ตอนที่ 7 นี่หรือหญิงงาม

    เจ้าชายฟรานซิสเดินกลับไปกับมาด้วยอารมณ์ที่โกรธกรุ่นอยู่ มือหนาเท้าเอวทั้งสองข้างเอาไว้ โดยไม่ชายตามองไปที่เตียงอีกเลยเพียงครู่เดียวเท่านั้น ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้เจ้าชายหยุดเดินในทันที แล้วรีบหันกลับไปจ้องที่ประตูแทนอย่างใจจด ใจจ่อ พอประตูเปิดออกอินดิโก้ก็เดินเข้ามาอย่างนอบน้อม พร้อมกับก้มหน้าโค้งคำนับ แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรออกมาสักคำ

    “เจ้าท้าทายอำนาจของเราอย่างนั้นรึ อยากตายมากใช่ไหม ห๊า! ถึงได้เอาตัวนางสกปรกนี่มาให้กับเรา”

    “เจ้าชายฟรานซิส” เอ่ยออกมาอย่างคับแค้นในใจ จ้องมองด้วยสายตาที่ดุร้ายเป็นอย่างมาก

    “ขอองค์รัชทายาทอย่าทรงกริ้ว พระทัยเย็นๆ ไว้ก่อนพะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่มีเจตนาร้ายใดใดต่อพระองค์เลย กระหม่อมสาบานได้”

    “อินดิโก้” ถึงกับสะดุ้งเข่าทรุดลงไปกองกับพื้นหมอบกราบเจ้าชาย ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ไปได้ มันทำให้เขาถึงกับพูดไม่ออกกันเลยทีเดียว เรียกว่าใบ้รับประทานเลยก็ว่าได้

    “จะให้เราใจเย็นงั้นเหรอ ดูสิ่งที่เจ้าทำกับเราสิ ส่งนางสกปรกคนนี้มาได้ยังไงกัน เราสั่งเจ้าว่าหาหญิงงามมารับใช้บนเตียงนะ ไม่ใช่คนเก็บขยะแบบนี้ เจ้าจะจัดการเรื่องนี้ให้เรายังไงไหนลองว่ามาซิ”

    “เจ้าชายฟรานซิส” ใส่อารมณ์อย่างหนักหน่วง เอ่ยเสียงดัง แถมยังชี้นิ้วอีกด้วย กอดอกยืนจ้องอย่างรอคอยคำตอบ

    “กระหม่อมต้องขอประทานอภัยในความผิดในครั้งนี้ด้วยพะย่ะค่ะ กระหม่อมจะรีบนำตัวนางผู้นี้ออกไป แล้วจะพาหญิงงามคนใหม่มาให้โดยเร็วที่สุดเลย พะย่ะค่ะ ขอองค์รัชทายาทอย่าทรงลงโทษ กระหม่อมเลยนะพะย่ะค่ะ”

     “อินดิโก้” รีบพูดอธิบายให้เจ้าชายฟังโดยเร็ว เพื่อความปลอดภัยของตัวเขาเองด้วย อินดิโก้แทบไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาเลยด้วยซ้ำ ก้มจนหัวติดพื้นแล้วเนี่ยยย

    “หึ! ไม่ต้องเอาใครมาให้เราอีกแล้ว เราไม่ต้องการ แล้วรีบๆ ไสหัวของเจ้าออกไปให้พ้นๆ หน้าของเราเดี๋ยวนี้เลยนะ แล้วไม่ต้องเสนอหน้ามาให้เราเห็นอีก เข้าใจไหม รีบออกไปสิ!”

    “เจ้าชายฟรานซิส” พูดจบก็เอามือไขว้หลัง หายใจออกมาหนักๆ หลับตาไม่มอง ไม่สนใจใครอีกเลย พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ที่ขุ่นมัวให้สงบลงโดยเร็ว

    “อินดิโก้” ได้ยินดังนั้นก็ไม่รอช้า รีบตรงเข้าช้อนอุ้มร่างบอบบางของหญิงสาว ที่นอนหลับไหลอย่างไม่ได้สติเลยในตอนนี้ เปิดประตูออกไปในใจก็คิดว่า ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ผิดแผนไปหมด แต่ก็ช่างเถอะ ในเมื่อองค์รัชทายาทไม่ทรงโปรดนาง

    เขาก็มีที่สำรองเอาไว้แล้วในใจ ได้ราคางามไม่แพ้กัน เมื่อกี้เข้าเฝ้าหวาดเสียวไม่หายเกือบเอาชีวิตมาทิ้งสะแล้วไหมล่ะเรา อินดิโก้เดินพ้นประตูมายังไม่ทันได้กี่ก้าวดี จะเรียกว่าซวยซ้ำซวยซ้อนก็ได้ ทำไมน่ะหรือ ก็ดันมาเจอเข้ากับพระชายากิ่งแก้วน่ะสิ พระนางยิ่งไม่ชอบใจเขาอยู่ด้วย

    อินดิโก้รีบเดินทั้งๆ ที่ยังแบกร่างบอบบางของหญิงสาวอยู่บนบ่า แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นพระนางสะอย่างงั้น แต่ก็ไม่ทันอยู่ดี เมื่อได้ยินเสียงที่ดังตามหลังมา ทำให้อินดิโก้ชะงักเท้าหยุดในทันใด ถ้าพระนางถามแล้วไม่ตอบดีๆ ล่ะก่อ ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแล้วล่ะเรางานนี้

    “หยุดเดี๋ยวนี้นะ นั่นเจ้าจะแบกนางไปที่ใดกัน หรือว่านางเป็นอันใดไปถึงกับต้องแบกกันออกมาเช่นนี้ด้วย”

    “พระชายากิ่งแก้ว” กล่าวเสียงดังกล้องไปทั่วบริเวณหน้าตำหนักขององค์รัชทายาท ทหาร องครักษ์ นางกำนันต่างพากันกลัว ได้แต่ก้มหน้า ก้มตา ไม่กล้าเงยขึ้นมาดูด้วยซ้ำ

    พระชายาจ้องเขม่งมาที่อินดิโก้ พระนางเกลียดชายคนนี้มาก ชอบทำตัวเป็นพวกมาเฟีย น่าฆ่าให้ตายนัก ยังไม่ทันที่พระนางจะเอ่ยอะไรต่อ ก็มีอีกเสียงหนึ่งที่คุ้นเคยดังขึ้นมาก่อน

    “อ้าว! นี่เจ้ามายืนทำบื้ออะไรอยู่ตรงนี้อีกล่ะ ยังไม่รีบไสหัวไปให้พ้นๆ ตำหนักของข้าอีกรึ เอ่อ..ท่านแม่!”

    “เจ้าชายฟรานซิส” หลังจากสงบสติอารมณ์ลงได้แล้ว ก็พลันได้ยินเสียงแว่วๆ เหมือนคนทะเลาะกันอยู่ด้านนอก จึงรีบเดินออกมาดู กับโมโหขึ้นมาอีก เมื่อเจอเข้ากับอินดิโก้ และนางสกปรกคนนี้ รู้สึกเสียสายตายิ่ง มิหนำซ้ำยังมาเจอกับท่านแม่ของเขาเข้าอีก ทำให้ตกใจอยู่ไม่น้อย

    “ฟรานซิส! เจ้าทำแบบนี้อีกแล้วนะ ตำหนักฝั่งซ้ายของเจ้าเต็มเป็นด้วยหญิงงามไม่รู้กี่คน ต่อกี่คน จนจะเดินชนกันตายอยู่แล้ว”

    “พระชายากิ่งแก้ว” บ่นใส่ลูกชายหัวแก้ว หัวแหวนเพียงคนเดียวเสียยกใหญ่ ทำไมถึงไม่รู้จักโตนะ แล้วอย่างนี้จะไว้ใจให้ปกครองประเทศได้อย่างไรกัน ถึงยังไงวันนี้ก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง

    “โธ่! ท่านแม่ก็ ข้า..”

    “เจ้าชายฟรานซิส” อยากจะพูดแก้ตัวสักหน่อย ยังไม่ทันได้เริ่มดี ก็โดนท่านแม่ชิงพูดไปสะก่อนแล้ว เป็นถึงองค์รัชทายาทตำแหน่งสูงส่ง แต่กลับมาโดนท่านแม่ดุต่อหน้าคนอื่น ออกจะเสียหน้าอยู่มิใช่น้อย

    “นั่นเจ้าจะไปไหน เราถามเจ้า ทำไมเจ้าถึงไม่ตอบเรา ว่าจะเอานางคนนี้ไปที่ใด”

    “อินดิโก้” พยายามจะเดินจากไปเงียบ ในขณะที่ทั้งสองพระอง์กำลังถกเถียงกันอยู่ แต่พระนางก็ดันตาไวหันมาเห็นเขาเข้าสะก่อน ทำเสียงดังกังวาน ใส่จนอินดิโก้ถึงกับขนลุกเกลียว ระคนตกใจ

    “ท่านแม่ ลูกเป็นคนสั่งให้เอานางออกไปเองพะย่ะค่ะ นางสกปรกถึงเพียงนี้ ไม่ต่างอะไรกับขยะเน่าๆ ชิ้นหนึ่ง หม่อมฉันไม่ต้องการที่จะเห็นนางอีกพะย่ะค่ะ”

    “เจ้าชายฟรานซิส” พูดออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน กับความผิดที่ก่อ แถมยังเห็นแก่ตัว และเอาแต่ใจเป็นที่สุด ไม่ใช่เพิ่งมาเป็น แต่เป็นมานานแล้วจะแก้ไขก็คงจะยากเสียหน่อย

    “พระชายากิ่งแก้ว” เมื่อได้ฟังลูกชายสุดที่รักพูดออกมาแบบนั้น ก็ทำให้พระนางรู้สึกเสียใจอยู่ไม่น้อย สุดที่จะทน และเอือมระอากับนิสัยแย่ๆ ของลูกชายหัวแก้ว หัวแหวนคนนี้เป็นอย่างมาก ทำไมถึงทำตัวเยี่ยงนี้นะ พระนางเองก็เป็นหญิงไทยนะ ทำแบบนี้พระนางไม่ชอบเลยจริงๆ

    ต้องดัดนิสัยเสียให้เข็ด คงต้องจริงจังกับองค์รัชทายาทสักทีแล้ว จะได้โตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันข้างหน้า ปกครองประเทศเยี่ยงกษัตริย์พึงกระทำ

     โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ