แผ่นดินนี้ข้าจอง ตอนที่ 19 คดีแรก ผีดูดเลือด 5

ในห้องขังของซากเรือร้างได้มีร่างชายผู้หนึ่งสวมชุดสีดำคล้ายกับเหล่าแคว้นถังมือปราบของแคว้นถัง ผิวพรรณขาวหมดจด หน้าตาคมจัด แม้ว่าดวงตาจะยังปิดอยู่ก็สัมผัสได้ว่าชายผู้นี้มีนับตาเหมือนเหยี่ยวโดยรวมแล้วจัดว่าเป็นชายรูปงามมาก เขากำลังถูกโซ่ล่ามไว้ทั้งสองมือทำให้แขนของเขาถูกตรึงไว้กลางอากาศ ทั้งสองผัวเมียผีดูดเลือดต่างมองที่ร่างของชายผู้ด้วยแววตาที่เปลี่ยมไปด้วยความหึกเหิม  

 

“เอาล่ะน้องหญิงเจ้ารีบดื่มเถอะ” ปีศาจหนุ่มกล่าวกับคู่ของตน

 

“คะ” แล้วนางก็แยกเขี้ยวเตรียมที่จะกัดคอเมื่อดื่มเลือดของหลินอวิ้น แต่ทว่ายามที่เขี้ยวของนางกัดที่คอของหลินอวิ้นนี้เองแสงสีทองก็เปล่งออกมาจากร้างของหลินอวิ้นทำให้ปีศาจหญิงถึงกับกระเด็นออกจากร่างของหลินอวิ้น ไม่เพียงเท่านั้นแสงสีทองนั้นปีศาจหนุ่มที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆก็ได้รับผลกระทบจากแสงสีทองนั่นเหมือนกันถึงกับกระเด็นออกจนล้มลงกับพื้นและแสงนั่นก็ยังส่งผลทำให้ชายที่ถูกตรึงอยู่ในห้องขังค่อยรู้สึกตัว ปีศาจทั้งสองเมื่อตั้งสติได้ก็ได้พิจารณาว่ามันเกิดอะไรขึ้น

 

 

“ท่านพี่นี่มันเกิดอะไรขึ้น” ปีศาจหญิงถาม

 

 

“นางคนนี้ที่ท่านพี่เอามันเป็นใครกันแน่”

 

 

“นางเป็นแค่สาวใช้แต่ทำไมถึงมีพลังแบบนี้ได้กันเนี่ย” เห็นชัดว่าปีศาจหนุ่มเองก็ยังกับเห็นการที่เกิดขึ้นไม่ต่างกัน

 

 

ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงดังของผู้คนดังออกมาจากด้านนอกเรือ

 

 

“คราวนี้อะไรอีกล่ะ” ปีศาจหญิงแก่ถามขึ้นอีกครั้ง

 

 

“มือปราบจากเมืองมาถึงแล้วหรอ” ถึงจะรู้ดังนั้นปีศาจหนุ่มเองก็ไม่ได้กลัวเหล่ามือปราบเลยแม้แต่น้อย

 

 

“พวกมันบางคนน่าจะมีพลังประเภทที่ตรวจจับได้สินะถึงตามมาเจอที่นี่แต่ก็เอาเถอะถึงยังไงพวกมันก็แค่เศษสวะ” พอพูดจบปีศาจหนุ่มก็หันมาร่างของหลินอวิ้นก่อนที่จะเงยหน้า มองปีศาจหญิง

 

 

“น้องหญิงรอข้าก่อนเดี๋ยวข้ากลับมาระหว่างนี้เจ้าหาทางทำอะไรบางอย่างกับร่างของนางถ้านางไม่ใช้คนธรรมดาจริงล่ะก็ถือว่าเป็นกำไรของเรา” พอพูดจบเขาก็แปลงร่างเป็นนกหลายตัวบินออกไปด้านนอกเรือในทันที ขณะเดียวกันนั้นปีศาจสาวที่คิดอยู่ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดีก็ได้ยินเสียงพึมพำดังมาจากทางห้องขัง

ชายคนนั้นได้สติแล้ว ปีศาจหญิงคิดในใจ

 

 

เหล่ามือปราบและอาสาขึ้นฝั่งที่เกาะเล็กๆเมื่อเทียบเรือเสร็จพวกเขาก็ได้สั่งให้เหล่าฝีพายซึ่งเป็นชาวบ้านที่อาสามารออยู่ที่เรือ โดยให้พวกที่มีพลังลงไปได้อย่างเดียวเพราะเกรงว่าจะเป็นอันตราย ดังนั้นคนที่ลงไปก็มี มือปราบหกคนที่รวมชูยงด้วย และก็ซาถัวที่เป็นของซุนปินที่ได้ติดตามมาด้วยรวมไปถึงเสี่ยวอี้หลงก็มาด้วยเช่นกัน สรุปคือมีด้วยกัน แปดคนที่เตรียมที่จะยังเรือร้างที่จอดอยู่ลึกเข้าไปในป่าห่างจากชายหาดของเกาะนิดหน่อย และเมื่อลงมากันครบพวกเขาก็เดินไปที่รูโหว่ตรงท้องเรือแต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะเดินมาถึงนี้เอง นกสีดำหลายตัวก็บินออกมาจากหูนั่นเปลี่ยนร้างเป็นชายหนุ่ม เขาก็คือผีดูดเลือดที่สร้างปัญหาให้กับเมืองซิวซัน สำหรับพวกมือปราบนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหน้าตาของปีศาจอย่างชัดเจน

 

"ต้องขอชมพวกนายเลยนะที่สามารถตามชั้นมาได้จนเจอที่นี่" ปีศาจหนุ่มกล่าวขึ้น 

 

“หลินอวิ้น อยู่ที่ไหน” อู่กังถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูขัดเคือง

 

“น่าเสียดายนะที่พวกนายจะไม่มีทางได้พบนางอีก” จังหวะนั้นเองเสียงสีเขียวก็ปรากฏขึ้นบนมือของผีดูดเลือด ก่อนที่มันจะกลายเป็นดาบที่เหมือนกับเสกออกมาจากอากาศ

คำพูดของปีศาจหนุ่มสร้างความแปลกใจให้กับชูยงไม่น้อยเขารู้ได้ทันทีว่านี่อาจจะเป็นการโกหก

 

การที่เขาพูดแบบนี้แปลกว่าหลินอวิ้นยังไม่ตายสินะ แต่ทำไมล่ะการที่เขาพาที่นี่เห็นได้ชัดว่าเพื่อเป็นการนำอาหารมาให้กับอีกคน แต่จนป่านนี้แล้วทำไมยังปรากฏตัวล่ะหรือว่าอีกตัวหนึงยังไม่ได้กินหลินอวิ้น เพราะว่าถ้าหากหลินอวิ้นตายไปอล้วอีกตัวก็คงโผล่ออกมาช่วยแล้ว เพื่อตระหนักได้ดังนั้นชูยงก็หันไปมองลู่หลี่อยู่ข้างๆ เห็นชัดว่าเขาก็รู้สึกแบบเดียวกับชูยง

 

“ชูยงชั้นรู้ว่านายคิดอะไร รีบไปซะเดี่ยวพวกเราจะถ่วงเวลาให้" 

 

ชูยงพยักหน้ารับก่อนที่จะหันไปมอง ซาถัวกับเสี่ยวอี้หลงที่อยู่ข้างพร้อมกับพยักหน้า

 

“เสียดายจริงที่พวกมือปราบในยุคนี้นั้นไม่ค่อยจะมีฝีมือ” ปีศาจกล่าวขึ้นด้วยความดูถูก พอพูดจบเหล่ามือปราบทั้งห้าก็สักดาบประจำตัวออกมาเข้าต่อสู้กับผีดูดเลือดในทันที ในจังหวะนั้นเองชูยง ซาถัวและเสี่ยวอี้หยงก็ชวยโอกาสเดินเข้าป่าใกล้ชายหาดของเกาะไปแบบเนียนๆกะว่าจะเดินอ้อมไปโผล่ใกล้ๆกับท้องเรือ

 

ณ เวลาเดียวกันนี้เองที่ใต้ท้องเรือชายที่ถูกล่ามโซ่ก็ได้สติ เข้าพูดคุยกับปีศาจหญิงแก่

 

 

“ปล่อยข้าออกไป” ชายคนกล่าวกับปีสาจหญิงที่มองเขาอยู่นอกกรง

 

 

“ขอโทษทีนะตอนนี้ข้าคงทำอย่างนั้นไม่ได้เพราะเจ้าจะต้องตอบแทนข้าที่ข้านั้นช่วยเจ้าออกมา”

 

 

“ช่วยงั้นหรอเจ้าแค่เจอข้าโดยบังเอิญและข้าก็ได้ช่วยเจ้าในรอดพ้นจากสมุนของอาจารย์เจ้าแล้ว ฉะนั้นเราไม่มีบุญคุณต่อกันอีก”

 

 

ทันใดนั้นพวกชูยงก็ได้เข้ามาใต้ท้องเรือ พวกของชูยงก็ได้เห็นร่างของหลินอวิ้นนนอนสลบไสลอยู่กับพื้นกับเห็นปีศาจหญิงแก่และชายในห้องขังที่ถูกโซ่พันธนาการไว้อยู่ เมื่อชูยงสังเกตดีดีก็พบว่าชายที่อยู่ในกรงขังนั้นแต่งกายคล้ายกับมือปราบ

 

"มีมือปราบถูกจับมาที่นี่หรอ" ชูยงพูดกับซาถัวและเสี่ยวอี้หลง

 

ชายที่ถูกล่ามเห็นพวกคนที่เข้ามาก็รู้สึกแปลกใจ

 

"เด็กหรอ" ซึ่งคำพูดนั้นพูดพวกของชูยงนั้นไม่ได้ยินแต่อันที่จริงคนที่โตสุดก็คือเสี่ยวอี้หลงแต่เขาก็อายุเพียง 17 ปีเท่านั้น 

 

"พวกแกมาหาที่ตายโดยแท้" นางกางฝ่ามือไปทางทั้งสามก่อนเปล่งพลังคลื่นสีดำใส่เขาทั้งสามจนทำให้ทั้งสามนั้นล้มลงไปกองกับพื้น ระหว่างเองที่  ชูยงกำลังทำท่าจะลุกจากพื้นก็หันไปหาซาถัวแล้วบอกว่า

 

"ปีศาจตนนี้ชั้นกับเสี่ยวอี้หลงจะรับมือกับปีศาจแก่นี้เอง ส่วนนายรีบไปช่วยคนที่อยู่ในกรงแล้วไปดูหลินอวิ้นซะ"

 

"คนที่อยู่ในกรงไว้ใจได้หรอ" ซาถัวถามกลับ

 

 

"ข้าน้อยก็ไม่น่าใช่พวกเดียวผีดูดเลือด"

 

 

"เข้าใจละ"

 

 

"ลุยกันเถอะเสี่ยวอี้หลง" ชูยงพูดกับเสี่ยวอี้หลง

 

 

"อ่า" เสี่ยวอี้หลงร่ายเวทค่ายกลเพื่อกักกันปีศาจหญิง ปีศาจที่เห็นดังนั้นก็อึ้งอยู่นิดๆ

 

 

ก่อนที่ชูยงจะชักดาบของเขาออกมาดาบของเขาจะเล็กกว่ามือปราบคนอื่นเพราะเขายังเด็ก ชูยงวิ่งเข้าไปหาปีศาจแก่ที่กำลังถูกวิชาค่ายกักกันของเสี่ยวอี้หลง พร้อมกับเปล่งพลังไปที่ดาบเพื่อเพิ่มพลังเวทเข้าไป