บทที่ 17 อนาคต 1

บที่ 17 ราชันแห่งความมืด 1

แสงอาทิตย์เริ่มจางหายไปจากท้องฟ้าอย่างช้า ๆ ราวกับว่ามันกำลังถูกกลืนกินไปด้วยพลังมืดที่แผ่ซ่านจากร่างของไบรท์ ฟ้าเปลี่ยนสีไปจากสดใสเป็นหม่นเศร้า ทิวทัศน์รอบตัวเริ่มดูหม่นหมองและห่างไกลจากความสงบของช่วงเวลาก่อนหน้านี้ ทุกอย่างเงียบสงัด เสียงลมแผ่วเบาและการเคลื่อนไหวของธรรมชาติยังคงหยุดนิ่ง เหมือนเวลาถูกหยุดเอาไว้

ไบรท์ที่นั่งอยู่ท่ามกลางแสงหรี่ค่อย ๆ เปิดตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาซ้ายของเขาคล้ายกับโลหิตที่เผาไหม้ ดวงตาสีแดงฉานที่ทอประกายความเจ็บปวดและความลึกลับ ขณะที่ดวงตาขวากลับกลายเป็นสีดำสนิท คล้ายกับความมืดที่ไม่อาจมองเห็นขอบเขต พลังที่ซ่อนอยู่ภายในเขาของเด็กหนุ่มกำลังตื่นขึ้นอีกครั้ง ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้

“ในที่สุดท่านก็เห็นแล้วสินะ”

“ใช่ ช่างเป็นอนาคตที่มืดมนจริง”

ไบรท์ลุกขึ้นก่อนที่จะปลายสายตามองไปยังผู้ที่หญิงที่อยู่เบื้องหลังของตนเอง เด็กหนุ่มเลือกดาบสีดำขึ้นมาถือไว้บนมือของตน ก่อนที่จะสะบัดอย่างช้า ๆ พลังสภาวะปกคลุมรอบ ๆ พร้อมกับมิติที่ถูกเปิดออก

ไบรท์ยืนอยู่ท่ามกลางมิติที่เปิดออกมา ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถควบคุมได้ ความร้อนจากดวงตาของเขาระอุราวกับเปลวไฟที่ยังคงเผาไหม้อยู่ภายในตัว การเคลื่อนไหวของมือที่ถือดาบสีดำทำให้ฟ้ามืดลงยิ่งขึ้น เหมือนพลังแห่งความมืดกำลังคืบคลานเข้าใกล้จนไม่อาจหลีกหนีได้

หญิงสาวที่ยืนอยู่เบื้องหลังไบรท์ไม่ขยับแม้แต่น้อย ราวกับว่าเธอรู้ดีว่าผลลัพธ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ท่าทางของเธอดูเรียบเฉย แต่ภายในดวงตาของเธอแฝงไปด้วยความคาดหวังและความวิตกกังวลในเวลาเดียวกัน ความเงียบที่เคยมีอยู่เมื่อสักครู่กลับกลายเป็นความเงียบที่แฝงไปด้วยความตึงเครียด

"ท่านจะทำอะไรต่อไป?" เสียงของหญิงสาวแหบแห้งเหมือนหลุดออกมาจากภายในร่างกายที่อ่อนล้า

ไบรท์ไม่ตอบ เขาเพียงแต่ยกดาบขึ้นไปในอากาศ ดวงตาขวาที่เป็นสีดำมืดเริ่มส่องประกายเหมือนกำลังดึงดูดพลังจากทุกทิศทาง ขณะที่ดวงตาซ้ายที่เป็นสีแดงฉานกลับทอประกายเหมือนกำลังส่องแสงจากโลกที่ไม่รู้จัก

เสียงที่ดังขึ้นมาจากมิติที่เปิดออกนั้นคล้ายกับเสียงของโลกทั้งใบที่ถูกฉีกขาดออกจากกัน เสียงนั้นไม่ใช่เสียงของลม ไม่ใช่เสียงของน้ำ หรือแม้แต่เสียงของสัตว์ มันเป็นเสียงที่มีความรู้สึกของการบิดเบือนความเป็นจริง เสียงที่เหมือนจะทำให้ทุกสิ่งรอบตัวกลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่เป็นจริง

"หรือว่าท่านคิดจะไปเปลี่ยนมัน”

“เธอคิดว่าฉัน คงไม่มีทางกลับไปได้แล้ว ใช่ไหม แต่ว่าฉันน่ะเป็นผู้ที่อยู่เหนือทุก ๆ อย่าง รู้ไว้ด้วย"

ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มขึ้น

หญิงสาวเงียบไปชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเสียใจและความโกรธแค้น

"ไม่ต้องไปคิดถึงอนาคตหรอก ไบรท์ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่ความผิดของท่าน แต่ท่านยังสามารถเลือกได้ว่าจะยืนอยู่ที่ไหน"

คำพูดของหญิงสาวทำให้ไบรท์ชะงัก เขามองไปที่เธอด้วยความสับสนและสงสัย สายตาของเขาสั่นไหวราวกับว่าเขากำลังพยายามหาคำตอบจากคำพูดนั้น แต่ในที่สุด เขาก็ต้องเลือก... เขาไม่สามารถหนีจากการตัดสินใจนี้ได้

เขาหันกลับไปมองมิติที่เปิดออก ซึ่งในตอนนี้เต็มไปด้วยพลังที่ไม่อาจควบคุมได้ พลังที่เหมือนจะกลืนกินทุกสิ่งรอบตัวอย่างช้า ๆ เสียงลมที่แผ่วเบากลับเริ่มมีความแข็งแกร่งขึ้น คล้ายกับเสียงของสายน้ำที่ไหลบ่าเข้ามาท่วมโลกแห่งความจริง

ในตอนนั้น ไบรท์ก็รู้ว่าเขากำลังยืนอยู่ที่จุดหนึ่งที่ไม่สามารถย้อนกลับไปได้ เขาเลือกแล้วที่จะเปิดมิติแห่งความมืดนี้ให้ลึกยิ่งขึ้น เพื่อให้พลังที่ซ่อนอยู่ในตัวเขาสามารถหลุดออกมาได้เต็มที่ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ไม่แน่ใจว่าจะสามารถควบคุมมันได้หรือไม่

เขาหลับตาลงอีกครั้ง ทิ้งให้ความมืดล้อมรอบตัวเขา เสียงที่ดังขึ้นรอบตัวกลายเป็นเสียงของความว่างเปล่า ไม่มีอะไรที่จะต้านทานพลังนั้นได้

หญิงสาวหันหลังกลับไปแล้วเดินออกจากบริเวณนั้น เธอรู้ดีว่าเขาตัดสินใจแล้ว และการตัดสินใจนี้จะส่งผลถึงทุกสิ่งทุกอย่างในอนาคต

‘ฉันจะไม่ยอมเสียใครไปแม้แต่คนเดียว’

เด็กหนุ่มพึมพำก่อนที่จะสาวเท้าเดินเข้าไปในประตูมิติ

เสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นทำให้อาซึนะรีบเร่งฝีเท้าไปเบื้องหน้า มอนสเตอร์สีเขียวเงื้อกงเล็บเพื่อเตรียมแงร่างของเด็กหญิง อาซึนะเรียกพลังเพลิงขึ้นมาที่มือแล้วปาใส่มอนสเตอร์ที่อยู่ตรงหน้า

“ตาย”

เปลวเพลิงพุ่งปะทะร่างของมอนสเตอร์ทำให้มันกระเด็นออกไปไกล

“              รีบหนีไปข้างในหมู่บ้านเร็วเข้า” อาซึนะกล่าวแล้วรีบเคลื่อนร่างออกไปเพื่อช่วยเหลือชาวบ้านคนอื่น

กลิ่นเลือดที่โชยเข้ามาปะทะจมูกทำให้หญิงสาวแทบจะอาเจียนออกมา ซากศพที่กระจัดกระจายอยู่เบื้องหน้าทำให้อาซึนะแทบล้มทั้งยืน

‘มาช้าเกินไปหรอ’

ระหว่างที่อาซึนะกำลังมองร่างที่ปราศจากวิญญาณอยู่นั่นเอง เบื่องหลังของเด็กสาวพลันปรากฏชายหนุ่มผมดำ ในมือของเขาเงือดาบก่อนที่จะฟันลงมาใส่หญิงสาว