กระดาษใบที่ 15 Happy Birthday Mr. President

ฉันอยากจะอยู่ในชุดสีเนื้อรัดรูปที่ปักไปด้วยคริสตัลจนดูไม่ต่างไปจากท้องฟ้าในยามค่ำคืน แล้วร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดให้กับคุณ

เหมือนทุกปีฉันแอบอวยพรวันเกิดให้คุณอยู่เงียบๆ จากมุมใดมุมหนึ่งของโลก

มันก็เป็นสิ่งแน่นอนอยู่แล้ว เราคงไม่สามารถมองหน้าพระผู้เป็นเจ้าได้โดยตรง เช่นเดียวกับที่ฉันไม่สามารถมองคุณได้อย่างเต็มตาอีกต่อไป

วันเวลาหมุนไป คุณโตขึ้นอีก 1 ปี แน่นอนฉันไม่ได้เจอคุณเพิ่มอีก 1 ปีเช่นกัน

คิดว่าสักวันโลกจะหมุนให้เรามาเจอกันอีกไหม?

สำหรับฉันมันไม่สำคัญแล้ว…ไม่สำคัญอีกต่อไป

ไม่ใช่ว่าความรู้สึกฉันได้เปลี่ยนไปแล้ว…ไม่มีทาง…ฉันยังเป็นเด็กน้อยคนเดิม เด็กน้อยที่แอบดูคุณอยู่ทางหน้าต่างของตึกสูง

เพียงแค่ฉันสามารถจัดเก็บคุณเอาไว้ในสถานที่เหมาะสมได้แล้วก็เท่านั้น สถานที่ที่เมื่อฉันคิดถึงคุณฉันจะเปิดมันออก โดยที่คุณไม่มีวันรู้ตัวเลยด้วยซ้ำ

เช่นเคย ปีนี้ขอให้คุณเจอแต่สิ่งที่ดี สิ่งที่คาดหวัง ฉันยังคงเชื่อว่าไม่ว่าอย่างไรก็ตาม รองเท้ากีฬาสีเหลืองคู่นั้นจะสามารถพาคุณวิ่งไปหาความสำเร็จเร็วกว่าที่คุณรู้ตัวเสียอีก

สุดท้ายนี้ฉันยังขอเป็นหญิงสาวในชุดราตรีรัดรูปประดับดาวที่คอยอวยพรวันเกิดให้แก่คุณในมุมของฉัน

เช่นเดียวกับที่คุณจะยังคงเป็นประธานาธิบดีที่ครอบครองหัวใจฉันตลอดไป

ในขณะที่เพลงเก่านั่นเล่น ฉันก็ฟังมันพร้อมกับเค้กที่อยู่ในมือ

สุขสันต์วันเกิด…ขอให้เป็นปีที่ดี