147 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เรียนรู้เกี่ยวกับเทพธิดา

147 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เรียนรู้เกี่ยวกับเทพธิดา

พื้นที่ของเทพธิดา

“ฮัลโหล~☆ ทำได้ดีมาก มาโกะ-คุง”

เทพธิดาแห่งน้ำ-ซามะยิ้มโดยไม่แสดงแม้แต่หนึ่งความสำนึกผิด

“ฮัลโหลนั่น…เออร์-ซามะ” (มาโกโตะ)

ทำไมเออร์-ซามะพูดกับผมก่อนโนอาห์-ซามะที่ผมเป็นผู้ศรัทธา?

“มาโกโตะ” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะยืนอยู่ที่นั่นด้วยการกอดอกและสีหน้าที่อ่อนโยน

“โนอาห์-ซามะ ผมได้หยุดการฟื้นคืนชีพของลอร์ดปีศาจขอบคุณมากๆสำหรับเวทมนตร์เกราะเทพเจ้า” (มาโกโตะ)

ผมคุกเข่าและมอบคำขอบคุณ

แต่สีหน้าของโนอาห์-ซามะไม่มีความสุขขึ้นเลย

“ขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนั้น ชั้นแม้แต่ใช้อายุขัยของเธอ และมันจบที่เธอช่วยเหลือสปริงล็อก แม้ว่าไม่มีเหตุผลที่จะให้เธอสู้” (โนอาห์)

เธอกวนใจเกี่ยวกับเรื่องนั้น

“สหายผมปลอดภัย และมันจบที่มักกาเรนและโรเซสได้ออกมาจากภัย ดังนั้นไม่ใช่ว่ามันโอเคเหรอ? พูดถึงแล้ว ผมได้กลายเป็นหิน ผมโอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)

คำสาปให้กลายเป็นหิน…ไม่ได้ฆ่าผม ใช่มั้ย?

“ไม่มีปัญหากับเรื่องนั้น ฟูเรีย-จังได้แก้คำสาปให้กลายเป็นหินบนนักรบของสปริงล็อก นักบวชของประเทศแห่งไม้ก็ช่วยด้วย แต่ออราเคิลแห่งความมืดมันอยู่ไปอีกระดับ เธอได้แก้คำสาปให้กลายเป็นหินของคนหลายสิบแล้ว” (โนอาห์)

เฮฮ๋ห์ ผมดีใจจริงๆที่เธออยู่

หรือเหมือนกับ เซเตค นายสาปให้กลายเป็นหินเยอะเกินไปแล้วนะมากกว่า…

“แล้วก็ เออร์…” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะจ้องเทพธิดา

“โอชั้น มีอะไรเหรอ?” (เออร์)

“อย่ามาทำเป็นโง่นะ! ประเทศแห่งน้ำพินาศมันเป็นคำโกหก และเธอพูดว่าเธอจะให้มาโกโตะยืมมือ และแม้อย่างนั้น เธอแค่ให้มาโกโตะรวบรวมวิญญานของปีศาจ! กล้าดียังไงมาใช้มาโกโตะ!” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะยกสองมือและได้ ‘กกกี้ห์!’ ในความโกรธ

“ใช่ เออร์-ซามะ ไม่มีความจำเป็นจริงๆที่ต้องซ่อนเรื่องนั้น” (มาโกโตะ)

““เอ๋?””

โนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะหันมาในเวลาเดียวกัน

“มาโกะ-คุง เธอไม่โกรธเหรอ?” (เออร์)

“ไม่ค่อยครับ” (มาโกโตะ)

ผมสามารถที่จะเจอฮีโร่แห่งไม้ แม็กซิมิเลี่ยน-ซัง เรียนรู้เกี่ยวกับพลังการต่อสู้ที่บ้าคลั่งของแม่ของลูซี่ และ {สามารถที่จะคุยกับลอร์ดปีศาจ}

มันเป็นการผจญภัยที่ผลผลิตงอกงาม

“เฮ้ โนอาห์ มาโกะ-คุงเป็นคนประหลาดนิดหน่อยนะ ไม่ใช่เหรอ?” (เออร์)

“เค้าขาดความรู้สึกของอันตราย มาโกโตะ การที่นายมีความสุขเกี่ยวกับการเจอลอร์ดปีศาจมันค่อนข้างบ้านะ รู้มั้ย?” (โนอาห์)

อะไรของพวกท่าน ทำเหมือนผมเป็นคนเพี้ยน

“พูดถึงแล้ว วิญญานปีศาจที่ผมบูชา ท่านเกิดเธอใหม่เหรอ เออร์-ซามะ?” (มาโกโตะ)

ผมจำคำพูดของไบฟรอน

สิ่งมีชีวิตที่เป็นเครื่องสังเวยโดยเทคนิคเสียสละ: บูชา เห็นได้ชัดว่าถูกเกิดใหม่โดยเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์

“นั่นใช่แล้ว เมื่อวิญญานปีศาจที่แข็งแกร่งเกิดใหม่ เพราะทั้งหมดพวกเขาจะเป็นนักรบที่แข็งแกร่ง☆ ต้องใช้งานพวกเค้า ปีศาจชูริ-จังที่เธอกำจัดจะถูกเกิดใหม่เป็นฮีโร่ที่งดงาม” (เออร์)

เทพธิดาแห่งน้ำตอบมาด้วย ‘กย้า’ ที่น่ารัก

“ฮ่าาห์ ยังไงซะ ถ้ามันจะทำให้ประเทศแห่งน้ำแข็งแกร่งขึ้น ผมเดาว่านั่นโอเค…” (มาโกโตะ)

พูดจากใจแล้ว ความจริงที่ว่าบางคนอย่างผมเป็นกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในประเทศแห่งน้ำ เป็นปัญหาที่ใหญ่อยู่แล้ว

แม้อย่างนั้น นั่นหมายถึงชูริ-ซังจะทำงานกับผมในอนาคตเหรอ?

“...เกี่ยวกับเรื่องนั้น เออร์ ปีศาจระดับสูงเป็นฮีโร่ การที่ชำระล้างวิญญานบางคนที่อยู่คนละฝั่งของคืนความถี่ มันจะไปได้ด้วยดีเหรอ?” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะถามเพื่อยืนยัน

“โนอาห์-ซามะ ท่านหมายความว่ายังไงครับ?” (มาโกโตะ)

“หืมม วิญญานของปีศาจได้รับการปกป้องจากประเจ้าจากมาร และวิญญานได้ถูกย้อมโดยฝั่งนั้น ถ้าพวกเขาได้ถูกทำเป็นฮีโร่โดยเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ พวกเค้าจะกลายเป็นตัวตนที่ไม่มั่นคง” (โนอาห์)

เฮฮ๋ห์ โนอาห์-ซามะรู้หลายอย่างจริงๆ

“ปรกติแล้ว วิญญานของพวกเค้าจะถูกชำระล้างอย่างช้าๆ โดยไม่ถือพลังมาก…ชูรินี้ที่มาโกโตะกำจัด ถ้าเธอได้เกิดใหม่เป็นฮีโร่ ไม่ใช่ว่ามันจะทำให้เธอบ้าทันทีเหรอ?” (โนอาห์)

“อะ?” (มาโกโตะ)

ผมได้ช็อกด้วยสิ่งนี้และมองเออร์-ซามะที่ยิ้ม

“หืมมม ใช่… ยังไงซะ มี{โอกาศสูง}” (เออร์)

เออร์ซามะพูดอย่างเมินเฉย

“ช่างเป็นนิสัยที่ย่ำแย่” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะมอบการจ้องอย่างไม่สนุกให้เธอ

“มันช่วยไม่ได้ ประเทศแห่งน้ำนั้นขาดพลังการต่อสู้ โอกาสที่เราจะชนะลอร์ดปีศาจนั้นน้อยกว่า 50%” (เออร์)

(เอ๋?) (มาโกโตะ)

“งี่เง่า! อย่าคุยเกี่ยวกับอนาคตตรงหน้ามาโกโตะสิ!” (โนอาห์)

“มันโอเค เธอมีบาเรียดังนั้นตาของดินแดนสวรรค์จะไม่มาถึงวิหารทะเลลึก ใช่มั้ย? ฟุฟุฟุ ที่นี่ทำได้ดีมากสำหรับการคุยลับๆ” (เออร์)

การสนทนาเกี่ยวกับหัวข้อที่อันตรายมากมายได้ดำเนินไปซักพักแล้วตอนนี้

และที่กวนใจผมมากที่สุด…

“เออร์-ซามะ โอกาสที่มนุษย์จะแพ้นั้นสูงเหรอ?” (มาโกโตะ)

“ใช่ จากคำทำนายของเทพธิดาแห่งโชคชะตาไอรา มันเป็นอย่างนั้น แต่อนาคตยังไม่เข้าที่” (เออร์)

“และดังนั้น เออร์จะรวบรวมกำลังการต่อสู้สำหรับเหตุการณ์ที่มนุษย์แพ้ เพราะทั้งหมดแม้ว่าเออร์ได้ทำฮีโร่ที่ทรงพลังตอนนี้ มันจะไม่ทันเวลา” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะเพิ่มเติมจากคำอธิบายของเออร์-ซามะ

“นั่นทำไมชั้นอยากให้นายบูชาวิญญาณของปีศาจให้ชั้นมากมาย มาโกะ-คุง☆ ถ้าเราสร้างฮีโร่ 10 คน แม้ว่าเราแพ้สงคราม เราเอาคืนได้ภายหลัง แต่อาจจะมีน้อยกว่า 5 ที่ทำงานได้ปรกตินะ ที่เหลือจะบ้าในหัวและตาย ชั้นเดาว่า?” (เออร์)

“...”

สีของเทพธิดาแห่งน้ำมันมืดสนิท!

นี่มันแย่แล้ว ไม่ใช่ว่านี่มันเทพมารมากกว่าเหรอ?

“...มันโอเคที่จะปฏิบัติกับชีวิตโดยไม่คิดแบบนั้นเหรอ…?” (มาโกโตะ)

ผมอาจจะถูกเรียกว่าไม่เคารพที่นี่ ผมจบที่การใช้น้ำเสียงเหมือนกับจะวิจารณ์ท่าน

แม้อย่างนั้น สีหน้าของเออร์-ซามะได้สงบสุข

เธอพูดในน้ำเสียงที่อ่อนโยน “มันโอเค เพราะว่า…”

“{เราเป็นผู้ปกครองของโลกนี้}”

ตาของเออร์-ซามะเมื่อพูดมันได้เย็นชา

ตาเหมือนกับที่มองไปที่มดที่คลานอยู่บนพื้น

นี่มันนั่นเหรอ?

(สำหรับเทพธิดา มนุษย์เป็นเพียงแมลง?) (มาโกโตะ)

“...จึ” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะได้กอดอกเธอในความไม่พอใจและหันหน้าไปทางอื่น

“มาโกโตะ ทิ้งประเทศแห่งน้ำโรเซส ยังไงพวกเค้าก็จะจบเมื่อฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งไปแล้ว” (โนอาห์)

“แต่ถ้าเราออกจากประเทศแห่งน้ำ ไม่มีที่อื่น…” (มาโกโตะ)

ถ้าเราพูดถึงประเทศใหญ่ มันจะเป็นประเทศแห่งแสง แต่…ระบบลำดับชั้นมันเข้มงวด

“นายพูดถึงเรื่องอะไรน่ะ? นายช่วยประเทศแห่งไม้ ออราเคิลแห่งไม้ ฮีโร่ลมไม้ และแม้แต่ฮีโร่ในตำนานโรซาลี-จัง ทั้งหมดเป็นพวกของนาย มาโกโตะ ย้ายไปที่นั่นกับทุกคน และระหว่างนั้น ยกเลิกการแต่งงานกับออราเคิลแห่งน้ำ” (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะก็เปลี่ยนไปเมื่อเธอพูดเยอะ

ท่านเป็นคนที่บอกผมให้สนิทกับออราเคิลนะ รู้มั้ย?

“ด-เดี๋ยว! ม-ไม่ใช่สิ่งนั้นนะ! โซเฟีย-จังจะร้องไห้!” (เออร์)

เออร์ซามะได้ลนกระทันหัน

“ฮ่า! แม้ว่ามันเป็นอย่างนั้น เหมือนชั้นจะให้เธอใช้มาโกโตะเป็นเครื่องมือที่สะดวก!” (โนอาห์)

“ม-มาโกะ-คุง~ ชั้นจะซื่อสัตย์กับเธอตั้งแต่ตอนนี้ไป อย่างน้องอย่ายกเลิกการแต่งกับโซเฟีย-จัง…” (เออร์)

เออร์-ซามะได้งุ่มง่ามอย่างเหลือเชื่อ?!

ผมเกาแก้มแล้วคิดนิดหน่อย

(...ตั้งแต่ทีแรก การแต่งงานกับโซเฟียมันเป็นเหมือนการตกลงกันทางคำพูดมากกว่า ไม่มีความจำเป็นต้องเซ็นเอกสารเลย?) (มาโกโตะ)

“ผมจะทำงานฮีโร่ของผมต่อ และความสัมพันธ์ของผมกับเจ้าหญิงโซเฟียจะ—” (มาโกโตะ)

ผมกำลังจะพูดว่า ‘เป็นเหมือนเดิม’...แต่จากนั้นผมได้นึกออก

(เออร์-ซามะดูเหมือนจะใจดีเมื่อมองผ่านๆ แต่เธอมีด้านที่ดำสนิทอยู่กับเธอเหมือนเมื่อกี้นี้ ดังนั้นบางทีออราเคิลของท่าน เจ้าหญิงโซเฟีย ก็มีด้านมืด…) (มาโกโตะ)

“เดี๋ยว มาโกะ-คุง! นั่นเป็นความเข้าใจผิดนะ! โซเฟีย-จังต่างจากชั้น เธอเป็นสาวไร้เดียงสาจริงๆ!” (เออร์)

อ้า เธออ่านใจผม

เออร์-ซามะเพิ่งพูดว่า ‘ต่างจากชั้น’

ผมจ้องไปที่โนอาห์-ซามะ

“ชั้นพูดอย่างมันใจไม่ได้เพราะโซเฟีย-จังไม่ใช่ผู้ศรัทธาของชั้น แต่…สาวนั่นน่าจะโอเค แค่เพราะเทพธิดามีนิสัยที่ไม่ดี ไม่ได้หมายถึงว่าผู้ศรัทธามันจะเหมือนกัน โดยเฉพาะเออร์ที่มีหน้าสาธารณะที่สมบูรณ์แบบ” (โนอาห์)

“โอ้ชั้น ช่างโหดร้าย แต่โซเฟีย-จังกังวลเกี่ยวกับมาโกะ-คุงตลอด เธออธิษฐานเกี่ยวกับเค้าทุกคืนเลย รู้มั้ย? ไม่ใช่ว่าเธอน่ารักเหรอ? นั่นทำไม ทำกับเธอเหมือนสมบัตินะ โอเคมั้ย?” (เออร์)

“มันโอเคที่จะบอกนั่นกับผมเหรอ?” (มาโกโตะ)

มันจะยากที่จะมองหน้าเธอ

“ชั้นจะให้เธอยืมพลังของชั้นตั้งแต่ตอนนี้ต่อไป โอเคมั้ย?! ชั้นเป็นเทพธิดาแห่งน้ำ ไม่ใช่ว่าเรามีความสัมพันธ์กันที่ดีเหรอ มาโกะ-คุง?” (เออร์)

“อย่าโกหกมาก โอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)

ผมเชื่อใจเธอไม่ได้

ยังไงซะ แต่โนอาห์-ซามะได้ซ่อนว่าเธอเป็นเทพมารนะ

เทพธิดามีแต่คนโกหก!

แต่ผมไม่รู้ว่านั่นมีผลกับพวกท่านทุกคนมั้ยนะ!

“อา มาโกโตะ ดูเหมือนฟูเรีย-จังได้แก้คำสาปให้กลางเป็นหินแล้ว เธอกำลังจะตื่นแล้ว” (โนอาห์)

“อ-โอ้ เข้าใจแล้ว แต่ผมอยากจะคุยมากกว่านี้นิดหน่อยนะ” (มาโกโตะ)

โดยเฉพาะเกี่ยวกับสงครามกับปีศาจ

เพราะทั้งหมดการเข้าร่วมของฮีโร่มันบังคับ

ผมไม่อยากได้สงครามที่มีโอกาศแพ้สูงจริงๆ

ระหว่างที่ผมคิดอย่างนั้น ตัวของโนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะได้หรี่ลงไป

ดูเหมือนผมใก้ลจะตื่น

“อ้า ใช่! ข้อความจากเทพธิดาแห่งไม้เฟรย่า! เธอขอชั้นให้ขอบคุณเธอ! เธอซาบซึ้งใจ” (เออร์)

ผมได้ยินนั่นจากเออร์-ซามะอย่างแผ่วเบา

วิสัยทัศน์ผมย้อมเป็นสีขาว และสติผมห่างออกไป

◇

ผมรู้สึกถึงความรู้สึกสากๆที่แก้มของผม

ผมดูไปด้านข้างและเห็นแมวดำเลียแก้มผมอยู่

“ซุย หือห์” (มาโกโตะ)

เธอกังวลเกี่ยวกับผมเหรอ?

“โอ้ นายตื่นขึ้น ฮีโร่รูปปั้น-ซัง”

“...”

ทันทีที่ผมตื่นขึ้น บางคนได้โยนคำเสียดสีมาให้ผมในเสียงที่สวยงาม

หน้าที่น่ารักนั่นของสาวที่เงียบสงบคือ…

“เจ้าหญิง หือห์…” (มาโกโตะ)

“นาย…ทำไมชั้นสามารถที่จะแก้คำสาปจากเอลฟ์และอัศวินคนอื่นได้ทันที่ และแม้อย่างนั้น อัศวินของชั้นใช้เวลาเป็นอาทิตย์? นายประเมินการต่อต้านเวทมนตร์เท่ากับศูนย์ต่ำไปเหรอ?” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังถอนหายใจด้วยน้ำเสียงที่โกรธ

“ไม่มีอะไรที่ชั้นทำเกี่ยวกับมันได้ ไม่ว่าชั้นจะเพิ่มเลเวลเท่าไหร แสตทของชั้นไม่ขึ้นเลยซักนิด” (มาโกโตะ)

ผมพยายามจะลุกขึ้น และตัวของผมหนักเหมือนตะกั่ว

มันรู้สึกเหมือนเวลาที่ผมมีไข้ 39 องศา

“แค่นอนลง นายยังไม่อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แบบ” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังบังคับให้ผมนอนลงอีกครั้ง

ผมรู้สึกถึงบางอย่างนุ่มที่หลังหัวของผม

(หืม?)

ตอนนี้เมื่อผมคิดเกี่ยวกับมัน ฟูเรีย-ซังได้มองผมลงมาจากด้านข้าง

ตำแหน่งนี้เป็นไปได้มั้ยว่า…

เมื่อผมใช้เปลี่ยนมุมมองเพื่อมองจากด้านนอก ที่นั่นมีผมที่ได้ถูกให้หนุนหมอนตักโดยฟูเรีย-ซัง

(น-นี่มันน่าอาย) (มาโกโตะ)

“ไม่ ชั้นโอเคแล้ว” (มาโกโตะ)

ผมพยายามเต็มทีเพื่อจะลุกขึ้น

“หืออห์? อัศวินของชั้นอายเหรอเนี่ย? ยังไงซะ ดูหน้าที่สวยงามที่สุดบนโลกจากใกล้ๆ มันช่วยไม่ได้ที่นายจะรู้สึกอย่างนั้น นายควรจะโดนเสน่ห์ได้แล้ว” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังดูเหมือนจะสนุก

(สวยที่สุดบนโลก หือห์…) (มาโกโตะ)

ผมนึกถึงโนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะที่ผมเห็นไม่นานในความฝัน

สองคนมีความงามที่ก้าวข้ามสามัญสำนึกไป

หืมมม

(ผมไม่ควรจะเทียบเธอกับพวกท่าน) (มาโกโตะ)

ถ้าให้พูดมันอย่างทื่อๆ ถ้าผมได้ทำการเทียบกับสองคนนั้น ฟูเรีย-ซังจะดูธรรมดา

“หน้านั้นมันอะไร?” (ฟูเรีย)

ฟูเรีย-ซังทำหน้าตาสงสัย

อุ้ปส์ มันแสดงออกบนหน้าผม

“...เธอสวยไม่ว่าชั้นจะมองเธอกี่ครั้ง เจ้าหญิง” (มาโกโตะ)

“เฮ้! ทำไมนายพูดเหมือนกับว่านายจะพยายามหนีออกไป?! สายตาที่มันเหมือนสงสารชั้นมันน่ารำคาญ!” (ฟูเรีย)

เธอตีหัวผมรัวๆ

ซุยต้องตกใจกับเสียงของฟูเรีย-ซัง มันหนีไปที่ไหนซักที่

“เดี๋ยว มันเจ็บนะ!” (มาโกโตะ)

ไม่มีทางที่ตัวที่อ่อนแอของผมจะรับการตีรัวๆจากมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุด ออราเคิล!

แต่ฟูเรีย-ซังไม่หยุด

“ชั้นยกโทษให้นายไม่ได้จริง! นายพานักเวทย์-ซังและนักรบ-ซังไป และทิ้งแค่ชั้นไว้ข้างหลัง และอัศวินของชั้นเป็นรูปปั้นกลับมาอย่างเมินเฉย!” (ฟูเรีย)

“อาา เธอกังวล หือห์ ขอบคุณ เจ้าหญิง” (มาโกโตะ)

“เงียบเลย เงียบเลย! ครั้งหน้า พาชั้นไปด้วย!” (ฟูเรีย)

“ไม่ ทำไม่ได้” (มาโกโตะ)

พาออราเคิลไปสนามรบควรจะไม่

(แต่ยังไงซะ ผมรู้สึกแย่ที่ให้เธอกังวล) (มาโกโตะ)

ผมพยายามจะให้ฟูเรียใจเย็นลง ฟูเรียที่ตีหัวผมรัวๆ และผมคิดเกี่ยวกับการไม่กดดันตัวเองมากในอนาคต

ผมเพิ่งตื่นและหัวผมยังกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่

นี่ทำไมผมไม่สังเกตคนที่เข้ามาหา

“นายดูเหมือนจะสนุกนะ ฮีโร่มาโกโตะ”

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

เจ้ากหญิงโซเฟียมองลงมาที่ผมด้วยสายตาและน้ำเสียงที่เย็นชา

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord