บทที่ 5 : คือใจ (จบบริบูรณ์)

               ยาโดถูกให้นอนลงกับพื้น เขาปฏิบัติตามด้วยใจแจ่มใสอย่างไม่เคยเป็น ไม่มีใครรู้ว่าในห้วงแห่งความไร้สติชั่วขณะ เขาพบเห็นอะไร ทุกอย่างคล้ายเป็นคำตอบให้คำถามทั้งชีวิต

               มันเป็นห้องเล็กๆ ตันทึบ ไม่มีประตู หน้าต่าง หรือแม้แต่รอยแตกตามผนัง ทุกอย่างดำสนิทจนคล้ายว่า ร่าง ซึ่งบัดนั้นอยู่ในสภาพพลังงานของเขาจะดำไปด้วย

               เบื้องหน้า กลุ่มก้อนประหลาดสามก้อน ดำสนิทเช่นกัน ลอยนิ่งเหนือพื้น สันฐานคล้ายมนุษย์สามคน เค้าโครงของใบหน้าคล้ายจะจ้องมายังยาโด