บทที่ 521: ถึงจะหลับตาข้าก็จำลูกของมันได้

ก่อนที่หยินเสวี่ยจะตอบ ภูตสูงวัยที่อยู่ข้างกายชายตรงหน้าก็ขมวดคิ้ว

“หยินเสวี่ย ทำไมเจ้าถึงอยู่ในสภาพแบบนี้ แถมยังมีบาดแผลเต็มตัวไปหมด เจ้าเจอฝูงสัตว์ทำร้ายระหว่างเดินทางหรือ?” 

ปัจจุบันใบหน้าดำคล้ำของหญิงสาวมีรอยขีดข่วนมากกว่า 10 รอย และแผลพวกนั้นก็ตกสะเก็ดแล้วเรียบร้อยซึ่งมันทำให้ตัวนางยิ่งดูเหมือนผ้าขี้ริ้วสกปรกผืนหนึ่ง

แม้ว่าหยินเสวี่ยจะไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดูดีนักตอนที่นางออกไปจากที่นี่ แต่มันก็ไม่น่าเวทนาเท่ากับตอนนี้