น้ำตาป่า

น้ำตาป่า

เมื่อประมาณสามปีที่แล้ว ผู้เขียนได้มีโอกาสขึ้นไปเที่ยวทางภาคเหนือ โดยมีความตั้งใจอันแรงกล้า ว่าจะไปตากอากาศเย็นๆ นั่งรถเที่ยวชมป่าไม้ให้หนำใจหลังจากที่ไม่ได้มานานมาก แต่พอมาพบสภาพความเป็นจริง มันทำให้ผู้เขียนอดรู้สึกหดหู่ไม่ได้

นอกจากตามอุทยาน เช่นเขาน้ำหนาว หรือตามภูเขาบางลูกแล้ว ตามรายทางที่เคยเต็มไปด้วยป่าไม้สูงทะมึน ปัจจุบันนี้กลับกลายเป็นพวกรีสอร์ต ไร่นา หรือบ้านคนไปแล้ว อากาศที่เคยเย็นสดชื่นแม้กระทั่งยามหน้าร้อน มาในยามนี้กลับร้อนตับแตก ไม่ต่างจากภาคอีสานเลยแม้แต่น้อย

ประกอบกับผู้เขียนได้มีโอกาสอ่านงานสารคดีเรื่องที่เกี่ยวกับป่าของคุณ บุหลันรันตี ผู้เขียนยิ่งรู้สึกว่า ในเวลานี้ ป่าไม้บ้านเรา มันเกินกว่าคำว่า “วิกฤต” ไปมาก ยิ่งบวกกับคนบางกลุ่มไม่เห็นคุณค่าของป่า ชอบตัด ชอบทำลาย มองเห็นป่าเป็นเพียงสินค้า เพื่อหาประโยชน์ให้แก่ตนและคนรอบข้าง อีกไม่นาน ป่าไม้บ้านเรา คงเหลือแต่เพียงในรูปไว้ให้คนรุ่นหลังได้ดูชม

นอกจากคนอนุรักษ์ป่าอย่างจริงจังจะมีน้อย ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองเราก็ไม่เอาใจใส่ ไม่มีนโยบายที่ดีพอ ที่จะสามารถปราบปรามพวกลักลอบตัดไม้ได้อย่างเด็ดขาด อีกประการหนึ่งก็คือ เจ้าน่าที่ป่าไม้มีน้อย อาสาที่เข้ามาช่วยเหลือในด้านนี้ก็มีน้อย เงินเดือนที่เจ้าหน้าที่ป่าไม้ได้ อย่างมากก็ไม่เกินเดือนละเก้าพัน บางคนได้แค่เจ็ดพันต้นๆ เท่านั้นเอง ทั้งที่บทบาทหน้าที่ มีความยากลำบากและเสี่ยงอันตรายมาก จะโดนพวกลักลอบตัดไม้ยิงตายเอาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

จากที่ตามอ่านงานสารคดีเกี่ยวกับเรื่องป่ามาหลายเล่ม รวมทั้งหาอ่านบทความจากอินเทอร์เน็ตมาก็มาก ผู้เขียนก็มีความคิดเห็นไม่ต่างไปจากพวกท่านเหล่านั้นเลย ผู้เขียนคิดว่า หากทางภาครัฐ หรือทางผู้ใหญ่ มองเห็นคุณค่า มองเห็นประโยชน์ของป่า แล้วมีนโยบายที่เข้มแข็ง รวมถึงลงมาดูแลอย่างจริงจัง การปราบปรามการตัดไม้ หรือฟื้นฟูป่าทดแทน น่าจะเห็นผลได้มากกว่าที่เป็นอยู่ ไม่ใช่ปล่อยให้เป็นไปตามกรรม ต่อให้มีนโยบายออกมา ก็เพียงทำไปงั้นๆ เป็นกระแสไม่นานก็ซบเซาลงไป ผ่านไประยะหนึ่ง ทุกอย่างก็กลับมาเข้าอีหรอบเดิม คนตัดก็ตัดเหมือนเดิม เพราะนโยบายไม่ต่อเนื่อง คนทำก็ทำไม่ต่อเนื่อง แล้วแบบนี้ มันจะไปต่างอะไรกับตอนแรกจริงไหม?

ป่าไม้มีความสำคัญต่อการดำเนินชีวิตของมนุษย์เรามาก อย่าทำร้ายผู้มีพระคุณของเราอีกเลย มาร่วมกันปกป้อง มาร่วมกันอนุรักษ์รักษาป่า อย่าปล่อยให้ป่าน้ำตาตกเพียงลำพัง มาช่วยกันหยุดเสียงร้องไห้คร่ำครวญของป่ากันเถอะ