March Time Traveler ตอนที่ 15 รอยแยกมิติสร้างเอง

ตอนที่ 15 รอยแยกมิติสร้างเอง

 

     สิ้นเสียงมาร์ช ตัวของมาร์ชก็ค่อยๆแตกออกเป็นก้อนสี่เหลี่ยมเล็กๆ แล้วสี่เหลี่ยมเล็กๆนั่นก็แตกออกอีกทีจนมันมีขนาดที่เล็กมาก ก่อนจะกลายเป็นแสงสีขาว จนมาร์ชต้องหลับตาเพราะแสงมันจ้ามาก

    “ที่นี่คือมิติที่สร้างเองสินะ”มาร์ชลืมตาขึ้นมองเมื่อรู้สึกว่าเท้าเหยียบกับพื้นแล้ว มาร์ชก้มสำรวจร่างกายตัวเองเมื่อไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติ ก็เริ่มมองสำรวจไปรอบๆตัว รอยแยกมิติสร้างเองสภาพโดยรวมจะเป็นหลุมศพที่มีป้ายชื่อโผล่มาจากดิน มืดแต่ก็มีแสงจันทร์ส่องลงมาให้เห็นอะไรๆอยู่ บรรยากาศก็วังเวงชวนให้ขนหัวลุกอยู่พอสมควร แต่มันก็เหมือนเทศกาลฮาโลวีน เพราะตามจุดต่างๆมีฟักทองเจาะเป็นรูปปีศาจให้แสงไฟสลัวๆประดับอยู่

    “รอยแยกมิติสร้างเอง ชื่อก็บอกว่าสร้างเอง แสดงว่านี่เป็นมิติที่สร้างขึ้นโดยใครสักคนหนึ่ง แต่รสนิยมโคตรแย่และโคตรจะแปลก แทนที่จะสร้างให้เป็นทุ่งลาเวนเดอร์สวยๆงามๆ กลับสร้างให้เป็นสุสานฝังศพดูน่ากลัวซะงั้น แล้วนี่ฉันต้องมาทำภารกิจกับคนโรคจิตหรือเปล่าเนี่ย”มาร์ชบ่นอุบหลังจากมองสำรวจ

    “ละนี่จะไปทางไหนดีล่ะเนี่ย ลีโอก็ไม่ได้บอกอะไรเราเลย ต้องสุ่มทางไปเอาเองแล้วล่ะ”มาร์ชพูดจบก็เดินไปหักกิ่งไม้จากต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากเขา เพื่อเอามาโยนสุ่มทิศทางที่จะไป 

    ‘แกร็ก ครืด’แต่พอมาร์ชออกแรงหักกิ่งไม้ อยู่ๆต้นไม้ที่สูง 3 เมตรนั่นก็ขยับ มาร์ชเห็นความผิดปกติก็เลยรีบถอยออกห่าง มันค่อยๆถอนรากของตัวเองออกมาจากพื้นดินแล้วใช้รากนั่นเป็นเท้าเดินตรงเข้ามาหามาร์ช 

    “โฮกกกก”มันอ้าปากที่อยู่ตรงกลางลำต้นออกกว้างแล้วส่งเสียงขู่ มาร์ชจ้องมันที่พยายามเดินเข้ามาหา แต่จู่มาร์ชก็มองเห็นเงาสีดำของอะไรบางอย่างด้วยหางตา เสี้ยววินาทีมาร์ชรีบกระโดดหลบออกด้านข้าง

    ‘ตูม’พื้นดินตรงที่มาร์ชเคยยืนอยู่กลายเป็นหลุมทันที กิ่งไม้ที่มีลักษณะคล้ายมืออันใหญ่ค่อยๆยกขึ้นจากหลุมดิน

                   ข้อความ

    สิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมต้นไม้ตายไม่ตาย(ระดับ 10)เตรียมจู่โจม

    สิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมต้นไม้ตายไม่ตาย(ระดับ 10)เตรียมจู่โจม

    .........

 

     “เห้อ แค่จะหาอุปกรณ์นำทางเอง ทำไมต้องกลายเป็นเรื่องยุ่งยากด้วยละเนี่ย แล้วเขามีความสับสนอะไรในการตั้งชื่อหรือเปล่า ต้นไม้ตายไม่ตาย มันก็เข้าใจได้อ่ะนะถ้ามองจากรูปร่างมัน”มาร์ชอ่านข้อความแจ้งเตือนเสร็จก็มองดูต้นไม้ตายไม่ตาย 17 ตัวที่กำลังเดินตรงมาที่เขา 

    “กระเป๋ามิติ”มาร์ชเปิดใช้กระเป๋ามิติแล้วดึงดาบเหล็กสีเงินออกมาถือในมือ เข้าเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อยเมื่อมือของของต้นไม้ตายไม่ตายฟาดลงมาตรงที่เขายืนอีกครั้ง

    “พวกนี้การโจมตีรุนแรงมาก แต่ก็เคลื่อนไหวช้ามากเช่นกัน”มาร์ชเริ่มวิเคราะห์ศัตรูของเขา ก่อนจะง้างดาบฟันใส่กิ่งไม้ที่ยังอยู่บนพื้นดินที่มันเพิ่งทุบจนเป็นหลุม

    ‘กึก’เสียงดาบฟันใส่กิ่งไม้

    “เอ๊ะ แข็งชะมัดเลยแทบจะฟันไม่เข้าเลยแหะ”มาร์ชพูดหลังจากเห็นรอยคมดาบของเขาที่กิ่งไม้ แต่พอพูดจบก็ต้องรีบกระโดดถอยหลัง เพราะมีต้นไม้ตายไม่ตายอีกต้นเดินมาใกล้กับเขาแล้วฟาดกิ่งไม้ลงที่เขายืนอยู่ 

มาร์ชยังไม่ทันจะได้ตั้งตัวดี ก็ต้องรีบก้มหัวหลบกิ่งไม้ที่ฟาดตามขวางมาที่ด้านหลังตรงกับหัวของเขา และในทันทีที่มาร์ชก้มหัวอยู่ก็มีกิ่งอีกอันฟาดเรียบมากับพื้นดิน มาร์ชก็เลยรีบกระโดดขึ้นตรงๆเพื่อหลบมัน แต่แล้วมาร์ชก็ต้องเบิกตา

    ‘แกร็งส์’มาร์ชยกดาบขึ้นมาขวางกิ่งไม้ที่แทงตรงเข้าที่กลางลำตัวของเขา

    “อัก”มาร์ชสำลักเลือดออกมาตอนกระเด็นไปด้านหลังตามแรงที่โดนแทงใส่ ไกลเกือบ 5 เมตร

    “ถึงจะเคลื่อนไหวช้าแต่ถ้ามันรวมตัวกันโจมตี เราก็แย่ได้เหมือนกัน”มาร์ชพูดแล้วก็รีบล้วงโพชั่นเพิ่มพลังชีวิตจากกระเป๋ามิติออกมาดื่ม หลังจากโดนโจมตีเมื่อกี้ ค่าพลังชีวิตของเขาลดลงไปตั้ง 400 หน่วย

    “จะเอายังไงดี หลบการโจมตีมันได้แต่ถ้าโจมตีมันไม่ได้ก็ไม่มีประโยชน์”มาร์ชใช้หลังมือเช็ดเลือดที่มุมปากออก

    “หรือว่ามันจะมีจุดอ่อนอะไรซ่อนเอาไว้ เราต้องหาจุดอ่อนของมันแล้วโจมตีที่จุดอ่อนของมัน”แล้วมาร์ชก็พุ่งเข้าไปใกล้กับต้นไม้ตายไม่ตายทันที เขาเลือกเป้าหมายเป็นตัวที่อยู่ด้านหน้าสุด เพื่อไม่ให้เกิดการรุมโจมตีขึ้นอีกครั้ง มาร์ชรีบเคลื่อนที่ไปรอบๆแล้วลองโจมตีไปตามจุดต่างๆของต้นไม้ตายไม่ตาย แต่ก็ต้องคอยหลบการโจมตีของต้นไม้ตายไม่ตายไปด้วย

    “ไม่มีจุดอ่อนอย่างที่คิดเอาไว้ ฉันจะทำไงดี หนีเลยดีไหม เพราะถ้าฉันหนีมันก็ไม่น่าจะตามความเร็วฉันทัน”มาร์ชเริ่มคิดหาแผนสำรองหลังจากหาจุดอ่อนของมันไม่เจอ

    “ไม่ได้ไม่ได้ นั่นไม่ใช่นิสัยของฉัน ฉันไม่เคยวิ่งหนีปัญหาตรงหน้า”มาร์ชพูดกับเองไปพลางเอี่ยวตัวหลบการโจมตีไปพลาง มาร์ชยังคงคิดหาทางจัดการต้นไม้ตายไม่ตายไปเรื่อยๆ และแล้วมาร์ชก็บังเอิญไปนึกถึงเรื่องอะไรบางอย่างเข้า มาร์ชจึงวิ่งเข้าไปกลางวงต้นไม้ตายไม่ตายอีกรอบ

    ‘ตูม ตูม ตูม’เสียงกิ่งไม้ฟาดลงพื้นไล่หลังมาร์ชที่วิ่งฝ่าเข้ามากลางวง

    “ไหนดูสิว่าจะได้ผลไหม”มาร์ชพูดจบก็กระโดดขึ้นเหยียบกิ่งไม้ที่เป็นเหมือนแขนของต้นไม้ตายไม่ตายต้นหนึ่ง แล้ววิ่งไต่ขึ้นไปด้วยความเร็วสูงสุด แล้วมาร์ชก็มองเห็นเงาดำกำลังพุ่งมาใส่เขาจากด้านบน

    ‘ตูม’เสียงระเบิดดังขึ้นตรงด้านหลังมาร์ช

    “เยี่ยม มันได้ผลจริงๆด้วย เหมือนเรื่องของโล่ที่กันได้ทุกอย่างกับหอกที่แทงได้ทุกสิ่งเลย”มาร์ชที่เพิ่งจะตีลังกาหลบกิ่งไม้กลางอากาศพูดขึ้น เมื่อเห็นกิ่งไม้ที่ตัวเองเหยียบโดนกิ่งไม้อีกอันฟาดอย่างรุนแรงจนมันหักออกเป็นสองท่อน มาร์ชก็เริ่มวิ่งล่อพวกมันให้มารวมตัวกัน แล้วกระโดดหลบไปมาตามต้นไม้ตายไม่ตาย ต้นนั้นทีต้นนี้ที เพื่อล่อให้พวกมันโจมตีกันเอง พวกมันก็ไม่ได้สนใจว่าจะฟาดโดนตัวเองหรือโดนพวกเดียวกันไหม มันยังคงเหวี่ยงกิ่งไม้ที่เป็นเหมือนแขนเข้าใส่มาร์ชไม่หยุด ในที่สุดต้นไม้ตายไม่ตายทั้ง 17 ต้นก็ไม่มีกิ่งไม้ที่เป็นแขนเอาไว้โจมตีมาร์ชแล้ว มาร์ชเลยไม่ต้องคอยหลบการโจมตีของพวกมันอีก ก็เลยยืนออกแรงฟันพวกมันที่เดิมๆซ้ำจนจัดการพวกมันได้

 

                   ข้อความ

    ท่านได้กำจัดสิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมต้นไม้ตายไม่ตาย(ระดับ 10)ได้รับค่าประสบการณ์ในการเลื่อนระดับ สองเท่า

 

     “ว้าว ได้รับค่าประสบการณ์ในการเลื่อนระดับ 2 เท่าเลยแหะ แต่ว่าพวกมันไม่ดร็อปของอะไรเลย นี่มันเหมือนที่ปั้มระดับดีดีนี่เอง”มาร์ชอ่านข้อความจบก็ไล่จัดการกับต้นไม้ตายไม่ตายจนครบ 17 ต้น

    “จากคราวที่แล้วฉันระดับ 6 จัดการพวกอสูรหมานรกกับอสูรปลิงควายสูบเลือด รวมไปกันประมาณ 80 ตัวถึงเลื่อนระดับ ถ้าอย่างนั้นการจัดการสิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมที่ให้ค่าประสบการณ์ 2 เท่า ก็จะลดจำนวนลงครึ่งหนึ่งสินะ แต้งกิ้วมากลีโอที่เอากุญแจดีดีแบบนี้มาให้ฉัน สามารถอยู่ได้แบบไม่จำกัดเวลาซะด้วย เอาสักระดับ 100 ค่อยกลับออกไปก็ได้ ส่วนเรื่องภารกิจหลักเอาไว้ก่อนละกัน อิอิ”มาร์ชหลังจากได้เห็นผลตอบแทนที่ได้จากการกำจัดสิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรม ก็เลยเปลี่ยนเป้าหมายไปเลยทันที

 

     ณ สถานที่แห่งหนึ่งในรอยแยกมิติสร้างเอง

     “มีใครก็ไม่รู้เข้ามาในรอยแยกมิติสร้างอย่างงั้นหรอ”เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นในขณะที่มือเธอกำลังจับเข็มฉีดยา ฉีดบางอย่างใส่ที่ตัวแมวสีขาวที่อยู่ตรงหน้า

    “เมี้ยว เมี้ยว”

    “ห๊ะ เขากำลังโดนต้นไม้ตายไม่ตายของฉันรุมอยู่หรอ ฉันคิดผิดไหมเนี่ยที่ให้ของสำคัญกับคนแบบนั้นไป” เสียงหญิงสาวพูดตอบกับแมว เธอเอื้อมมือไปลูบหัวของมันเบาๆ

    ‘ปุ้ง’มีเสียงระเบิดที่ตัวแมวเบาๆ แล้วก็มีควันสีดำจับกลุ่มเป็นก้อนเล็กๆแล้วค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น แล้วก็ปรากฏเป็นร่างผู้หญิงสวยหุ่นดีนอนอยู่

    “เห้อ กว่ายาจะออกฤทธิ์ได้ วันหลังขอแบบแรงๆหน่อยนะ ฉันชอบเดิน 2 ขาด้วยร่างมนุษย์มากกว่า มันทำให้ฉันได้เห็นหุ่นสวยๆของตัวเองด้วย”ผู้หญิงที่เพิ่งกลายร่างจากแมวเป็นคนพูดแล้วมองตัวเองในกระจกพลางรูบไล้ไปทั่วร่างกายตัวเอง

    “ไปหาเสื้อผ้าใส่ก่อนได้ไหมแคท”ผู้หญิงคนที่ฉีดยาให้ตอนแรกพูดขึ้นด้วยเสียงดุๆ

    “จ้าๆไม่ต้องดุหรอก มันไม่เหมาะกับเธอเลยสักนิด”แคทพูดจบก็เดินไปหยิบเสื้อกาวน์สีขาวมาใส่คุมตัวเอาไว้

    “ทำไมเธอไม่หาชุดสวยๆมาใส่บ้างอ่ะ มีแต่เสื้อกาวน์ไม่เหมาะกับฉันเอาซะเลย”แคทพูดแล้วก็บิดตัวเอียงซ้ายเอียงขวาอยู่หน้ากระจก

    “เธอจะใส่ชุดสวยๆไปให้ใครดูในรอยแยกมิติสร้างเองแบบนี้ แล้วก็รีบบอกมาได้แล้ว ไอ้เรื่องที่ว่ามีคนเข้ามาในรอยแยกมิติสร้างเองนั่นน่ะ ไม่ใช่สร้างเรื่องขึ้นมาเพื่อจะให้ฉันฉีดยาเพื่อกลายร่างเป็นคนเล่นหรอกนะ”เสียงผู้หญิงคนเดิมพูดในท่าประสานมือวางไว้บนโต๊ะตรงหน้า แล้วเอาหัวแม่มือข้างซ้ายและขวาวนกัน

    “ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ หมอนั่นกำลังโดนต้นไม้ตายไม่ตายรุมยำอยู่ ป่านนี้คงตายไปแล้วล่ะมั้ง ไม่ต้องไปสนใจหรอก”แคทตอบแล้วก็หันมาสนใจรูปร่างตัวเองในกระจกต่อ

    “ก้า ก้า ก้า ผู้บุกรุกจัดการต้นไม้ตายไม่ตายหมดแล้ว ก้า”เสียงอีกาที่เกาะอยู่ที่ริมหน้าต่างร้องขึ้นแล้วก็พูดออกมา

    “ยังไงกันแน่แคท ไหนเธอบอกว่าหมอนั่นโดนต้นไม้ตายไม่ตายรุมยำอยู่ไง”ผู้หญิงคนเดิมที่กำลังจะลุกไปทำอะไรบางอย่าง รีบหันมาถามแคทหลังจากได้ยินอีการ้อง

    “ก็ตอนที่ฉันเห็นหมอนั่นกำลังโดนรุมอยู่จริงๆ แล้วก็ดูท่าทางแล้วไม่ได้เก่งอะไรด้วย คิดว่ายังไงก็คงไม่รอดนี่นา อย่าโกรธฉันนะ”แคทตอบด้วยน้ำเสียงออดอ้อน แล้วก็เดินไปเอาใบหน้าสวยๆของเธอ แนบชิดกับใบหน้าของผู้หญิงอีกคนแล้วถูไปมาเหมือนแมว

    “เลิกถูก่อน แล้วรีบพาฉันไปตรงที่เธอเจอหมอนั่นทีสิ”ผู้หญิงคนนั้นพูดจบก็ส่งสายตาดุๆออกมา จนแคท รีบผละออกจากเธอทันที แล้วก็กระโดดออกทางหน้าต่างไปเลย

    ‘พรึบพรับ พรึบพรับ’“ก้า ก้า ระวังหน่อยสิยัยแมว ก้า”เสียงอีกาที่เกาะตรงหน้าต่างรีบกระพือปีกบินหนี

 

    ทางด้านมาร์ช

    “เยี่ยม ในที่สุดก็เลื่อนเป็นระดับ 8 แล้ว ฉันจัดการสิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมต้นไม้ตายไม่ตายรวมทั้งหมด 35 ต้นพอดีเลย แต่แถวนี้ก็ไม่มีพวกมันเหลือสักต้นแล้วด้วยสิ คงต้องไปหาที่อื่นต่อ จัดการพวกนี้ง่ายดีไม่เสี่ยงมากด้วย เพราะมันเคลื่อนไหวช้า”มาร์ชพูดจบก็ดึงดาบที่ปักกับซากไม้ของต้นไม้ตายไม่ตายต้นหนึ่งออก แล้วหลับตาควงดาบไปรอบตัว ก่อนจะปล่อยมันหลุดมือขึ้นไปในอากาศ

    “โอเค ไปทางนั้นสินะ ต่อไปฉันจะให้เทพแห่งโชคนำทางฉัน”มาร์ชพูดจบก็เดินไปหยิบดาบที่วางอยู่บนพื้น แล้วเดินตรงไปทางที่ปลายดาบชี้ไป มาร์ชเดินมาเรื่อยๆพยายามมองหาต้นไม้ตายไม่ตายแต่ก็ไม่พบเห็นอีกเลย

    “ฉันล้างบางพวกมันไปหมดแล้วหรอเนี่ย ไม่นะแหล่งปั้มระดับของฉัน แล้วนี่ฉันจะจัดการตัวอะไรต่อดี” มาร์ชยืนคร่ำครวญหลังจากคิดหาสิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมมาปั้มระดับตัวเอง

    “มันต้องมีตัวอื่นอีกแหละ หาดูเรื่อยๆเดี๋ยวก็เจอ”มาร์ชพูดจบก็กำลังจะก้าวเท้าเดิน แต่ก็รู้สึกเหมือนกับขาของมีอะไรมาดึงเอาไว้อยู่ มาร์ชเลยใช้ดาบที่ถืออยู่ตวัดลงตัดมัน แล้วกระโดดถอยหลัง

    “ที่นี่มันคือที่ฝังศพนี่ ฉันมัวแต่มองสูงเพื่อหาต้นไม้ตายไม่ตาย จนไม่ได้ดูที่พื้นว่าฉันได้เดินเข้ามาในเขตฝังศพซะแล้ว”มาร์ชกวาดสายตามองป้ายหลุมศพที่โผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน จำนวนหลายร้อยป้าย แล้วมาร์ชก็เริ่มเห็นว่าพื้นดินตรงป้ายหลุมศพมันค่อยๆขยับ ก่อนที่มือข้างหนึ่งจะโผล่ขึ้นมา แล้วก็ตามด้วยอีกข้าง แล้วในที่สุดมันก็โผล่จากพื้นดินทั้งตัว 

 

                   ข้อความ

    สิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมซากศพเดินได้(ระดับ 12)เตรียมจู่โจม

 

     “โอ้โห เยอะมากขนาดนี้เลยหรอเนี่ย”มาร์ชร้องออกมาหลังจากข้อความแจ้งเตือนสถานะการโจมตีของมันถึง 105 ครั้ง มาร์ชไม่ได้สนใจกล่องข้อความตรงหน้าแล้ว เพราะซากศพเดินได้ตัวที่มาร์ชตัดแขนมัน มันเดินเข้ามาโจมตีเขาแล้ว

    “จะว่าไปพวกมันเหมือนซอมบี้เลย เล็งโจมตีที่หัวน่าจะได้ผลที่สุดรึเปล่า”มาร์ชว่าแล้วก็ฟันไปที่หัวซากศพเดินได้ตรงหน้าทันที 

 

    ‘กรึบกรับ’เสียงเหยียบไม้แห้งจนมันแตกออก

    “ดูจากซากต้นไม้ตายไม่ตายพวกนี้ ดูท่าทางหมอนั่นจะฆ่าล้างบางเลยนะเนี่ย”แคทพูดขึ้นแล้วหยิบเศษไม้ขึ้นมาดู

    “ไหนเธอบอกว่าหมอนั่นดูท่าทางไม่ค่อยจะเก่งไง ระดับพลังของต้นไม้ตายไม่ตายที่ฉันทำการทดลองเพื่อสร้างมันขึ้นมาพวกนี้ มันเทียบเท่ากับเกริสระดับเหรียญแพทตินัมเลยนะ ถึงการเคลื่อนไหวจะไม่ไวแต่ฉันก็ทดแทนพวกมันด้วยความทนทานที่แข็งแรงมากๆ ไหนจะการโจมตีที่รุนแรงอีก แต่นี่เขาทำลายมันจนเป็นเศษชิ้นส่วนได้แบบนี้ เขาทำได้ยังไง”ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้น

    “ก็ตอนที่ฉันผ่านมาเห็นตอนแรก ฉันยังเห็นเขาโดนพวกต้นไม้รุมจนกระอักเลือดออกมาอยู่เลย”แคทตอบแล้วทำหน้าสลด

    “แล้วนี่หมอนั่นไปทางไหนแล้วก็ไม่รู้ ป่านนี้คงฆ่าสัตว์ทดลองฉันจนหมดแล้วมั้ง ไม่ได้การละฉันต้องรีบไปหยุดหมอนั่นด้วยตัวเองแล้ว”ผู้หญิงคนนั้นพูดจบ ร่างของเธอก็หายไปทันที

    “ดูท่าทางเธอจะโกรธเอามากๆเลยนะเนี่ย เหมียว”แคทพูดแล้วก็กลับคืนร่างกลายเป็นแมวสีขาวแล้ววิ่งด้วยความเร็วสูงจนหายไปจากบริเวณนั้น

 

    ‘ฉับ’“ฮ่าๆๆๆๆ กำจัดพวกนี้ง่ายกว่าสิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมต้นไม้ตายไม่ตายอีก เนี่ยแหละผลของการให้เทพแห่งโชคนำทาง ฉันนี่โชคดีสุดไปเลย ฮ่าๆๆๆ”มาร์ชหัวเราะชอบใจ ในขณะที่มือก็ฟันใส่หัวสิ่งมีชิตทดลองดัดแปลงซากศพเดินได้ตัวแล้วตัวเล่าอย่างเมามันส์ เขาเคลื่อนที่ไปมาเพื่อพุ่งเข้าหาพวกมันอย่างรวดเร็ว กล่องข้อความแจ้งเตือนการกำจัดเด้งขึ้นตรงหน้ามาร์ชไม่หยุด 

 

                    ข้อความ

    ท่านได้กำจัดสิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมซากศพเดินได้(ระดับ 12) ได้รับค่าประสบการณ์ในการเลื่อนระดับ สองเท่า ทำให้ระดับของท่านเพิ่มเป็นระดับ 9

 

     “เยี่ยม จัดการไป 45 ตัวระดับก็เลื่อนแล้ว พวกนี้ระดับเยอะกว่าพวกต้นไม้ตายไม่ตายจริงๆหรอเนี่ยทำไมจัดการง่ายกว่าพวกต้นไม้ตายไม่ตายเป็นกองเลย” มาร์ชเริ่มสงสัยหลังจากกำจัดซากศพเดินได้ 45 ตัวในเวลาไม่นาน และไม่ต้องทำอะไรมากแค่ฟันใส่พวกมันที่หัวเท่านั้นเอง มาร์ชยังคงโจมตีใส่พวกมันต่อไปเรื่อยๆเพราะเขาต้องการเลื่อนระดับให้ไวที่สุด แต่ทันทีที่หัวของซากศพเดินตัวที่ 50 ถูกเขาฟันแล้วตายลง 

    “เอ๊ะ พวกนี้ดูแปลกไปนะ”มาร์ชเริ่มเห็นความผิดปกติ เลยหยุดบุกไปข้างหน้า แล้วกระโดดถอยหลังกลับเพื่อสังเกตท่าที ตอนนี้สิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมที่เหลืออยู่ 55 ตัว ดวงตาของมันกลายเป็นสีแดงกันหมด แล้วตัวที่อยู่ใกล้กับมาร์ชที่สุดก็พุ่งเข้ามาโจมตีเขา

    “พวกนี้เร็วขึ้นหนิ เดี๋ยวสิเห้ยตอนแรกเล็บพวกแกไม่ได้ยาวขนาดนี้ไม่ใช่หรอ”มาร์ชเอียงตัวหลบกรงเล็บสีดำยาวของซากศพเดินได้ที่โจมตีเข้ามาใส่เขา 

    “เห้ยๆๆนั่นน้ำอะไรไหลออกมาจากเล็บด้วย”มาร์ชพูดจบหยดน้ำสีดำก็กระเด็นมาใส่เสื้อของเขา

    ‘ช่า’เสียงเสื้อถูกหยดน้ำสีดำกัดจนละลายกลายเป็นรู มาร์ชก้มดูรูที่เสื้อก็รีบถอยหลังกลับทันที แต่ดูเหมือนว่ามันจะสายเกินไปแล้ว เพราะพวกซากศพเดินได้ที่อยู่ด้านหน้าเขาในตอนแรก มันได้มุดใต้ดินมาโผล่ที่ด้านหลังมาร์ชแล้วล้อมมาร์ชเอาไว้

    “ความไวการโจมตีไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาคือน้ำสีดำนั่น มันเป็นเหมือนน้ำกรดเลย ถึงเราจะกันกรงเล็บของมันได้แต่น้ำสีดำนั่นก็ยังสามารถกระเด็นมาถูกตัวเราได้อยู่ดี”มาร์ชเริ่มวิเคราะห์ศัตรูอีกครั้ง เขาพยายามหลบการโจมตีของพวกมัน แบบไม่สัมผัสกับพวกมันเลย แต่เพราะโดนล้อมเอาไว้ต่อให้เก่งแค่ไหนก็ต้องพลาดโดนหยดน้ำสีดำอยู่ดี 

    “ให้ตายสิลิดก็ซื้อโพชั่นเตรียมตัวไปซะเยอะเลย แต่ฉันต้องใช้มันจริงๆเพื่อจะได้รอดจากสถานการณ์นี้”

    “ย่างก้าวสังหาร เปิดระบบร้านค้า”มาร์ชพูดจบร่างของเขาก็สู่สถานะล่องหนไป มาร์ชรีบเลื่อนหาของที่ต้องการซื้ออย่างรวดเร็ว ถึงจะเข้าสู่สถานะล่องหนอยู่ แต่ตัวมาร์ชก็ไม่ได้ขยับไปไหน จึงต้องคอยระวังการโจมตีของซากศพเดินได้อยู่ตลอดเวลา มาร์ชก้าวเท้าหลบกรงเล็บของซากศพเดินได้ที่สุ่มโจมตีมาตัวแรก แล้วก็ก้าวเท้าหลบการโจมตีจากอีกตัว

    “เจอแล้ว 50,000 ลิดเลยหรอเนี่ย ช่างเถอะถ้าเราไม่ตายเดี๋ยวค่อยไปหาเอาใหม่”มาร์ชก้าวเท้าครั้งที่สามร่างของเขาก็ถูกยกเลิกสถานะล่องหน ตอนนี้มาร์ชโผล่มายืนถือทวนเหล็กยาวสีเงินเอาไว้ในมือ

    “ถ้าใช้เจ้านี่ ก็จะทำให้ระยะโจมตีของเราห่างพอที่จะไม่ต้องโดนหยดน้ำสีดำนั่น”มาร์ชพูดจบก็เริ่มควงทวนในมือด้วยความชำนาญ

    “ไม่ได้ใช้อาวุธทวนนานแค่ไหนแล้วนะ ไม่ค่อยชินมือเลย”มาร์ชพูดในขณะที่ควงทวนวนไปมารอบตัว จนสิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมซากศพเดินได้ ไม่สามารถเดินเข้ามาในระยะควงทวนได้ มาร์ชควงอาวุธทวนเสร็จปลักทวนลงกับพื้นดินเอาไว้ข้างตัว แล้วอ่านกล่องข้อความตรงหน้า

 

                   ข้อความ

    ผลจากการกระทำ สร้างทักษะพื้นฐานการใช้ทวนควงทวน(ขั้นสูงสุด)

ทักษะนี้เป็นทักษะติดตัว จะทำให้การใช้อาวุธประเภททวน เพิ่มความทนทาน 30%

 

     “อีกครั้งแล้วที่ระบบเกมทำให้ฉันอดทึ่งไม่ได้ ที่มันตรวจสอบเจอว่าการควงทวนของฉันเมื่อกี้คือการควงป้องกันสัมบูรณ์”มาร์ชพูดจบก็คว้าทวนขึ้นมา แล้วเริ่มเคลื่อนตัวไปพร้อมกับทวนด้วยท่วงท่าที่สง่างาม ราวกับว่าทวนนั่นเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเขา แต่ก็แฝงไปด้วยความดุดัน

    “หลาน”มาร์ชพูดแล้วก็สะบัดมือขวาที่จับกลางทวน วาดครึ่งวงกลมส่วนบนจากทางซ้ายไปทางขวา ในท่าที่ย่อเข่าลงอ้าขาให้ขาซ้ายอยู่ด้านหลังดูมั่นคง มีมือซ้ายจับที่ท้ายทวน 

    “หนา”มาร์ชออกเสียงพูดอีกครั้ง แล้วก็สะบัดมือขวาที่จับตรงกลางทวน วาดครึ่งวงกลมส่วนบนจากทางขวาไปทางซ้าย ในท่าย่อเข่าแบบเดิม

    “จา”สิ้นเสียงทวนก็ถูกดันออกไปด้านหน้าด้วยมือข้างซ้าย แต่มีแรงดันที่มหาศาลเพราะการส่งแรงจากเท้าข้างซ้ายที่อยู่ด้านหลังถูกขยับมาด้านหน้าเพื่อเป็นแรงส่ง

    “ชวน”ทวนที่ถูกดันออกไปโดนดึงกลับมาแล้วถูกแทงออกไปอีกที โดยมีมือและแขนขวาเป็นเหมือนปากกระบอกปืน

    “เชียง”ทวนถูกแทงออกไปด้านหลังโดยส่วนท้ายของทวน โดยวิ่งผ่านใต้แขนของมาร์ชก่อนที่มาร์ชจะพลิกตัวกลับแล้วหันมองไปทางท้ายทวน

     “สุดท้ายแล้ว”มาร์ชกวาดทวนเป็นวงกลมกว้างโดยเอี่ยวตัวหงายหลังคล้ายจะทำท่าสะพานโค้ง ก่อนที่ทวนจะวนกลับมาด้านตามแรงเหวี่ยงของมาร์ช

 

                  ข้อความ

    ผลจากการกระทำ สร้างทักษะพื้นฐานการใช้ทวนจีนหลาน(ขั้นสูงสุด)

ทักษะนี้เป็นทักษะติดตัว จะทำให้การใช้อาวุธประเภททวน เพิ่มความทนทาน 10%

 

    ผลจากการกระทำ สร้างทักษะพื้นฐานการใช้ทวนจีนหนา(ขั้นสูงสุด)

ทักษะนี้เป็นทักษะติดตัว จะทำให้การใช้อาวุธประเภททวน เพิ่มความทนทาน 10%

 

    ผลจากการกระทำ สร้างทักษะพื้นฐานการใช้ทวนจีนจา(ขั้นสูงสุด)

ทักษะนี้เป็นทักษะติดตัว จะทำให้การใช้อาวุธประเภททวน เพิ่มการโจมตี 20%

 

    ผลจากการกระทำ สร้างทักษะพื้นฐานการใช้ทวนจีนชวนเชียง(ขั้นสูงสุด)

ทักษะนี้เป็นทักษะติดตัว จะทำให้การใช้อาวุธประเภททวน เพิ่มการโจมตี 20%

 

    ผลจากการกระทำ สร้างทักษะพื้นฐานการใช้ทวนจีนโจมตีวงกว้าง(ขั้นสูงสุด)

ทักษะนี้เป็นทักษะติดตัว จะทำให้การใช้อาวุธประเภททวน เพิ่มการโจมตี 10%

 

     “อย่างที่คิดเลยทวนนี่เจ๋งสุดๆ สมกับคำที่ว่า หลานหนาจา 3 กระบวนท่าที่สยบได้ทั่วทั้งปฐพี ฉันเหมาะกับการใช้อาวุธทวนมากกว่าสินะ แต่ถ้าไม่จำเป็นฉันควรจะเก็บมันไว้เป็นไม้ตายดีกว่า เอาล่ะเรามาจัดการเรื่องตรงหน้าต่อดีกว่า ตอนนี้ยังไงซะเรื่องระดับก็สำคัญที่สุด”แล้วมาร์ชก็เคลื่อนร่างพร้อมกับทวนเข้าใส่พวกซากศพเดินได้ที่เพิ่งจะอัพเกรดตัวเอง แต่คราวนี้มันแตกต่างจากตอนที่มาร์ชใช้ดาบอย่างสิ้นเชิง เพราะระยะที่ทวนมาร์ชจู่โจมใส่ซากศพเดินได้มันมากขึ้น เลยไม่ต้องกังวลเรื่องน้ำสีดำที่คุณสมบัติเหมือนกรดจะมาโดน แล้วอีกอย่างกระบวนท่าทวนที่ใช้ในการปัดป้องของทวนนั้น จะเน้นการปัดออกจากตัวทั้งหมด ไม่เหมือนกับดาบที่ใช้การปะทะมากกว่า มาร์ชเมื่อได้ใช้ทวนก็เหมือนกับเสือที่ติดปีก เขาบุกเข้าหาซากศพเดินได้อย่างต่อเนื่อง

 

    “นี่ๆทางนั้นมันเป็นหลุมศพไม่ใช่หรอ ป่านนี้หมอนั่นคงล้างบางพวกซากศพเดินได้ของเธอหมดแล้วล่ะมั้ง”แคทที่กลายร่างเป็นคนอีกครั้งพูดแล้วมองไปทิศทางที่มาร์ชกำลังต่อสู้อยู่

    “แคทเธอคิดว่าสิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมของฉันมันอ่อนแอขนาดนั้นเลยหรอ”ผู้หญิงคนเดิมที่อยู่กับแคทพูดขึ้น

    “ก็ไม่รู้สิ ฉันเคยเห็นพวกมันอยู่บ้างบางครั้ง ฉันว่ามันเหมือนซอมบี้ แล้วก็ดูอ่อนแอกว่าต้นไม้ตายไม่ตายอีก ถ้าหมอนั่นล้างบางต้นไม้ตายไม่ตายได้ หมอนั่นก็น่าจะจัดการซากศพเดินได้ไม่ยากหรอกมั้ง”แคทตอบ

    “ถ้า 50 ตัวแรกก็ไม่แน่ แต่อีก 55 ตัวหลังที่คลั่งแล้วฉันคิดว่าเขาคงไม่รอด”ผู้หญิงคนเดิมพูดแล้วก็แสยะยิ้มออกมา

    “ห้ะ พวกมันมีโหมดคลั่งด้วยหรอ เธอนี่ก็โรคจิตอ่อนๆเหมือนกันนะที่ทดลองทำอะไรแปลกๆแบบนั้นได้เนี่ย”แคทตกใจเล็กน้อยก่อนจะทำหน้าเหยเกออกมา แล้วทั้งคู่ก็เคลื่อนที่ตรงไปทางหลุมฝังศพ ที่มาร์ชกำลังต่อสู้กับซากศพเดินได้โหมดคลั่งอยู่

 

    “ตายซะเถอะ”มาร์ชใช้ท่าหลานเพื่อปัดกรงเล็บข้างซ้ายของซากศพเดินได้ออก แล้วใช้ท่าหนาปัดกรงเล็บข้างขวาของซากศพเดินได้ที่โจมตีมาออก ก่อนจะใช้ท่าจาแทงเข้าที่หัวของมัน ก่อนจะดึงทวนกลับมาควงแล้วสะบัดเอาเลือดที่ติดอยู่กับทวนออก

 

                   ข้อความ

    ท่านได้กำจัดสิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมซากศพเดินได้โหมดคลั่ง(ระดับ 12)

ได้รับค่าประสบการณ์ในการเลื่อนระดับ สองเท่า ทำให้ระดับของท่านเพิ่มเป็นระดับ 10

 

    “ในที่สุดก็ระดับ 10 แล้ว ที่นี่ช่างเหมาะกับการเลื่อนระดับจริงๆ”มาร์ชพูดจบก็เปิดกระเป๋ามิติแล้วเก็บทวนเหล็กสีเงินเข้าไป

    ‘ฟิ้ว ฟิ้ว’เสียงอะไรบางอย่างแหวกอากาศด้วยความเร็ว

    “อ๊าก”มาร์ชร้องออกมาเสียงดัง ก่อนที่ขาสองข้างของเขาจะอ่อนแรงลง จนทำให้เขาทรุดตัวลงกับพื้น

    “เกิดอะไรขึ้น ฉันน่าจะจัดการซากศพเดินได้ไปหมดแล้วนิ หรือว่าจะเป็นศัตรูตัวใหม่อย่างงั้นหรอ”มาร์ชพึมพำกับตัวเองแล้วก้มดูขาตัวเองที่ถูกลอบโจมตี ถึงมันจะไม่ได้สร้างความเสียหายกับร่างกายจนเกิดบาดแผล แต่กลับเจ็บปวดราวกับว่าโดนปืนจริงๆยิงใส่ขาตรงๆ หรืออาจจะเจ็บปวดมากกว่าด้วยซ้ำ เวลาผ่านไป 3 วินาที บริเวณที่ถูกโจมตีใส่ค่อยๆมีเถาวัลย์หนามเลื้อยออกมา มันค่อยๆรัดขามาร์ชแล้วเลื้อยลงไปตามขาจนถึงพื้นดิน มันตรึงมาร์ชเอาไว้อย่างนั้น 

    “อึก ยิ่งดิ้นยิ่งรัดแน่นขึ้นสินะ”มาร์ชที่พยายามจะดิ้นเพื่อให้หลุดจากการตรึง รู้สึกถึงแรงรัดที่เพิ่มขึ้น

    “จบเห่แค่นี้แล้วสินะเรา เพราะประมาทเกินไป”มาร์ชพูดสมน้ำหน้าตัวเองที่ดันประมาทจนต้องตกในสภาพนี้

    “ใช่เลย นายจบเห่แล้วเพราะความประมาทเกินไปอย่างที่นายว่านั่นแหละ”เสียงผู้หญิงพูดขึ้นเสียงดัง มาร์ชได้ยินก็รีบหันไปทางต้นเสียงทันที 

    ‘เธอพูดได้ แสดงว่าเธอไม่ใช่ศัตรู หรืออาจจะเป็นคนที่จะทำให้ภารกิจหลักของฉันสำเร็จ’มาร์ชคิดในใจ

    “เธอคือคนที่สร้างรอยแยกมิติสร้างเองนี่ใช่ไหม ฉันมาที่นี่เพื่อหาคำตอบบางอย่าง”มาร์ชพูดขึ้นเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นเดินมาใกล้

    “ฉันว่านายไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะถามอะไรจากฉันได้นะ ยิ่งหลังจากที่นายล้างบางสิ่งมีชีวิตทดลองดัดแปลงพันธุกรรมที่ฉันเป็นสร้างมันขึ้นมาด้วยแล้ว”ผู้หญิงคนเดิมพูด แล้วหยุดยืนอยู่ตรงหน้ามาร์ช

     แสงจันทร์ที่ส่องลงมาเผยให้เห็นทุกอย่างชัดเจน เธอเป็นผู้หญิงที่มีผมสีดำมัดเป็นทวิลเทลด้วยโบว์ขาว

นัยน์ตาสีแดง ผิวขาว ตัวเล็กสูงเพียงแค่ 158 เซ็นติเมตร ที่หูทั้งสองข้างมีต่างหูรูปไม้กางเขน สวมชุดกาวน์สีขาว