บทที่ 14 สูญเสีย 1

ไอหันหน้ากลับมาเพียงเสี้ยววินาที แต่ยังไม่ทันได้เรียกพลังสภาวะมาป้องกัน ดาบของชายคนนั้นก็พุ่งเข้ามาใกล้ตัวเธออย่างน่ากลัว

เสียงหวีดหวิวของดาบที่ฟันผ่านอากาศดังชัด หญิงสาวรู้สึกถึงไอเย็นแหลมคมที่ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แม้จะพยายามเบี่ยงตัวหลบ แต่ความเร็วและความไม่คาดคิดของการโจมตีทำให้เธอแทบจะไม่สามารถหลีกหนีได้ทัน

เธอกัดฟันแน่น รู้สึกถึงแรงกดดันอันมหาศาลที่ปกคลุมรอบตัว ราวกับว่าทุกวินาทีจะเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิต ร่างกายของไอร้อนรุ่มจากความพยายามเร่งเรียกพลังสภาวะ แต่เวลามันสั้นเกินไป พลังยังไม่ทันปกคลุมตัว

ดาบของชายคนนั้นใกล้จะกระทบไหล่ของเธอ ไอรู้สึกถึงลมหายใจเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาจากศัตรูที่อยู่ใกล้จนแทบจะได้ยินเสียงหัวใจเต้น เธอรู้ตัวว่าต้องทำอะไรบางอย่าง แต่ทุกสิ่งเกิดขึ้นเร็วเกินไป

“ม่าย!!” ไบรท์กรีดร้องเสียงดังลั่น ราวกับเสียงนั้นจะสามารถหยุดยั้งสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้

ในสายตาของเขา ทุกอย่างดูเหมือนจะดำเนินไปอย่างเชื่องช้า ร่างของพี่สาวที่กำลังตกอยู่ในอันตราย ดาบสีดำมืดของชายตรงหน้าที่กำลังจะฟาดลงมา ไอที่ยังไม่ทันตั้งตัว

หัวใจของไบรท์เต้นแรงจนแทบระเบิด ความกลัวและความโกรธประเดประดังเข้ามาในจิตใจของเขา เขารู้สึกเหมือนถูกตรึงไว้กับที่ แต่จิตวิญญาณของเขากลับปฏิเสธที่จะยอมแพ้

"ขยับสิ!"

“ขยับสิเว้ย” ไบรท์คำรามกับตัวเอง ขาของเขาราวกับถูกพันธนาการด้วยแรงกดดันจากพลังของชายตรงหน้า แต่เขาฝืนร่างกายของตัวเองอย่างถึงที่สุด

ในชั่วพริบตานั้น เปลวไฟสีชาดที่เคยลุกโชนรอบตัวไบรท์เริ่มลุกแรงขึ้นอีกครั้ง ความโกรธที่ถูกจุดประกายทำให้พลังเวทของเขาพุ่งทะยาน

“ไม่ยอมให้มันจบแบบนี้!” เด็กหนุ่มตะโกนลั่น พลังเวทจากภายในระเบิดออกมาจนพื้นดินรอบตัวสั่นสะเทือน

เปลวเพลิงพุ่งออกมาจากร่างของเขาเหมือนพายุที่รุนแรง เขาเร่งความเร็วในพริบตา ใช้พลังทั้งหมดที่มีพุ่งตรงไปยังพี่สาวของเขา ราวกับสายฟ้าฟาด เป้าหมายเดียวของเขาคือหยุดดาบของศัตรูให้ได้ แต่ทว่ามันกลับสายเกินไป

ก่อนที่ใบดาบทมิฬจะโดนร่างของไอ แสงสีฟ้าพลันปรากฏขึ้นล้อมรอบร่างของหญิงสาว บาเรียสีฟ้าราวกับน้ำทะเลขวานกั้นใบดาบสีดำทำให้ไม่มันไม่ถึงร่าง

ชายหนุ่มเผ่าเดมอนสขมวดคิ้วมุ่น หากตนเองผนึกพลังไม่ในดาบป่านนี้หญิงเบื่องหน้าคงจบชีวิตไปแล้ว ก่อนที่เขาจะได้เงื้อดาบใส่อีกรอบ ร่างของไอกลับปรากฏขึ้นข้าง ๆ ไบรท์

และก่อนที่ชายหนุ่มเผ่าเดม่อนจะขยับร่างเปลี่ยนอิริยา เปลวเพลิงสีชาดก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของเขา ราวกับเปลวไฟแห่งความพิโรธที่ถูกปลุกให้ลุกโชน หมัดที่เต็มไปด้วยความแค้นพุ่งตรงใส่ใบหน้าชายหนุ่ม

เสียงปะทะดังสนั่นก้องไปทั่วบริเวณ ร่างของชายหนุ่มเผ่าเดม่อนถูกแรงกระแทกจนลอยกระเด็นไปไกล เขากลิ้งตัวหลายตลบก่อนจะหยุดนิ่งตรงโขดหินใหญ่ โลหิตสีดำข้นไหลรินจากมุมปาก ทว่าดวงตาของเขายังคงแฝงแววเยาะเย้ย

“ไม่หน้าเชื่อว่าท่านจะสามารถนะตัวของข้าได้”

“งั้นหรอ แต่ว่าแกไม่เห็นจะแปลกใจเลยนี่นา”

“แน่นอนอยู่แล้ว ถ้าหากแค่นี้ท่านทำไม่ได้ค่าก็คงต้องสังหารท่านเสีย”ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมปาดเลือดที่มุมปากของตน

“หน้าหมั่นไส้จริง ๆ ท่าทางกวนตีนแบบนี้น่ะ”

ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยเปลวไฟแห่งความโกรธ เกราะเวทที่ปกคลุมร่างกายของเขาเริ่มแตกร้าวเพราะพลังมหาศาลที่เขาปลดปล่อยออกมาโดยไม่คิดชีวิต

"ฉันจะทำให้พวกแกรู้ ว่าการที่มายุ่งกับพักพวกของฉันมันจะเป็นอย่างไร!" ไบรท์คำรามเสียงกร้าว เปลวเพลิงรอบกายยิ่งลุกโชนหนักขึ้น

ชายหนุ่มเผ่าเดม่อนยิ้มมุมปากก่อนจะลุกขึ้นยืน

"เจ้าคิดว่าพลังแค่นี้ของเจ้านั้นเพียงพอที่จะล้มข้าได้งั้นหรือ งี่เง่าเสียจริง ไบรท์"

เขากวาดมือเบา ๆ ในอากาศ วงเวทสีดำสนิทปรากฏขึ้นเบื้องหน้า เสียงคำรามของมอนสเตอร์ที่ดังก้องจากความมืดมิดทำให้ทุกคนที่อยู่ในระยะได้ยิน

“ข้าจะทำให้เจ้าเห็น ว่าพลังของพวกเรานั้นเป็นเช่นไร”

"ถ้าเจ้าอยากจะทดสอบพลังของเจ้า ข้าก็ยินดีที่จะเล่นด้วย แต่บอกไว้ก่อนว่า ข้าจะไม่ออมมือ"

สิ้นคำพูด มอนสเตอร์ขนาดใหญ่รูปร่างน่าสะพรึงกลัวโผล่ออกมาจากวงเวท ฟันแหลมคมและดวงตาแดงฉานของมันจ้องมองมายังไบรท์

"ฉันไม่มีเวลาเล่นเกมกับแกหรอเว้ย!" ไบรท์ตะโกนลั่น เขาพุ่งตัวไปข้างหน้าด้วยความเร็วเหนือมนุษย์ เปลวเพลิงที่ติดตามตัวเขาเหมือนจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย

มอนสเตอร์คำรามก้องและพุ่งเข้ามาหาไบรท์ หมัดเพลิงของไบรท์ปะทะกับกรงเล็บยักษ์ของมัน เสียงปะทะรุนแรงก้องกังวาน สะเก็ดเพลิงและเศษน้ำแข็งกระจัดกระจายไปทั่ว

"ถ้าพลังของเจ้าแข็งแกร่งจริง งั้นพิสูจน์มันให้ข้าดูสิ ไบรท์!" ชายหนุ่มเผ่าเดม่อนตะโกนลั่นขณะมองการต่อสู้อย่างเย็นชา

ไบรท์กัดฟันแน่น เขาต้องเอาชนะ ไม่ใช่เพื่อความแค้นของตัวเอง แต่เพื่อปกป้องทุกคนที่เขารัก

ระหว่างที่ไบรท์กำลังสู้กับมอนสเตอร์ขนาดมหึมา ความร้อนระอุจากเปลวเพลิงที่เขาปลดปล่อยออกมาแทบจะทำให้พื้นที่รอบ ๆ กลายเป็นทะเลเพลิง เสียงคำรามและเสียงปะทะดังสนั่นจนยากที่จะได้ยินสิ่งใด ทว่า ทันใดนั้นเอง ชายหนุ่มเผ่าเดม่อนยกมือขึ้นอย่างสง่างาม วงเวทสีดำสนิทเริ่มปรากฏขึ้นกลางอากาศ

เพียงไม่กี่วินาที ร่างของหญิงสาวผู้หนึ่งก็ปรากฏขึ้นจากวงเวท เธอมีผมสีเขียวอ่อนดุจหยาดน้ำค้าง ใบหน้าที่งดงามของเธอดูซีดเผือด และดวงตาสั่นระริกด้วยความตื่นตระหนก

“นี่เจ้าเองสินะ ผู้ที่ใช้วงเวทเคลื่อนย้าย...”