บทที่ 14 สูญเสีย 2

ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น เสียงของเขาเยือกเย็นและแฝงไปด้วยความดูถูก "ข้าไม่นึกเลยว่าเผ่าเทพยังไม่เปลี่ยน เคยเป็นเช่นไรพวกเจ้าก็ยังคงเป็นเช่นนั้น ดีเหมือนกัน ในเมื่อพวกเจ้ากล้าเข้ามายุ่งการฝึกฝนของข้ากับนายน้อย เจ้าก็ตายไปเสีย ทำให้นายน้อยของข้าแกร่งขึ้นเสีย"

หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะหยุดที่ชายหนุ่มเผ่าเดม่อน สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตระหนกตกใจกับเหตุการณ์ที่เกี่ยขึ้น คาเสะรู้ดีต่อให้เธอจะมีพลังมากมายขนาดไหน แต่หากสู้กันตรง ๆ อย่างไงเธอก็คงไม่สามารถเอาชนะได้

“แกคิดจะทำอะไร!?” เธอเอ่ยเสียงสั่น พลางพยายามก้าวถอยหลัง แต่บาเรียที่มองไม่เห็นรอบตัวเธอก็หยุดการเคลื่อนไหวของเธอไว้

ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ เขามองเธอราวกับมองเหยื่อที่ติดกับ “ในเมื่อเจ้าแส่หาเรื่อง ข้าก็ไม่มีทางเลือก... เจ้าก็ตายเสียเถิด”

สิ้นคำพูด วงเวทอีกอันพลันปรากฏขึ้นใต้ฝ่าเท้าของหญิงสาว แสงสว่างสีดำสนิทเริ่มโอบล้อมร่างของเธอ เสียงคำรามของมอนสเตอร์ที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากวงเวทนั้นดังสนั่นจนไบรท์ที่กำลังต่อสู้อยู่ต้องหันมองด้วยความตกใจ

“ไม่!” ไบรท์ตะโกนลั่น เขากระโจนออกจากการต่อสู้กับมอนสเตอร์ตรงไปยังหญิงสาวผมสีเขียว

เปลวเพลิงสีชาดรอบกายของไบรท์ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง ราวกับพลังนั้นตอบรับความตั้งใจแน่วแน่ของเขา ไบรท์ฟาดหมัดเพลิงลงไปที่วงเวทใต้เท้าหญิงสาว เปลวเพลิงของเขาปะทะกับพลังมืดจากวงเวทจนเกิดระเบิดเสียงดังสนั่น

หญิงสาวล้มลงไปนั่งกับพื้น ใบหน้าของเธอยังคงซีดเผือด แต่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตกใจและความหวังที่ริบหรี่

“ท้พลังเวท” ไบรท์ถามเธอขณะยืนปกป้องอยู่เบื้องหน้า เปลวเพลิงของเขายังคงลุกโชน ราวกับเขาพร้อมจะเผาผลาญทุกสิ่งที่ขวางทาง

หญิงสาวเงยหน้ามองไบรท์ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน ก่อนที่เธอจะพยักหน้าเบา ๆ

"พลังเวทของฉันหมดน่ะสิ"

"การเคลื่อนย้ายคนอื่นน่ะ ใช้ติดต่อกันไม่ได้มากขนาดนั้นหรอกนะ"

"ถ้ายังงั้นก็รีบหนีไปเร็ว"

 ไบรท์เอ่ยเสียงหนักแน่น ก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่มเผ่าเดม่อน

“แกอยากเล่นเกมกับฉันมากขนาดนั้นเลยสินะ งั้นฉันจะทำให้แกไม่มีวันลืมสิ่งที่แกทำในวันนี้” ไบรท์พูดด้วยน้ำเสียงกร้าว พร้อมกับปลดปล่อยเปลวเพลิงให้ลุกโชนหนักขึ้น

ชายหนุ่มเผ่าเดม่อนยิ้มมุมปาก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

“น่าสนใจ งั้นเรามาเล่นกันต่อเถอะ...”

"แต่ว่า ต้องกำจัดเผ่ากึ่งเทพนี้เสียก่อน"

ในขณะที่ไบรท์กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดกับมอนสเตอร์ เสียงคำรามของพวกมันดังสนั่นจนแทบไม่อาจได้ยินสิ่งอื่น แต่ในชั่วพริบตาเดียว ชายหนุ่มเผ่าเดม่อนพลันเคลื่อนร่างไปตรงหน้าของคาเสะ ราวกับสายลมที่ไม่มีใครหยุดยั้งได้ หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ แต่ยังไม่ทันจะขยับตัวหลบหนี ดาบสีดำในมือของชายหนุ่มก็แทงทะลุร่างของเธอ

เลือดสีแดงสดไหลออกจากบาดแผล เสียงกรีดร้องของคาเสะขาดห้วง เธอทรุดลงกับพื้น ดวงตาที่เคยเปล่งประกายเริ่มเลือนลาง ขณะที่ชายหนุ่มเผ่าเดม่อนมองเธอด้วยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม

“เสร็จไปหนึ่ง… ต่อไปก็แก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

สิ้นคำกล่าว ร่างของชายหนุ่มพลันหายวับไป ก่อนจะปรากฏขึ้นเบื้องหลังไอที่พยายามจะช่วยเหลือคาเสะ ดาบทมิฬในมือเขาฟันลงกลางหลังของหญิงสาวอย่างไร้ความปรานี เลือดพุ่งกระจาย ร่างของไอทรุดลงอย่างช้า ๆ เธอพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีเสียงใดหลุดออกมา

“เสร็จไปอีกหนึ่ง” ชายหนุ่มพูดด้วยความสะใจ ขณะที่มองดูร่างไร้เรี่ยวแรงของหญิงสาวทั้งสอง

ไบรท์ที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าชะงักไปชั่วขณะ เปลวเพลิงรอบตัวที่เคยลุกโชนพลันมอดดับ พลังเวทในตัวเขาราวกับถูกดูดหายไปจนหมดสิ้น ร่างกายที่กำลังเคลื่อนไหวกลับไร้เรี่ยวแรง ท่ามกลางเสียงคำรามของมอนสเตอร์รอบด้าน บรรยากาศของการต่อสู้ที่เคยดุเดือดพลันสงบเงียบลง

มอนสเตอร์ที่ล้อมรอบตัวไบรท์เห็นโอกาสนั้น พวกมันส่งเสียงคำรามอย่างกระหาย ก่อนจะยกมือขนาดมหึมาขึ้นสูง เตรียมจะบดขยี้เด็กหนุ่มให้จมดิน

แต่ทันใดนั้นเอง…

เสียงปืนดังสนั่นขึ้น ปัง! ปัง! กระสุนสีเงินพุ่งทะลุอากาศด้วยความเร็วแสง เจาะเข้ากลางหน้าผากของมอนสเตอร์ตัวหนึ่ง ร่างของมันทรุดลงกับพื้นในทันที เสียงคำรามที่เคยกึกก้องพลันเงียบสงัด ทุกสายตามองไปยังทิศทางของเสียงปืน