บทที่ 316: โปรดตามเรากลับไป
บทที่ 316: โปรดตามเรากลับไป
เฟิ่งมู่ชิงสั่นสะท้านไปทั้งตัวพร้อมกับที่น้ำสีใสเอ่อล้นเต็มดวงตา แต่นางก็ไม่ได้ตอบคำถามเขาออกไป
“ไม่เป็นไร ถ้าเจ้าไม่…” เสียงของจวินหรูเย่ยิ่งแผ่วเบาลงเรื่อย ๆ
ชั่วอึดใจนั้นหญิงสาวแทบหยุดหายใจ นางรีบยื่นมือออกไปกอดเขาเอาไว้แน่นพร้อมกับพูดว่า “จวินหรูเย่ ใจข้าเป็นของท่าน ได้ยินชัดเจนหรือไม่!”
บัดนี้ไม่มีเสียงคุ้นเคยดังขึ้นมาอีก ประกอบกับลมหายใจของอีกฝ่ายแผ่วเบาลง เฟิ่งมู่ชิงตบหลังชายหนุ่มเบา ๆ พร้อมกับพูดว่า “ถ้าท่านเอาชีวิตรอดไปได้ ข้าจะให้โอกาสท่าน”
🪙 ต้องใช้ 3 points ในการเปิด กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อซื้อ