ตอนที่ 6 เจ้าอารมณ์

    แต่ก็ไม่มีผลเป็นเพียงแค่ความหวังลมๆ แล้งๆ ของจันทร์เจ้าเองเท่านั้น ไม่มีใครผ่านมาได้ยินเลยสักคน ไม่มีใครผ่านมาเห็นเลยว่า จันทร์เจ้ายังอยู่ตรงนี้เพียงลำพัง

    สภาพจิตใจที่ย่ำแย่มีแต่น้ำตาที่ไหลอาบนองทั้งสองแก้มเท่านั้นที่เป็นเพื่อนคอยปลอบใจ จันทร์เจ้าไม่รู้วัน ไม่รู้คืน ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้วในตอนนี้ และก็ไม่รู้ว่าอยู่แห่งหนใด จันทร์เจ้าทำได้แต่นอนขดตัวคุดคู้ อยู่กับพื้นที่เย็นยะเยือก หนาวเข้าไปถึงสุดขั้วของหัวใจ

    กอดตัวเองไว้เพื่อให้ความอบอุ่นพอประทังไปได้ จันทร์เจ้านอนกอดตัวเองที่สั่นสะท้านไปทั่วร่างกายทั้งหวาดกลัว ทั้งหวาดหวั่น ทั้งหนาวเหน็บ แต่ก็ยังดีที่มีน้ำและอาหารมาวางไว้ให้ แต่จันทร์เจ้าก็ไม่รู้หรือเห็นใครคนใดเลย ที่เป็นคนนำมาวางไว้ให้ อาจเป็นเพราะช่วงเวลานั้น จันทร์เจ้าคงหลับไปโดยไม่รู้สึกตัวก็เป็นได้

    ถึงจะกังวลเรื่องน้ำกับอาหาร ที่มีคนนำมาวางไว้ให้ ว่าจะมียาหรือสารเสพติดอะไรปะปนมาอยู่ในน้ำกับอาหารหรือเปล่า แต่ถ้าจันทร์เจ้าไม่ยอมกินก็จะไม่มีเรี่ยวแรงต่อสู้ หรือหลบหนีออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอน คิดได้ดังนั้นจันทร์เจ้าจึงต้องจำใจฝืนกินเข้าไปพร้อมทั้งน้ำตาอย่างอดสู

    ร่างกายของจันทร์เจ้าก็อ่อนแรงลงไปมาก ดวงตาก็แดงกล่ำ ขอบตาก็เริ่มบวมช้ำ จากการร้องไห้อย่างหนัก มาตลอดเวลาหลายวันที่ผ่านมา เรียกได้ว่าแทบจะร้องไห้อยู่ตลอดเวลาเลยก็ว่าได้ ใบหน้า และร่างกายที่เคยสวยงาม บัดนี้ช่างน่าเกลียดยิ่งนัก และสกปรกส่งกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์เอาสะเลย

    แม้แต่ตัวของจันทร์เจ้าเองก็รับแทบไม่ไหว รันทดเกินคำบรรยาย ไม่ต่างอะไรกับขยะที่ส่งกลิ่นเหม็น หรือส่งกลิ่นอย่างพวกขอทานก็ไม่ปาน จันทร์เจ้าไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองต่อจากนี้ไป แต่สิ่งที่จันทร์เจ้าได้ยินที่คนร้ายพูดคุยกันว่า "เธอสวยงามมาก ลูกพี่เขาต้องถูกใจมากอย่างแน่นอน" เท่านั้นแหละหัวใจของจันทร์เจ้าก็กระตุกวูบ สั่นไหวอย่างรุนแรง

    จันทร์เจ้าหวาดกลัวมากเหลือเกิน ได้โปรดเถิดใครก็ได้ช่วยที คุณพระ คุณเจ้าได้โปรดเมตตาช่วยลูกด้วยเถิด ให้ลูกได้พ้นภัยในครั้งนี้ ได้โปรดเมตตาให้ลูกแคล้วคลาดปลอดภัย เจอคนใจบุญช่วยเหลือลูกด้วยเถิดนะเจ้าคะ สาธุ!

    จันทร์เจ้าได้แต่ภาวนาอยู่ในใจพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินอย่างไม่ขาดสาย ถึงแม้จะเจ็บปวดรวดร้าวรอบดวงตาสักเพียงไหน แต่ก็ไม่อาจหักห้ามความทุกข์ระทมในตอนนี้ได้เลย จันทร์เจ้าคิดถึงคุณพ่อ คิดถึงคุณแม่ คิดถึงพี่ชายและน้องสาวของเธอเป็นอย่างมาก ชาตินี้คงไม่มีหวัง คงไม่มีโอกาสได้เจอพวกเขาอีกแล้วเป็นแน่ เวรกำอันใดหน่อถึงได้เป็นเช่นนี้ไปได้

    ณ ประเทศโลคาซันเดอร์

    หลังจากที่อินดิโก้รอสินค้าอยู่หลายวัน ลูกน้องก็รีบเข้ามาแจ้งข่าวดี ว่าสินค้าได้มาถึงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อินดิโก้จึงถามไปว่าสวยดั่งที่ฉลามบอกรึเปล่า ลูกน้องพยักหน้ารับ แต่ยังไม่ทันได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม และอินดิโก้ก็ยังไม่ทันได้ไปตรวจดูสินค้าเลยด้วยซ้ำ

    ก็มีสายเรียกเข้ามา พออินดิโก้เห็นว่าเป็นใครที่โทรเข้ามา ก็รีบกดรับสายไปในทันที พร้อมทั้งทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ได้แต่ฟัง และพูดได้แค่เพียงว่า สินค้ามาถึงเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ จะไปเดี๋ยวนี้ครับ อินดิโก้กดวางสาย และถอนหายใจออกมาอย่างแรง หันไปพยักหน้ากับลูกน้องเตรียมสินค้าแล้วออกรถไปในทันที

    เจ้าชายฟรานซิส องค์รัชทายาท แห่งโลคาซันเดอร์ เมื่อได้ยินว่าสาวงามที่ทรงรับสั่งไปเมื่อครั้งก่อนได้ส่งมาถึงที่ตำหนักเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็รู้สึกดีพระทัยเป็นอย่างมาก รีบเสด็จกลับตำหนักในทันที หลังจากเข้าร่วมประชุมเสร็จ

    ครั้นเมื่อเจ้าชายเข้ามาถึงห้องบรรทมก็ทรงตกตะลึงเป็นอย่างมาก พวกมันบังอาจมาก ที่มาเล่นตลกกับเจ้าชายฟรานซิสซึ่งเป็นถึงองค์รัชทายาทขนาดนี้เชียวหรือ ไม่มีความยำเกรงกันบ้างเลยหรือไง ถึงได้เอาผู้หญิงสกปรกเยี่ยงคนเก็บขยะเช่นนี้มาให้พระองค์ มิหนำซ้ำยังเอามาวางไว้บนเตียงนอนที่แสนรัก และขาวสะอาดของพระองค์อีกด้วย

    ยิ่งทอดพระเนตรก็ยิ่งทรงกริ้ว นางที่นอนไร้สติอยู่ในขณะนี้ช่างน่าขยะแขยงยิ่งนัก คำว่าสวยงามยังห่างไกลกับนางคนนี้มาก พระองค์แทบไม่อยากที่จะชายตามองเสียด้วยซ้ำ เจ้าชายฟรานซิสรีบหันกลับไปมองส่งสายตาดุดัน แลโหดเหี้ยมส่งไปถึงองครักษ์คนสนิทของพระองค์ในทันที

    “นี่เห็นเราเป็นตัวอะไรยังงั้นเหรอ ถึงจะมาล้อเล่นกันแบบนี้ เอานางขยะที่ไหนมาให้เรากัน ห๊ะ! มาร์โค”

    “เจ้าชายฟรานซิส” โกรธจนควันออกหูเลยก็ว่าได้ อุตส่าห์รีบจะมาหาสาวงามสักหน่อย กลับต้องมาผิดหวังอย่างรุนแรง แทบจะสั่งฆ่าทุกคนแล้วในเวลานี้ เป็นเจ้าชาย เป็นรัชทายาทเชียวนะ ทำแบบนี้กันก็ได้เหรอ

    “กระหม่อมขอประทานอภัยพะย่ะค่ะ ที่ไม่ตรวจสอบให้ดีเสียก่อน อยากให้องค์รัชทายาทดีพระทัย เลยสั่งให้อินดิโก้รีบนำตัวสาวงามเข้ามาถวายองค์รัชทายาทโดยเร็วพะย่ะค่ะ”

    “มาร์โค” รีบอธิบายให้เจ้าชายฟัง ด้วยอาการหวาดกลัว ถึงกับตัวสั่นงันงกกันเลยทีเดียว เพียงแค่ได้ยินเจ้าชายตวาดเสียงดังมาก็เท่านั้น

    “ไปเรียกอินดิโก้เข้ามาพบเราเดี๋ยวนี้เลยนะ เราต้องการคำอธิบายโดยเร็วที่สุด ก่อนที่เราจะสั่งตัดหัวทุกคนให้หายแค้นใจในครั้งนี้ รีบไปสิ”

    “เจ้าชายฟรานซิส” เอ่ยเสียงดังกัดฟันกรอดๆ อย่างขมอารมณ์แทบจะไม่อยู่ ฟรานซิสไม่เคยโดนลบหลู่แบบนี้มาก่อน มันเป็นใครช่างกล้านัก ถ้าไม่มีคำตอบดีๆ ละก็น่าดู

    “องค์รัชทายาทอย่าทรงกริ้ว กระหม่อมจะรีบไปตามอินดิโก้ให้เดี๋ยวนี้เลย พะย่ะค่ะ”

    “มาร์โค” กล่าวออกไปในใจสั่นๆ รีบโค้งคำนับแล้วถอยออกไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่ลืมที่จะปิดประตูตามหลังในใจก็คิดว่า เขาล่ะกลัวแทนอินดิโก้เลย เพราะรู้นิสัยขององค์รัชทายาทดี ท่านถูกตามใจมาโดยตลอด เอาแต่ใจนี้เป็นที่หนึ่งเลย ใครหน้าไหนก็ห้ามขวาง ยกเว้นอยู่คนเดียวเท่านั้นที่ยอมให้อย่างไม่มีข้อแม้

     โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ