บทที่ 106 บัคพิเศษ

“เป็นไปได้ยังไง!?” เสี่ยวเหลียงอุทานอย่างตกใจ

ฮั่นเฟยกับฮั่นอวี่ก็กำลังมองมาทางลู่หยางอย่างตกตะลึง เพราะเมื่อไม่นานมานี้พวกเขาเคยไปต่อสู้กับมอนสเตอร์นอกเมืองมาแล้ว พวกเขาจึงรู้ดีว่าการเก็บเลเวลในเกมนี้เป็นสิ่งที่ยากมากแค่ไหน

แต่เดิมสิ่งที่พวกเขาคิดนั่นก็คือการที่ลู่หยางช่วยพวกเขาเก็บเลเวลได้วันละ 1-2 เลเวลแค่นี้พวกเขาก็ดีใจมากแล้ว แต่ในความเป็นจริงกลับกลายเป็นอีกฝ่ายพาพวกเขาขึ้นจากเลเวล 0 เป็นเลเวล 8 ได้ในคราวเดียว

ฮั่นเฟยรีบเปิดดูตารางจัดอันดับ เพราะเขาจำได้ว่านอกเหนือจากลู่หยางกับเสี่ยวเหลียงที่เลเวล 11 ผู้เล่นคนอื่น ๆ ก็มีเลเวลสูงสุดเพียงแค่เลเวล 8 เท่านั้น

ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่เขาคิดจริง ๆ เพราะอันดับ 1 และอันดับ 2 ในตารางจัดอันดับคือลู่หยางกับเสี่ยวเหลียงที่เลเวล 11 ส่วนฉงป้า, ฉือมู่, แบล็คบลัด, บลัดไทแรนท์และคนอื่น ๆ ยังคงมีเลเวล 8 เหมือนที่เขาจำได้

เหตุการณ์นี้ยิ่งทำให้ฮั่นอิ่งกับฮั่นอวี่รู้สึกทึ่งไปใหญ่ เพราะจากการตรวจสอบพวกเธอก็ได้พบว่าตั้งแต่อันดับที่ 500 ลงไปต่างก็ล้วนแล้วแต่มีเลเวล 7

“ตอนนี้พวกเราติดอันดับท็อป 500 แล้วงั้นเหรอ?” ฮั่นเฟยอุทานอย่างตกใจ

“ตอนนี้ทุกคนเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงให้พวกเธอปิดรับคำร้องขอเป็นเพื่อนกับซ่อนรายชื่อในตารางจัดอันดับเอาไว้” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

พี่น้องทั้งสามต่างก็พยักหน้าพร้อม ๆ กัน เพราะถ้าหากใครสังเกตเห็นชื่อของพวกเขาที่จู่ ๆ ก็พุ่งขึ้นมา มันก็จะต้องมีคนเป็นจำนวนมากส่งคำขอเป็นเพื่อนเพื่อตั้งคำถามหรือชักชวนเข้ากิลด์ของพวกเขาแน่ ๆ

“ลูกพี่! คุณทำได้ยังไง? ที่นี่มันช่วยให้พวกเราเก็บเลเวลได้เร็วมากเลยนะ” เสี่ยวเหลียงถามอย่างตื่นเต้น

“มันไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นหรอกแค่เลเวลของมอนสเตอร์สูงกว่าเลเวลของพวกเขามากเกินไปก็เท่านั้นเอง” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

นี่คือบัคที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากในชาติที่แล้ว ซึ่งตามกฎของเกมยิ่งผู้เล่นสังหารมอนสเตอร์ข้ามเลเวลมากเท่าไหร่ พวกเขาจะยิ่งได้รับโบนัสค่าประสบการณ์เพิ่มมากขึ้นเท่านั้น

โบนัสค่าประสบการณ์จะคำนวณจากความต่างชั้นของเลเวล ยกตัวอย่างเช่น หากผู้เล่นกับมอนสเตอร์มีเลเวลต่างกัน 1 เลเวล พวกเขาจะได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้น 10% หากผู้เล่นกับมอนสเตอร์มีเลเวลต่างกัน 2 เลเวล พวกเขาจะได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้น 20% แบบนี้ เป็นต้น

จากการคำนวณจะพบว่าถ้าหากเลเวลของมอนสเตอร์เกินกว่าผู้เล่น 20 เลเวล โบนัสค่าประสบการณ์ที่ได้รับก็ควรจะเป็น 200% แต่ทีมออกแบบของตัวเกมมีการเขียนโค้ดผิดพลาด ทำให้การสังหารมอนสเตอร์ที่มีเลเวลสูงกว่าตัวเองเกิน 20 เลเวลได้รับโบนัสค่าประสบการณ์ 1,000%

แม้ในภายหลังทีมออกแบบจะค้นพบปัญหานี้พวกเขาก็ไม่ได้มีความคิดที่จะแก้ไข เพราะใครจะไปเชื่อว่าผู้เล่นเลเวล 0 จะสามารถสังหารมอนสเตอร์เลเวล 20 ได้ 

ยิ่งไปกว่านั้นตามกฎของเกมมันก็ไม่ได้หมายความว่าผู้เล่นคนไหนโจมตีมอนสเตอร์ก่อนค่าประสบการณ์จะตกเป็นของผู้เล่นคนนั้น เพราะถ้าหากผู้เล่นคนอื่นสร้างความเสียหายได้มากกว่าผู้เล่นที่สร้างความเสียหายคนแรกอย่างมาก ค่าประสบการณ์และไอเท็มก็จะตกไปเป็นของผู้เล่นที่สร้างความเสียหายได้มากกว่า

อีกอย่างคือบัคนี้สามารถใช้ได้กับผู้เล่นเลเวล 0 เท่านั้น ส่วนผู้เล่นที่มีเลเวลเกินกว่าเลเวล 0 แล้วมันก็จะใช้สูตรคำนวณตามแบบปกติ

เหตุการณ์นี้สามารถสรุปอีกนัยหนึ่งได้ว่าช่องโหว่นี้สามารถนำมาใช้ได้เพียงแค่ครั้งเดียว และเพื่อให้ช่องโหว่นี้มีประสิทธิภาพมากที่สุด มันก็จำเป็นจะต้องนำมาใช้ร่วมกันกับช่องโหว่อีกอันของเกม นั่นก็คือถ้าหากผู้เล่นคนแรกโจมตีเป้าหมายก่อนแล้วผู้เล่นคนที่ 2 สามารถสังหารมอนสเตอร์ได้ในครั้งเดียว ค่าประสบการณ์ทั้งหมดของมอนสเตอร์ก็ยังคงตกเป็นของผู้เล่นที่โจมตีเป็นคนแรก

กฎนี้ถูกออกแบบมาเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้เล่นเลเวลสูงรังแกผู้เล่นเลเวลต่ำ แต่ในชาติที่แล้วมันก็มีนักเวทไฟระดับสูงใช้ช่องโหว่ของตัวเกม โดยการระเบิดเปลวไฟอันรุนแรงสังหารมอนสเตอร์ในแผนที่เลเวล 10 ทั้งหน้าจอ จนทำให้เพื่อนของเขามีเลเวลเพิ่มขึ้นจากเลเวล 0 เป็นเลเวล 20 ในคราวเดียว

อย่างไรก็ตามเวทมนตร์ลักษณะนี้ก็เป็นลิขสิทธิ์ของนักเวทเท่านั้น และหากต้องการจะสังหารมอนสเตอร์ทางหน้าจอ มันก็จำเป็นจะต้องใช้เวทมนตร์ต้องห้ามออกมา

เวทมนตร์ต้องห้ามแต่ละสกิลต่างก็ล้วนแล้วแต่มีเวลาคูลดาวน์หลายวัน พวกมันจึงกลายเป็นสกิลกลยุทธ์ของแต่ละกิลด์ เมื่อไหร่ก็ตามที่เวทมนตร์ต้องห้ามติดคูลดาวน์กิลด์ก็จะอยู่ในช่วงที่อ่อนแอ ดังนั้นถึงแม้มันจะมีการค้นพบช่องโหว่นี้ในภายหลัง แต่มันก็เป็นช่องโหว่ที่ไม่ได้รับการแก้ไข

ลู่หยางยังไม่มีความสามารถมากพอที่จะพาทุกคนไปยังแผนที่เลเวล 30 เพราะเสี่ยวเหลียงไม่มีทางต้านทานการโจมตีของมอนสเตอร์เลเวล 30 ได้อย่างแน่นอน ในตอนนี้การมาเก็บเลเวลที่แผนที่ลับเลเวล 20 จึงถือเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของพวกเขาแล้ว

“พี่ลู่หยางสุดยอดเลย!” ฮั่นเฟยพูดอย่างตื่นเต้นหลังจากเขาได้สติ

ฮั่นอวี่ก็กำลังกระโดดโลดเต้นด้วยเช่นกัน แม้แต่ใบหน้าที่มักจะเย็นชาของฮั่นอิ่งก็ไม่ได้สงบนิ่งอีกต่อไป

“ช่วงนี้ฉันจะพาพวกเธอมาเก็บเลเวลที่นี่ตลอด แต่วิธีที่ฉันเพิ่งใช้มันทำได้เพียงแค่ครั้งเดียว จากนี้การเก็บเลเวลจะไม่ได้ค่าประสบการณ์เยอะเหมือนเดิมอีกแล้ว ดังนั้นทุกคนเตรียมใจเอาไว้ด้วย” ลู่หยางกล่าว

“แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วค่ะ ตอนนี้พวกเราก็เก่งกว่าคนอื่นเยอะแล้ว” ฮั่นอิ่งพูดอย่างพอใจ โดยมีสองฝาแฝดพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย

“พี่ลู่หยาง เดี๋ยวผมไปเก็บอุปกรณ์ให้” ฮั่นเฟยกล่าว

หลังจากสังหารซอมบี้ไปมากกว่า 100 ตัวบนพื้นจึงมีไอเท็มดรอปลงมาอย่างมากมาย และเนื่องมาจากพวกมันเป็นซอมบี้เลเวล 20 อุปกรณ์ที่ดรอปลงมาจึงมีตั้งแต่อุปกรณ์เลเวล 12-20 นอกจากนี้มันยังมีหนังสือสกิลดรอปลงมาอีกด้วย

“อย่าไป!” ลู่หยางรีบตะโกน แต่น่าเสียดายที่ฮั่นเฟยกระโดดลงจากแท่นไปด้านล่างแล้ว เด็กหนุ่มที่เพิ่งกระโดดลงไปด้านล่างจึงเงยหน้าขึ้นมามองลู่หยางอย่างสับสน

ทันใดนั่นเองซอมบี้ที่ถูกฆ่าตายก็ฟื้นคืนชีพขึ้นมาในทันที ก่อนที่มันจะยื่นมือออกมาเพื่อพยายามคว้าขาของฮั่นเฟยเอาไว้

ฮั่นเฟยมีสัญชาตญาณที่ว่องไวมาก เมื่อเขาได้ยินเสียงแปลก ๆ เขาก็รีบก้มหน้าและได้พบมือของซอมบี้ที่กำลังเอื้อมมาคว้าขาเขาเอาไว้

ในเวลาเดียวกันซอมบี้บริเวณโดยรอบก็กำลังฟื้นคืนชีพและพวกมันก็กำลังพยายามตะเกียกตะกายไปคว้าร่างของฮั่นเฟย

เด็กหนุ่มมองภาพตรงหน้าอย่างตกใจ เขาจึงรีบถอยหลังหลบมือของซอมบี้ที่กำลังตวัดมา จากนั้นเขาก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วติดต่อกัน ก่อนที่จะก้าวเท้าขึ้นมาบนบันไดได้สำเร็จ

ลู่หยางรีบหลีกทางให้ฮั่นเฟยกลับขึ้นไปบนแท่นสูง ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาว่า

“ซอมบี้พวกนี้สามารถฟื้นคืนชีพได้สองครั้งก่อนที่พวกมันจะตายจริง ๆ ต่อไปอย่าเพิ่งวิ่งไปไหนส่งเดชอีกนะ”

“ครับ” ฮั่นเฟยกล่าวอย่างหวาดกลัว

“ลูกพี่ ทำไมน้องพี่ถึงพริ้วขนาดนั้น? เขาไปเรียนมาจากไหน?” เสี่ยวเหลียงกล่าวด้วยแววตาอันเป็นประกาย

ฮั่นเฟยยังคงมีนิสัยเหมือนเด็ก เขาจึงลืมความผิดพลาดเมื่อสักครู่ไปในทันทีก่อนที่จะพูดขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจ

“นี่เป็นวิชาประจำตระกูลที่พ่อสอนพวกเรามาครับ แต่สิ่งที่พ่อเก่งที่สุดคือวิชาขว้างมีด น่าเสียดายที่พี่ใหญ่รับสืบทอดวิชาขว้างมีดอย่างมีประสิทธิภาพมาได้เพียงคนเดียว”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้มันก็ทำให้ฮั่นเฟยหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง ลู่หยาง, ฮั่นอิ่งและฮั่นอวี่จึงหัวเราะออกมา

“วิชาประจำตระกูลอีกแล้ว? ทำไมพวกเขาถึงมีวิชาประจำตระกูลเหมือนกับพี่เลย” เสี่ยวเหลียงมองลู่หยางอย่างอึ้ง ๆ

“พ่อของฉันกับพ่อของพวกเขาเป็นเพื่อนกัน พวกเขาเคยรบด้วยกันในสงครามทางเอเชียตะวันออกเฉียงใต้” ลู่หยางกล่าว

เสี่ยวเหลียงพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนที่เขาจะพูดแบบขอร้องขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา

“ลูกพี่พอจะสอนวิชาง่าย ๆ ให้ผมได้ไหม? ตอนนี้ผมรู้สึกว่าฝีมือของตัวเองแย่มากเลย”

ก่อนหน้านี้ในตอนลงดันเจียนกับพวกเซี่ยหยู่เว่ย เสี่ยวเหลียงก็รู้ตัวแล้วว่าทักษะของเขากับชิงเฟิงไม่ได้อยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกันเลย แม้แต่จางจื่อโป๋ก็มีทักษะสูงกว่าเขามาก เด็กหนุ่มจึงอยากจะฝึกฝนตัวเองให้แข็งแกร่งกว่านี้เพื่อจะไม่ได้เป็นภาระของลู่หยางในอนาคต

เสี่ยวเหลียงนี่เป็นคนนิสัยน่ารักจริง ๆ แต่ขอพี่หยางฝึกให้จะไหวกับการฝึกโหด ๆ ของแกไหม? 5555