ตอนที่ 5 นำร่องทุกวัน

ตอนที่ 5 นำร่องทุกวัน

“เจ้าใช้แท่งหยกบ่อยหรือไหม ทำไมร่องสวาทเจ้าบีบรัดพี่แน่นอย่างนี้” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยปากถามนางอันเป็นที่รักออกไปด้วยความสงสัย เมื่อช่องทางรักของนางตอดรัดเขาแน่นจนแทบขยับตัวไม่ได้

“น้องใช้มันอยู่ทุกวันเจ้าค่ะ ถ้าไม่เชื่อท่านพี่ ลองไปสำรวจมันดูก็ได้ ว่ามันเองก็ถูกน้องใช้จนสึกกร่อน แทบจะหักคารูอยู่ทุกวัน เป็นท่านเองต่างหากเล่า ที่ใหญ่จนเกินไป” นางตอบเขาไปพร้อมกับทำท่าทางแง่งอนอยู่ใต่ร่างของเขา หากว่าเขาไม่เชื่อนาง เขาสามารถไปสำรวจดูแท่งหยกจำลองที่เขาให้นางมาได้ นางใช้มันอยู่ทุกวี่ทุกวัน จนมันแทบจะพังคารูนางอยู่รอมร่อ

“อื้ม…พี่เชื่อเจ้า” เขาเชื่อนาง เขารู้ว่านางไม่ได้โกหกเขา เพราะหลังจากที่ถอดแท่งหยกออกไป เขาก็เห็นว่ารูสวาทของนางนั้นบานเบอะเป็นรูกลวงตามขนาดของแท่งหยกจริงๆ แม้นางจะขมิบยังไงก็ยังอ้าค้างอยู่อย่างนั้น ช่วงทำศึกสงครามอยู่ชายแดน องครักษ์เงาที่เขาทิ้งเอาไว้ให้คอยปกป้องนาง ก็ต่างรายงานถึงกิจวัตรประจำวันของนาง การนำร่องด้วยแท่งหยก ก็เป็นหนึ่งในนั้น ที่นางทำทุกวัน

“อ้า…ท่าน…เมื่อไหร่จะขยับสักทีเจ้าคะ น้องทรมาน” เมื่อได้ยินคำเรียกร้อง แม่ทัพหนุ่มก็ขยับเอวสอบกระแทกกระทั้นแท่งทวนยักษ์ใหญ่เข้าไปอย่างไม่ยั้ง

“เจ้าไม่ต้องทนทรมานเพื่อพี่ พี่ไม่ว่าอันใด หากน้องหญิวจะเสียความบริสุทธิ์ไปก่อนจะเข้าหอเพื่อรักษาตนเอง แต่ตอนนี้ พี่กลับมาแล้ว พี่จะไม่ปล่อยให้เจ้าต้องเจ็บปวดอีกแล้ว” ลู่อินหยางพูดขึ้นพร้อมกับขยับสะโพกสอบไปมาอย่างต่อเนื่อง

“จนกว่าจะเข้าพิธีแต่งงาน พี่จะมาให้เจ้ารีดเค้นน้ำวิสุทธิ์จากแท่งทวนของพี่ทุกวัน พี่ก็จะปล่อยน้ำวิสุทธิ์เข้าไปในตัวเจ้าทุกวันทุกคืน เพื่อให้เจ้าได้ดูดซับ และรักษาอาการประหลาดนี้จนหายดี”

“เจ้านอนเถอะ”

หลังจากที่นางตื่นเช้ามา ก็พบว่าคนข้างกายไม่อยู่แล้ว นางลุกขึ้นจากเตียงอย่างยากลำบาก ขาทั้งสองข้างสั่นไหวไปมา

“ไปต้มยามาให้ข้าที” หลังจากที่ได้ยินคำสั่ง บ่าวรับใช้คนสนิทก็รีบลุกออกไปทำตามคำสั่งทันที นางรู้ดีว่า ยาที่คุณหนูสั่งให้ต้มนั้นคือยาอะไร

หลังจากนั่นทุกค่ำคืน บุรุษหน้ามึนผู้นี้ก็มักจะลักลอบเข้ามาหานางทางหน้าต่างที่เปิดแง้มเอาไว้

“เจ้าเตรียมพร้อมหรือยังน้องหญิง”

“เจ้าค่ะ” จางอวินอวี้อ้าขาเรียวออกจากกันกว้างเพื่อโอดโฉม ความงามตรงกายสาวที่กำลังบานสะพรั่ง พร้อมกับตรงกลางมีแท่งหยกจำลองเสียบลึกคาอยู่

หลังจากนั่นกิจกรรมร้อนรักอันดุเดือดก็เกิดขึ้น ครั้งแล้วครั้งเล่า เขาปลดปล่อยเข้าไปในร่างกายของนางทุกหยาดหยดจนไม่เหลือ

“ท่านพี่ ถอดแท่งทวนของท่านออกไปได้แล้วเจ้าค่ะ” หลังจากที่มีสัมพันธ์อันหวานซึ้งเสร็จ ลู่อินหยางก็ไม่ยอมถอดถอนตัวตนออกจากร่างนางเลย

“ได้อย่างไร หากว่าพี่ถอด แล้วมันไหลออกมา น้องหญิงจะดูดซับน้ำวิสุทธิ์ของพี่ไม่เต็มที่”

“แต่น้องเสียวนี่เจ้าคะ”

“เจ้าคิดว่ามันเป็นแท่งหยกอุ่นของเจ้าก็แล้วกัน เจ้าก็เสียบมันทุกวันอยู่แล้ว”

“แท่งทวนของท่าน จะไปเหมือนแท่งหยกได้อย่างไรเจ้าคะ แท่งหยกมันขยับเองไมได้ แต่ท่านนั้น ขยับเข้าออกอยู่นั้น ไม่หยุดสักที น้องเสียวจะแย่”

“โถ่ ชายาของพี่ อย่าใจร้ายนักเลย พี่กำลังช่วยเจ้าอยู่นะ”

“ใครชายาของท่านกัน น้องยังไม่แต่งงานกับท่านเสียหน่อย”

“แต่น้องเป็นภรรยาพี่แล้ว พี่เป็นคนแรกของน้องอีกต่างหาก”

“คนแรกก็ใช่ว่าจะเป็นสามีภรรยากันเสียหน่อย ท่านอย่าลืมสิว่า สตรีสมัยนี้ มักมีสัมพันธ์สวาทกับบุรุษอื่นก่อนแต่งงานกับสามีอีก”

“หึ แล้วอย่างไรกัน พี่เป็นคนแรก แล้วกำลังจะแต่งกับเจ้าด้วย”

“รู้ได้อย่างไร ว่าท่านเป็นคนแรก น้องมีบ่าวชายบำเรอนับสิบคนอยู่ในจวน ท่านคิดว่า น้องจะไม่เรียกใช้ใครเลยหรือ ”

“อย่างนั้นเจ้าต้องถูกลงโทษ แท่งมังกรสองแทง เจ้าพอใจหรือไม่ คิดว่าเหมะกับบทลงโทษหรือไม่”