นอนกับฉัน
จอร์จพาฉันไปยังบ้านหลังหนึ่งกับสวนหน้าบ้านที่ๆ ฉันเห็นมันจากภาพถ่ายที่จอร์จอีกคนส่งมาให้ฉัน เขาเปิดประตูให้ฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนเจ้าหญิงคนหนึ่ง ในบ้านหลังนี้ฉันไม่เห็นใครนอกจากสิ่งของตกแต่งวันคริสมาสต์ ส่วนใหญ่ก็พวกตุ๊กตาจินเจอร์เบรด ตุ๊กตาซานต้า ต้นคริสมาสต์และโถทรงเค้กหลากชนิดบนชั้นวางพร้อมกับจานหลากลวดลาย ฉันจำได้ว่าของพวกนี้อยู่ในภาพที่จอร์จถ่ายให้ดูตอนคริสมาสต์เมื่อปีที่แล้วและปีก่อนหน้า
ฉันได้ยินเสียงเพลงจากห้องๆ หนึ่ง ที่นั่นฉันเห็นน้องชายของจอร์จที่เขาตอนนี้ทุกคนรู้ว่าเป็นเกย์ เขาเรียกน้องชายว่า Uni Bro และมีอีกคนในห้อง เป็นน้องชายคนเล็กของจอร์จ คนที่จอร์จรักมากที่สุดและดูเหมือนเขาจะมีฉายาว่า Meme King ฉันยกมือทักทายพวกเขาอย่างเขินอาย มันเป็นช่วงเวลาที่ไม่ทันตั้งตัวและฉันเกือบคิดว่าโลกคู่ขนานนี้จะมีแค่ฉันและเขาแค่นั้น Uni Bro ทำหน้างงๆ แต่ก็ทักทายฉันก่อนจะหันไปร้องเพลงของเขาต่อ ส่วนน้องชายคนเล็ก ดูเหมือนเขาจะสงสัยมากกว่าจะทักทายฉันกลับ ข้อสงสัยที่ว่าในโลกนี้ไม่มีใครที่มีเสียงดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริง เขาพาฉันสำรวจห้องอีกมากมาย มีห้องนอนของน้องสาวคนเล็กและอีกหลายห้อง ฉันคิดว่าครอบครัวของจอร์จต้องใหญ่มากๆ แม้ฉันจะเห็นเพียงแค่ 3 คน ในตอนนี้
จอร์จจูงมือฉันไปที่ห้องนอนของเขา รูทผ้าม่านปิดจนแทบไม่เห็นแสงไฟ ฉันรู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อและเขาก็ไม่จำเป็นต้องขอฉัน พวกเราอาจใช้แรงมากไปหน่อย ฟังจากเสียงที่สั่นไหวแต่ฉันมั่นใจว่าน้องชายของจอร์จจะไม่ว่าอะไรเพราะสุดท้ายพวกเขาก็พูดไม่ได้อยู่ดี ฉันไม่รู้ว่ามันดึกแค่ไหน รู้แค่ว่าตอนนี้ฉันกำลังนอนซุกหัวอยู่บนแผ่นอกที่มีขนของจอร์จ ฉันขยับหัวไปมาแต่เขาก็ไม่ยอมตื่น ฉันพอจะจำได้ว่าเขาเป็นพวกหลับลึกเพราะงั้นฉันก็เลยทำในสิ่งที่อยากทำ หนึ่งในจินตนาการที่ฉันชอบมากเป็นพิเศษ ฉันหาเชือกอยู่นาน มัดแขนและขาของเขา เริ่มลงลิ้นจนตัวเขาเริ่มกระตุก ทำให้เขาฝันถึงสิ่งน่าสนใจและเมื่อทุกอย่างจบลง เมื่อฉันได้ดื่มด่ำความกระหายนั้นฉันก็ปลดเชือกออกจากเขาและเดินลงไปข้างล่าง ฉันไม่รู้ว่าในตู้เย็นนี้จะมีอะไรถ้าเปิดออกมาแต่ถ้าสิ่งที่ฉันคิดมันถูกต้อง ฉันเปิดมันออก หยิบไข่ไก่ 4 ฟองและเครื่องต้มยำ จุดไฟบนหม้อจนเดือด ปรุงรสน้ำซุปที่แสนจืดสนิทก่อนจะบีบน้ำปลาลงไปไม่ยั้งมือ ฉันเทน้ำซุบลงบนถ้วยใบใหญ่ วางมันลงที่กลางโต๊ะและเริ่มตีไข่จนละเอียดก่อนจะบีบอัดซอสดำจนสีเหลืองกลายเป็นสีน้ำตาล ไม่พอแค่นั้นฉันเทผงวิเศษและบางครั้งฉันก็ลืมไปว่าเกลือไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องใช้กับเมนูนี้
เมื่อทุกอย่างพร้อม ฉันใช้ภาษาใบ้กับน้องของจอร์จ พวกเขาว่านอนสอนง่ายกว่าที่คิดก่อนที่ฉันจะไปปลุกจอร์จให้ลงมากินข้าว จอร์จของฉันดูอิดโรยมากทั้งที่วันนี้เป็นวันหยุดแต่ขอบตาเขาดำไม่หาย ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาจะคิดยังไงกับฝีมือการทำอาหารของฉันแต่ที่แน่ๆ ไข่เจียวสูตรฟาร่าต้องผ่านรอบไปได้ง่ายๆ
ฉันล้างจาน เก็บพวกมันเข้าที่ก่อนจะกวาดบ้านตามความเคยชิน รู้ตัวอีกทีฉันก็เห็นเขาที่แต่งตัวพร้อมสำหรับการทำงานแล้ว เราจูบก่อนที่เขาจะเดินออกจากบ้านไป ฉันเดินออกนอกประตูบ้าน เดินตามเขาไปทั้งที่ในมือยังถือไม้กวาดและที่ตักขยะ ฉันมองเขาเดินขึ้นรถเมล์ไปจนสุดสายตา ไม่ได้โบกมือลา ก่อนจะเดินกลับเข้าบ้านและเริ่มปัดกวาดพื้น คงเพราะฉันนอนในตอนบ่ายก็เลยไม่ง่วง ฉันถือวิสาสะเข้าไปในห้องคอมของจอร์จ รันซีพียูในขณะที่มองหูฟังที่ตั้งอยู่ข้างๆ ฉันเปิดเกมที่คุ้นเคยแม้ตอนนี้จะเกลียดมันเข้าไส้แต่ก็น่าจะพอแก้เวลาได้บ้าง พอเบื่อก็หาเกมอื่นเล่น ฉันไม่อยากเปลี่ยนแปลงอะไรในคอมของคนอื่นก็เลยเล่นเท่าที่มีให้เล่น Town of Salem ฉันรู้ว่าจอร์จชอบมันมากและเขาก็ดูเป็นพวกโกหกไม่เนียนและมักถูกฉันที่เป็นตัวร้ายหมายหัวอยู่บ่อยๆ ครั้งสุดท้ายที่ฉันเล่นกับเขามันนานมากแล้ว ฉันซื้อมันเพื่อจะได้เล่นกับเขา ทำให้รู้สึกเหมือนตัวฉันกับเขาประสานกันผ่านสัญญาณอินเทอร์เน็ต โลกอาจจะแยกเราออกจากกันด้วยระยะทางแต่อินเทอร์เน็ตคือทางออกเดียวที่เรามี แต่ยังไงฉันก็ไม่ค่อยถูกใจเกมนี้เพราะฉันไม่ใช่พวกชอบโกหกใครและสุดท้ายฉันก็ยอมแพ้และเลิกเล่นไป
ถึงจะใช้เวลากับคอมพิวเตอร์อยู่นนานแต่ก็เบื่อขึ้นมา มันยังมีความรู้สึกนี้ ความรู้สึกที่ว่าที่นี่ยังไม่ใช่บ้านของเรา เป็นความรู้สึกเดียวกับที่ฉันมักมีตอนที่ต้องไปนอนค้างที่ไหนไกลๆ ฉันเดินไปทั่วห้องนอนของจอร์จ ในที่สุดก็เห็นมัน The Darkness และ Operation Greywolf หนังสือที่จอร์จในอีกโลกสัญญาว่าจะติดกระเป๋าของเขามาด้วย จริงๆ แล้วฉันกะจะซื้อพวกมันผ่าน Amazon ในกรณีที่แย่ที่สุด ฉันหมายถึงในกรณีที่เราอาจจะไม่ได้ติดต่อกันอีก ฉันแค่คิดว่าอย่างน้อยมีพวกมันมาติดไว้ก็เป็นหนึ่งในความทรงจำที่ดี ถ้าฉันมีเงินที่จำกัดเพราะค่าส่งจากต่างประเทศค่อนข้างแพง ฉันคงเลือก The Darkness ฉันมองว่ามันเป็นนิยายของเขาที่ฉันอ่านจนจบโดยไม่กรอไปจนถึงตอนใกล้จบ มันน่าสนใจมากในความคิดฉัน ทั้ง 2 เรื่องเป็นแรงบันดาลใจให้ฉันทำนิยายในมุมมองของฉันซึ่งแม้ว่า The Darkness จะไม่ได้ถูกนำไปใช้เยอะมากในนิยายหลักของฉันแต่ Operation Greywolf และเรื่องราวความชั่วร้ายในจิตใจของมนุษย์ที่สามารถทำการทดลองบ้าๆ กับคนได้ ฉันว่ามันเหมาะกับบทหลักของนิยายฉันเลยล่ะ
เสียงของสายฝนปลุกให้ฉันตื่นขึ้นมา วันนี้ฝนตกกระหน่ำแรงเหลือเกิน ฉันเดินออกไปนอกบ้าน กางร่มสีฟ้าที่จอร์จชอบและมองดูนาฬิกา ขอบคุณที่โลกนี้สร้าง Google Search และขอบคุณที่มีเว็บไซต์มากมายที่ช่วยให้ฉันเปลี่ยนเวลาของที่นี่กับที่ๆ ฉันจากมา ฉันพอจะเดาจากเวลาได้ว่าตอนบ่าย 2 ที่ประเทศไทย จอร์จจะกำลังนั่งรถโดยสารกลับมา เขาคงกำลังดู NSFW ใน Reddit และพวกเราคงจัดหนักอีกรอบ รถบัสที่มาจอดที่หน้าบ้านของเขา ฉันวิ่งออกไปพร้อมร่มในมือ กางร่มนั้นให้เขาและเดินตามหลังเขาเหมือนสาวรับใช้อย่างเต็มใจ ในห้องน้ำที่เปิดน้ำไว้เต็มอ่างที่นี่จอร์จบอกกับฉันว่าเขาชอบแช่ในน้ำและหยุดคิดถึงสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น นอกจากห้องนอนใหญ่แล้วก็เป็นที่นี่ที่เขาสามารถมีเวลากับตัวเองแต่ฉันไม่ยอมหรอก ฉันถอดเสื้อเดรสออก ทำตัวให้เหมือนเด็กแรกเกิดในขณะที่ฉันลงไปในอ่างน้ำ ฉันเอาหัวซุกไปที่ไหล่ข้างหนึ่งของเขา ให้หน้าของพวกเราอยู่ใกล้ชิดกัน เขาเริ่มโอบเอวที่จมอยู่ในน้ำในขณะที่ก้นของฉันถูกับของแข็งเบื้องล่าง เสียงกระเพื่อมของน้ำในขณะที่ฉันพลิกตัวกลับ เริ่มจูบปากแดงนั้นของเขา
พวกเราย้ายกันมาที่ห้องนอน ผมฉันยังไม่แห้งดีนักก็เลยต้องนั่งตากลมอยู่อย่างงั้น แต่ฉันไม่ลืมที่จะเตรียมชาที่มีในบ้าน ฉันไม่รู้ว่ามันปรุงรสกันยังไงแต่สักวันฉันน่าจะทำมันให้เขาได้ไม่ยาก ก็แค่อยากจะทำให้เขาผ่อนคลาย อยากให้เขารู้สึกสบายเมื่อมีฉันอยู่ข้างๆ แม้ว่าในความจริงฉันจะชอบงอนเขาอยู่บ่อยๆ แต่ในตอนนี้ที่เวลาทั้งหมดของเขาเป็นของฉัน ฉันสามารถทำได้ทุกอย่างที่ฉันฝันและถวิลหา
ฉันนั่งมองเขาเล่นเกมกับน้องๆ 2 คน เกมสงครามที่พวกผู้ชายชอบเล่นแต่ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งหรอก ฉันจะนั่งมองเฉยๆ อยู่ห่างๆ เพราะไม่อยากให้เขารู้สึกอึดอัด บางครั้งฉันก็สงสัยว่าการเปิดตัวฉันกับน้องๆ หรือการมีฉันอยู่ใกล้ๆ เขาในเวลาแบบนี้ เขาจะรู้สึกอึดอัดรึเปล่า? แล้วฉันควรทำอะไรดีล่ะ? ฉันได้ยินมันอีกครั้ง เบาแต่ก็พอจะได้ยิน คราวนี้เป็นเสียงคุยที่จริงจังมากขึ้น นั่นสินะ ฉันมาอยู่กับจอร์จก็ 3 วันเต็มๆ ฉันได้ยินเสียงของแม่ร้องไห้ ฉันวิ่งออกไปนอกบ้าน ฉันได้ยินเสียงแกที่กำลังปรึกษากับตำรวจซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันเกี่ยวกับการหายตัวไปของฉันอย่างไร้ร่องรอย ไม่รู้ทำไมแต่ในจิตใจของฉันในตอนนั้นมันสับสน ฉันมองเห็นมันอย่างชัดเจน ประตูมิติที่เปิดออกแล้ว มันเชื่อมกันในช่วงฝนพรำจากทั้ง 2 ประเทศ ไม่สิ จะเรียกว่าที่นี่เป็นประเทศอังกฤษจริงๆ ได้เต็มปากรึเปล่าฉันก็ไม่แน่ใจ
จิตใจของฉันในตอนนี้มันแบ่งออกเป็น 2 ฝั่ง ว่าฉันควรจะอยู่ที่นี่ตลอดไป อยู่กับจอร์จผู้ไร้เสียงคนนี้ในโลกนี้ที่มีแค่ฉันและเขา หรือจะกลับไปยังโลกเดิม โลกที่ฉันก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจอร์จที่ฉันรักอย่างแท้จริง จอร์จที่ไม่ยอมแพ้ให้กับความเอาแต่ใจของฉัน ฉันไม่รู้ว่าถ้าฉันกลับไปแล้วฉันจะได้เจอกับจอร์จทั้ง 2 คนไหม? หากหลังจากที่ฉันก้าวผ่านประตูมิตินี้ไปล่ะ? ฉันจะได้เจอกับจอร์จที่ฉันกลับมาตกหลุมรักอีกครั้งไหม? ถ้าฉันก้าวข้ามไป ฉันจะได้เจอกับจอร์จที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะบินมาหาฉันวันไหน? ระหว่างความแน่นอนอันเงียบงันกับสีสันที่สามารถเบิกบานหรือร่วงโรย ฉันควรจะเลือกทางใด?
สารบัญ / นำทาง
- 👁️ ยอดวิว 256
แสดงความคิดเห็น