ตอนที่ 19 เข้าใจผิดไปเอง

-A A +A

ตอนที่ 19 เข้าใจผิดไปเอง

"น้องริน ทำพี่เจ็บแบบนี้ต้องโดนลงโทษแล้วนะ รู้รึเปล่า มานี่เลยยายตัวแสบ"

"อัศวิน" ไม่พูดเปล่าชายหนุ่มล็อกข้อมือน้อยๆ ทั้งสองข้างของ "นาริน" เอาไว้ในทันที ชายหนุ่มจ้องมองดวงหน้าหวานที่มีดวงตากลมโตเปล่งประกายสดใส ชายหนุ่มรู้สึกถึงหัวใจที่กำลังเต้นระทึกอยู่ในอกของเขาในตอนนี้และบางสิ่งบางอย่างเบื้องล่างของชายหนุ่มก็ร้อนรุ่ม ขยายตัวตามธรรมชาติ ด้วยแรงปรารถนาที่มีอยู่มากล้นในเวลานี้ "นาริน" รับรู้ถึงอะไรบางอย่างที่ดันขึ้นมาภายใต้สะโพกกลมกลึงของเธอ ทำให้ "นาริน" ถึงกับจ้องมอง "อัศวิน" ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความตกใจสาวน้อย รับรู้ได้ในทันทีถึงความต้องการของชายหนุ่ม เธอต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว คิดได้ดังนั้น "นาริน" จึงรีบออกแรงดิ้นหนักขึ้น หวังให้หลุดพ้นจากพันธนาการของชายหนุ่ม แต่สาวน้อยก็คาดไม่ถึงว่าเธอจะทำผิดพลาดไป หารู้ไม่ว่ายิ่ง "นาริน" ออกแรงดิ้นมากเท่าไร บั้นท้ายกลมกลึงของเธอนั้นก็ยิ่งบดเบียดเสียดสีกับความเป็นชายของ "อัศวิน" มากยิ่งขึ้นกระตุ้นความต้องการของชายหนุ่มรุนแรงเพิ่มขึ้นไปอีก

“พี่วิน! ปล่อยรินนะค่ะ คนนิสัยไม่ดี ปล่อยรินเดี๋ยวนี้เลยนะ”

สาวน้อย เริ่มมีโมโหขึ้นมาที่ไม่สามารถดิ้นหลุดไปได้สักที ตอนนี้ใบหน้าของ "นาริน" แดงซ่านร้อนผ่าวไปทั่วตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเลยทีเดียว สาวน้อยรับรู้ถึงความต้องการที่มากมายของชายหนุ่ม นั่นก็หมายถึงความไม่ปลอดภัยของตัวเธอเองด้วยเช่นกัน สาวน้อยอยากจะรีบหนีไปให้พ้นๆ จาก "อัศวิน" โดยเร็ว

“น้องริน อยู่นิ่งๆ อย่าดิ้นสิครับ ยิ่งน้องรินดิ้นไปมามากเท่าไหร่ พี่กลัวจะควบคุมมันเอาไว้ไม่ไหว”

"อัศวิน" กล่าวพร้อมส่งสายตาวิบวับมีเลศนัยยากที่จะคาดเดา

“ควบคุมมม คืออะไรเหรอค่ะ รินไม่เข้าใจ”

"นาริน" พูดทบทวนคำนั้นไปมา สาวน้อยคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะรู้ถึงความหมายที่แท้ทรู ว่าอะไรคืออะไรเพียงเท่านั้นแหละจ้า สาวน้อยก็เหมือนถูกถอดปลั๊กนิ่งเงียบไม่ไหวติง สงบเสงี่ยมเรียบร้อยขึ้นมาในทันที ทันใด "นาริน" นั้นเริ่มวิตกกังวลคิดไปต่างๆ นาๆ ว่าเธอควรจะทำอย่างไรต่อไปดีละทีนี้ ส่วน "อัศวิน" นั้นเมื่อเห็นอาการของสาวน้อยตรงหน้า ชายหนุ่มถึงกับหลุดหัวเราะออกมาอย่างชอบอก ชอบใจเป็นหนักหนา "อัศวิน" อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอมแก้มเนียนใสของ "นาริน" อย่างชื่นใจไปหนึ่งที

“อืมมม หอมชื่นใจจังเลยครับ”

"อัศวิน" กล่าวออกมาพร้อมกับส่งยิ้มมาให้สาวน้อย บวกกับนัยน์ตาที่หวานหยดสะขนาดนั้น

“เอ๊ะ! พี่วินนี่”

"นาริน" พูดเสียงเบาบ่นอ้อมแอ้ม หันไปมองคนฉวยโอกาสตาโต ส่งแววตาดุๆ ไปให้กับชายหนุ่ม

“เรียกพี่ทำไมครับคนสวย หรือมีอะไรให้พี่รับใช้ ด้วยความยินดีเลยครับ”

"อัศวิน" เอ่ยวาจายียวนเหมือนคนกะล่อนน่าหมันไส้นัก

“ปล่อยรินเถอะนะค่ะ พี่วิน นะค่ะรินขอร้องละ”

"นาริน" ลองเปลี่ยนมาใช้เสียงอ่อนเสียงหวานแทน เพราะดูแล้วว่าไม่สามารถใช้ไม้แข็งกับชายหนุ่มได้แน่ๆ

“พี่อยากกอดน้องรินไว้แบบนี้นานๆ ทำไมครับ ไม่ได้หรือไง”

"อัศวิน" พูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน ก่อนที่จะก้มลงไปหอมที่ไหล่ขาวเนียนของ "นาริน" ทำให้สาวน้อยถึงกับขนลุกซู่ไปทั้งตัวขึ้นมาในทันที

“พี่วิน อย่ามาทำอะไรบ้าๆ นะ มารังแกกันแบบนี้ได้ยังไงกันค่ะ”

สาวน้อย พูดออกไปแต่กับรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งตัว "นาริน" รับรู้ได้ทันที่ว่า "อัศวิน" นั้นเปรียบเสมือนวัตถุไวไฟสำหรับเธอ พอเข้าใกล้กันเมื่อไรก็ต้องร้อนรุ่มดังไฟเผาเมื่อนั้น เพราะฉะนั้นเธอก็ควรที่จะอยู่ห่างจากชายหนุ่มให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้จะดีกว่า

“พี่ไปรังแกน้องรินตอนไหนกันละครับ บอกพี่มาหน่อยสิ”

"อัศวิน" กล่าวแย้งกับสาวน้อย อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอมที่แก้มขาวนวลนุ่มนิ่มนั่นทุกที "นาริน" เหมือนมีแรงดึงดูดให้ชายหนุ่มหลงไหลอยากอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา มันเป็นความรู้สึกเหมือนคุ้นเคยกันมานาน

“ก็แบบที่ทำอยู่นี่ยังไงล่ะค่ะ”

"นาริน" ต่อว่ากลับไปพร้อมส่งสายตาพิฆาตให้ชายหนุ่มอีกด้วย ทำให้ "อัศวิน" อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ที่เห็นสาวน้อยนั้นเขินอายเขาจนแก้มแดงปลั่งเช่นนี้

“น้องรินรู้มั๊ยว่า หลังจากที่ "มินตรา" ได้จากพี่ไป พี่ก็ไม่เคยยิ้ม ไม่เคยหัวเราะกับใครอย่างมีความสุขเท่าวันนี้เลยนะ”

"อัศวิน" พูดอย่างจริงจัง ชายหนุ่มจับปลายคางมนของ "นาริน" ให้มาสบตากับเขา เพื่อให้สาวน้อยรับรู้และรับฟังในสิ่งที่เขาตั้งใจจะพูดกับเธอให้ชัดเจน

“รินรู้ค่ะ ว่าพี่วินนั้นรักพี่มินมาก รินก็เช่นกัน”

"นาริน" พูดออกไปทั้งๆ ที่ไม่น่าจะพูดไปแบบนั้นเลย มันเจ็บจุกขึ้นมาในอก "อัศวิน" มองสบนัยน์ตาคู่สวยที่ในตอนนี้หม่นหมองลง ชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยน และเขาก็ตอบกลับไปตามความจริงว่า..

“พี่รัก "มินตรา" มาก มากเสียจนคิดว่าในชาตินี้ หรือชาติไหนๆ พี่จะไม่สามารถรักใครได้เท่านี้อีกแล้ว”

"อัศวิน" ตอบออกมาจากใจจริงๆ ชายหนุ่มจ้องมองนัยน์ตาคู่สวยอย่างมั่นคง แต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดถึงสิ่งที่ชายหนุ่มตัดสินใจจะบอกกับ "นาริน" เลย ชายหนุ่มรอจังหวะที่จะพูดกับเธอให้เข้าใจในตอนนี้ แต่ก็ไม่ทันได้พูดอะไรต่อ..คำตอบของ "อัศวิน" นั้น ช่างทำให้หัวใจของสาวน้อยแตกสลาย เธอเจ็บปวดรวดร้าวในหัวใจขึ้นมาอย่างรุนแรง แน่ล่ะ สี่ห้องหัวใจของพี่วินก็คงจะมีเพียงแต่พี่มิน พี่สาวของเธอเท่านั้น รู้ทั้งรู้ ไม่ใช่ว่าเธอจะอิจฉาพี่สาวที่ตายจากไปแล้วหรอกนะ แต่เธอแค่รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาของตัวเองมากกว่า ที่ตลอดชีวิตนี้ของเธอ ไม่ว่าเธอจะทำดีแค่ไหนก็คงจะไม่มีวันได้รับความรักจาก "อัศวิน" กลับมาได้เลย เป็นเธอคนเดียวที่แอบรักชายหนุ่มข้างเดี๋ยวตลอดมา

“รินง่วงแล้วละค่ะ นี่ก็ดึกมากแล้ว รินว่าพี่วินกลับห้องไปนอนก่อนดีกว่านะค่ะ ไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยคุยกันใหม่ก็ได้ค่ะ”

"นาริน" พยายามบังคับเสียงให้ปกติ แต่ทว่านัยน์ดวงตาคู่สวยนั้นเศร้าโศกโศกาเกินจะทนไหวแล้ว สาวน้อยจึงรีบลุกขึ้นจากตักของ "อัศวิน" ในทันที เธอควรจะพอสักทีไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว

“น้องริน แต่ว่าพี่..”

"อัศวิน" ยังพูดไม่ทันจบ ชายหนุ่มรีบคว้าข้อมือของสาวน้อยเอาไว้มองเธอด้วยแววตาห่วงใยจริงจัง

“รินง่วงแล้วจริงๆ ค่ะ พี่วินกลับห้องไปก่อนเถอะนะค่ะ รินขอร้องล่ะค่ะ”

"นาริน" พูดออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ "อัศวิน" มอง "นาริน" อย่างไม่เข้าใจ เขาพูดอะไรผิดไปอย่างนั้นเหรอ ทั้งๆ ที่เขาก็ยังไม่ทันได้พูดความในใจที่มีต่อเธอเลยด้วยซ้ำ ชายหนุ่มมองสาวน้อยด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ พูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง เป็นใยว่า

“ก็ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นน้องรินก็รีบเข้านอนเถอะนะครับ เอาไว้พรุ่งนี้เราค่อยคุยกันใหม่ก็ได้ นอนหลับฝันดีนะครับ”

"อัศวิน" บอกก่อนจะยอมออกจากห้องไปตามที่ "นาริน" ต้องการ หลังจากที่ชายหนุ่ม ก้าวพ้นจากประตูห้องนอนของเธอออกไปแล้วนั้น "นาริน" ก็รีบปิดล็อกประตูตามหลังในทันที ก่อนที่จะทนไม่ไหวปล่อยให้หยาดน้ำตาไหลรินออกมาอย่างไม่ขาดสาย สาวน้อยล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มคว่ำหน้ากับหมอน สะอื้นร้องไห้ออกมาจนตัวโยนราวกับจะขาดใจเสียให้ได้อย่างนั้นทำไมนะ การที่จะรักใครสักคนถึงได้ทุกข์ทรมานขนาดนี้ เธอพยายามตัดใจจากชายหนุ่มหลายครั้งแล้ว แต่เธอก็ทำไม่ได้เลยสักครั้งไม่รู้ว่าทำไม ในเมื่อหัวใจมันสั่งให้รักเขาอยู่อย่างนี้ แม้ต้องพบเจอกับความผิดหวังครั้งแล้ว ครั้งเล่ามากมายแค่ไหน ฝืนทนกล้ำกลืนมากเพียงใด แต่ทำไมเธอถึงยังคงรักมั่นเพียงชายหนุ่มคนเดียวเท่านั้น

โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.