ตอนที่ 12 สัมผัสเสน่หา

"นาริน" เผลอครางออกมาอย่างลืมตัว ร่างกายสั่นสะท้านอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม เธอขนลุกขนชันอย่างไรไม่รู้บอกไม่ถูก จะว่าหนาวแอร์ก็ไม่ใช่

"อัศวิน" ขยับลิ้นหนาเกี่ยวพันลิ้นบางไล่ซับไปมาในอุ้งปากหวาน อย่างไม่รู้เบื่อ เหมือนเขาโหยหามันมานานแสนนานกับสัมผัสที่แนบชิดเช่นนี้

ชายหนุ่ม สำรวจหาความหวานอยู่นานจนพอใจ เขาค่อยๆ ถอนริมฝีปากหนาออกจากริมฝีปากบางที่แสนเย้ายวนใจนี้อย่างอ้อยอิ่ง ชายหนุ่มรู้สึกเสียดายยิ่งนัก ก่อนจะก้มลงไปกระซิบข้างติ่งหูของ "นาริน" เบาๆ

“ต่อไปนี้ห้ามส่งยิ้มหวานให้กับจาวิสและทำตัวสนิทสนมกันอีกเป็นอันขาด เข้าใจมั๊ย”

ชายหนุ่ม เอ่ยออกมาก่อนจะขบเม้มติ่งหูของสาวน้อยเล่น อย่างหมันเขี้ยว ทำให้ "นาริน" ขนลุกซู่ไปทั้งตัว

“ทะ...ทำไมละค่ะ”

"นาริน" ถามเสียงสั่นๆ ใบหน้าแดงกล่ำเอียงอายสุดทน

“ก็พี่ไม่ชอบยังไงล่ะ เข้าใจรึยัง”

"อัศวิน" เอื้อมมือมาจับคางมนสวยไว้ อย่างเบามือ จ้องมองใบหน้าหวานนัยน์ตาพราวระยับ ชายหนุ่มมองลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวย เอื้อนเอ่ยต่อไปอีกว่า

“และก็ห้ามอยู่กับผู้ชายอื่นสองต่อสองด้วยนะ ห้ามเด็ดขาด”

สาวน้อย มองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ ไม่รู้พี่วินจะห้ามเธอไปทำไมกันนะ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ก็ไม่เห็นเคยห้ามทำอะไรแบบนี้เลยนี่นาเฮ่อ..เป็นงง

“รินไม่เข้าใจ ขอเหตุผลด้วยได้มั๊ยค่ะ”

“ไม่มีเหตุผล ไม่มีแต่ น้องรินรับรู้แค่ว่าพี่สั่งอะไรก็ทำตามอย่างนั้น ทำตามคำสั่งของพี่คนเดียวก็พอ”

“เอ้..ฟังพี่วินพูดเข้าสิค่ะ เอาแต่ใจและเผด็จการมากๆ เลยนะค่ะ"

"นาริน" คิดอยู่ในใจอดไม่ได้ที่จะหมั่นไส้พี่วินของเธอ พลางย่นจมูกใส่ชายหนุ่มอย่างไม่พอใจในทันที ทำให้ "อัศวิน" หัวเราะออกมาอย่างชอบอก ชอบใจที่ได้เห็นอาการงอนๆ ของสาวน้อย

ในความคิดของชายหนุ่ม ยิ่งเธอทำแบบนี้มันช่างน่ารักสะจริงๆ ก่อนจะยื่นมือไปบีบปลายจมูกโด่งเป็นสันเข้ากับใบหน้าหวานๆ ของเธออย่างนึกเอ็นดู

“โอ๊ย! พี่วินเจ็บนะ ทำอะไรค่ะเนี่ย รินขาดอากาศหายใจ เดี๋ยวก็ตายกันพอดีหรอกค่ะ”

พ่อเลี้ยงหนุ่ม หาได้สนใจเสียงบ่น ของสาวน้อยตรงหน้าไม่ ชายหนุ่มหัวเราะร่าออกมาอย่างขบขันเป็นที่สุด

“พี่วิน จะไม่บอกเหตุผลกับรินจริงๆ หรือค่ะ ว่าทำไมต้องสั่งห้ามไม่ให้ทำนั้น ทำนี้กับรินด้วย”

"นาริน" พูดจบ ในใจก็แอบลุ้นอยู่ว่าคำตอบจะเป็นเช่นไรกันแน่ ที่พี่วินสั่งห้ามเธออยู่ในตอนนี้เป็นเพราะพี่วินหึงหวงเธอใช่รึเปล่านะ คิดเข้าข้างตัวเองไว้ก่อนไม่รู้ละ

“ยังไม่บอกตอนนี้ครับ สักวันนึงน้องรินก็จะรู้ด้วยตัวเอง”

"อัศวิน" บอกกับสาวน้อยของเขาทำเอาสาวน้อยใบหน้าผิดหวังในทันที

“พี่วินไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย คนอะไรเอาแต่สั่งๆ รินก็หลงเข้าข้างตัวเอง คิดว่าพี่วินจะชอบรินซะอีก"

“ถ้าพี่วินไม่ยอมบอกเหตุผลให้รินเข้าใจละก็ รินก็จะไม่ทำตามทุกคำสั่งค่ะ งั้นรินขอตัวก่อนนะค่ะ”

"นาริน" พูดจบก็ลุกขึ้นยืนในทันที แต่ชายหนุ่มมือไวกว่า "อัศวิน" ก็คว้าตัวของสาวน้อยบอบบางก่อนที่จะดันร่างสวยของเธอลงไปบนที่นอนนุ่มอย่างรวดเร็ว ตามด้วยร่างของคนตัวโตมาคร่อมทับสาวน้อยเอาไว้ทั้งตัว

“น้องรินกล้าท้าทายพี่เหรอ!”

"อัศวิน" พูดด้วยน้ำเสียงดุดัน ชายหนุ่ม หงุดหงิดอารมณ์เสียขึ้นมา

“ทำไมละค่ะ ก็ในเมื่อพี่วินไม่มีเหตุผลเอาสะเลยนี่นา”

สาวน้อย ตอบกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดนี่

“ถ้าอย่างนั้น ก็ได้ อยากรู้เหตุผลมากนักใช่มั๊ย”

"อัศวิน" เอ่ยกดเสียงต่ำ ก่อนจะก้มลงไปหาใบหน้างามใต้ร่างแกร่งของเขาในทันที บังคับจูบบนริมฝีปากอิ่มสวยของสาวน้อยอีกครั้ง "นาริน" พยายามดิ้นรนขัดขืน

แต่ทำได้อยู่เพียงครู่เท่านั้น ก็อ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟไปตามระเบียบ เมื่อไม่อาจต้านทานสัมผัสวาบหวามนี้จากชายหนุ่มที่เธอแอบรักเขาจนหมดใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

มิหน่ำซ้ำชายหนุ่ม ยังจูบเธออย่างดูดดื่ม เร่งเร้า และเร่าร้อนยิ่งกว่าครั้งไหนๆ มือหนาของ "อัศวิน" ก็ยังลูบไล้ไปตามเรือนร่างที่เนียนนุ่มของเธอ ทำเอาขนลุกตั้งไปทั้งร่างกาย ตั้งแต่ศรีษะ จรดปลายเท้าเลยที่เดียว

มันวาบหวิวอย่างมาก เป็นสัมผัสที่ตื่นเต้น หวาดเสียวสำหรับมือใหม่เช่นเธอ "นาริน" รู้สึกว่าร่างกายของเธอมันร้อนรุ่มราวกับว่าจะขาดใจเสียอย่างนั้น มือหนาเลื่อนไปตามส่วนต่างขึ้นมาเรื่อยๆ

จนกระทั่งมือหนาของชายหนุ่ม มาอยู่บนทรวงอกคัพซีของเธอ ชายหนุ่มลูบคลำ คลึงเคล้าไปมา ก่อนจะบีบเต้าอิ่มไว้จนเต็มมือ ขนาดของทรวงอกคู่นี้ช่างล้นทะลักสะเหลือเกิน เต็มไม้เต็มมือเขาดีจริงๆ

พร้อมกันนั้น "อัศวิน" ก็รีบแทรกฝ่ามือเข้าไปในเสื้อตัวสวยของเธอโดยเร็ว เขาอยากสัมผัสถึงของจริงว่าจะนุ่มมือเพียงใด คิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มก็ดึงเสื้อขึ้นมา เผยให้เห็นถึงความงามกลมกลึงของอกคู่สวยอย่างเต็มสองตา

คราวนี้ชายหนุ่ม ยอมปล่อยให้ริมฝีปากนุ่มของ "นาริน" เป็นอิสระ เพื่อมองอกคู่ใหญ่นั้นอย่างชื่นชมหลงไหล หรือน้ำลายไหลกันแน่ละ

ไม่รอช้าชายหนุ่มรีบฝังใบหน้าซุกไซ้ตั้งแต่ลำคอขาวนวลต่ำลงมาเรื่อยๆ "อัศวิน" ระดมจูบด้วยความหื่นกระหายจนต้องพยายามอดกลั้นสะกดมันเอาไว้ก่อน

จนมาถึงสองเต้าอวบอิ่มคู่งามนี้ ชายหนุ่มดูดเม้มจนชื่นแชะ สลับข้างไปมา อย่างเพลิดเพลิน ถึงแม้ว่ายังไม่ถอดบราเซียร์สีหวานออกไปเลยก็ตาม

แต่ก็ได้ความรู้สึกรุ่มร้อน โหยหา อยากตักตวงความนุ่มหวานนี้ต่อไปเรื่อยๆ จนหยุดไม่ได้แล้ว "นาริน" ครางฮือในลำคอความรู้สึกหลากหลายพุ่งเข้ามารบกวนจิตใจ ใบหน้าหวานแดงซ่านเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ รีบเอ่ยห้ามชายหนุ่มเสียงสั่น

“หยะ..อย่าค่ะ พี่วิน เราทำแบบนี้ไม่ได้นะค่ะ”

ชายหนุ่ม หยุดชะงักรีบเงยหน้าขึ้นมามองสาวน้อยเพียงครู่นึง ด้วยสายตานิ่งเชย ก่อนที่จะหันไปเห็นกรอบรูปของ "มินตรา" เมียรักของเขาที่ตายจากไป ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง ใบหน้าสวยหวานที่อยู่ในนั้น ไม่ต่างกันกับใบหน้างามที่อยู่ตรงหน้าเขานี่

มันทำให้ชายหนุ่มต้องรีบดีดตัวเด้งกายออกห่างจาก "นาริน" อย่างรวดเร็ว ความเสน่หาที่มากล้นเมื่อครู่นี้ ได้มะลายหายไปเป็นปลิดทิ้ง แทนที่ด้วยความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามาแทนอยู่เต็มหัวใจจนเจ็บร้าวไปหมด เขาไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี "อัศวิน" รู้สึกผิดต่อ "มินตรา" เมียรักของเขามากในตอนนี้

"นาริน" แปลกใจไม่น้อยกับการกระทำที่หยุดชะงักไปของ "อัศวิน" นั้น เธอจึงรีบลุกขึ้นนั่งดึงเสื้อมาปกปิดทรวงอกจนเรียบร้อย แล้วลงนั่งข้างๆ กับชายหนุ่มเอื้อมมือบางมาแตะตรงท่อนแขนแกร่งของเขาที่เกร่งอยู่เล็กน้อยนั้นเบาๆ อย่างเป็นห่วง ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ ชายหนุ่มก็พูดกลับมาทันทีว่า..

“น้องรินรีบกลับห้องไปเถอะ”

ชายหนุ่ม บอกเสียงสั่นน้อยๆ พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไว้อย่างเต็มที่

“แต่ว่า..คือ”

“ออกไปสิ รีบไปได้แล้ว!”

โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ