บทที่ 23 ปณิธานที่สิ้นสูญ

บทที่ 23 ปณิธานที่สิ้นสูญ

            ท่ามกลางเปลวเพลิงที่โหมไหม้ป่า ดอกไม้สีแดงขนาดยักษ์ซึ่งครั้งหนึ่งเคยทำให้สรรพชีวิตน้อยใหญ่เกรงกลัวกำลังดิ้นพล่าน เมื่อแต่ละกลีบถูกแผดเผาด้วยเปลวไฟร้อนแรง เสียงโหยหวนคล้ายสัตว์ประหลาดกรีดร้องราวต้องการบอกกล่าว ว่าพวกมันเองก็ต้องการมีชีวิตเช่นกัน ทว่าพวกมนุษย์กลับพากันหัวเราะชอบใจ เมื่อเห็นชีวิตต่างเผ่าพันธุ์ถูกทำลาย

            “เติมไฟเข้าไปอีก! เผามันให้หมด”