บทที่ 15 พลัง 2

รูรุยิ้มกริ่มอย่างพึงใจ ในที่สุดแผนการที่เธอได้วางไว้นานแสนนานก็จะเป็นจริง เพียงเท่านี้สิ่งที่เธอหวังไว้ก็สำเร็จ เพียงแค่ใช้ร่างของรูรุเหนี่ยวไกปลิดชีพเด็กทั้งสอง หญิงสาวในร่างของรูรุยกปืนในมือเตรียมตัวเล็งไปที่เป้าหมาย

ทันใดนั้นเอง หญิงสาวในร่างรูรุพลันรู้สึกถึงบางสิ่งที่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า ความหนาวเย็นแทรกซึมเข้ามาในอากาศ ราวกับว่าความมืดมิดที่เคยสงบนิ่งกำลังตื่นตัว เธอเงยหน้าขึ้นอย่างระแวดระวัง ก่อนที่สันหลังของเธอจะเย็นวาบ เด็กหนุ่มแววตาสีแดงฉานกำลังยืนจ้องมองเธอด้วยความมุ่งมั่น ดาบดำในมือของเขาแผ่รังสีข่มขวัญที่ทำให้เธอถึงกับแข็งค้าง

“เป็นแค่ระบบ กลับคิดกำแหงอย่างนั้นเหรอ?” เสียงของเด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นมาอย่างเยือกเย็น น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความดูแคลน แต่กลับแฝงด้วยพลังอันน่ากลัวที่ยากจะต้านทานได้

หญิงสาวในร่างรูรุพยายามเคลื่อนไหวหลบหลีก แต่กลับพบว่าร่างกายของเธอไม่ตอบสนอง แววตาสีแดงฉานของเด็กหนุ่มนั้นเปล่งประกายส่องสว่าง วาบหนึ่งที่มองมายังเธอเหมือนพันธนาการที่ล่องหน สกดร่างของเธอให้ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

“ออกไป” คำพูดสั้น ๆ ที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจนั้นดังก้อง พร้อมกับจิตสังหารที่พวยพุ่งออกมาจากร่างของเด็กหนุ่ม พลังความมืดเข้าปกคลุมไปรอบ ๆ บริเวณ ความมืดนั้นไม่ใช่แค่เงา แต่เป็นพลังที่สัมผัสได้ถึงความหายนะ

หญิงสาวในร่างรูรุเบิกตากว้าง ริมฝีปากของเธอสั่นสะท้านก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงแหบแห้ง “นี่มัน… อย่าบอกนะว่าแกได้มันมาแล้ว”

ไบรท์ยกยิ้ม มุมปากของเขายกขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่กลับทำให้บรรยากาศรอบตัวดูน่ากลัวขึ้นอีกหลายเท่า “ใช่ ฉันได้มันมาแล้ว สิ่งที่พวกแกแย่งชิงมันไป”

เขาก้าวไปข้างหน้าช้า ๆ แต่ละก้าวเต็มไปด้วยความหนักแน่น หญิงสาวในร่างรูรุสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่ไบรท์ขยับเข้าใกล้ ดวงตาสีแดงของเขาจับจ้องมาที่เธอราวกับเหยี่ยวที่เตรียมจู่โจมเหยื่อ

ไบรท์ยื่นมือไปตรงหน้าของเพื่อนที่อยู่ในสภาพอ่อนแอ เขาก้มลงกระซิบเบา ๆ แต่คำพูดนั้นกลับดังก้องในจิตใจของทุกคนที่อยู่ใกล้ “แย่งชิงสิทธิ์ผู้ดูแล”

ทันใดนั้น แสงสีขาวสว่างจ้าพลันระเบิดออกมาจากร่างของชายหนุ่มและหลอมรวมเข้าสู่ร่างของไบรท์ เพียงไม่นาน เสียงที่ไม่คุ้นเคยพลันดังขึ้นในหัวของเขา

‘ระบบราชาติดตั้งสำเร็จ ไบรท์ ฟอดเทีย พลังธาตุในร่างกาย: ไฟ, ลม, ความมืด เผ่าพันธุ์: เดมอน’

ร่างของไบรท์เปล่งแสงอันทรงพลังออกมาชั่วขณะหนึ่ง ก่อนที่ทุกสิ่งจะสงบลงอีกครั้ง แต่ทว่าบรรยากาศรอบตัวเขากลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ไบรท์ในตอนนี้ดูเหมือนไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป เขากลายเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่และน่าเกรงขามกว่าที่เคยเป็น

หญิงสาวในร่างรูรุรู้สึกเหมือนหัวใจของเธอกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าพลังที่เธอเคยถือครองจะถูกแย่งชิงไปในลักษณะนี้ ความกลัวเริ่มคืบคลานเข้ามาในจิตใจของเธอ และเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวังที่แท้จริง

ไบรท์จ้องมองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา ราวกับว่าเธอเป็นเพียงมดตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีค่าพอให้

สนใจอีกต่อไป “พวกแก… ไม่มีสิทธิ์ครอบครองมันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”

คำพูดของเขาเหมือนคำตัดสินสุดท้ายที่ไม่มีใครกล้าคัดค้าน

พลังความมืดที่แผ่ขยายออกมาจากตัวเขากลืนกินทุกสิ่งรอบข้าง สภาพแวดล้อมที่เคยสงบเงียบกลับกลายเป็นสนามแห่งความหายนะ เสียงหวีดร้องของพลังงานที่ปะทะกันก้องไปทั่วบริเวณ ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบลง เหลือไว้เพียงความมืดและเงียบงันที่น่าขนลุก…

“รอก่อน ไม่ต้องให้ถึงวันแห่งราชันหรอก อีกไม่นาน ฉันจะไปหาแกแน่นอน”

ไบรท์เคลื่อนร่างไปหาชายหนุ่มที่เคยต่อสู้กับเขา แต่ตอนนี้เด็กหนุ่มกลับไม่มองเขาเลย

‘แกน่ะ ใช้เวทมนตร์รักษาคาเสะกับไอซะ แล้วหลังจากนั้นพวกเราจะออกเดินทาง’

“ได้ครับ นายท่านคนใหม่ของพวกเรา”

สิ้นคำประกาศิต ชายหนุ่มเผ่าเดมอนจึงไร้พลังเวท ถึงแม้ว่าการรักษาจะไม่ใช่วิชาที่เขาถนัดนักก็ตาม เพียงไม่นานแผลของคาเสะกับไอก็ปิดสนิทเลือดที่เคยไหลออกมากลับหยุดนิ้ง ไบรท์ถอนหายใจออกมาก่อนที่จะเรียกชายหนุ่มให้มาหา

เด็กหนุ่มรวบพลับเวท เพียงไม่นานประตูมิติพลันปรากฏขึ้น  ‘ถ้าอย่างนั้น พวกเราไปกันได้แล้ว’

คาเสะคล่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอพลังเวทที่อยู่รอบ ๆ ไบรท์ช่างแตกต่างกลับที่เธอเคยเห็น เด็กสาวพยายามขยับร่าง แต่กลับขยับไม่ได้

‘อย่าไปนะ’

เธอส่งกระแสจิต ทว่าการเชื่อมต่อที่คาเสะทำไว้กลับถูกตัดออกในทันที ไบรท์ปรายตามามองยังคาเสะ ก่อนที่จะหันหลังกลับ เด็กหนุ่มก้าวขาอย่างมั่นคง

ความมืดที่เคยแผ่ปกคลุมกลับกลายเป็นอากาศอันสงบเย็น สายลมอ่อนโยนพัดผ่านหน้าเขา พร้อมกับกลิ่นหอมอันอบอุ่นจากดินแดนใหม่

ไบรท์กวาดตามองรอบ ๆ บริเวณที่เขาและพวกพ้องได้มาเยือน มันคือที่ราบกว้างใหญ่ที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ท้องฟ้าสีม่วงครามส่องแสงระยิบระยับเหมือนอัญมณีจากดวงดารา ขณะที่พวกเขาก้าวเดินออกมาจากประตูมิติ เสียงก้าวเท้าของไบรท์ดังกังวานก้อง ความเงียบสงัดรอบข้างนั้นทำให้พลังของเขาดูเด่นชัดยิ่งกว่าเดิม

"นี่สินะ  ดินแดนที่เป็นหัวใจของพลังอำนาจ และจุดเริ่มต้นของทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับระบบราชา"

ทันใดนั้นเอง เสียงกระซิบที่แผ่วเบาดังขึ้นรอบทิศ

"ยินดีต้อนรับ ผู้ครอบครองใหม่แห่งระบบราชา"

แสงสีทองบางเบาส่องลงมาจากท้องฟ้า ก่อนที่มันจะค่อย ๆ กลายเป็นรูปร่างของหญิงสาวในชุดสีขาวบริสุทธิ์ เธอยืนอยู่เบื้องหน้าพวกเขา ดวงตาสีฟ้าสดใสจับจ้องไปที่ไบรท์

"ข้าเป็น 'ผู้พิทักษ์แห่งเน็กซัส' ผู้คุ้มครองพลังอันยิ่งใหญ่ที่เจ้าครอบครอง ข้ามีหน้าที่ทดสอบว่าเจ้าคู่ควรกับมันหรือไม่" น้ำเสียงของเธอนุ่มนวล แต่แฝงไปด้วยความเด็ดขาด

ไบรท์จ้องมองเธอโดยไม่แสดงความหวาดหวั่น เขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว สายลมรอบตัวเขากระพือแรงขึ้น

‘ในที่สุดก็ได้เจอ’