งโดยทหารล้านคน และเธอรู้ว่าทหารล้านคนจะท้าทายแมลงนั้น
แม้ว่าเธอรู้ว่าเธอจะแพ้, เธอยังเริ่มการโจมตีสละชีพไปบนทหารล้านคน ที่เป็นแมลงตัวเดียวเพื่อจ่ายหนี้ของเธอ
แมลงถูกตีจนล้ม และใจและตัวได้ถูกแปดเปื้อนอย่างสมบูรณ์
แม้ว่าแมลงจะทรยศเธอ, เธอควรจะถือความไม่พอใจมั้ย?
เธอจะถือความไม่พอใจกับแมลงที่เธอช่วยเพราะเธอรู้สึกเหมือนมัน ที่อยู่ในสถานการที่สิ้นหวังอย่างแน่นอน โดยไม่มีโอกาสชนะ แต่กระนั้นเธอใส่ความกล้าในตัวเธอและไปโจมตีพลีชีพ?
เธอจะถือความไม่พอใจ เมื่อเธอรู้ว่าแมลงเล็กๆที่ไม่มีใครช่วย, แมลงที่ถูกดูถูกเหวี่ยงเขี้ยวของมันและไปโจมตีพลีชีพกับทหารหนึ่งล้าน?
คำตอบก็คือー

「ไม่มีทางที่เธอจะทำได้」
「เอ๋?」

พึมพำขณะที่ผมปิดตาและนั่งลงบนโซฟา, มารินะที่งอตัวมาข้างหน้าเลียควยของผมระหว่างที่มองขึ้นมา เอียงหัวของเธอ
อาซาฮินะและยูกะเป็นสองด้านของเหรียญเดียวกัน มันคือแสงสว่างและเงามืด
อาซาฮินะที่ใช้การทำลายล้างของพลังของเธอไปทุกที่ และยูกะที่ใช้วิสัยทัศน์ที่เหนือกว่า และพลังการเฝ้าดูกับความรู้เพื่อสะสมเทคนิคของเธอ พวกเขามีปฏิกิริยาเคมีสูงที่สุดถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมัน
ยูกะโตขึ้นอย่างน่าสนใจแต่การได้เห็นความพยายามที่ท่วมท้นของยูกะทำให้ผมสั่น
ยูกะไม่ใช่ความอันตราย มันเป็นยูกะที่มีการสนับสนุนจากอาซาฮินะ
ยูกะต้องสังเกตมันด้วย สัตว์ประหลาดขนาดไหนที่เธอได้มาเป็น อาซาฮินะสังเกตมันมั้ย? ว่าสัตว์ประหลาดขนาดไหนที่หัวเราะอยู่ข้างเธอ
ผมควรจะปล่อยมันไว้แบบนั้นมั้ย? ผมควรจะให้พวกเขาอยู่ด้วยกันมั้ย?
ผมควรจะปล่อยพวกเขาไปแล้วไม่ไปเกี่ยวข้องมั้ย?

ผมรู้สึกถึงความไม่สบายใจนั้น

ถ้าผมไม่ได้ข่มขืนอาซาฮินะ, บางทีการติดต่อกันของอาซาฮินะและยูกะจะไม่เกิดขึ้น
ผมข่มขืนอาซาฮินะและเธอหล่นไปอยู่จุดที่ต่ำสุด อาซาฮินะได้กลายเป็นตัวคนเดียวเพราะสิ่งนั้น และถูกเล็งโดยพวกนักเลง และยูกะ ได้ถูกเลือกในฐานะทูตกับอาซาฮินะ ที่หล่นไปอยู่จุดต่ำสุด และจากนั้นตาของอาซาฮินะได้เปิดบนสถานการณ์ที่เป็นจริงของยูกะ และสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวได้เกิดจากการตื่นของอาซาฮินะ
ยูกะยังเป็นแมลงเล็กๆ แต่เธอได้มีพลังที่เหลือเชื่อ
ตาของเธอสามารถจับได้ 360 องศาของรอบๆ และได้รับข้อมูลเชิงลึก และเธอมีความารถที่จะเข้าใจข้อมูลมากมายอย่างต่อเนื่อง ที่เธอได้รับจากตาของเธอ คุณสามารถพูดได้ว่า มันเป็นระบบสนับสนุนเดียวกัน กับความสามารถของผม เธออ่อนแอตัวคนเดียว แต่เธอได้ถูกยอมรับเป็นผู้ช่วยของกอริลลาที่มีพลังกายที่มหัศจรรย์
ผมรู้สึกว่าสองคนนั้นด้วยกันนั้นอันตราย
พูดสิ่งนั้น, ถ้าผมโยนอาซาฮินะทิ้ง, ผมจะโยนยูกะในเวลาเดียวกัน
ยังไงซะ, ผมอาจคิดมากเกินไป และการฝึกของอาซาฮินะจะเริ่มในสัปดาห์หน้า เราควรจะมาดูว่าสิ่งต่างๆเป็นไปอย่างไรระหว่างฝึกเธอมั้ย?
ถ้าผมตัดสินว่ามันอันตราย ผมจะขยี้เธอทันที ก่อนที่มันจะอยู่เหนือการควบคุม

「อืม…」

ผมคืนสติกลับมาเมื่อผมได้ยินเสียงและลดสายตาของผมลง
มารินะมองขึ้นมาหาผมระหว่างที่เอียงหัว

「ชั้นแค่พูดกับตัวเอง เงียบซะแล้วเลียควย」
「ค-ค่ะ~♥」

หน้าแดงจากคำพูดผม, มารินะงอตัวมาข้างหน้าอีกครั้ง, จากนั้นเธอชักแท่งด้วยมือของเธอและเลียควยด้วยลิ้นของเธอ
หืมม, มันรู้สึกดี ความรู้สึกของลิ้นที่ลื่นๆที่คลานผ่านควยผมรู้สึกดี แต่ผมไม่สามารถน้ำแตก มันช้าเกินไปจนมันทนไม่ได้
นั่นโอเคตอนนี้ ยูกะจะมาภายหลัง ดังนั้นผมไม่สามารถสร้างความพยายามที่สูญเปล่า

「เรโระเรโระ ♥ จุ๊จุ๊จุ๊จุ๊ ♥ มุ๊ชุ่ ♥ จุโป๊ะจุโป๊ะ ♥ เรโระเรโระเรโระ」

เลียควยของผม, ถูกจูบโดยปากที่เปียกและนุ่ม, เธอนำหัวควยเข้าไปในปากเธอขณะที่เธอดูด จากนั้นมารินะเลียรูฉี่ด้วยลิ้นของเธอ
มันแค่เลียแต่การการทำได้อนาจารขึ้นอย่างช้าๆ มากกว่านั้น มันอันตรายเพราะเธอชักเสาของผมด้วยมือของเธอ

「ฮ่าา ♥ ฮ่าา ♥ ฮ่าา ♥」

มารินะมองขึ้นมาหาผมระหว่างที่แลบลิ้นออกมาและเลียควยผมอย่างอร่อย เสาได้ถูกชัก *เลีย* และรูฉี่ได้ถูกกระตุ้น และตาของเธอมองผมขณะที่เงยหน้าขึ้น
มารินะที่มองผมอย่างโลภระหว่างที่หายใจเร็ว เอามื่อซ้ายใส่เข้าไปในกระโปรงเธอและมันสร้างเสียงเปียกที่ลามก
เธอได้เงี่ยนจากการเลียควยและเริ่มช่วยตัวเอง เพราะเธอไม่สามารถทนมันได้
มากกว่านั้น, เพราะกระดุมรอบหน้าอกของชุดนักเรียนได้ถูกปลด, หุบเขาลึกของเธอสามารถมองเห็นได้ ไม่, เธอแสดงมัน
ให้ คนรักหน้าอกอย่างผมดูเนินนมของเธอ, เธอมีเจตนาแฝงที่จะชวนผม แต่มันเรียบเกินไป

「ตาที่ใจดีของเธอมันไม่ดี」

มารินะรู้สึกสิ้นหวังเมื่อผมบอกเธออย่างนั้นและเธอลดหน้าลงแต่กระนั้น, เธอจูบควยของผม จากนั้นดูดรูฉี่ขณะที่เธอเลียควย ระหว่างที่เล่นกับหีของเธอ
ยูกะจะชวนผมดีกว่านี้ ธรรมชาติมากกว่านี้, มีเสน่ห์และมีทักษะมากกว่านี้
และเมื่อเทียบกัน, การชวนของมารินะนั้นแย่ แต่ผมรู้สึกถึงความสิ้นหวัง และมันทำให้ผมเงี่ยน ในอีกความหมายหนี่ง
สำหรับการเปรียบเทียบ, เธอเป็นผู้หญิงที่ทำอาหารไม่เก่ง แต่ยังจับข้าวปั้นที่บิดเบี้ยวด้วยความรัก และหัวเราะด้วยความคิดที่บริสุทธิ์
ความรู้และประสบการณ์, และความพยายามที่ไม่อนุญาตให้ประณีประนอม สร้างจานที่มันจะอร่อยอย่างชัดเจน แต่ข้าวปั้น, ผักดอง, และซุปมิโซะ เป็นอาหารที่เหนือกว่า

นั่นใช่แล้ว, มารินะใช้บางอย่างนอกจากเทคนิค

ยูกะทำให้เธอพ่ายแพ้ด้วยเทคนิคแต่ผมเงี่ยนอย่างแน่นอนโดยมารินะ นี่บางทีอาจจะเป็นที่ยูกะควรจะให้ความสนใจ และยูกะขโมยมัน คำตอบคือนิตยสารนี้
ผู้หญิงที่ปริ้นอยู่บนนิตยสาร นั้นสามารถเรียกได้ว่าคนสวยอย่างแน่นอน แต่มีผู้หญิงที่ไม่ได้ขนาดนั้นรวมอยู่ในนั้นด้วย
อย่างอื่นนอกเหนือจากความสวยเหรอ? เมื่อร้อยคนได้ถูกถาม, 80 จะตอบว่าไม่สวยแต่ 10 คนนั้นจะตอบว่าสวย ผมอยู่ใน 10 คนนั้น

ผู้หญิงน่ารักนั้นน่ารัก แต่ผู้หญิงที่ส่วนใหญ่ไม่ได้เรียกว่าน่ารักมีเสน่ห์ที่ประหลาดอยู่ข้างในพวกเขา

อาซาฮินะคือผู้หญิงในหมู่ผู้หญิงที่ผมรู้ ที่ภาพลักษณ์เป็นรสนิยมผม เธอมีทวินเทลและท่าทางที่หยิ่ง และตาแมวของเธอสร้างท่าทางที่หยิ่งขึ้นไปอีก หรือว่า, เธอนั้นหยิ่งจริ่งๆ มันแค่ภาพลักษณ์เธอดีจริงๆ ข้างในเธอคือขี้แต่ภาพลักษณ์เธอดีที่สุด คุณอยากจะแหย่เธออย่างแน่นอนเพราะความหยิ่ง
ต่อไปคือคิซารากิ เธอเป็นคนสวยที่แข่งกับอาซาฮินะได้เมื่อมันเป็นเรื่องภาพลักษณ์ เธอแม้แต่เป็นศาลเจ้าเคลื่อนที่ในฐานะตัวแทนของอาซาฮินะ สำหรับความสามารถ มันเป็นไปได้ว่าเธออาจจะเหนือกว่าอาซาฮินะในเรื่องความงดงาม
ต่อเป็นคงจะเป็นยูกะ ยูกะมีตัวที่เตี้ยและตาและผมสีดำ แต่ตัวตนเธอถ่อมตัวและค่อนข้างธรรมดา เธอค่อนข้างเป็นคนสวยแต่ขาดความงดงามเหมือนอาซาฮินะและคิซารากิ
ในอีกทางหนึ่งเธอใส่บรรยากาศที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสา
จากนั้นมีมารินะแต่เธอดีเกินไปที่จะเรียกว่าคนสวย
มากกว่านั้น, ความสูงและสไตล์ของเธอได้ดี, และนมใหญ่
อย่างไรก็ตามระดับของ, อาซาฮินะ, คิซารากิ, และยูกะนั้นสูงเกินไปจนเธอด้อยกว่าเมื่อเทียบกับสามคนนี้
นั่นใช่แล้ว, เธอด้อยกว่าอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม, ผมคิดว่ามารินะน่ารักกว่าอาซาฮินะ, คิซารากิ และยูกะตอนนี้
สั้นๆก็คือ, ผมได้ถูกดึงดูดโดยมารินะโดยอย่างอื่นที่ไม่ใช่ภาพลักษณ์ แม่ว่าผมก็ยังไม่ชัดเจนกับมันดังนั้นผมพูดไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ยูกะเข้าใจมัน แม้ว่ามันจะเป็นองค์ประกอบที่ผมสมควรจะรู้ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจมันอย่างดี แต่ยูกะเข้าใจด้วยพลังที่น่ากลัว ยูกะอาจจะมีพลังที่เห็นและเข้าใจบางอย่างที่มันไม่มีรูปทรง มันได้อันตรายมากว่ามองแบบเอ็กซ์เรย์ของผมมาก

「มารินะ」

ผมเรียกมารินะระหว่างที่ยิ้ม
ความเย็นยะเยือกวิ่งผ่านสันหลังผม ตัวผมได้สั่นเป็นผลของมัน แต่ผมไม่ได้รู้สึกไม่สบายใจหรือกลัว
มันสนุกมาก
ผมเอาอาซาฮินะไว้ข้างๆก่อนตอนนี้ และยูกะได้โตเป็นอะไรที่น่าสนใจ
มารินะแยกริมฝึปากของเธอกับรูฉี่ของผมและสร้างเสียงเอฟเฟค ชุรุน

「เธอจะมาในไม่ช้าแล้ว」

ดาบที่เล็กได้เขย่า, ส่งการโจมตีพลีชีพสู่ทหารล้านคนระหว่าที่ร้องไห้, ถูกล้มและขยี้, แมลงได้กลายเป็นของเล่น

「ฟังนะมารินะ, อย่ามาเกี่ยวข้องไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ทั้งหมดเพราะเธอได้เป็นคนที่ตัณหาจัดอย่างน่าตกใจ อย่าเสียชั้นไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น」

เธอไม่ใช่แมลงอีกต่อไป เธอกลายเป็นสัตว์ประหลาดที่มีตาที่สาม

「...ม-ไม่มีทาง」

มารินะที่หันหน้าหาผมงอตัวมาของหน้าบอกผมด้วยหน้าที่ดูซีเรียสระหว่างชักควยของผม

「มันไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เธอสามารถชนะได้ ถ้าเธอทำมันไม่ดี, ใจของเธอจะพ่ายแพ้จนมันไม่สามารถฟื้นคืนได้」

มารินะกลืนน้ำลายเธอระหว่างที่ชักเสาขอาควยขณะที่ผมบอกเธอ

「ชั้นไม่คิดที่จะชนะ เน่-ซังนั้นเป็นข้อยกเว้น ถ้าชั้นเผชิญกับเน่-ซัง, ชั้นอาจจะตายโดยเปล่าประโยชน์ ยังไงก็ตาม」

มารินะพูดในเสียงที่สั่นและเธอยิ่มระหว่างชักควยของผม
ฟุฟุ, เธอพูดบางอย่างที่ดี
หรือว่า, ยูกะแค่อยากทำให้ผมพอใจ ผมได้กังวลด้วยบางอย่าง แต่ผมไม่คิดส่าเธออันตรายขนาดนั้น

「ยังไงซะ, ถ้าเธออยากสู้กับยูกะงั้นก็เหมาะกับเธอแล้ว เธอจะพลิกกระดานอยู่ดี แต่เธอที่พ่ายแพ้นั้นก็น่าเงี่ยนในตัวของมันเอง」
「♥」

มารินะหน้าแดงซักพักหนึ่งจากคำพูดของผม, เธอส่งเสียงทางจมูกและชักควยของผมอย่างรุนแรง

「โปรดมอบควยให้ชั้น♥」

มองผมด้วยตาที่เปียกระหว่างที่ชัดควยของผมอย่างรุนแรง, มารินะร้องขอในเสียงหวาน

「ไม่」

ผมปฏิเสธคำร้องขอทันที
ผมบอกเธอว่าผมไม่อาจทำให้อสุจิเสียเปล่า

「โปรดมอบควยให้ชั้น♥」
「ไม่」
「โปรดมอบควยให้ชั้น♥」
「ไม่」
「โปรดมอบควยให้ชั้น♥」
「ไม่」
「โปรดมอบควยให้ชั้น♥」
「ไม่」
「โปรดมอบควยให้ชั้น♥」
「ไม่」
「โปรดมอบควยให้ชั้น♥」
「ไม่」
「โปรดมอบควยให้ชั้น♥」
「ไม่」
「โปรดมอบควยให้ชั้น♥」
「ไม่」
「โปรดมอบควยให้ชั้น♥」
「ไม่」

ผมปฏิเสธเธออย่างชัดเจนแต่มารินะได้ขอซ้ำๆ
มันน่าหงุดหงิดเธอเธอเหมือนสุนัขที่กระดิกหางดังนั้นผมไม่รู้สึกโกรธเลยซักนิด
ถ้าผมมีการแลกเปลี่ยนแบบนี้นอกเหนือจากมารินะ, ผมอาจจะอารมณ์เสียไปแล้ว แต่ผมได้แหย่เธออย่างหนัก, บางทีดื้อรั้น, และบางทีเธอได้มีทาทางที่หยิ่ง, เพราะมันเป็นมารินะ ผมยกโทษให้เธอได้ด้วยบางอย่าง

「โปรดมอบควยให้ชั้น♥」
「...ฮ่าา」

มารินะที่กระดิกหางเอาชนะผมด้วยการยืนกรานของเธอ ดังนั้นผมถอนหายใจและพยายามจะคว้าหน้าอกของมารินะ
ตาของมารินะแวววาวจากนั้นー

「เธออยู่นี่แล้ว」

อินเตอร์โฟนก้องอยู่ในห้อง
มารินะที่ชักควยอย่างยินดีหยุดขยับและสีหน้าเธอได้แข็ง
ทันทีที่เธอรู้ว่ายูกะได้มา, เธอดูเหมือนจะหดลง
มารินะตัดสินใจจะเผชิญหน้ากับยูกะแม้ว่าเธอเผชิญหน้ากับความรู้สึกผิดแต่ยังไงซะ, มันจะไม่ไปง่าย

「มากับชั้น」

พูดสิ่งนั้นขณะที่ผมลุกขึ้น, ผมเดินระหว่างที่ควยที่โกรธยังอยู่ข้างนอก
ทันทีที่ผมเห็นคู่ต่อสู่อยู่อีกฝั่งของประตู, ควยผมได้ออกมาในที่เปิดอาจจะทำยูกะตกใจ มากกว่านั้น, มารินะยืนอยู่ข้างผม
มารินะเลียควยระหว่างที่เล่นกับตัวเธอเอง ดังนั้นกลิ่นผู้หญิงของเธอได้เข้มข้น สำหรับผู้มีประสบการณ์อย่างยูกะ, เธอจะสังเกตกลิ่นผู้หญิงมาจากมารินะอย่างแน่นอน ดังนันเธอจะติดว่าสองคนได้เย็ดกันไปแล้วก่อนเธอมาถึง ผมให้มารินะเลียควยเพราะเหตุผลนั้น
ผมไม่รู้ว่ามันจะได้ผลมั้ย แต่ผมต้องทำการเคลื่อนไหวแรก และผมยังคาดหวังผลของมันในความหมายอื่น
ถ้าเธอคิดว่าผมและมารินะเย็ดกันแล้ว, แต่แม้ว่าเธอจะช็อก, เธออาจจะลงมันกับมารินะ
สั้นๆก็คือ, ถ้าเธอคิดว่าความใคร่ผมลดไปแล้วเพราะผมน้ำแตกไปเยอะแล้ว โอกาสอาจจะมา และผมยังไม่ได้น้ำแตกจริงๆแล้ว และเสร็จการเตรียมตัวสำหรับการกระทำ โดยการให้มารินะเลียผมตลอดเวลานี้ ผมสามารถใส่เต็มกำลังได้ทุกเวลา
ถ้ายูกะแสดงโอกาสแม้แต่เล็กน้อย, ผมสามารถใช้เทคนิคใหม่ที่ผมปลูกมากับมารินะและโจมตีเธอทันที
โจมตีต่อเนื่อง ผมจะนำยูกะไปสู่การแตกที่แท้จริงโดยไม่มอบโอกาสให้เธอโจมตีสวนมา
มันคือผมที่ชนะถ้าเธอแตกแม้แต่ครั้งเดียว เธอไม่สามารถหนีจากการแตกที่แท้จริงได้แม้ว่าเธอสลบ ผมจะทำให้เธอแตกต่อจนเธอสติหลุด
แต่ความเป็นไปได้ของแผนการนี้น้อยอย่างที่สุด ในท้ายที่สุด ถ้าเธอไม่แสดงโอกาสเลย พูดสิ่งนั้น, มันดีกว่าที่จะลองโจมตีก่อนมากกว่าการที่ไม่ทำอะไรเลย

เดินในทางเดินกับมารินะ, เรายืนอยู่หน้าประตู จากนั้นผมใช้มองแบบเอ็กซ์เรย์และมองคนที่อยู่อีกฝั่งของประตู

ไม่ต้องสงสัย มันคือเธอ

ผมกลืนน้ำลายและตาผมเบิกกว้างเมื่อผมลดสายตาลง
มาริเลียควยผมขนาดนั้นแต่ควยผมเหี่ยวแล้ว
ผมกลัว
ฟุฟุ, เข้าใจแล้ว, มันเป็นอย่างนั้น
นั่นถูกแล้ว, ผมกลัว
ยอมรับการท้าทาย อย่าหันตาออกจากความเป็นจริง ผมยอมรับว่าผมกลัวและมารับการโจมตีครั้งแรกเถอะ

「มารินะ ชักควยชั้นระหว่างเล่นกับหีของเธอ」
「ค-ค่ะ♥」

มารินะที่สั่นระหว่างมองที่ประตูพยักหน้ากับคำพูดผม และใส่มือซ้ายเข้าไปในกระโปรง จากนั้นเธอชักควยผมอย่างอ่อนโยนระหว่างที่สร้างเสียงเปียกที่อนาจาร, เธอมองขึ้นมาหาผมด้วยตาที่เปียกระหว่างที่ชักควยผม
ควยผมแข็งดั่งหินทันทีเหมือนกับใช้เวทมนตร์
โอเค, มาเปลี่ยนแผนเถอะ มาเปิดประตูระหว่างที่มารินะช่วยตัวเองและชักควยของผมเถอะ

「ชั้นเปิดละนะ」
「ค-ค่ะ♥」

มารินะพยักหน้ากับคำพูดผม ผมพยักหน้ากลับเมื่อผมเห็นมัน และวางมือลงบนลูกบิดประตูระหว่างที่กลืนน้ำลาย จากนั้นประตูได้ถูกเปิดด้วยกำลัง

「ม-โมตะ-คุง」
「!?」

ในเวลาเดียวกันที่ผมเปิดประตู ยูกะพุ่งเข้ามาที่ทางเขาเหมือนร่วงลง ผมแข็งในความตกใจซักพักหนึ่ง
ใจเย็น เคล็ดราคาถูกจะไม่มีผลกับยูกะ มารินะอาจจะช่วยตัวเองระหว่างที่ชักควยผมแต่ความเป็นไปได้ที่ยูกะปัดป้องมันออกไปนั้นสูง
เพราะผมตั้งแผนนี้ด้วยข้อสันนิษฐานว่ามันจะล้มเหลว, ผมไม่อยู่ในความตื่นตกใจแม้มันจะไปได้ไม่ดี

「ช-ชั้นทำยังไงดี, โมตะ-คุง」

แม้ว่ามารินะทำเสียงช่วยตัวเองที่เปียกและลามกขณะที่ชักควยผม ยูกะมองขึ้นมาหาผมด้วยตาที่แฉะ โดยไม่มองแม้แต่มารินะ
อย่างที่คาด, ชัยชนะของการเคลื่อนไหวแรกนั้นล้มเหลว
งั้นมาไปอันต่อไป
แผนต่อไปไม่ใช่บางอย่างที่เรียกว่าแผน กระทำชำเรายูกะระหว่างทีดันเธอเข้ากับกำแพง แม้มันบังคับและผมไม่สามารถเล้าโลมได้อย่างพอใจ, ผมต้องทำการเคลื่อนไหวนี้อยู่ดี
ผมไม่สามารถปล่อยให้ยูกะทำตามที่เธอต้องการได้
ผมยื่นมือออกไปหายูกะระหว่างที่มีความคิดแบบนั้น ในเวลานั้น

「ชั้นซื้อเสื้อผ้าน่ารักในที่สุด! ชั้นทำเต็มที่ด้วยความกังวลที่จะเลือกเสื้อผ้าที่โมตะ-คุงคิดว่าน่ารัก แม้อย่างนั้น」

ยูกะปิดหน้าอกเธอด้วยมือของเธอ, พูดออกมาด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาจากตา
เสื้อผ้า? เสื้อผ้าน่ารัก?
ผมบอกตัวผมว่าผมจะไม่รับการเชิญของยูกะแต่ผมสงสัยตอนนี้
ผมกึ่งยาวของเธอผูกเป็นหางม้า เธอได้ปล่อยผมทุกครั้งที่โรงเรียนอย่างทุกครั้ง แต่ยูกะทำทรงหางม้าเมื่อเธอมาที่บ้านผม
ทั้งหมดเพราะเธอรู้ว่าผมชอบหางม้า
พูดตรงๆ, หางม้าของมารินะมีความประทับใจที่เบา และหางม้าของยูกะดูบริสุทธิ์และไร้เดียงสา, บรรยากาศที่เรียบร้อยนั้นเหมาะกับยูกะในทุกความหมาย
แล้วก็, มันไม่มีควงสว่าน
ยูกะใส่เสื้อถักสีดำที่ทำให้เส้นร่างกายของเธอเด่น มันดูเหมือนกันกับที่มารินะใส่ เมื่อเธอมาค้างที่บ้านผมคราวที่แล้ว และมีบูทสูงสีดำที่สูงไปถึงหัวเข่าเธอ
ทั้งตัวของยูกะได้สีดำและมันดูโตกว่าปรกติ

「ช-ชั้นอยากจะมาเร็วกว่านี้, ชั้นวิ่งเพราะชั้นอยากจะเจอกับโมตะ-คุงไว้กว่านี้! จากนั้นเสื้อชั้นไปติดในกิ่งไม้」

ยูกะมองขึ้นมาหาผมระหว่างที่ตะโกน
เสื้อผ้าเธอไปติดกับกิ่งไม้
ได้ยินคนพูดนั้น, ตาผมได้ถูกดึงดูดไปที่หน้าอกยูกะโดยธรรมชาติ
ไม่มีการขาดในชุดของเธอ มือของเธอไม่ปิดอะไรนอกจากหน้าอกของเธอ

「ด-โดนเกี่ยวที่ไหน」

ไม่มีที่อื่นยกเว้นหน้าอกเธอ มือของเธอไม่ได้ปิดอะไรยกเว้นหน้าอกเธอ ผมรู้นั้นแต่ผมไม่สามารถช่วยได้ยกเว้นแต่ถาม

「น-นั่น…」

ยูกะมองขึ้นมาและหูของเธอแดงทันที, จากนั้นเธอถอนสายตาทันใด จากนั้นมือเธอที่ปกปิดหน้าอกอยู่แข็งตัวและต้นขาของเธออยู่ไม่สุข
มันไม่ต้องสงสัยเลย กิ่งไม้ได้เกี่ยวหน้าอกเธอ เสื้อที่แหว่งไปเป็นบริเวณหน้าอกของเธอ
ผมใช้ความสามารถเมื่อมองหน้าอกยูกะแต่เพราะเธอปิดมันด้วยมือ, ผมสามารถเห็นแค่ในปากเธอดังนั้นผมไม่สามารถเห็นหน้าอกเธอ
ผมอยากเห็น ผมอยากเห็นว่าเสื้อเธอขาดยังไง

「ห-ให้ชั้นดูหน่อยได้มั้ย?」

ถามยูกะด้วยใจที่เต้น, ยูกะได้สั่นและถอยไปพร้อมกับหูที่แดง

「ม-ไม่ ชั้นเอาให้ดูไม่ได้」

ถอนสายตาไปจากผม, ยูกะกระซิบระหว่างที่ถอยไป
มันดูเป็นยังไง? เสื้อของเธอขาดยังไง?
เธอรู้สึกอายจริงๆเหรอ? เธอโชว์ให้ดูไม่ได้ไม่ว่ายังไงเหรอ
ผมอยากเห็นมัน ผมอยากเห็นมันไม่ว่ายังไง

「ค-แค่โชว์มันมา」

ผมคะยั้นคะยอยูกะและดันเธอเข้ากับประตู จากนั้นผมจับมือขวาที่ปิดหน้าอกของยูกะ

「ม-ไม่ ไม่ได้, โมตะ-คุง ชั้นไม่อยากจะโชว์มัน มันน่าอาย」

ยูกะถอนสายตาไปจากผมและมองขึ้นมาหาผมด้วยตาที่แฉะ, จากนั้นเธอร้องขอการให้อภัยด้วยหน้าที่แดง

「ง-เงียบน่า แค่โชว์มันได้แล้ว」

พูดสิ่งนั้น, ผมยกข้อมือขวาของยูกะด้วยกำลัง

「อ้า」

ยูกะส่งเสียงร้องเล็กๆ, เธอปิดตาเธอลงอย่างแรงและหน้าเธอแดงฉาน

「โอ้, โออ้…」

มือขวาของยูกะปิดหน้าอกซ้าย จุดของหน้าอกที่ปกปิดด้วยเสื้อถักสีดำได้โชว์ต้นอ่อนสีชมพู

「จ-จริงอ่ะ…」

ต้นสีชมพูโชว์ขึ้นมาจากชุดถักสีดำ ดอกพีชได้บายอยู่ในความืดมิด
จากทุกอย่าง, หัวนมเธอโชว์ขึ้นมาจากเสื้อถักสีดำ

「ห-หัวนมเป็นแค่ส่วนเดียวที่กิ้งไม้เกี่ยวเหรอ?」

ผมถามยูกะระหว่างที่ผมยกมือขวาของเธอขึ้นและหายใจแรง
ยูกะปิดตาของเธอลงแน่นและสั่น, จากนั้นเธอพยักหน้ากับคำถามผม
ลามก ช่างเป็นอุบัติเหตุที่ลามก มันอนาจารเกินไปในฐานะอุบัติเหตุ เหมือนกับเธอได้ถูกรักโดยเทพเจ้าแห่งความลามก
ไม่เดี๋ยว มือซ้ายยูกะได้ปิดหน้าอกขวาอยู่
เป็นไปได้มั้ยว่าー

「ห-ให้ชั้นดูอันนี้ด้วย」

ถามยูกะระหว่างที่หัวใจเต้นแรง, ผมจับข้อมือซ้ายเธอ

「ม-ไม่ ได้โปรด อย่ามอง มันเป็นบางอย่างที่ใช้ให้โมตะ-คุงดูไม่ได้, โปรดปล่อยชั้น เพราะนี่มันภาพลักษณ์ที่โง่เขลา」

เลี่ยงหน้าที่แดงฉานของเธอ, ยูกะพึมพำขณะที่เธอสั่น จากนั้น, ยูกะใส่กำลังลงไปในมือซ้ายจนถึงขีดจำกัด
ไม่ว่าเธอจะใส่กำลังขนาดไหน, เธอยังเป็นผู้หญิง
มากกว่านั้น, ยูกะเตี้ยและละเอียดอ่อน
ผมยกข้อมือซ้ายของยูกะ ผลของมันคือยูกะได้โพสท่าบันไซ
และหน้าอกขวาที่ซ่อนอยู่ได้เปิดเผย

「โอ้, โออ้, โอออออ้…」

ต้นอ่อนพีชได้บานอยู่ในความมืดสีดำ ไปด้วยกันกับหน้าอกซ้าย, หัวนมจากปลายของหน้าอกเธอโผล่ออกมาจากชุดถักสีดำ
เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับกิ่งไม้ที่จะเกี่ยวแค่ส่วนที่เป็นหัวนมซ้ายและขวา
มันเป็นกับดัก มันเป็นกับดักที่ยูกะตั้งขึ้น ผมรู้ ผมรู้นั่น อย่างไรก็ตาม

「อออออุ…มันน่าอาย」

จับข้อมือของเธอทั้งสองมือ, ยูกะได้ทำร้องไห้บันไซ
น่าอาย? แม้ว่าเธอทำเรื่องลามกหลายอย่าง และแสดงภาพลักษณ์ลามกหลายครั้ง, มันยังน่าอาย?
เหี้ยเอ๊ย, ผมรู้ว่านี่เป็นกับดักแต่ยูกะที่อายนั้นลามกจนแทบทนไม่ได้
มากกว่านั้นเธอเลือกชุดที่หวังว่าผมจะคิดว่ามันน่ารัก, มันเป็นชุดถักสีดำที่เหมือนกับที่มารินะใส่ก่อนหน้า
ยูกะโยนความภูมิใจของเธอทิ้งและเลียนแบบพฤติกรรมของยูกะ
น่ารัก เป็นผลิตภัณฑ์ที่น่ารักอะไรขนาดนี้
มากกว่านั้น, บริเวณหน้าอกของชุดถักสีดำมีแค่หัวนมที่มองโผล่ออกมา
แม้มันเป็นกับดัก, แม้ว่าผมจะรู้ว่ามันเป็นกับดัก, มันลามกแทบทนไม่ได้

「ม-โมตะ-คุง ได้โปรด, ชั้นขอร้องนาย อย่ามองลงข้างล่าง…」

ยูกะที่แดงสดและมีน้ำตามองขึ้นมาหาผมระหว่างที่สั่นและวิงวอน

ข้างล่าง? ข้างล่างเธอพูด
มันเป็นกับดัก มันเป็นกับดักแน่นอน เธอเงียบได้ถ้าเธอไม่อยากให้ผมเห็น แต่กระนั้นเธอจงใจพูดว่าอย่ามอง, เธอแค่ชวนผมอย่างสมบูรณ์ แต่ผมอยากเห็น มันทนแทบไม่ไหวที่ผมอยากจะเห็นว่าอะไรเกิดขึ้นข้างล่าง
ระหว่างที่จับข้อมือยูกะขึ้นไป, ผมใช้มองแบบเอ็กซ์เรย์เพื่อมองอีกฝั่งของชุดยูกะ
ถ้ามันไปก่อนหน้านั้นผมจะเห็นข้างในยูกะ แต่ความสามารถผมได้พัฒนาและผมสามาถเพ่งและเลือกที่จะเจาะทะลุแค่เสื้อผ้า

「อะไร…?」

ผมเห็นยูกะที่เปลือย เพราะเสื้อผ้าของเธอได้ถูกมองทะลุ, ผมเห็นยูกะเปลือย แต่ความสามารถผมสามารถจำสิ่งที่ผมมองทะลุไปได้
ชุดถักสีดำที่ยูกะใส่ เพราะผมสามารถเห็นหัวนมเธอ, เธอไม่ได้ใช้ชุดชั้นใน และข้างล่าง, ยูกะใส่กางเกงขาสั้นใต้เสื้อของเธอ
นั่นโอเค นั่นสบาย, แต่ー

「ช-ชั้นยองลงในความตกใจเมื่อหน้าอกของชั้นเกี่ยวกับกิ่งไม้ จากนั้นหินคมๆที่อยู่ระหว่างต้นขาและกางเกงขาสั้นชั้น」

ยูกะส่งเสียงที่สันระหว่างที่แดงสด
หินคมได้อยู่ตรงต้นขาเมื่อเธอยองลง
บ้าน่า, มันเป็นไปไม่ได้ มันไม่มีทางที่จะเป็นอย่างนั้น
สั้นๆคือ เสื้อผ้าที่ยูกะใส่, ได้ขาดระหว่างหีเธอ
ไม่, มันไม่ใช่อย่างนั้น เพื่อให้แม่นยำ, มันมีรูที่เปิดตรงส่วนแตดและแตดที่แข็งได้โชว์ออกมา และหีที่อนาจารได้เปิดเผยจากช่อง และน้ำเงี่ยนได้เอ่อล้น
มันไม่บังเอิญ มันไม่ได้ขาดด้วยโอกาส
มันจงจัง เธอฉีกมันออกอย่างจงใจอย่างชัดเจน หรือว่า, มันเป็นไปไม่ได้เกินไปที่จะมีรูแค่แตดของเธอ แต่, แต่ー
เลือดได้รวมกันบนควยของผมและมันแข็งเป็นหินจนผมรู้สึกว่ามันจะระเบิด มารินะที่ชักควยก็สังเกตมันด้วย มันรู้สึกเพลิดเพลินอย่างประหลาดอย่างแท้จริง

「ม-มันขาดโดยบังเอิญจริงๆเหรอ? ยูกะ?」

ถามยูกะระหว่างหัวใจเต้นแรง, ยูกะที่ข้อมือถูกจับขึ้นไปโดยผมสั่น เธอมองผมด้วยตาที่มีน้ำตาจากนั้นเธอถอยทันที

「ถ-ถ้านายรู้งั้นก็อย่าให้ชั้นพูดมัน…」

คำพูดนั้นยอมรับว่าเธอฉีกมันอย่างจงใจ
แดงเหมือนไหม้ ยูกะยอมรับระหว่างที่เธอกำลังจะร้องไห้
เธออยากจะถูกทำอย่างลามกโดยผมและเธอทำตอนกลางคืนและทำเคล็ดกับเสื้อผ้าของเธอ นั่นน่ารักมาก แต่การซ่อนมันเพิ่มความซึนซึน* แต่เธอได้ เดเระเดเระทันทีและสารภาพทันที
TLN* tsuntsun ซึนซึนคือ ทำตัวเย็นชา ดุ deredre เดเระเดเระ หวาน ทำตัวเขินต่อหน้าแฟน
มันเดเระเดเระอย่างไม่สิ้นสุดมากกว่า ซึนเดเระ
คุณลักษณะที่ผมชอบ มันเป็นคุณลักษณะที่สร้างได้ยาก
แต่กระนั้น, ยูกะได้สร้างมันอย่างงดงาม
ทนแทบไม่ได้ สิ่งนี้ทนแทบไม่ได้
ผมรู้ว่ามันคือกับดักผมช่วยไม่ได้นอกจากเหยียบมัน

「เน่-ซัง, สวย…」

หันตาไปทางเสียง, มารินะที่แดงดูยูกะด้วยตาที่แฉะ
เข้าใจความชอบของผม, ยูกะเลือกมาโซคิสม์ซึนเดเระ ที่เดเระเดเระมากกว่า มารินะดูเหมือนจะหลงไหลจากท่าของเธอที่ชวนผม
มันเป็นการพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม, ทำไมมันเป็นอย่างนั้น? ผมแพ้แต่ผมรู้สึกสดชื่น
หัวเราะ, ผมจับมือยูกะด้วยแค่มือซ้าย จากนั้น, ผมเล่นกับหัวนมขวายูกะด้วยมือที่ว่างระหว่างที่ยกข้อมือเธอ

「อึนน♥」

ยูกะส่งเสียงที่น่ารักระหว่างที่แขนเธอยกขึ้น และตัวเธอได้บิดและสั่น จากนั้น, หัวนมยูกะได้แข็ง
ลามก ลามกเกินไป

「ม-โมตะ-คุง ได้โปรด ชั้นวิ่ง ชั้นวิ่งด้วยความรีบ นั่นทำไมให้ชั้นได้อาบน้ำก่อน」

ทุกครั้งที่ผมเล่นกับหัวนมเธอ, ตัวของยูกะได้สั่นและบิด, เธอมองขึ้นมาหาผมด้วยตาที่มีน้ำตา และขอระหว่างถอนหายใจร้อนๆออกมา

「ต-ตัวของชั้นสกปรกแต่อย่างน้อยโปรดให้ชั้นได้ล้างตัวจากฝุ่น ก่อนที่เธอจะทะนุถนอมชั้น…」

เธออยากจะอาบน้ำเพื่อล้างเหงื่อแม้ว่าเธอจะแปดเปื้อน, เธออยากให้ตัวของเธองดงามเมื่อเธอมอบมัน ยูกะร้องขอแบบนั้นแต่ผมรู้เจตนาจริงของเธอ
มันตรงกันข้าม เธอวิ่งและเธอบอกผมอ้อมๆว่าเธอเงี่ยน เธอวิ่งเหงื่อออกและตัวเธอแดงเพราะคิดถึงผม และตัวอนาจารที่แปดเปื้อนของเธอ ได้ทรมานตัวมันเองและเธอพูดอ้อมๆบอกว่า “กินมันก่อนที่มันจะเย็น”

「เน่-ซัง, สวย…」

มารินะพึมพำอีกครั้ง
เพื่อการถูกกอดโดยผม, เธอพยายามเพื่อจะมอบกลยุทธ์ของเธอ และยูกะมาถึงบ้านผมอย่างร้อนๆ และเธอชวนผมอย่างน่ารัก
ยูกะนั้นลามกมาก, อนาจารและมีเสน่ห์จนเธอสวยเหมือนกับที่มารินะพูด, และー

เธอเหมือนกับปีศาจลามกที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสา

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน