บทที่ 135: ดูแลสัตว์ (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 6 ม.ค. 68)

ในขณะที่เซียวถังอี้เดินเข้าไปหาพวกมู่ไป๋ไป่ เขาก็บังเอิญได้ยินคำพูดสุดท้ายของคนตัวเล็ก และสายตาที่เขามองนางก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เจ้าเด็กน้อยคนนี้ดูแตกต่างไปจากที่เขาจินตนาการเอาไว้

“คุณหนู เราไปกันเถอะ” อวี้เซิ่งแบกผู้ต้องหาเดินเข้ามาพร้อมกับพูดว่า “ถึงเวลากลับวัด— ถึงเวลากลับบ้านแล้ว”

 “ไป๋ไป่! เจ้าเป็นอะไรหรือไม่ ได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?” เสิ่นจวินเฉารีบวิ่งเข้าไปหามู่ไป๋ไป่ เขารู้ว่านางอาจจะเข้าใจภาษาสัตว์แล้วรู้สึกสบายใจที่มีสัตว์คอยปกป้องอยู่ข้างกายนาง