บทที่ 408: คันไม้คันมืออยากจะตีแมว (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 6 ต.ค. 68)

“ไม่!” เมื่ออวี้หวานหว่านรู้ว่าตนจะต้องแยกจากมู่ไป๋ไป่ นางก็รีบพุ่งเข้าไปกอดอีกฝ่ายเอาไว้แน่น “ข้าอยากอยู่กับศิษย์พี่ที่นี่”

พออวี้เซิ่งเห็นว่าลูกสาวหันไปพึ่งองค์หญิงหก เขาก็ยิ่งรู้สึกโมโห “ศิษย์พี่ของเจ้าอยากให้เจ้าอยู่ด้วยหรือไม่ล่ะ? นางกำลังรักษาคนไข้อยู่ นางไม่มีเวลาสนใจเจ้าหรอก”

“หวานหว่าน เจ้าอย่าก่อเรื่อง ทำตัวดี ๆ แล้วกลับไปกับพ่อ”