ตอนที่ 7 (2)
“อูยย พี่ยาว”
อารมณ์ที่กำลังร้อนระอุ ส่งผลถึงท่าทางของจันทร์
ส่งผลถึงการตอบสนองทั้งหมดของร่างกาย
ลุงยาวก้มหน้าเข้าหาจุกสีน้ำตาลของจันทร์ ดูดนมจากเต้าของเธอ
จันทร์อยู่ในสภาพเหลืออดเหลือทน ดันเนินเข้าหาดุ้นของลุงยาว แม้ว่าจะไม่ค่อยถนัดนัก เพราะท่าทางลุงยาวจะยังไม่ยอมให้เอาเข้าง่าย ๆ
แต่อารมณ์ของจันทร์มาถึงขีดสุดแล้วละ สองแขนอวบโอบกระหวัดรอบต้นคอของลุงยาวรั้งเข้าหาร่างของเธอ
“ดันสิคะ จันทร์ไม่ไหวแล้ว”
“ไม่กลัวเหรอ”
“กลัวอะไรคะ”
“ผมยังไม่เป็นหมันนะ”
“ไม่ค่ะ ถึงขั้นนี้แล้วยังจะต้องกลัวอะไร”
ผลุบบบบ....
ลุงยาวนี่ร้ายเหลือเกิน อาศัยจังหวะที่จันทร์ขอร้องวิงวอนอย่างร่าน ก็แอบเด้าเอวส่งดุ้นผ่านร่องรึงรัดที่เต็มไปด้วยน้ำเยิ้มของจันทร์เข้าไปอย่างง่ายดาย
“อูยยยย”
เสียงของจันทร์เสียวสะท้าน คล้องรัดต้นคอของลุงยาวเอาไว้อย่างแน่น ปากควานหารสจูบอันดุเดือดเลือดพล่านของเขา
“จันทร์จ๋า”
ลุงยาวส่งแท่งลำเข้าไปเยือนถึงหุบโพรงลึก รับรู้ถึงแรงตอดรัดอยู่ตลอดเวลา หลังจากนั้นคงไม่ต้องมีอะไรมายั้งเอาไว้ได้อีกแล้ว
ลุงยาวกระทุ้ง
จันทร์แอ่นรับ
จันทร์กระทุ้ง ลุงยาวเกร็งแท่งลำเพื่อให้สามารถสอดเข้าสู่โพรงลึกสุดได้อย่างที่สาวใหญ่ต้องการ เสียงครวญครางของจันทร์ของลุงยาวเวลานี้แทบไม่เป็นภาษามนุษย์กันละ
เหงื่อผุดพราว สองร่างสมสู่จนกระทั่งเสร็จสมในเวลาไม่นานนัก โดยเฉพาะจันทร์นั้นตอดกระตุกต่อเนื่อง
ทุกอย่างผ่านพ้นไปแล้ว สติกลับคืนมา ในอ้อมกอดชื้นเหงื่อของลุงยาว
ไม่มีถ้อยคำพูดใด ๆ เพราะทุกอย่างได้แสดงออกมาจนหมดสิ้นแล้ว
จันทร์เอง เวลานี้ไม่ได้คิดว่าจะให้ลุงยาวต้องมารับผิดชอบอะไรในชีวิตของเธอ ด้วยรู้ทั้งรู้ว่าลุงยาวไม่ได้มีเฉพาะเธอเพียงคนเดียวเมื่อไหร่กันล่ะ
ใช่ว่าไม่รู้
ทุกคนที่เข้าไปหาลุงยาวถึงที่สวน รู้กันเต็มอกนั่นแหละว่าเขามีสาว ๆ มากมายอยู่แล้ว การที่เขาคิดจะปักหลักอยู่กับใครสักคนอย่างจริงจัง คงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก
แม้ว่าทุกคนอยากจะให้เป็นอย่างนั้นก็เถอะ
“พี่รีบกลับเถอะ เดี๋ยวผึ้งจะมาเจอเข้า”
จันทร์ไล่ลุงยาวกลับ
“คิดถึงจัง”
“หูย รีบกลับสวนไปเถอะค่ะ อาจจะมีสาว ๆ รออยู่ก็ได้”
ผู้หญิงนี่นะอดประชดประชันไม่ได้ รู้ทั้งรู้ และแม้จะยอมรับอยู่ในทีแล้วว่า เขายังมีอีกหลายคนรอคิว แต่ปากก็ยังอดไม่ได้ ต้องหลุดปากออกมาจนได้
“ถ้างั้น ว่าง ๆพี่จะมาหาใหม่นะ”
“ค่ะพี่ยาว”
จันทร์ถอนใจ มองตามหลังร่างของลุงยาวที่เดินจากไป สักครู่จึงได้ยินเสียงสตาร์ทรถ...
“แม่!”
เสียงของผึ้งเรียก ไม่ได้เรียกดังอะไร แค่เรียกตามปกตินั่นแหละ แต่ทำเอาจันทร์ถึงกับสะดุ้งโหยง ใบหน้าเปลี่ยนสี ต้องรีบปรับสีหน้าให้นิ่งเรียบ ไม่รู้ไม่ชี้
“รถใครอ่ะ”
“เอ่อ...ไม่รู้สิ”
ตอบ ใจเต้นรัวผิดจังหวะ ไม่ได้สบตากับลูกด้วย ไม่อย่างนั้นคงเผยพิรุธให้เห็นแน่ ๆ
“เหนื่อยจังค่ะ” ผึ้งว่า
ตอนนี้เอง จันทร์จึงเหลียวไปดู ผึ้งกลับมาจากทำรายงาน และซื้อของติดมือกลับมาด้วย “แม่ไม่ต้องออกไปตลาดแล้วนะ หนูซื้อมาหมดแล้ว”
“ขอบใจนะ”
ผึ้งมองหน้าจันทร์ ความเป็นเด็ก ไหนเลยจะรู้ว่า แท้จริงจันทร์ซุกซ่อนอะไรบางอย่างเอาไว้ในใจ ความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนระหว่างเธอกับลุงยาว
เรื่องร้อน ๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้น คราบรักอุ่น ๆ ที่ยังอยู่ในหลืบ
ทุกอย่างยังเป็นความลับ และความเป็นผู้ใหญ่กว่านั่นเอง จึงสามารถปิดบังเอาไว้อย่างมิดชิด ผึ้งไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องนี้หรอก
“แม่”
“ว่า...”
จันทร์ละสายตาจากผึ้ง ใจอดเต้นรัวขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้ เมื่อได้ยินลูกสาวเรียก ตามประสาคนมีความลับความนัย
สารบัญ / นำทาง
- 👁️ ยอดวิว 323
แสดงความคิดเห็น