March Time Traveler ตอนที่ 7 เตรียมตัว

เตรียมตัว

 

         หมวดไนซ์รีบเดินมาวนรอบตัวดูมาร์ชตั้งแต่หัวจรดเท้า 2-3 รอบ ป้าเจ้าของร้านเองก็ไม่ต่างกันนอกจากจะเดินวนแล้วยังจับหัวมาร์ชโยกไปมา จับตัวบิดหมุนไปมาเหมือนกำลังหาอะไรอยู่

 

        “นี่หมวดกับป้ากำลังทำไรกันครับเนี่ย”มาร์ชถามในขณะที่หัวของเขา ยังโดนป้าเจ้าของร้านโยกไปมาอยู่

 

        “พวกฉันก็ดูว่านายเป็นหุ่นยนต์หรือมนุษย์ต่างดาวหรือเปล่าไง”หมวดไนซ์ตอบ

 

        “ในโลกนี้ไม่มีใครไม่รู้เรื่องระดับเกริสหรอกนะพ่อหนุ่ม”ป้าเจ้าของร้านพูดเสริม

 

        “คืออย่างงี้ครับป้า หยุดโยกหัวผมไปมาก่อนได้ไหมครับ ผมเริ่มเวียนหัวแล้ว”มาร์ชที่เริ่มเวียนหัวจริงๆได้บอกให้ป้าหยุดโยกหัวของเขา พอป้าเหมือนจะนึกขึ้นได้ว่าโยกหัวมาร์ชนานแล้วก็เลยปล่อยมือแล้วเดินถอยหลัง หัวเราะแห้งๆออกมา

 

       “ผมเป็นมนุษย์เนี่ยแหละครับ เพียงแต่ผมจำอะไรไม่ได้เลย”มาร์ชบอกตามความจริง

 

       ‘สงสัยไฟจะตกตอนล็อคอินเกม เลยซวยเจอบัคไม่ได้รับคำแนะนำอะไรจากเกมตอนเริ่มเล่นแน่ๆเลย’มาร์ชคิดในใจ

 

       “โถ ยังหนุ่มยังแน่นแท้ๆความจำเสื่อมซะแล้ว”หมวดไนซ์พูดด้วยน้ำเสียงสงสารมาร์ชจับใจ

 

       “งั้นฉันจะอธิบายระดับให้พ่อหนุ่มฟังเองนะ”ป้าเจ้าของร้านพูดแล้วเดินมาลูบหัวมาร์ชเบาๆ

 

       “ครับป้า”มาร์ชตอบแล้วก็ยิ้มแห้งๆ - - ป้าวาดมือเป็นวงกลมในอากาศเพื่อเปิดระบบวงแหวน ก่อนจะวาดเขียนอะไรบางอย่างที่หน้าจอกลางอากาศก่อนจะออกแรงผลักหน้าจอนั่นมาทางมาร์ช

 

        เกริสระดับเหรียญผู้พิชิต                   จิตตาจิน    ค่าพลังที่ปล่อยออกมาตอนวัด  ตั้งแต่ 600 ขึ้นไป

 

        เกริสระดับเหรียญผู้บัญชาการ            วาจาจิน    ค่าพลังที่ปล่อยออกมาตอนวัด  501-600

 

        เกริสระดับเหรียญเพชร                    วาจาจิน    ค่าพลังที่ปล่อยออกมาตอนวัด  401-500

 

        เกริสระดับเหรียญแพทตินัม               วาจาจิน    ค่าพลังที่ปล่อยออกมาตอนวัด  301-400

 

        เกริสระดับเหรียญทอง                      กายาจิน   ค่าพลังที่ปล่อยออกมาตอนวัด  201-300

 

        เกริสระดับเหรียญเงิน                       กายาจิน   ค่าพลังที่ปล่อยออกมาตอนวัด  101-200

 

        เกริสระดับเหรียญทองแดง                 กายาจิน   ค่าพลังที่ปล่อยออกมาตอนวัด  1-100

 

   

 

       “แล้วทำไมหมวดถึงเข้าร่วมกับองค์กรเกริสล่ะ ป้าไม่เห็นจะเข้าร่วมกับองค์กรไหนเลย ใช่สิเมื่อคืนเห็นป้าเรียกตัวเองว่าเกริสอิสระอะไรเนี่ยแหละใช่ป่ะครับ”มาร์ชถามขึ้นหลังจากดูหน้าจอที่ป้าเขียนส่งมาให้

 

        “เกริสมีความเสี่ยงหลายอย่างมากทั้งจากเกริสด้วยกันเองและจากการรับมือเผ่าอสูรที่คอยบุกมาตลอด การเข้าร่วมองค์กรก็คือหลักประกันอย่างหนึ่งว่า ใครที่คิดจะยุ่งกับเราต้องคิดให้ดีเพราะมันหมายความว่าคุณกำลังจะเป็นศัตรูกับคนทั้งองค์กรด้วย แน่นอนยังมีเรื่องการจัดทีมช่วยเหลือกันในการไปเข้ารอยแยกอสูรที่เหมาะสมอีกด้วย”ป้าอธิบาย มาร์ชพยักหน้าหลังจากฟังที่ป้าอธิบาย

 

        ‘ฉันนึกออกแล้วว่าฉันจะขออะไรอีกอย่างกับหมวดไนซ์ดี’มาร์ชคิดในใจ ก็ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

 

       “หมวดจำเรื่องที่ผมพูดเมื่อวานได้ไหม ตอนมอบจินให้หมวด”หมวดไนซ์พยักหน้า

 

       “ฉันอยากเข้าร่วมรอยแยกอสูรแรกที่หมวดได้เข้าไปด้วย”มาร์ชพูดต่อ

 

       “นี่พ่อหนุ่ม ฉันว่าฉันส่งข้อมูลให้พ่อหนุ่มเห็นระดับต่างๆแล้วนะ ถ้าหมวดได้รับมอบหมายให้เข้ารอยแยกอสูร มันก็ต้องเป็นรอยแยกที่มีความเข้มข้นของพลัง 201-300 ความแข็งแกร่งของอสูรที่มากับรอยแยกมันคือระดับ 3 เลยนะ”ป้ารีบอธิบายอีกครั้งทันที เพราะเห็นว่ามาร์ชขออะไรที่เสี่ยงเกินไป

 

        “ผมแค่อยากเข้าไปดูเฉยๆครับป้า แต่อย่างที่ป้าว่ามานั่นแหละผมคงคิดน้อยไปหน่อย ฮ่าๆ”มาร์ชหัวเราะเพราะคิดถึงแต่เรื่องความตื่นเต้นจนลืมนึกถึงความเสี่ยงไปเลย

 

        “เอางี้ไหมล่ะ ฉันพอจะรู้จักกลุ่มเกริสอิสระที่เข้ารอยแยกอสูร ระดับ 1 อยู่บ้าง ถ้าอยากเห็นจริงๆฉันไปคุยให้ได้”ป้าเจ้าของร้านถามมาร์ช 

 

        “เอาครับ เอาครับป้า ตามนี้เลยครับ รักป้าที่ซู้ดดด”มาร์ชพูดจบก็พุ่งเข้าไปเกาะที่เอวป้าแน่น

 

        ‘ไอ่เด็กนี่แรงเยอะชะมัด มันบอกว่ามันไม่ได้เป็นเกริสไม่น่าใช่ หรือว่ามันจะไม่รู้ตัว และไม่รู้ว่าจินของตัวเองมีพลังอะไร’ป้าคิดในใจหลังโดนมาร์ชกอดแน่นมากๆ

 

        “เอ่อๆฉันรู้แล้วพ่อหนุ่ม แต่ตอนนี้ปล่อยฉันก่อนได้ไหม ฉันหายใจไม่ออก”ป้าพูดแล้วก็ใช้มือออกแรงผลักหัวของมาร์ช

 

        “แหะๆขอโทษทีครับป้า ผมดีใจจนลืมตัวไปหน่อย”มาร์ชหัวเราะออกมา แล้วก็คลายมือที่กอดเอวป้าออก

 

        “ว่าแต่ป้าจะไปคุยให้ผมตอนไหนหรอครับ”

 

        “กินข้าวกินปลาก่อนเดี๋ยวฉันจะลองคุยให้ แต่พ่อหนุ่มช่วยไปดูท่อน้ำหลังร้านให้ฉันหน่อยสิรู้สึกมันจะตันๆน้ำไม่ค่อยจะไหล คิดว่าเป็นค่าเจรจาเข้ารอยแยกอสูรก็แล้วกันนะ”ป้าพูดจบแสงสีฟ้าก็พุ่งออกมาจากแหวนของป้าไหลไปตามตัวก่อนจะกลายเป็น หมวกเชฟ ผ้ากันเปื้อน สวมทับบนตัวป้าแล้วแสงสีฟ้าก็จางหายไป ป้าจึงเดินเข้าครัวทำกับข้าว

 

                      ข้อความ

 

       ได้รับภารกิจตรวจดูท่อน้ำหลังร้านให้ป้าเจ้าของร้านแปดดาว

 

       รางวัล จะได้รับค่าประสบการณ์ในการเลื่อนระดับ

 

         ‘ว้าวแค่มีคนขอให้ฉันทำอะไรก็เป็นภารกิจด้วยหรอเนี่ย’มาร์ชคิดในใจหลังอ่านข้อความจบ

 

        “หมวดไปวัดพลังมา ไม่ใช่ดีใจจนลืมเรื่องเสื้อผ้าของฉันนะ”มาร์ชหันไปคุยกับหมวดไนซ์ที่ยืนอยู่ข้างๆ เพราะเมื่อคืนหมวดไนซ์ได้บอกว่าจะซื้อเสื้อผ้าเข้ามาให้วันนี้

 

        “ไม่ลืมๆ ไปนั่งคุยกันที่โต๊ะดีกว่า”หมวดไนซ์พูดจบก็เดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเดิมที่นั่งเมื่อคืน มาร์ชก็เดินตามไป พอนั่งลงที่โต๊ะก็เห็นหมวดไนซ์กำลังเปิดระบบวงแหวนแล้ว กดที่หน้าจอกลางอากาศสักพัก แล้วดันหน้าจอนั่นให้เลื่อนมาอยู่ที่ด้านหน้ามาร์ช

 

        “เลือกได้ตามสบายเลยนะมันเป็นชุดที่ฉันไปหามาจากร้านในตัวเมือง ฉันไม่รู้สไตล์การแต่งตัวของนายเลยเอามาเผื่อเลือกอ่ะ”หมวดไนซ์พูดในขณะที่มาร์ชกำลังเลื่อนเมนูเสื้อผ้าผ่านหน้าจอที่ลอยในอากาศตรงหน้า ซึ่งเหมือนว่าหมวดไนซ์จะกวนประสาทมาร์ช เพราะเมนูเผื่อเลือกที่หมวดไนซ์ว่ามันมีมากกว่า 1000เมนู -*-

 

        “ฉันเอาหมดเนี่ย”มาร์ชหลังจากเลื่อนลงไปเรื่อยๆแล้วไม่เห็นท่าทีว่ามันจะถึงเมนูสุดท้ายสักที เลยตัดบทด้วยการเหมาหมด

 

        “ดะ เดี๋ยวดิ นี่ล้อเล่นฉันเล่นใช่ไหมเนี่ย”หมวดไนซ์ตกใจที่ได้ยินมาร์ชบอกจะเอาหมด เพราะเขาซื้อมันมาหลายลิด ที่เหลือกะจะเอาไว้ใส่เองบ้างหลังจากมาร์ชเลือกชุดที่ชอบไปแล้ว

 

        “เอาจริง”มาร์ชตอบพร้อมกับยิ้มออกมา

 

        ‘แกมันร้ายยิ่งกว่าเผ่าอสูรอีก ฉันก็ไม่น่าหวังดีกะมันเลย’หมวดไนซ์คิดในใจ แต่ก็ทำไรมากไม่ได้เพราะดันไปบอกแล้วว่าเลือกได้ตามสบายแล้ว หมวดไนซ์ยื่นมือข้างขวาที่สวมแหวนออกมาแล้วมองหน้ามาร์ช มาร์ชก็มองหน้าหมวดไนซ์ทำท่างงๆ เวลาผ่านไปประมาณ1นาที หมวดไนซ์ที่ยื่นมือมาค้างนานแล้วเลยพูดออกไป

 

       “แล้วทำไมนายไม่ยื่นแหวนมารับข้อมูลกับฉันล่ะโว้ยย”

 

        “อ่าว แล้วก็ไม่บอกเห็นยื่นมือมาเฉยๆไม่พูดอะไร ก็นึกว่ากำลังทำท่าสรรเสริญพระเจ้าที่ได้ทำความดี”มาร์ชตอบหน้านิ่ง

 

        “โอ้ยยย จะบ้าตาย งั้นยกแหวนนายมาใกล้กับแหวนฉัน ความจำเสื่อมหรือกวนทีนเนี่ยฉันเริ่มจะแยกไม่ออกแล้วนะ”หมวดไนซ์บ่นอีกครั้งก่อนจะยกมือข้างขวามาทางมาร์ชอีกครั้ง มาร์ชเลยยกมือข้างขวาออกไป

 

        ‘ตรวจพบการยื่นขอเสนอแลกเปลี่ยนข้อมูลจากระบบวงแหวนของผู้ใช้ชื่อ ไนซ์ ท่านยินยอมทำการหรือไม่’เสียงไอสไตน์ดังขึ้นในหัวของมาร์ชทันทีที่มาร์ชยื่นมือไปใกล้กับมือของหมวดไนซ์

 

        “ยินยอม”มาร์ชตอบเบาๆ

 

        “นี่มาร์ชอย่าว่ายังงั้นยังงี้เลย ฉันขอชุดที่ฉันใส่ไว้ชุดหนึ่งนะ”หมวดไนซ์พูดขณะที่มือกดหน้าจอกลางอากาศตรงหน้าเขา

 

        “ปัดโธ่!หมวดเรื่องแค่นี้เอง นึกว่าเรื่องสำคัญอะไร ถ้าชุดที่หมวดใส่ไม่ได้อยู่ในเมนูก็เหลือไว้เถอะ แต่ถ้ามันอยู่ในเมนูก็คงจะเข้าใจคำว่าเอาหมดนะหมวด”มาร์ชตอบเล่นเอาหมวดเหงื่อไหลออกเต็มหน้าทั้งๆที่อากาศในร้านไม่ได้ร้อนเลย

 

       ‘มาร์ชแกมันเป็นอสูรในคราบมนุษย์ชัดๆ’T Tหมวดไนซ์คิดในใจเสร็จก็กดหน้าจอที่ตรงหน้า

 

       ‘ได้รับรายการเสื้อผ้าเข้ามาใหม่จำนวน 1711 เมนูค่ะ’เสียงไอสไตน์ดังขึ้น พร้อมๆกับที่ชุดที่ตัวหมวดไนซ์หายไปด้วย

 

       ‘น่านับถือจริงๆ เขายอมที่จะแก้ผ้าล่อนจ้อน แต่ไม่ยอมเสียคำพูดตัวเอง’มาร์ชคิดในใจ แต่ก็ขำออกมาที่เห็นหมวดไนซ์พยายามนั่งหนีบๆ

 

       “เดี๋ยวหาว่าผมใจดำ ผมยกนี่ให้ละกัน”มาร์ชพูดจบก็มีลำแสงสีขาววิ่งออกมาจากแหวน แล้วกลายเป็นเส้นตารางตัดกันบนเสื้อกล้าม กางเกงขาสั้นสีขาวที่ใส่อยู่ ก่อนจะค่อยๆกลายเป็นเสื้อกันหนาวมีฮูดสีดำ กางเกงยีนส์ขายาว รองเท้าผ้าใบสีขาวแทนที่ชุดเดิม มาร์ชยกไม้ยกมือสำรวจตัวเองก่อนจะยิ้มออกมาอย่างถูกใจ

 

        “จัดชุดแรกของฉันให้หมวดเขาหน่อยนะ”มาร์ชพูดขึ้น

 

       ‘เรียบร้อยค่ะ’เสียงไอสไตน์ดังขึ้นในหัวของมาร์ช พร้อมกับที่หมวดไนซ์รีบกดหน้าจอกลางอากาศตรงหน้าเขา ก่อนที่ชุดเสื้อกล้าม กางเกงขาสั้นสีขาวจะไปปรากฏบนตัวของเขา ประจวบกับป้าที่เดินมาที่โต๊ะพร้อมกับรถเข็นที่มีอาหารวางเคลื่อนตามหลังป้ามาด้วย

 

       “อ่าวนี่ ทำไมแต่งตัวแบบนั้นล่ะหมวด”ป้าถามขึ้นทันทีที่เห็นสภาพหมวดไนซ์

 

        “เห็นหมวดเขาบ่นร้อนๆอ่ะครับป้า”มาร์ชตอบแทนหมวดไนซ์แล้วหัวเราะขำ แต่หมวดไนซ์ได้แต่หันไปขำแห้งๆใส่ป้า

 

        “ป้าว่าก็อากาศกำลังดีนะ งั้นก็ตามสบายนะหมวด อ่านี่อาหาร”ป้าเกาหัวเล็กน้อยก่อนจะเขยิบตัวออกจากโต๊ะปล่อยให้รถเข็นอาหารนำอาหารวางบนโต๊ะของ 2 หนุ่ม จากนั้นทั้งคู่ก็ก้มหน้าก้มตากินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยจนเสร็จ หลังจากนั้นก็นั่งคุยกันต่อเล็กน้อยหมวดไนซ์ก็ขอตัวไปทำธุระของตัวเอง ส่วนมาร์ชก็ไปถามป้าเรื่องเครื่องมือที่จะใช้ดูท่อน้ำ พอได้กล่องเครื่องมือมาร์ชก็เดินไปที่หลังร้านทันที

 

        “ไอสไตน์ พอจะหาจุดที่ท่อตันได้ไหมจะได้ตัดท่อให้ถูกที่เลย”มาร์ชพูดขึ้นเมื่อเดินมาถึงบริเวณหลังร้าน

 

        ‘ได้ค่ะ แต่ต้องได้รับรหัสอนุญาตเพื่อเปิดใช้แปลนบ้านก่อนค่ะ’ไอสไตน์ตอบมาร์ช

 

        “ป้า ป้าครับผมขอรหัสแปลนร้านหน่อยครับจะได้ตัดท่อถูกที่ครับ”มาร์ชรีบตะโกนถามป้าเสียงดัง

 

        “จะตะโกนเสียงดังทำไม ตกอกจกใจหมด รหัส 8 แปดตัว”ป้าตะโกนกลับ

 

        “โห ป้าเอาง่ายๆงี้เลยหรอรหัส ได้ยินละใช่ไหมไอนสไตน์”

 

        ‘ระบุรหัสถูกต้อง กำลังตรวจสอบแปลนโครงสร้าง เสร็จสิ้นการตรวจสอบ ตำแหน่งที่ท่อน้ำมีปัญหาคือ...’ไอสไตน์ก็บอกตำแหน่งที่ท่อน้ำตันให้มาร์ช เมื่อมาร์ชมาถึงก็เปิดกล่องเครื่องมือออก แล้วติดตั้งอุปกรณ์ต่างๆตามคำแนะนำของไอสไตน์ที่คอยบอกเขา เครื่องมือต่างๆลิงค์การทำงานกับระบบวงแหวนทั้งหมด เพียงแค่จับมันขึ้นมาแล้วติดตั้งให้ถูกต้องมันจะทำงานตามที่ตั้งค่าผ่านระบบวงแหวน ซึ่งมาร์ชก็แค่เอาไปวางตามตำแหน่ง ที่เหลือไอสไตน์ก็ควบคุมทุกอย่างให้ เมื่อมาร์ชตัดท่อน้ำขาดแล้วก็เขี่ยของที่อุดอยู่ออกมา

 

                             ข้อความ

 

ท่านได้รับแหวนหัวกะโหลก (ระดับ?)

 

คำอธิบาย ???

 

         “อ่าวเห้ย ได้ไอเทมมาทั้งทีจะบอกรายละเอียดหน่อยก็ไม่ได้”มาร์ชบ่นอุบหลังจากอ่านข้อความจบ

 

        “มีอะไรหรือพ่อหนุ่ม”เสียงป้าดังขึ้นด้านหลังมาร์ช ทำเอามาร์ชตกใจ

 

         “มะ ไม่มีไรครับป้า ว่าแต่นี่แหวนป้าป่าวครับ มันคือตัวการที่ทำให้ท่อตันอ่ะครับ”มาร์ชถามพร้อมกับยื่นแหวนให้ป้าดู แหวนสีเงินที่มีหัวแหวนเป็นรูปหัวกะโหลกดูน่ากลัว

 

         “ไม่ใช่ของป้านะ เอ๊ะหรือว่า...”ตอนแรกป้าตอบแบบไม่ได้คิดอะไร แต่ก็เหมือนจะคิดอะไรออกแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาต่อ

 

         “แล้วเอาไงดีครับ ป้าเก็บไว้ไหมเผื่อเป็นของลูกค้าป้า เขาอาจจะทำหลุดไว้เดี๋ยวเขาคงมาถามหาอ่ะถ้ารู้ตัว”มาร์ชถามป้า

 

         “ไม่ต้องหรอก พ่อหนุ่มเจอพ่อหนุ่มก็เก็บไว้เองเลย”ป้าตอบ แล้วก็ยืนมองมาร์ชที่กำลังต่อท่อกลับไปฝังลงใต้ดินอยู่

 

         “เอ่อนี่พ่อหนุ่ม เรื่องรอยแยกอสูรฉันไปคุยให้แล้วนะ เดี๋ยวอีกชั่วโมงพวกเขาจะไปสำรวจกันแล้ว พ่อหนุ่มก็ไปเตรียมตัวเหอะ ขอบใจมากเรื่องที่ดูท่อให้ฉันนะ”ป้าเจ้าของร้านบอกมาร์ชเสร็จก็เดินกลับเข้าร้านไป

 

                    ข้อความ

 

ภารกิจตรวจดูท่อน้ำของป้าเจ้าของร้านแปดดาวสำเร็จ

 

ได้รับค่าประสบการณ์ในการเลื่อนระดับ

 

          “เยี่ยม งั้นไปเตรียมตัวก่อนดีกว่า รอยแยกอสูร รอยแยกอสูร”มาร์ชพูดอย่างอารมณ์ดี มือก็เก็บอุปกรณต่างๆไปทำความสะอาดก่อนจะเก็บลงกล่อง ไปไว้ที่เดิมให้ป้า จากนั้นมาร์ชก็ขอยืมรถป้าขี่เข้าตัวเมืองไปหาซื้ออุปกรณ์เพิ่มเติม มันเป็นมอเตอร์ไซค์สีแดงสภาพค่อนข้างเก่า มาร์ชเรียนรู้การขี่มันจากไอสไตน์เรียบร้อยก็เลยขี่มันได้ไม่ยาก พอถึงตัวเมืองมาร์ชก็เข้าไปร้านอุปกรณ์ต่างๆที่จำเป็นในการเข้ารอยแยกอสูร

 

         “เถ้าแก่ครับ นอกจากดาบนี่แล้วมีอะไรราคาถูกๆอีกไหมครับ”มาร์ชยืนถือดาบที่เคาน์เตอร์ร้านขายอุปกรณ์ร้านหนึ่งในเมืองเอ่ยปากถามเฒ่าแก่เจ้าของร้าน

 

         “ลื้อเอาแต่ถามหาของถูกพออั๊วะเอาออกมาให้ ลื้อก็ถามเอาอย่างอื่นอีก ลื้อบอกมาเลยว่าลื้อต้องการของราคาไหนอั๊วะจะได้เอามาให้มันถูกใจลื้อ”เถ้าแก่เริ่มบ่นใส่มาร์ชหลังจากมาร์ช เลือกของอยู่นานแล้วแต่ยังไม่ตัดสินใจซื้ออะไรสักที

 

        “เถ้าแก่ก็สงสารผมหน่อยสิครับ ลิดมีน้อยต้องใช้สอยอย่างประหยัด”มาร์ชพูดแล้วส่งสายตาอ้อนวอนให้เถ้าแก่เจ้าของร้าน

 

        “ไม่ตองมามองอั๊วะยังงั้นเลย ลื้อมีลิดเท่าไรว่ามา อั๊วะจาได้ไปขายของให้คนอื่นต่อ”

 

        “5,000ครับ”

 

        “ไอหยาาา มีแค่ 5,000 ดาบที่ลื้อถืออยู่นั่นก็ 4,999ลิด แล้วนะ อ่อจริงสิอั๊วะคิดออกแล้ว ลื้อรอตรงนี้แป๊บนึงนะ”เถ้าแก่ที่เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้ก็รีบวิ่งหายไปหลังร้านสักพักก่อนจะออกมาพร้อมกับหอบของพะรุงะรัง

 

        ‘ตึง’ “โอ้ยเหนื่อยจริงๆเลย อ่าอั๊วะขายพวกนี้ให้ลื้อ หมดนี่อั๊วะคิดแค่ 5,000 ลิด เอาก็จ่ายลิดมา ไม่เอาก็ออกไป”เถ้าแก่พูดแล้วก็หายใจหอบ ปัดฝุ่นที่ติดตามแขนเสื้อออก แล้วยืนมองหน้ามาร์ช

 

        “เอาก็ได้จ๊ะเถ้าแก่”มาร์ชยิ้มแห้งๆออกมา แล้วยื่นมือที่สวมแหวนไปทางเฒ่าแก่ร้าน

 

        ‘ทำการโอนลิด 5,000 ลิดเรียบร้อยแล้ว’เสียงไอสไตน์ดังในหัวมาร์ช

 

       “นี่ลื้อไม่เห็นจะกดหน้าจอเลย ลื้อกดตกลงโอนลิดยังไง”เถ้าแก่เจ้าของร้านขายอุปกรณ์ถามมาร์ชที่กำลังยุ่งอยู่กับการหอบของอยู่

 

       ‘นั่นดิทำไมคนอื่นเขามีหน้าจอให้กดตอนเปิดระบบทำไมของเราไม่เห็นจะมี ได้ยินแต่เสียงไอสไตน์อย่างเดียว อ่อหรือที่ไอสไตน์ย้ำนักย้ำหนาว่าตัวเองเป็นปัญญาประดิษฐ์ขั้นสูงเพราะแบบนี้นี่เอง สงสัยผู้พัฒนาเกมจะกลัวเราไปฟ้องร้องบริษัทที่ไม่แจ้งข้อมูลเกมให้เรา เลยให้ปัญญาประดิษฐ์ขั้นสูงนี่มาเป็นค่าปิดปากสินะ แต่เราควรจะเข้าเมืองตาหลิ่วหลิ่วตาตามดีกว่า’มาร์ชคิดทบทวนในใจ

 

        “กดแล้ว ผมกดไวน่ะเถ้าแก่ เถ้าแก่เลยไม่เห็นล่ะมั้งครับ งั้นไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ”มาร์ชโกหกเสร็จ ก็หอบของพะรุงพะรังเดินออกมาหน้าร้าน ก่อนจะเปิดกระเป๋ามิติแล้วจับเอา จอบ เสียม อีเต้อ พลั่ว มีดอีโต้ โล่เก่าที่มีรอยถูกฟันเยอะมาก ชุดเกราะขึ้นสนิม และอีกหลายอย่างยัดเข้ากระเป๋ามิติไปอย่างรวดเร็ว มีข้อความเด้งขึ้นแจ้งเตือนตรงหน้ามาร์ชทุกครั้งที่มาร์ชจับอุปกรณ์ต่างๆยัดเข้ากระเป๋ามิติ

 

       “ว่าแต่ในเมืองตอนกลางวันนี่เงียบมากเลย ต่างจากตอนกลางคืนลิบลับ ลิดหมดละกลับดีกว่า”มาร์ชพูดกับตัวเองหลังจากยืนสังเกตุตอนเก็บของเข้ากระเป๋ามิติ มาร์ชเห็นคนเดินผ่านไปมาไม่ถึง 10 คน ตอนแรกมาร์ชกะจะไปหาซื้อโพชั่นเพิ่มพลังชีวิตเอาไว้ใช้ตอนฉุกเฉิน แต่ลิดที่ไถหมวดไนซ์มาซื้ออุปกรณ์ไปหมดแล้วเลยตัดสินใจกลับร้านแปดดาวเลย

 

     “ป้าครับกลับมาแล้วนะ”มาร์ชตะโกนบอกป้าทันทีที่กลับถึงร้านแปดดาว

 

      “ได้ไรมามั่งล่ะ 5,000 ลิด ป้าจะให้เพิ่มก็ไม่เอา”ป้าถามแล้วยื่นหน้าออกมาจากห้องครัวหลังร้าน

 

      “ได้เยอะเลยครับป้า”มาร์ชตอบแล้วก็ทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ตรงเคาน์เตอร์ร้าน

 

      “แล้วพ่อหนุ่มจะไปเลยไหม ยังเหลือเวลาอีก 15 นาที ขี่รถไป 3 นาทีก็ถึงจุดที่เกิดรอยแยกแล้ว”ป้าเดินออกมาคุยกับมาร์ชที่เคาน์เตอร์

 

      “ยังก่อนดีกว่าครับ ผมมีเรื่องจะถามป้าหน่อยครับ”

 

       “เรื่องอะไรล่ะ ถ้าฉันตอบได้ก็จะตอบให้แล้วกัน”

 

       “เรื่องรอยแยกอสูรอ่ะครับ มันจำกัดจำนวนคนที่จะเข้าไปไหม”

 

       “ไม่ได้จำกัดหรอก แต่ยิ่งเข้าไปเยอะก็ยิ่งต้องหารส่วนแบ่งกันเยอะ ก็เลยจับกลุ่มกันเข้าตามความเหมาะสมน่ะ”

 

       “แล้วรู้ได้ยังไงครับว่ารอยแยกอสูรจะเกิดตรงไหน เวลาไหน ความยากระดับไหน”

 

       “ก็องค์กรเกริส จะมีดาวเทียมที่คอยตรวจว่าบริเวณไหนมีการปั่นปวนของห้วงมิติ ก็จะส่งผู้ที่ทำหน้าที่วัดระดับลงพื้นที่ใช้ใบมะกอกจากสวนเอเดนวัดความเข้มข้นของพลังตรงรอยแยกนั่นแล้วกำหนดความยาก ส่วนเวลาก็นับตั้งแต่เกิดการปั่นป่วน 2 ชั่วโมง พวกอสูรจะเดินทางข้ามห้วงมิติจากดินแดนเผ่าอสูรมายังโลกใน 2 ขั่วโมง”

 

        “แล้วถ้าเราไม่ไปจัดการหรือมีจำนวนคนไม่พอที่จะจัดการกับรอยแยกจะเกิดอะไรขึ้นหรอครับ”

 

         “ยังไม่เคยเกิดเรื่องอย่างว่าเลย อ่อไม่สิ เคยมีครั้งนึงที่มีเผ่าอสูรหลุดออกมาจากรอยแยกได้ แต่มันก็ยังไม่ทันได้ไปไหนไกลโดนเกริสที่บังเอิญกำลังจะไปสมทบเพื่อนในรอยแยกเห็นเข้าจัดการก่อน”

 

        “งั้นก็หมายความว่าระหว่างที่เราเข้าไปในรอยแยก รอยแยกจะยังคงเปิดอยู่แบบนั้นตลอดใช่ไหมป้า”

 

        “ใช่ หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่เผ่าอสูรออกมาได้นั่น การจะลงรอยแยกจำเป็นต้องแบ่งคนไว้เฝ้าปากทางเข้ารอยแยกทุกครั้ง”

 

        “อ่าวป้าครับแล้วทำไมคนขององค์กรไม่ลงรอยแยกไปจัดการตัวเบ้งให้จบๆไปล่ะครับ”มาร์ชสงสัยเพราะดูจากพลังของหมวดไนซ์ที่มากขนาดนั้นยังเป็นได้แค่เกริสระดับเหรียญทอง แสดงว่าเกริสระดับเหรียญผู้พิชิต หรือหัวหน้าองค์กรต้องแข็งแกร่งมากๆ ทำไมไม่จัดการให้จบๆ

 

       “มันไม่ง่ายขนาดนั้นสิพ่อหนุ่ม เผ่าอสูรชั้นสูงมีสติปัญญาและมีความแข็งแกร่งกว่ามนุษย์อย่างเรามาก นอกจากนี้พวกมันยังมีจำนวนที่เยอะมากอีกด้วย แค่เรารอรับการรุกรานของมันทั่วโลกก็หนักพอแล้ว หากเราเสี่ยงให้พวกที่แข็งแกร่งที่เรามีบุกไปแบบนั้น โลกอาจจะถึงจุดจบทันทีแน่ๆ”ป้าส่ายหัวเบาๆ

 

        “อ่ออย่างนี้นี่เอง กำลังจะถามว่าทำไมพวกองค์กรไม่มาแย่งของจากรอยแยกระดับต่ำ เพราะต้องให้ความสำคัญกับรอยแยกระดับสูงอยู่สินะครับ”

 

        “ใช่แล้ว ถ้าไม่รู้ว่าเธอความจำเสื่อมจริงๆฉันคงคิดว่าเธอแกล้งอยู่แน่ๆ ที่สามารถเข้าใจอะไรได้ง่ายๆแบบนี้”ป้าพูดแล้วก็แอบเหลือบมองท่าทางมาร์ชว่าจะมีอาการอะไรให้เห็นไหม ว่ากำลังแกล้งความจำเสื่อม แต่มาร์ชก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรที่ผิดสังเกต นอกจากขมวดคิ้วครุ่นคิดอะไรอยู่

 

        “ป้าครับแล้วรอยแยกมันจะปิดได้ยังไง”มาร์ชเอ่ยปากถามต่อ

 

        “รอยแยกก็เหมือนกับรถคันใหญ่ที่บรรทุกเผ่าอสูรมา เมื่อไม่มีคนขับรถก็ไปต่อไม่ได้ เมื่อเผ่าอสูรตายหมดรอยแยกมันก็จะปิดตัวลงเอง”

 

        “ขอบคุณมากๆครับป้า เท่านี้ผมก็เข้าใจเรื่องรอยแยกอสูรแล้ว อ่ะ ได้เวลาไปแล้วครับป้า ผมขอยืมรถป้าอีกรอบนะครับ” มาร์ชพยักหน้าหลังทำความเข้าใจข้อมูลเรื่องรอยแยกอสูร ก่อนจะเหลือบไปเห็นเวลาที่ผนังร้าน แล้วรีบวิ่งออกจากร้านไป